25 ตุลาคม 2548 22:50 น.
แดดเช้า
อาจจะไม่เหมือนใครอย่างใครคิด
พิการผิดรูปร่างต่างแผกผิว
เป็นส่วนเกินเดินไม่คล่องผอมลมปลิว
และโหยหิวง่ายนักน่าหนักใจ
ด้วยชะตาพามาเป็นเช่นนี้
เกิดดีดีอย่างคนอื่นคงไม่ได้
ยังโชคดี-มีนางฟ้ามาห่วงใย
ยามลมไกวหนาวปะทะ-พะว้าพะวัง
นางฟ้าพราวชุดขาวช่างงามนัก
เธอปลูกรักต้นกล้าเมล็ดฝัง
ก่อหน่อพันธุ์ความรู้คิดรู้เห็นฟัง
น้ำใจหลั่งสิ่งดีงามตามห่วงใย
เธอทิ้งรอยของเล่นมาเร้นซ่อน
ให้หัวใจไหวอ่อนปลอบโหยไห้
กล่อมสอนว่าอย่างน้อย ณ รอยใจ
เด็กคนไหนคุณค่าย่อมเท่ากัน
แม้ชะตาฟ้าลิขิตให้ผิดแปลก
เหมือนถูกแยกจากโลกให้โศกศัลย์
มีนางฟ้าชุดขาวมาผูกพัน
ยังปลอบปั้นหัวใจให้มั่นคง
ภาพภายนอกอาจไม่งามตามใครคิด
เพียงชีวิตปลูกสิ่งดีไม่มัวหลง
วางรากฐานหลักสร้างอย่างยืนยง
แม้ถูกส่งจากดาวอื่น ... ก็ชื่นบาน.
25 ตุลาคม 2548 11:01 น.
แดดเช้า
เธอบอกว่ามาเพื่อสบตาฉัน
ยังหวาดหวั่นบอกว่าอย่าเลยหนอ
แค่มาให้เห็นหน้าน่าจะพอ
ไม่อยากขอมองตาอ้อนอาวรณ์
เธอบอกว่าให้มองเข้าที่เบ้าตา
ฉันจะบ้าขอร้องอย่าออดอ้อน
นัยน์ตาเธอเสนอเบ้ามาเว้าวอน
มีอักษรคำใดให้ควรจำ
เธอบอกว่าแววตาเป็นหน้าต่าง
สื่อความว่างหัวใจแทนพูดพร่ำ
ฉันส่ายหน้าไร้สาระแต่ละคำ
อยากจะขำแต่กลัวใจเธอสะเทือน
เธอบอกมีคำมากนักรักในตา
จะสื่อค่าแววซึ้งใครจะเหมือน
จับหน้าฉันจ้องตาเธอฉันเผลอเบือน
อยากจะเตือนให้เธอนี้ ... ล้างขี้ตา.
24 ตุลาคม 2548 23:57 น.
แดดเช้า
หากฉันฝันถึงนกที่ผกบิน
ยามปีกผินโผมองจ้องผืนหญ้า
ในมุมกว้างต่างฝันอันลานตา
ณ ทุกนากว้างว้างกลางสายลม
ฉันคงได้มุมหลากยามอยากเห็น
ในหลืบเร้นร่องรอยดอยดินถม
ในช่องห้วยรวยรินน้ำฝนพรม
หรือลึกตมซ่อนเหง้าแห่งเงาบัว
ฉันมองลงทอดตาทาทั่วภาพ
โน้มใจทาบเข้าไปในมืดสลัว
ณ มุมเงาเคล้าด้านดำที่กล้ำกลัว
หรือมุมทั่วแสงสว่างด้านพร่างตา
ฉันฝันอยากเป็นนกที่ผกผิน
เวียนว่อนบินเบิ่งมองจ้องภาพพร่า
รวมหลายด้านสานมุมเหลี่ยมเงาทา
ทุกรอบมาประมวลถ้วนมุมมอง
เจ้านกน้อยไม่สงสัยในภาพเห็น
เมื่อภาพเร้นแสงเงามุมพร่าง-หมอง
เหมือนใช้ใจนิ่งสติตริไตร่ตรอง
จึงสอดคล้องมุมด้านผ่านมุมใจ
ฉันยังข้อง ... มองพิศภาพที่ไหวทัก
ตามใจกวักเพรียกอารมณ์อันพรมไหว
จึงสัมผัสภาพศรัทธา ณ คราใด
ก็พร่าไกวมุมด้านเดียวเหนี่ยวอารมณ์
มุมมองนกผกบินผินเบื้องฟ้า
ไม่วัดค่าอารมณ์ใดได้เหมาะสม
เหนืออารมณ์เหนือกรอบฝังเหนือชัง-ชม
ตานกกว้างพอพรม ... มุมกว้างตาม.
