20 กันยายน 2548 14:13 น.
แดดเช้า
ห่วงห้วงดวงใจหนึ่งดวง
ตักตวงรักล้นเหลือค่า
เติมห้วงดวงใจตรึงตรา
หลงเคลิ้มฝันล้าร้าวรอน
รั้งห้วงดวงใจอีกดวง
เคียดหวงดวงใจไหวอ่อน
เจ็บแค้นขึ้งโทษโอดคลอน
อยากวอนให้คลายจากใจ
เจ็บนักห้วงใจอีกดวง
ทุกช่วงรอยร่องพร่องไหว
โหมหักหนักหน่วงทรวงใน
จากห้วงฤทัยอีกดวง
หนาวนักดวงใจเจ็บช้ำ
หยามย่ำช้ำซ้ำหนักหน่วง
เดียวดายโถมถั่งทะลวง
เกินถ่วงดึงฉุด-จ่อมจม
ร้อนจิตร้อนใจรุ่มเร้า
อีกดวงคลุ้มเศร้าทับถม
ทุรนทุรายคลั่งตรม
ปลักข่มลำพังหวังคลอน
ห่วงห้วงดวงใจหลายดวง
ทุกช่วงปะทุผุกร่อน
กระทบปะทะสั่นรอน
ยอกย้อนเจ็บร้าวคราวพบ
อุ่นห้วงดวงใจบางใจ
สุขไหวหวานกล่อมอาบอบ
กอบเกื้อเอื้อรักทักทบ
ซ่านซบดวงใจทั้งใจ
ผูกเอยผูกพัน
ฝุ่นฝันพริ้งเพริศเปิดไสว
นาฏกรรมกระหน่ำร่ำไป
สัมพันธ์วาดไว้รึงรัด.
20 กันยายน 2548 00:15 น.
แดดเช้า
วะวับ ยับยิบ พริบพร่าง
แสดสร้าง แดดเดือด ล่วงไหล
นุ่มน้ำ ทบเทียบ จารใจ
สุดใส เสกสรร วะวาม
กระเพื่อมเลื่อมพรายสายน้ำ
พยับย้ำวาดวงท่วงท่าม
ความหมายสายน้ำนิยาม
แดดข้ามขีดเส้นเร้นเงา
จารเจียรเขียนวาดปาดแต้ม
ร้อยราวแต่งแย้มเทียบเท่า
ทุกหยดจรดจุ่มชุ่มเบา
แดดเผาระยับยังงาม
เปลวแดดแผดเผาราวเพลิง
สะท้อนระเริงไถ่ถาม
น้ำนุ่มลุ่มลึกตรึกตาม
ไล่ลามท่ามแดดแสดพราว
กระเพื่อมเลื่อมพรายคล้ายเพลิง
แดดพลุ่งวะเวิ้งคละคร่าว
ลาดเลียงเงาซบทบวาว
เรื่องราวสัมพันธ์แดดน้ำ.
19 กันยายน 2548 20:51 น.
แดดเช้า
คล้ายคล้าย เลื่อมลาย ฝุ่นฝัน
ราวรอย สีสัน ขีดเขียน
จากจาร เทพไท้ วาดเวียน
จรดเจียร วาดไว้ งดงาม
นุ่มน้ำ ลาดเลียง เพียงพบ
สาดซบ ซาบทราย ไถ่ถาม
อบอุ่น โอบอ้อม วาววาม
แสดสี ทาบท่าม ยามเย็น
ลวดลายคล้ายคลึงซึ้งซาบ
ดั่งภาพพราวตากว่าเห็น
เคลิบเคลิ้มเติมฝันตามเป็น
งามเร้นรอยล้ำคำกานท์
กระทบซบทรายสายน้ำ
ชื่นฉ่ำลมโปรยปรายหวาน
จินตกรซ่อนคำตำนาน
น้ำผ่านกอดซบผืนทราย.
