26 ตุลาคม 2548 21:54 น.
แดดเช้า
"ตั้งเอ๋ยตั้งไข่
ประคองไว้ระวังอย่าพลั้งหล่น
หากไข่ร่วงร้าวแตกแหลกดินปน
เราทุกคนอดต้มไข่กินเลย"
มือบอบบางสาวน้อยค่อยประคอง
เด็กน้อยจ้องจุดหมายอย่างเปิดเผย
อยากเดินคล่องอยากวิ่งอย่างคุ้นเคย
อยากจะเอ่ยคำถามยามหัดเดิน
"ตั้งไข่ล้มจะต้มไข่กิน" .. ได้ยินไหม
หยอกเย้าให้เด็กยืนอย่าขัดเขิน
พร้อมเรียนรู้สู่ทางย่างดำเนิน
สักวันจะเก่งเกินวิ่งไม่ยั้ง
แววตามั่นเด็กน้อยค่อยเบิกใส
สาวน้อยได้ครุ่นคิดถึงความหลัง
เธอเคยเริ่มตั้งตนเคยพลาดพัง
เคยผิดพลั้งเรียนรู้เริ่มเติบตน
แผนชีวิต แผนการงาน แผนความคิด
ทั่วทุกทิศประสบการณ์เคยตั้งต้น
ผ่านใจกร้านฝึกงานสานฝึกทน
ค่อยค่อยค้นค่อยค่อยคิดทุกทิศทาง
สบสำเร็จบำเหน็จงานการเรียนรู้
เบิกทางสู่เส้นฝันกระจ่างพร่าง
จุดเริ่มต้น "ตั้งไข่" ตั้งใจวาง
ค่อยค่อยสร้างค่อยค่อยสานงานเติบใจ
"ตั้งไข่ล้ม จะต้มไข่กิน
หากไข่จมดิน ไยได้กินไข่
จึงต้องตั้งคิด ตั้งจิตตั้งไว้
จุดหมายจุดใด ให้มั่นอย่าคลอน"
แววตายิ้มอิ่มแก้มแย้มแววฝัน
เด็กคนนั้นสาวน้อยค่อยค่อยสอน
ณ วันนี้มีจุดยืนชื่นคำพร
เริ่มต้นก่อน "ตั้งไข่" ได้ด้วยดี.
26 ตุลาคม 2548 15:28 น.
แดดเช้า
ดาววนวนบนหัวลอยทั่วคว้าง
สุดหนทางสายนี้คือที่บ้าน
เมียถือไม้คอยทีตีกบาล
เหล้ายังขานเสียงบอกให้กรอกลง
เส้นทางนี้มีไฟไสวสว่าง
พราวเวียนพร่างย่างเดินเพลินจนหลง
มองเบื้องหน้ามุ่งหมายเดินให้ตรง
แต่วุ่นงงยิ่งนักเอียงไปมา
ดาวยังวนวุ่นเวียนเฉวียนฉวัด
มือกรอกซัดเหล้าลงคอพอเป็นท่า
เหล้าหมดขวดลวดลายฉายลีลา
อาเจียนบ้าเป็นทางอย่างทุกคืน
ดาววนวนบนหัวลอยทั่วคว้าง
ล้มลงข้างทางเดินเกินข่มฝืน
หลับสักงีบไม่รีบร้อนนอนสักฟื้น
หลบเมียตื่นมาเห็นเพ่นกบาล.
26 ตุลาคม 2548 08:52 น.
แดดเช้า
ไม่อยาก
ไม่อยากเห็นหน้าเธอเลยที่รัก
กลัวใจจะหน่วงหนักหยุดไม่ไหว
ไม่อยากฟังเสียงเธอเอื้อนเอ่ยใด
กลัวหัวใจจะไหวหนักเกินจักยั้ง
ไม่อยากคิดถึงเธอเลยที่รัก
กลัวใจจักทรงจำความช้ำฝัง
ความเจ็บหวั่นครั้นรักมาหักพัง
สิ่งจดจำทุกครั้งกลับคืนมา
ไม่อยากได้ยินเรื่องราวในคราวนี้
อยากปิดหูอีกทียามใครว่า
ภาพอดีตกรีดย้ำช้ำน้ำตา
อยากมุดหน้าไม่อยากพบใครสักคน
ไม่อยากเห็นสถานที่ที่เคยพบ
ไม่อยากสบแววตาคราสับสน
ขอหยุดใจไว้ตรงนี้ยอมจำนน
เอาไฟลนเผาภาพเธอเพียงลำพัง
ไม่อยากเห็นภาพเก่าเงาอดีต
ไม่อยากกรีดดวงใจให้เกิดหวัง
จบสิ้นแล้วขอให้จบไม่พบฟัง
ขอหยุดยั้งใจร้าว ... เพียงเท่านี้
อยาก
อยากพบหน้าหวานคมคนผมยาว
คนที่ฉันค้นเรื่องราวหวานเต็มปรี่
อยากฟังเสียงเพียงทุ้มนุ่มพอดี
อยากจะมีเธออยู่คู่เคียงกาย
อยากคิดถึงซึ้งฝันอยู่อย่างนี้
อยากจะมีเธอสักคนค้นจุดหมาย
อยากฟังเรื่องต่างต่างอีกมากมาย
จดจำคล้ายซึมซึ้งตรึงทรงจำ
อยากได้ยินเรื่องราวคราวใครทัก
อยากสบตาน่ารักยามฝันถลำ
สองมือเธอกุมปลอบมอบถ้อยคำ
โอบหัวใจตรากตรำยามพบภัย
อยากเก็บภาพความทรงจำช่างล้ำลึก
ซาบรู้สึกดวงใจให้หวั่นไหว
เกิดความหวังยังชีวิตลิขิตใจ
ขอเดินไปกับเธอ ... ทุกก้าวเดิน.