24 ตุลาคม 2548 23:28 น.
แดดเช้า
ชีวิตบางช่วงนั้น ................. เกี่ยวพัน
เราต่างแลกเปลี่ยนฝัน ....... ร่วมรู้
หลายครั้งไม่ตรงกัน ........... คิดต่าง
ยังต่างแบ่งรับสู้ .................. โอบเอื้อน้ำใจ
เธอไม่ต้องเด่นด้วย ............. จันทร์ฉาย
ฉันไม่ใช่ตะวันกราย ........... ส่องหล้า
เราเพียงคบสบาย ............... ใจคิด
ยามเมื่อไกลห่างหน้า .......... ห่วงด้วยใจปอง
ไม่ประคองหากล้ม .............. พลาดลง
หากว่าเธอยังคง ................. ลุกได้
ขอเห็นว่าเธอจง ................. ใจแน่ว
ขออยู่ดูไม่ใกล้ ................... อย่างซึ้งชมฝัน
ไม่สำคัญที่แท้ .................... มีใคร
มิใช่กงการใด ................... เกี่ยวอ้าง
ยามเธอสุขสันต์ใจ ...............ตามแต่
อยากทราบวันเธอร้าง ......... ไม่ได้มีใคร
ไม่สำคัญที่แท้ ..................... มีใคร
มิใช่กงการใด .................... เกี่ยวข้อง
หนทางต่างแห่งใจ .............. เผยผลิ
แม้ห่างใจอยากร้อง ............. บอกไว้ "คิดถึง"
24 ตุลาคม 2548 20:14 น.
แดดเช้า
ฉัน - ณ หน้าต่างแห่งดวงใจไหวสะท้อน
จริง - ย่อมย้อนยอกจิตคิดฉงน
แผ่ - เผยผลิกลีบเบ่งเปล่งเสียงดล
ให้ใจยลสดับกับเสียงร้าว
ฉัน - ณ ริมประตูสู่สายฝั่ง
มุ่งสู่หวังวามวับกับคืนหนาว
รำลึกสัจแห่งสัตยาค่าเพริศพราว
คว้ามือสาวดาวเดือนเตือนใจชม
หากดาวดวงพวงพริ้ง ณ หิ้งฟ้า
ใช่มายา - จะจับต้องคล้องลมห่ม
แต่สิ่งปลอมหลอมใจให้คว้าลม
คิดขับข่มปวดเหน็บเจ็บนิรันดร์
ฉัน - ณ ชีวิตคว้าปลิดดาว
หลง - เรื่องราวหลงตนหลงด้นฝัน
มายา - ตะวันพรั่นจิตคิดผูกพัน
หวังสวรรค์หวั่นคว้างกลางห้วงดาว
ฉัน - เบิกม่านผ่านเมฆเสกดาวเดือน
รำลึกเตือนทรงจำยามย่ำหนาว
หลง - ระลึกตรึกสิ่งคว้างกลางเรื่องราว
อีกครั้ง - คว้าเอื้อมสาวราวมายา
จึงรำลึกสัตยาคว้าสิ่งจริง
ณ ห้วงหิ้งดาวเดือนเหมือนไร้ค่า
ระยับระยิบขลิบฝันลวงหลอกมา
เพื่อบอกว่า ... เถิดลิ้มชิมรสรัก
ฉัน - เห็นสัจรำไร ณ ใต้ฟ้า
ที่ทรงค่าหลากชีวิตคิดปกปัก
ยามเมื่อหวนครวญใคร่หลายเรื่องนัก
หยุดไกวกวักเรียกขวัญ ณ แดนใด
เมื่อหยุดนิ่งทุกสิ่งหยุดสดับ
จิตจึงน้อมพร้อมรับสว่างไสว
จึงแจ้งเหตุสัจธรรมเห็นรำไร
โบกไหวไกวสิ่งแปรแท้เปลี่ยนปรวน
ฉัน - ณ หน้าต่างต่างมุมเหลี่ยมคมซ้อน
ฉัน - ณ ประตูสะท้อนลมซัดหวน
ฉัน - ณ ม่านเบิกฝันอันรัญจวน
ฉัน - ณ เงาเย้ายวนแห่งคืนวัน
สัจธรรมรำไรคล้ายสัจจะ
อธิษฐานปูชะพุทธะสวรรค์
จุดหนึ่งจุดหยุดนิ่งสิ่งแบ่งปัน
ปันฝันอันถ่ายเท ... ทะเลชีวิต.