22 ตุลาคม 2548 12:04 น.
แดดเช้า
หมอกหรือควัน
ธงไชย แมคอินไตย์
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1848.html
หมอกจางจางและควัน คล้ายกันจนบางที ไม่อาจรู้
อยากจะถามดูว่าเธอ เป็นอย่างหมอกหรือควัน
หมอกกับควันช่างคล้าย- ................คลึงกัน
จนยากแยกอีกอัน ...................... ออกได้
เธอเป็นหมอกหรือควัน .............. กันแน่
อยากจะถามไถ่ให้ .......................แจ่มแจ้งในความ
หมอกจะงดงามและทำให้เยือกเย็น แสนจะเย็นสบายเมื่อยามเช้า
ถ้าเป็นควันไฟ ถึงจะบางจะเบา หากเข้านัยน์ตาเรา ก็คงจะทำให้เสียน้ำตา
หมอกงดงามช่วยให้ ................ชื่นกาย
เย็นรื่นแสนสบาย................... ทุกเช้า
ควันไฟที่กระจาย ....................จางออก
หากถูกนัยน์ตาเข้า ..................อาจน้ำตาไหล
เธอเป็นอย่างไงฉันอยากรู้ เพราะฉันดูเธอไม่ออก ยังคงไม่เข้าใจ
บางทีเธอเป็นเช่นหมอกขาว และบางคราว เธอเป็นเหมือนควัน ฉันนั้นชักไม่มั่นใจ
เธอเป็นไงอยากรู้ ................ เรื่องราว
มองไม่ออกทุกคราว.............. อัดอั้น
บางทีเช่นหมอกขาว ............. ขุ่นอ่อน
บ้างดั่งควันฉันนั้น .................พรั่นพลั้งเพียงมอง
เพราะถ้าฉันต้องเสี่ยงกับควันไฟ จะเตรียมตัวและเตรียมใจ
ถอนตัว เพราะว่ากลัวจะเสียน้ำตา
หากฉันต้องเสี่ยงด้วย................. ควันไฟ
จะตระเตรียมถอนใจ ................. จากช้ำ
พาตัวหลีกออกไป .......................ไกลห่าง
เพราะว่ากลัวหลั่งน้ำ .................. จากทั้งสองตา
ยากหยั่งค่าจิตแท้ ....................... ใจเธอ
ด้วยก้ำกึ่งคลุมเสมอ .................... หว่างห้วง
หากเป็นสิ่งจริงเจอ ...................... ใจชื่น
แม้หลอกมายาจ้วง ...................... ล่วงช้ำใจขม
21 ตุลาคม 2548 23:53 น.
แดดเช้า
บทกวีสร้างสรรค์ฝันจารึก
ร้อยบันทึกแรงศรัทธามาเกื้อหนุน
วางกระดาษวาดหมึก ละเมียดละมุน
ร่ำกลิ่นกรุ่นบันดาลใจใสงดงาม
ฉันจะขีดกรีดหัวใจให้แรงคิด
จะปูทิศท่ามกลางหว่างคำถาม
ยิ้มยะเยือกเฮือกสุดท้ายคล้ายแสงวาม
จะถักข้ามสะพานสานสิ่งจริง
จะสอดคล้องทำนองใจให้แน่นหนัก
จะผูกถักถ้อยคำร่ำสรรพสิ่ง
ณ ห้วงแก้วแพรวฝันอันแอบอิง
จะนอนผิงเพ็ญจันทร์ยามสั่นคลอน
ด้วยศรัทธากล้าแกร่งแห่งห้วงคิด
ทอชีวิตทาบแสงแห่งอักษร
ปลุกพลังหวังลึกผนึกพร
จะไหว้วอนหัวใจให้ไหววาม
บทกวีสร้างสรรค์ฝันจารึก
ฉันตรองตรึกคุณค่าทุกท่วงท่าม
อหังการ์กวีมีทุกยาม
จะเดินตามใจย่างอย่างมั่นใจ.
[บทกวีมีแนวทางของตัวเอง]
21 ตุลาคม 2548 11:49 น.