18 กันยายน 2548 17:40 น.
แดดเช้า
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ไม่รบเร้าขอข้าวแกงหรือแหวนใส
ไม่วอนขอเตียงตั่งหวังใดใด
ไม่พิสมัยขอข้าวของปองจากจันทร์
เพียงอยากฝากจากจิตด้วยคิดถึง
หวังจันทร์ซึ้งทราบตามความใฝ่ฝัน
ฝากดอกไม้ ฝากสายลม ห่มวารวัน
ฝากหวาดหวั่นมลายหาย กับสายลม
ฝากสื่อสิ่งสร้างสรรค์มั่นคงนัก
ฝากความรักศรัทธามาห่อห่ม
ฝากดาวพราววาววับประดับพรม
ฝากฟ้าข่มน้ำตาฟ้า-น้ำตาดาว
น้ำค้างพร่างพรมพรายสายน้ำตา
คล้ายอำลาดาวดวงร่วงห้วงหาว
ฝากจันทร์กล่อมฟากฟ้าครารวดร้าว
ฝากห่มให้เหน็บหนาวบรรเทาจาง
ฝากสิ่งดีมีคุณค่าเคียงหล้าโลก
ฝากลบโศกเศร้าทุกข์ทุกทุกอย่าง
ฝากจันทร์นวลล้างหวนไห้ให้เบาบาง
ฝากจันทร์พร่างทอทองส่องความดี
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
สาดแสงเข้าในจิตทุกทิศที่
เพื่อแสงแห่งแรงฝันบันดาลมี
ทอทาบสีให้ใจเย็นอย่างเช่นจันทร์
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ไม่ขอเฝ้าร้องขอใดให้พลิกผัน
เพียงโลกยิ้มอิ่มสุขทุกคืนวัน
แผ่แสงฝันแด่จันทร์เจ้าทุกคราวไป
เพื่อจันทร์เจ้าจะได้ใสสว่าง
ส่องกระจ่างจิตงามความสุกใส
เป็นแสงนวลชวนมองของใครใคร
แผ่สู่ห้วงดวงใจใครทั้งมวล.
[อธิษฐานคืนจันทร์งามถามไถ่จันทร์ ให้ใฝ่ฝันทั้งหลายความหมายถ้วน เพียงสาดทางสว่างสดทุกกระบวน ทุกจิตล้วนรับรู้ ... สู่ทางงาม]
ขอพรจันทร์วันจันทร์สวย เดือนเก้าค่ะ : )
17 กันยายน 2548 18:02 น.
แดดเช้า
มีนิยายคล้ายฝันสรรมาเล่า
เรื่องไม่เก่าเท่าไรคล้ายเคยเห็น
สองหนุ่มสาวความผูกพันนั้นซ่อนเร้น
ความจำเป็นแห่งฝันต่างกันไป
"คุณรักฉันบ้างไหม ... ใคร่อยากฟัง"
ฉันคงนั่งอึ้งคิดจิตตรองไตร่
ไม่อยากตอบมอบความหวังจึงชั่งใจ
นานเท่าไรที่เธอถามค้นความจริง
"ฉันห่วงใยเธอนักเธอจักรู้"
ฉันมองดูเธอเพ้ออย่างเก้อนิ่ง
ชีวิตฉันมั่นอิสระไม่พึ่งพิง
ไม่อยากให้บางสิ่งมาอิงใจ
เห็นน้ำตาเธอพร่าพรายเป็นสายน้ำ
ฉันเห็นใจเธอชอกช้ำกระหน่ำไหว
ยังคงเฉยเลยละผละจากไป
เธอคงไม่ละความเพียรเวียนวนมา
"ทานข้าวแล้วหรือคะ ... อยากจะรู้
ตอนนี้อยู่ที่ไหน-ห่วง ทุกท่วงท่า