อยาก-ไม่อยาก
เป็นตัวอย่างความซึ้งของหนึ่งใจ
มักอยากได้และไม่อยาก ใกล้-ห่างเหิน
หากผิดหวังช่างเถอะจะขอเมิน
ถ้าสุขเพลินพอรักจักอยากพบ
โอ้ ... หัวใจใครใครคล้ายอย่างนี้
สมหวังมี ผิดหวังยังประสบ
เรื่องธรรมดา แต่มหัศจรรย์ การณ์บวก-ลบ
ที่กระทบกระเทือนใจไม่จีรัง
อยากจะพบคนรักที่รักมั่น
ไม่อยากหวั่นหักร้าวเหงาสิ้นหวัง
เป็นธรรมดา .. อารมณ์ถมประดัง
อย่าฝากฝังหัวใจกับใครเลย.
25 ตุลาคม 2548 22:50 น.
แดดเช้า
อาจจะไม่เหมือนใครอย่างใครคิด
พิการผิดรูปร่างต่างแผกผิว
เป็นส่วนเกินเดินไม่คล่องผอมลมปลิว
และโหยหิวง่ายนักน่าหนักใจ
ด้วยชะตาพามาเป็นเช่นนี้
เกิดดีดีอย่างคนอื่นคงไม่ได้
ยังโชคดี-มีนางฟ้ามาห่วงใย
ยามลมไกวหนาวปะทะ-พะว้าพะวัง
นางฟ้าพราวชุดขาวช่างงามนัก
เธอปลูกรักต้นกล้าเมล็ดฝัง
ก่อหน่อพันธุ์ความรู้คิดรู้เห็นฟัง
น้ำใจหลั่งสิ่งดีงามตามห่วงใย
เธอทิ้งรอยของเล่นมาเร้นซ่อน
ให้หัวใจไหวอ่อนปลอบโหยไห้
กล่อมสอนว่าอย่างน้อย ณ รอยใจ
เด็กคนไหนคุณค่าย่อมเท่ากัน
แม้ชะตาฟ้าลิขิตให้ผิดแปลก
เหมือนถูกแยกจากโลกให้โศกศัลย์
มีนางฟ้าชุดขาวมาผูกพัน
ยังปลอบปั้นหัวใจให้มั่นคง
ภาพภายนอกอาจไม่งามตามใครคิด
เพียงชีวิตปลูกสิ่งดีไม่มัวหลง
วางรากฐานหลักสร้างอย่างยืนยง
แม้ถูกส่งจากดาวอื่น ... ก็ชื่นบาน.
25 ตุลาคม 2548 11:01 น.
แดดเช้า
เธอบอกว่ามาเพื่อสบตาฉัน
ยังหวาดหวั่นบอกว่าอย่าเลยหนอ
แค่มาให้เห็นหน้าน่าจะพอ
ไม่อยากขอมองตาอ้อนอาวรณ์
เธอบอกว่าให้มองเข้าที่เบ้าตา
ฉันจะบ้าขอร้องอย่าออดอ้อน
นัยน์ตาเธอเสนอเบ้ามาเว้าวอน
มีอักษรคำใดให้ควรจำ
เธอบอกว่าแววตาเป็นหน้าต่าง
สื่อความว่างหัวใจแทนพูดพร่ำ
ฉันส่ายหน้าไร้สาระแต่ละคำ
อยากจะขำแต่กลัวใจเธอสะเทือน
เธอบอกมีคำมากนักรักในตา
จะสื่อค่าแววซึ้งใครจะเหมือน
จับหน้าฉันจ้องตาเธอฉันเผลอเบือน
อยากจะเตือนให้เธอนี้ ... ล้างขี้ตา.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
2503
