20 ธันวาคม 2554 22:39 น.
แดดเช้า
หยดยอดหญ้ามาประดิษฐ์ประดับหล้า
สะท้อนค่าทอทองของแดดฉาย
เพียงพริบหนึ่งซึ้งซ่านหวานมากมาย
และคลับคล้ายรุ้งกระจ่างจะพร่างทอ
หยาดน้ำค้างพร่างหยดเพียงหยดหนึ่ง
เกาะแน่นตรึงปลายใบเหมือนเกิดก่อ
เมื่อแดดอุ่นอวลรักจักเคล้าคลอ
คอยแดดล้อลามแรงจะร้างลา
พยับแดดมิอาจจับระยับน้ำ
ฤๅชอกช้ำจึงละลายคลายคุณค่า
เหมือนความรักหักหาญนักจักคลาดคลา
รักจักพร่าเลือนหายคล้ายไม่เจอ
หยดยอดหญ้ามาประดิษฐ์เวลาหนึ่ง
เราเพียงซึ้งนิดน้อยค่อยเพียงเผลอ
หยดรุ้งนั้นก็ระเหยเหมือนละเมอ
ยังพบเธอน้ำค้างใส ... ในแววตา.
แดดเช้า : ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๔
15 ธันวาคม 2554 22:26 น.
แดดเช้า
เมื่อม่านฝนหล่นโปรยโรยทางหม่น
คล้ายใจคนขุ่นข้องด้วยหมองหมาง
ด้วยความรักถักทอพอจืดจาง
หัวใจคว้างก็เคว้งวังเวงใจ
ความไม่ชัดเจนใจให้หม่นเศร้า
น้ำตาเคล้าเจ็บร้าวทนเท่าไหน
หวังคลี่ม่านหมอกคลุมรุมทรวงใน
รอฝนสร่างฟ้าใสเข้าใจกัน
เมื่อม่านฝนสร่างแล้งเริ่มแจ้งจิต
รักเบือนบิดบดบังยังไหวหวั่น
รุ้งประกายฉายแววแก้ววามวัน
และครานั้นฟ้าก็ใสคลายระแวง
เหมือนความรักร่วมถักร่วมร้อยฝัน
ร่วมทางกันต้องเข้าใจให้แจ่มแจ้ง
ใจสื่อใจเหนือคำนำสำแดง
เมื่อนั้นแสงสะพานรุ้งก็มุ่งทอ.
แดดเช้า : ๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๔
15 ธันวาคม 2554 10:12 น.
แดดเช้า
เมื่ออุบัติการณ์สรรค์โลกใหม่
ยังอุดมศิวิไลซ์แผ่ไพศาล
สัตว์ต่างดาวบุกมาสร้างตำนาน
และเรียกขานนามมาชื่อว่า "คน"
เป็นสัตว์ที่แผ่เชื้อเพื่อกัดกร่อน
ทั้งจักรวาลซุกซ่อนสิ่งสับสน
กองโสมมหมมหมักประสาตน
และก็ขนสิ่งมีค่ามาทำลาย
จากโลกที่อบอุ่นอุณหภูมิเหมาะ
"คน" จำเพาะเผ่าพันธุ์แพร่ขยาย
ทั้งกอบโกยกัดกินกร่อนกัดกราย
เป็นเชื้อร้ายโรคซ้ำย่ำเหยียบดิน
จนใกล้จบอายุขัยโลกใบนี้
คนคิดหนีอพยพหลบไปสิ้น
หาดาวใหม่ใสสะอาดมากัดกิน
เป็นแดนถิ่นแดนใหม่แพร่เชื้อ "คน"
แดดเช้า : ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๔
12 ธันวาคม 2554 08:00 น.
แดดเช้า
เธอคือแสงแรก
ที่งามแปลกประกายคล้ายเบิกฝัน
ปลุกชีวิตนิมิตใหม่ให้ผูกพัน
วาดภาพอันตระการสานความดี
เขาคือแดดสุดท้าย
ที่คลับคล้ายแสงฝันอันริบหรี่
ทิ้งประกายก่องแก้วแววสุรีย์
ทอทองที่ตรึงใจใกล้ลับลา
เธอกับเขา ...
คือแสงเงามิติธรรมที่ล้ำค่า
การเริ่มต้นสิ่งดีดีจะมีมา
สลายสิ่งมายาให้จางลง
ฉันคือท้องฟ้า
ขอบคุณแสงแห่งเมตตาที่เสริมส่ง
ระบายชีวิตฉันให้มั่นคง
ไม่ลุ่มหลงกับกลลวง ... ช่วงข้ามคืน.
แดดเช้า : ๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๔
30 พฤศจิกายน 2554 08:18 น.
แดดเช้า
ตื่นยามเช้าเราขอบคุณโลกอุ่นเอื้อ
ฉันลืมตามาเพื่อความเริ่มต้น
ลมสะอาด แสงสาดส่อง มองตัวตน
คลายหมองหม่นปัดเป่าเศร้าจางไป
ดิน อุ่นอุ่น โอบอ้อมกล่อมชีวิต
น้ำ ใสใส ล้างความคิดจิตผ่องใส
ลม เย็นเย็น เป็นเสมือนเพื่อนปลอบใจ
ไฟ ไสว สว่างโลกนำโชคดี
โลกทั้งใบให้วิญญาณการก่อเกิด
เกียรติชูเชิดความงามล้ำศักดิ์ศรี
บรรพบุรุษสุดเมตตาล้วนปราณี
ร่างกายนี้ช่วยบำรุงผดุงตน
ครอบครัวร่วมรวมงานประสานขวัญ
หลอมรวมกันอยู่เคียงกายคลายสับสน
ที่สำคัญ ... สิ่งงดงาม ความเป็นคน
ลมหายใจเปี่ยมล้นล้วนมีคุณ
บอกชีวิต ช่างโชคดีเพียงนี้แล้ว
ฟ้าวางแนวเปล่งประกายคล้ายเกื้อหนุน
ได้เติบตนเปี่ยมอุดมสะสมบุญ
สุขเจือจุนเพียงพอถักทอทาง
จะตอบแทน ร่างกายผ่อนคลายโรค
ตอบแทนโชคด้วยความดีที่สรรค์สร้าง
หวังตอบแทนโลกทั้งใบคืนใจวาง
จะไม่ร้างระลึกถึง ... ซึ้งขอบคุณ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1948
