27 พฤศจิกายน 2548 22:41 น.
แดดเช้า
หว่าน เมล็ดบุญก่อเกื้อ ............ งอกงาม
พืช ผุดผลิเน้นนาม ................. แน่นเนื้อ
หวัง เบิกสู่เส้นงาม .................. ธรรมเกิด
ผล เบ่งบานโอบเอื้อ ................ แจ่มแจ้งใจชน
ผืน ดินทนเหือดแห้ง ............... ห่างธรรม
นา แหล่งโทรมทรุดดำ ............. หม่นเศร้า
แห่ง พรรณพืชเก็บชำ ............. เพาะปลูก
บุญ ส่งหนุนเสกเข้า ................. หยั่งเหง้าผลิผล
เนื้อ ดินดลภาคพื้น ................. สมบูรณ์
นา แผ่นใครเพิ่มพูน .............. สืบสร้าง
บุญ ผลิแผ่จำรูญ ..................... ขยายก่อ
โลก แหล่งหล้ามิร้าง ................ แผ่นพื้นขยายกุศล
แห่ง หนใดอริยะเจ้า ................ เกิดแดน
พระ เมตตาผลิแกน ................. แก่นแท้
รัตนะ แห่งไตรโลกแสน ........... สุขซ่าน
ตรัย ลักษณ์ตระหนักแก้ ........... กล่อมก้าวมรรคผล
เพียร ค้นตบะแน่นเน้น ......... บารมี
พบ อริยสัจศักดิ์ศรี ................. เพิ่มพร้อม
อริยะ ประจักษ์สักขี ................. แห่งโลก
ธรรม สบค้ำจุนล้อม ................. โลกล้ำแดนบุญ
รับ กรรมหนุนเก่าสร้าง ........... เวียนตาย
กรรมเก่า เข้าเรียงราย ............ รอบล้อม
ก่อ กรรมใช่เปล่าดาย .............. ผลลัพท์
กรรมใหม่ ย่อมรับห้อม ............. แห่งห้วงผลกรรม
ปริยัติ จำจัดต้อง ...................... แม่นยำ
ปฏิบัติ ถูกทางนำ ..................... แน่นเน้น
ปฏิเวธ ชะเก่ากรรม ................. ตระหนัก
ปฏิวัติ วัตรซ่อนเร้น ..................สะอาดกว้างเบิกบาน
สืบ สานทางพระพุทธเจ้า ........... ชินวงศ์
สร้าง ทุกทิศธรรมทรง ............... แน่วย้ำ
ทาง บุญเบิกบรรจง ................... แจ้งจิต
สิ้นทุกข์ ตายเกิดกล้ำ ............... แก่ไข้สลายสูญ
คือ เพิ่มพูนเนื้อที่ .................... แผ่บุญ
เนื้อ แหล่งนาเจือจุน ............... พืชแพร้ว
นา แผ่สะอาดเกื้อหนุน ............ เผยผลิ
บุญ สืบสร้างสามแก้ว ............... สุขเอื้อใจชน.
26 พฤศจิกายน 2548 07:52 น.
แดดเช้า
ตวัดเส้นเร้นรอยค่อยแต้มสี
ฤๅจะควักดวงฤดีมาทาบฝัน
หลั่งหัวใจไหวพลิ้วริ้วรอยวัน
ลืมสิ่งสรรพแปรผันละโลกแล้ง
ดิ่งลงลึกผลึกภาพอาบความรัก
แม้ชังผลักกลัวผวาทาสีแสง
เหนือภาพใด .. ใสกระจ่างพร่างรอยแรง
คือสื่อสารภาพแสดงแก่นชีวิต
เหนือภาพใด .. เหนือภาพสร้างพร่างสีสัน
คือความฝัน ความเป็นมา ค่าวิจิตร
อันจินตกรรมนำพาค่าความคิด
เปี่ยมประดิษฐ์ทุกแต้มหมึกผลึกรอย
เหนือภาพใด .. ยิ่งกว่าเหนือภาพนั้น
คือสิ่งจริงเสกสรรกลั่นคำถ้อย
อาศัย "กาลเวลา" มาเสริมคอย
ให้ทุกร้อยทุกหยดจรดจำ
จึงเป็นภาพเหนือภาพอาบอ้างอิง
เนื้อเดียวกับสิ่งจริงแปรหงายคว่ำ
เป็นภาพที่ไม่ต้องสร้างอย่างใจนำ
มิเบลอเลือนเสมือนคำใครย้ำคิด
ภาพจริงใด ภาพเสมือน ภาพเลือนวาด
ไม่สามารถสื่อสารผ่านดวงจิต
หากภาพเห็นที่เป็นไปได้ทวนทิศ
เหนือภาพใดประดิษฐ์ในโลกนี้
ตวัดบ่วงดวงใจให้นิ่งสุด
กว่าลงจุดเชื่อมตาประสานสี
เชื่อมสัมผัสศรัทธาทอชีวี
จึงประสานภาพที่มีได้ดั่งใจ.