ขอนัดพบอย่าหลบหายจากสายตา
เมื่อไรมาหาสักหน นะคนดี"
เสียงกริ๊งกร๊างโทรศัพท์ ... รับใจสั่น
เธอรำพันระบายรักเต็มล้นปรี่
ทั้งสงสารรำคาญใจหลายหลากมี
ฉันอยากหนีไปไกลไกลไม่พบเจอ
"ทำไมคุณเหินห่างไปอย่างนี้
ฉันคงมีความห่วงใยให้เสมอ
บอกหลายทีที่ฉันมั่นพบเธอ
ต้องรอเก้ออย่างนั้นทุกวันไป"
เธอตัดพ้อต่อว่าน้ำตานอง
ฉันคงต้องถอยอีกก้าวเธอร้าวไหว
ความอึดอัดซัดสาดปราดภายใน
เกินเก็บไว้วุ่นวายนัก ...อยากจากลา
"ฉันอยากให้คุณใกล้ฉันมากกว่านี้"
"ฉันเพียงรู้สึกดีที่เห็นหน้า"
"แค่นั้นหรือที่คุณคิดเสมอมา"
แล้วน้ำตาของเธอก็เอ่อริน
สุดอึดอัดหนักอกเกินยกออก
อยากจะบอกความนัยให้หมดสิ้น
แต่กลัวใจเธอไหวหวั่นพลันได้ยิน
ความเจ็บคงกัดกินหัวใจเรา
"คุณไปไหนไยไม่ชวนไม่หวนหา
ฉันตั้งตารอคอยอย่างหงอยเหงา"
ยินเสียงเธอเพ้อพร่ำทำสั่นเทา
รู้สึกเศร้าหนักจิตระอิดใจ
อิสระทางจิตที่คิดฝัน
ถูกผูกมั่นด้วยความรัก อยากผลักไส
รอเวลาเสรีภาพอาบภายใน
ฉันจะได้ปลดเปลื้องเรื่องรักรัก
ชีวิตฉันมั่นคงเพียงตนเอง
ไม่ใช่เก่งเลิศเลอเธอตระหนัก
แต่เธอยังฝังค่าครวญเฝ้าหวนทัก
อยากรู้จักฉันมากกว่าค่าฉันเป็น
"ตกลงว่าระหว่างเราเป็นอย่างไร"
เธอถามไถ่ในวันหนึ่งซึ่งพบเห็น
ฉันคงปลอบตอบคำตามจำเป็น
"ไม่อยากเร้นฉันไม่พร้อมยอมรับรัก"
เธอปล่อยโฮ ... ร่ำไห้อย่างไม่ยั้ง
น้ำตาพรั่งหลั่งไหลเกินใจหัก
แต่ฉันยังนั่งนิ่งไม่ติงทัก
โล่งใจราวสิ่งหนักหลุดจากใจ
เธอระบายความในใจไหลหลั่งมา
จนเหนื่อยล้าอ่อนเพลียเธอหยุดได้
ฉันเบาโล่งโปร่งจิตเกินคำใด
ความสัมพันธ์จะได้จุดลงตัว
ระยะห่างระหว่างใจระหว่างกัน
ระยะฝันระหว่างคืนชื่น-สลัว
ระยะหวังพรั่งพรูระหว่างกลัว
ระหว่างความไหวทั่วของหัวใจ
ย่อมแตกต่างห่างแผกจนแปลกนัก
ค่าความรักแต่ละคนที่ทนไหว
รักของฉันเพียงวางที่ว่างไว้
อย่าล่วงล้ำเข้าใกล้เส้นใจนี้
ระยะห่างระหว่างใจในบุคคล
ย่อมเกิดผลนาฏกรรมช้ำทุกที่
เพียงเปิดกว้างความห่างใจให้ดีดี
อย่าล้ำล่วงเกินกว่าที่ "คนมีใจ".
[ไส้ในระหว่าง ความหวัง กับ ความกลัว นั้น เท่ากัน : สุภาษิตตะวันตก]
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
949
