27 ตุลาคม 2548 14:42 น.
แดดเช้า
อยากจะสานสะพานใจข้ามฟากฟ้า
ไปถึงท่าหอคอยแห่งรอยฝัน
ที่ที่มีเธอยังอยู่เป็นคู่กัน
ณ จุดนั้นขอบห้วงใจไกลสุดตา
อยากจะสานสะพานแห่งความรัก
ไปรู้จักความมั่นแน่นแทนคุณค่า
อยากกำนัลวันดีดีที่ผ่านมา
ยั้งเวลาการจากกันอย่าสั้นลง
ยังไม่อาจพาดสะพานสานถึงฟ้า
ด้วยซึ้งค่าภาพประทับเพลินหลับหลง
ตกค่ำคืนชื่นฝันยังมั่นคง
ราวกักกรงตอกย้ำเพียงลำพัง
อยากจะสานสะพานใจให้ถึงที่
รู้สึกดีเพียงคิดถึงซึ้งความหลัง
หากวันนี้มีอดีตกรีดประดัง
รอยเธอฝังในใจไม่เลือนลาง
เธอจากโลกโศกพอสำหรับฉัน
สะพานฝันสะพานใจไม่อาจสร้าง
ที่ทำได้ขณะนี้คือปลดวาง
ลบภาพจางจากใจ ... ให้ลืมเธอ.
27 ตุลาคม 2548 11:36 น.
แดดเช้า
กว่าจะเป็นปีกกรายฉายสีสัน
อวดปีกท้าตะวันทอฝันสวย
พริ้มดอกไม้ไหวละมุนกรุ่นระรวย
ประดับด้วยปีกเจ้าเคล้ากลีบงาม
ในความอัปลักษณ์ฟักตัวอ่อน
เจ้าตัวหนอนเร้นกายคล้ายผ่านข้าม
จากไข่เติบเต็มตนพยายาม
เข้าถึงความเป็นผีเสื้ออวดปีกกราย
ระหว่างบ่มเพาะชีวิตอันนิดน้อย
หนอนค่อยค่อยเปลี่ยนแปลงแบ่งขยาย
จวบโตเต็มปอกเปลือกปมทลาย
จนคลี่คลายค่อยขยับกับปีกบาน
แล้วหนอนน่าขยะแขยงก็แปลงร่าง
คลี่ปีกบางอิ่มเกสรอ้อนกลีบหวาน
ประดับสวนชวนชื่นงามละลาน
เริ่มด้วยการก่อบ่มปอกปมปลอม
กว่าจะคลี่ปีกกรายฉายสีสัน
ผ่านวารวันเคี่ยวกรำบ่มหล่อหลอม
เช่นกับคนคมล้ำผ่านช้ำตรอม
ถึงงามพร้อมเพียรกร้าน ... ผ่านเวลา.
26 ตุลาคม 2548 21:54 น.
แดดเช้า
"ตั้งเอ๋ยตั้งไข่
ประคองไว้ระวังอย่าพลั้งหล่น
หากไข่ร่วงร้าวแตกแหลกดินปน
เราทุกคนอดต้มไข่กินเลย"
มือบอบบางสาวน้อยค่อยประคอง
เด็กน้อยจ้องจุดหมายอย่างเปิดเผย
อยากเดินคล่องอยากวิ่งอย่างคุ้นเคย
อยากจะเอ่ยคำถามยามหัดเดิน
"ตั้งไข่ล้มจะต้มไข่กิน" .. ได้ยินไหม
หยอกเย้าให้เด็กยืนอย่าขัดเขิน
พร้อมเรียนรู้สู่ทางย่างดำเนิน
สักวันจะเก่งเกินวิ่งไม่ยั้ง
แววตามั่นเด็กน้อยค่อยเบิกใส
สาวน้อยได้ครุ่นคิดถึงความหลัง
เธอเคยเริ่มตั้งตนเคยพลาดพัง
เคยผิดพลั้งเรียนรู้เริ่มเติบตน
แผนชีวิต แผนการงาน แผนความคิด
ทั่วทุกทิศประสบการณ์เคยตั้งต้น
ผ่านใจกร้านฝึกงานสานฝึกทน
ค่อยค่อยค้นค่อยค่อยคิดทุกทิศทาง
สบสำเร็จบำเหน็จงานการเรียนรู้
เบิกทางสู่เส้นฝันกระจ่างพร่าง
จุดเริ่มต้น "ตั้งไข่" ตั้งใจวาง
ค่อยค่อยสร้างค่อยค่อยสานงานเติบใจ
"ตั้งไข่ล้ม จะต้มไข่กิน
หากไข่จมดิน ไยได้กินไข่
จึงต้องตั้งคิด ตั้งจิตตั้งไว้
จุดหมายจุดใด ให้มั่นอย่าคลอน"
แววตายิ้มอิ่มแก้มแย้มแววฝัน
เด็กคนนั้นสาวน้อยค่อยค่อยสอน
ณ วันนี้มีจุดยืนชื่นคำพร
เริ่มต้นก่อน "ตั้งไข่" ได้ด้วยดี.