25 พฤศจิกายน 2548 22:41 น.
แดดเช้า
สินค้าขายในตลาดให้สรรเลือก
ใจปอกเปลือกใสใสใส่ความฝัน
วางเรียงรายมากมายให้ผูกพัน
ใจดวงนั้นอาจเพียบพร้อมยอมซื้อใจ
แต่ยังมีส่วนตำหนิให้ตริตรอง
หากจับจองน้ำตาคงพร่าไหล
พ่อค้าขายโคลนนิ่งหนึ่งความใน
อารมณ์ใส่สินค้าเท่าเท่ากัน
ฉันคงต้องตัดใจไม่เลือกซื้อ
ไม่อาจยื้อแย่งชมอารมณ์ฝัน
หากจะรักขอรักเดียวเกี่ยวผูกพัน
ทั้งหมดนั้นคือ "เรา" ไม่มีใคร
แต่สินค้าโคลนนิ่งหัวใจเธอ
เพียงพร่ำเพ้อถึงฉันแม้วันไหน
ในอีกเสี้ยวเกี่ยวคล้องข้องคนใด
หลั่งใจไหลสู่อีกคนบนเงามัว
สินค้าวางเรียงรายในตลาด
ฉันไม่อาจมั่นใจในภาพสลัว
หากหัวใจแตกหน่อพอพันพัว
เข้าเกลือกกลั้วทั้งชีวิตคงผิดพัง
จึงขอแค่ชื่นชมอารมณ์รัก
ไม่ขอปักปองใจให้ความหวัง
ปล่อยสินค้าโคลนนิ่งสิ่งนุงนัง
ใครติดฝังหลงรักเชิญจักซื้อ.
24 พฤศจิกายน 2548 00:12 น.
แดดเช้า
ขัดเลื่ยมเงาวาววับรับกระจก
สะท้อนสะทกแสงส่องประกายใส
แต่ละกรีดขีดคั่นกลั่นหลอมไฟ
เหลามุมได้จังหวะจะสะท้อน
เหลี่ยมแห่งหินใต้ดินสุดขุดขึ้นมา
ปรารถนาปั้นดาวพริบหวานอ่อน
แข็งดุจเพชรเก็จแก้วแวววับวอน
รุ้งเรียงย้อนระยับรับแววตา
กว่าร้อนไฟเจียระไนใสหยาดแก้ว
กี่มุมแนวแจ่มจำรัสจึงจัดค่า
ค่อยคำนวณทวนกระบวนถ้วนปัญญา
มองรอบด้านหวนหาปัญหามี
จึงได้ดินทรงค่ามาเป็นดาว
เพริศค่าพราวประดับระยับสี
แต่ละใจไหวอ่อนย้อนงามดี
ขัดกี่ทีก็ยังเจ็บเก็บปวดจำ
ใครขัดใจจะขัดเคืองเป็นเรื่องใหญ่
ขัดไม่ได้ดิ้นรนทนบ่นพร่ำ
อาละวาดปรารถนาบ้าระยำ
ไม่ยอมทำตามสิ่งขัดอึดอัดเกิน
จึงมิอาจขัดใจให้เงาวับ
แสงใดจับไม่สะท้อนก้อนขุ่นเขิน
ใจจึงมืดหมกมุ่นวุ่นหลงเพลิน
ถูกฝุ่นบังจนเดินดุ่มหลงทาง
หากรู้จักหักข่มขัดบ่มใจ
นิ่งมั่นไว้ทุกทีท่าอย่าเมินหมาง
แง่มุมเหลี่ยมเปี่ยมน้ำหนึ่งซึ้งเพชรวาง
จักเสกสร้างดาวใจใสพราวพริ้ง
ขัดเหลี่ยมวาวเงาวับรับกระจก
ใจเชิดยกเทิดค่ากว่าทุกสิ่ง
จึงจรดใจใสสะอาดขัดงามจริง
ก่องแก้วนิ่งแกร่งเก็จเพชรเจียระไน.