แดดเช้า
กาลครั้งหนึ่งนานมา ................... เต่ากับปลาในหนองบึง
มีเรื่องราวรำพึง ........................ เล่าความซึ้งมานมนาน
เต่าไปเที่ยวเมืองบก ................... เก็บเรื่องพกพบเล่าขาน
บอกเล่ากล่าวผลงาน .................. ที่เคยผ่านเดินทางมา
บนบกไม่เหมือนน้ำ .................... ต้นไม้ค้ำแดนภูผา
มีดินมีทรายทา .................... .....มีแสงจ้ามีดวงดาว
ปลาซักคำถามหลาก ...................ฟังจากปากอยากเอื้อมสาว
บกนั่นสรรค์เรื่องราว .................เป็นอย่างไรไหนบอกที
จึ่งยกเอาตัวอย่าง .................... ทุกสิ่งสร้างในน้ำมี
ใช่ไหม ... มากแสงสี ................. ในน้ำนี้ที่ยกมา
เต่าบอกว่าไม่ใช่ ...................... สิ่งเท่าไรในน้ำนา
ไม่เทียบที่เที่ยวหา ..................... บนบกนั้นเทียบไม่ไหว
ปลาว่าเรื่องโกหก .................... เล่าถึงบกมีที่ไหน
เต่าหลอกข้าออกไป ................. คิดเท่าไรก็ไม่มี
ปลาไม่เคยเห็นบก .................. คิดเพ้อพกแล้วหลีกหนี
ชังเต่าอวดท่าที ...................... เทียบรู้ดีกว่าปลาเป็น
เช่นนิทานเล่าให้ ................... เห็นสดับ
สรรพสิ่งประสาทรับ ................ ทราบสร้าง
ความจริงทุกสิ่งสรรพ ...............สัมผัส พบนา
เพียงคิดเอาย่อมร้าง ............... ห่างแท้ที่จริง
นิ่ง-เปิดใจรับรู้ ........................ เคลื่อนไหว
อย่าคิดคะเนนัย ....................... เนื่องถ้อย
สิ่งจริงย่อมเป็นไป .................... ธรรมชาติ
ครวญใคร่เรื่องใหญ่น้อย .......... ประกอบให้เห็นตาม
ความจริงควรขุดค้น ................. เป็นมา
ตามกระบวนหวนหา ................. ครบถ้วน
ใช่เพียงไตร่วาจา ..................... มักพลาด
อันปราชญ์ยึดหลักล้วน ............. เหตุแจ้งแจ่มผล
จบนิทานขานคำตำนานเต่า
มาบอกเล่าเรื่องราวทุกแห่งหน
เล่าสู่ปลาผู้ว่ายเล่นเร้นเวียนวน
เพียรคิดค้นคำถ้อยมาร้อยกรอง
สิ่งจริงนั้นเหนือคำพร่ำบันทึก
เหนืออธิบายไตร่ตรึกนึกขัดข้อง
จึงใช้ "ใจ" นิ่งดูรู้ครรลอง
สิ่งสอดคล้องความเป็นไปได้เป็นมา
เป็นกระบวนครวญใคร่ให้เรียนรู้
อย่าเพียงตู่คาดเดาเห็นเข้าท่า
อย่าอ้างครูผู้สอนท่อนตำรา
คะเนค่าแค่คิดเอาเท่าที่จำ
ขอให้เห็นความเป็นอยู่จึงรู้แจ้ง
ก่อนขัดแย้งสร้างปมข่มคำพร่ำ
นิ่งสดับกับเหตุการณ์ทุกงานทำ
ปัญญาล้ำจึงเกิดก่อ ... พอแจ่มใจ.
21 ตุลาคม 2548 00:01 น.
แดดเช้า
เธอนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ... ห่างจุดฝัน
มือเธอนั้นถนอมดอกไม้สวย
อาบกลิ่นกรุ่นอุ่นฝันอันรินรวย
เบามือช่วยชื่นโชยก่อนโรยรา
ข้างหน้าต่างพร่างดาวคราวฟ้าสวย
แต่งฟ้าช่วยประดับกับฝันพร่า
เธอยังเห็นดอกไม้ในแววตา
เหมือนสื่อค่าบางอย่างพร่างใจริน
ดาวสุกใสแข่งกันประชันแสง
แจ่มงามแบ่งประกายใจถวิล
เธอใส่ใจดอกไม้ราวได้ยิน
มวลดอกผินหน้าหยอกบอกทักทาย
ถึงดาวดวงร่วงฟ้าในครานี้
ยังคงมีดาวดวงใหม่ส่องแสงฉาย
แต่ดอกไม้ในมือคือสิ่งตาย
รอร่วงโรยเหี่ยวหายในเวลา
เธอนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ... ห่างจุดฝัน
ถนอม ณ ปัจจุบันให้มั่นค่า
ก่อนเหตุการณ์ผันเปลี่ยนเวียนกลับมา
ไม่ด้นหาแข่งขันกับวันไกล.
20 ตุลาคม 2548 22:19 น.
แดดเช้า
ฮ่าฮ่าฮ่า .. อดเมาเข้าพรรษา
ถึงเวลาเมามึนของขึ้นเหวย
ออกพรรษากฐินได้ยินเลย
เสียงใครเปรยผัวข้ามาเมามาย
ฮ่าฮ่าฮ่า...ข้าสงสารอาการเจ้า
เหมือนผีเข้าเมาแล้วเดินโฉบฉาย
ทางตรงตรงเดินลงท่อก็สบาย
แช่น้ำโคลนไม่รู้อาย ... เจ้ายังเมา
น่าสังเวชเหลือเกินเดินไม่ตรง
หยิบจอกลงเอิ๊กอ๊ากข้าอยากเศร้า
ออกพรรษาร่าเริงอยู่ไม่เบา
ขอหยอกเจ้าสักหน่อยคอยมานาน
ไม่ต้องมามองข้าเหมือนวอนแม่
เมาแน่แน่มาหยอกเหยาะออเซาะหว่าน
ขอสาดแสงแรงแรงแทงตาลาน
ให้แสงผ่านสร่างเมา ... ถึงเช้าเลย.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
791