26 ตุลาคม 2548 15:28 น.
แดดเช้า
ดาววนวนบนหัวลอยทั่วคว้าง
สุดหนทางสายนี้คือที่บ้าน
เมียถือไม้คอยทีตีกบาล
เหล้ายังขานเสียงบอกให้กรอกลง
เส้นทางนี้มีไฟไสวสว่าง
พราวเวียนพร่างย่างเดินเพลินจนหลง
มองเบื้องหน้ามุ่งหมายเดินให้ตรง
แต่วุ่นงงยิ่งนักเอียงไปมา
ดาวยังวนวุ่นเวียนเฉวียนฉวัด
มือกรอกซัดเหล้าลงคอพอเป็นท่า
เหล้าหมดขวดลวดลายฉายลีลา
อาเจียนบ้าเป็นทางอย่างทุกคืน
ดาววนวนบนหัวลอยทั่วคว้าง
ล้มลงข้างทางเดินเกินข่มฝืน
หลับสักงีบไม่รีบร้อนนอนสักฟื้น
หลบเมียตื่นมาเห็นเพ่นกบาล.
26 ตุลาคม 2548 08:52 น.
แดดเช้า
ไม่อยาก
ไม่อยากเห็นหน้าเธอเลยที่รัก
กลัวใจจะหน่วงหนักหยุดไม่ไหว
ไม่อยากฟังเสียงเธอเอื้อนเอ่ยใด
กลัวหัวใจจะไหวหนักเกินจักยั้ง
ไม่อยากคิดถึงเธอเลยที่รัก
กลัวใจจักทรงจำความช้ำฝัง
ความเจ็บหวั่นครั้นรักมาหักพัง
สิ่งจดจำทุกครั้งกลับคืนมา
ไม่อยากได้ยินเรื่องราวในคราวนี้
อยากปิดหูอีกทียามใครว่า
ภาพอดีตกรีดย้ำช้ำน้ำตา
อยากมุดหน้าไม่อยากพบใครสักคน
ไม่อยากเห็นสถานที่ที่เคยพบ
ไม่อยากสบแววตาคราสับสน
ขอหยุดใจไว้ตรงนี้ยอมจำนน
เอาไฟลนเผาภาพเธอเพียงลำพัง
ไม่อยากเห็นภาพเก่าเงาอดีต
ไม่อยากกรีดดวงใจให้เกิดหวัง
จบสิ้นแล้วขอให้จบไม่พบฟัง
ขอหยุดยั้งใจร้าว ... เพียงเท่านี้
อยาก
อยากพบหน้าหวานคมคนผมยาว
คนที่ฉันค้นเรื่องราวหวานเต็มปรี่
อยากฟังเสียงเพียงทุ้มนุ่มพอดี
อยากจะมีเธออยู่คู่เคียงกาย
อยากคิดถึงซึ้งฝันอยู่อย่างนี้
อยากจะมีเธอสักคนค้นจุดหมาย
อยากฟังเรื่องต่างต่างอีกมากมาย
จดจำคล้ายซึมซึ้งตรึงทรงจำ
อยากได้ยินเรื่องราวคราวใครทัก
อยากสบตาน่ารักยามฝันถลำ
สองมือเธอกุมปลอบมอบถ้อยคำ
โอบหัวใจตรากตรำยามพบภัย
อยากเก็บภาพความทรงจำช่างล้ำลึก
ซาบรู้สึกดวงใจให้หวั่นไหว
เกิดความหวังยังชีวิตลิขิตใจ
ขอเดินไปกับเธอ ... ทุกก้าวเดิน.
อยาก-ไม่อยาก
เป็นตัวอย่างความซึ้งของหนึ่งใจ
มักอยากได้และไม่อยาก ใกล้-ห่างเหิน
หากผิดหวังช่างเถอะจะขอเมิน
ถ้าสุขเพลินพอรักจักอยากพบ
โอ้ ... หัวใจใครใครคล้ายอย่างนี้
สมหวังมี ผิดหวังยังประสบ
เรื่องธรรมดา แต่มหัศจรรย์ การณ์บวก-ลบ
ที่กระทบกระเทือนใจไม่จีรัง
อยากจะพบคนรักที่รักมั่น
ไม่อยากหวั่นหักร้าวเหงาสิ้นหวัง
เป็นธรรมดา .. อารมณ์ถมประดัง
อย่าฝากฝังหัวใจกับใครเลย.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
6326