22 พฤศจิกายน 2548 22:18 น.
แดดเช้า
เห็นความรักจากเธอผู้เพ้อฝัน
มอบสู่ฉันหลั่งใจอย่างใฝ่หา
เห็นปริ่มหยาดสะอาดสะอ้านผ่านน้ำตา
คนกลั้นคอยวันเวลารู้ค่ารัก
เห็นแววตาอาทรวอนทุกค่ำ
จมใจช้ำตรมตรอมยอมแน่นหนัก
เห็นท้อทนล้นหลากจากใจภักดิ์
รอปลูกปักรากผูกพันมั่นใจพลี
เห็นหัวใจร้อนร้าวคราวใจเจ็บ
เห็นหนาวเหน็บเมื่อฉันห่างหมางใจหนี
เห็นรอยยิ้มอิ่มอุ่นละมุนมี
ทุกนาทีเหงาว้าวุ่นยังอุ่นไอ
เริ่มเข้าถึงหนึ่งรักหนักล้ำค่า
เร้นซบซ่อนหน่ายล้าเฝ้าฝันใฝ่
คอยคนแข็งกำแพงบังหวังรำไร
คนไร้ใจจะซาบซึ้งสักหนึ่งคำ
คงอ่อนใจคอยใครจะใจอ่อน
คำออดอ้อนอาบฝันอันอบร่ำ
เก็บกอบดาวสาวเดือนเหมือนกองกำ
พล่ามพรพร่ำกลั่นถ้อยค่อยร้อยกรอง
กว่าสำเนียงเพรียงเพลงบรรเลงกล่อม
หมายให้ยอมมอบใจได้คลายหมอง
แววตาเย็นกระทบสบตามอง
ยะเยือกคล้องขั้วใจไหวสะท้อน
ฤๅฉันอาจพลาดผิดไม่คิดรัก
ด้วยแน่นหนักไร้ใจไม่ออดอ้อน
ไม่มีใจไม่มีคำไม่พร่ำวอน
ไม่อาทรกลมเกลียวเหลียวแลใคร
ด้วยดวงใจเคยมีถึงที่สุด
แปรเป็นหินยากขุดค้นพบได้
เมล็ดรักภักดีหวงโซ่ห่วงใย
มิเชื่อมใจเติบต้นบนไมตรี
และไม่อาจงอกงามตามใจฝัน
หัวใจฉันเคยทลายคล้ายป่นปี้
ยังเห็นใจน้ำใจแน่นแสนยินดี
แต่ใจนี้แข็งเกินจนเมินรัก
อย่าขุ่นเคียดครุ่นคิดขึ้งผิดใจ
หากพบนัยแววตาเยือกเย็นหนัก
แม้พบใจไร้อารมณ์ขมขื่นนัก
อย่าคอยคำตอบทักว่ารักเธอ
ด้วยไม่มีหัวใจให้ใครแล้ว
ก่องเก็จแก้วร้างร้าวหนาวเสมอ
น้ำแข็งขบกลบแก้วแววขุ่นเบลอ
ยากควานเจอกาวประสานแก้วกลายคืน
จึงเห็นใจถนอมใจให้เธอฝัน
ไม่อาจตัดสัมพันธ์อันหยิบยื่น
ปล่อยคนคอยคำรักหักกล้ำกลืน
คอยคนขื่นไร้รักจักตอบใจ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1253
