24 กุมภาพันธ์ 2555 09:24 น.
แดดเช้า
จะจดจ่อต่อฝันอันไกลโพ้น
จึงละเลยความอ่อนโยนเคยโอนไหว
หรือมุ่งหน้าคว้าดาว ห้วงหาวใด
จึงเมินใจใครบางคน ที่ทนคอย
ณ ห้วงฟ้าเวิ้งว้าง ใจคว้างกว่า
สบแววตาเหมือนดาวไกลไม่อาจสอย
หัวใจที่ฝากไว้เหนือแดนดอย
อีกคนคงยังละห้อย คอยกลับมา
คนที่รักใกล้ใจไม่เคยเห็น
ความจำเป็นไกลห่างยังรู้ค่า
ความอบอุ่นจืดจางห่างเวลา
คนใกล้ตาไกลใจ ใครเหลียวมอง
จะจดจ่อต่อฝันอันไกลนัก
หากไม่หยุดจะพักไม่ขัดข้อง
ฉันขอเดินจากไปไม่หมายปอง
มิอาจจะเรียกร้อง ... หัวใจเธอ.
แดดเช้า : ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
27 มกราคม 2555 07:24 น.
แดดเช้า
ฉันรักเธอ ที่แววใจ ใสสะอาด
มองและวาดความคิดวิจิตรค่า
ฉันรักเธอ ที่เผยผลิดวงดารา
ฉายแววตาสดใสในโลกเทา
ฉันรักเธอ ในยามหนามตำเจ็บ
เพียงปลายเล็บแสบคันยังไม่เศร้า
ฉันรักเธอ ยามปัญหากล้าแบ่งเบา
แล้วปัดเป่าเข้าใจในชีวิต
ฉันรักเธอที่แววฝันอันอบอุ่น
พร้อมขอบคุณการปล่อยวางให้ว่างจิต
ฉันรักเธอ ที่คลายปมข่มความคิด
ไม่ยึดติดทุกข์หมองให้ต้องร้าว
เหมือนเป็นคนอ่อนไหวในรู้สึก
แต่ลึกลึกกลับระวางทุกย่างก้าว
เหมือนใส่ใจรายละเอียดทุกเรื่องราว
แต่รู้ปล่อยทุกคราว ที่เจ็บเยือน
ฉันจึงรัก แนวคิดไม่ปิดกั้น
ปล่อยดวงใจผูกพันมั่นเป็นเพื่อน
เก็บสิ่งดีสวยงามยามฟ้าเบือน
กอบสิ่งเตือนเป็นภาพฝันสัมพันธ์ใจ
ฉันรักเธอ ที่แววตา มีค่านัก
มองโลกและมองรัก อย่างสดใส
ฉันรักเธอ ที่สุดขั้วของข้างใน
ที่มองโลกอย่างเป็นไป เท่าใจมี.
แดดเช้า : ๒๗ มกราคม ๒๕๕๕
25 มกราคม 2555 08:10 น.
แดดเช้า
ปลิดปลิวร่วงห่วงหาเวลาผ่าน
อาลัยเพียงตำนานการเติบต้น
มองรากหยั่งสั่งใจไหวกังวล
วาระพ้นปลิดปลงลงกับพื้น
เคยลิ้มน้ำลำเลียงเลี้ยงจากราก
เคยลองแดดโลมจากฟากฟ้าชื่น
เคยลิ้มฝนหล่นโรยแล้วหยัดยืน
เคยรับลมกลมกลืนกับผืนดิน
เมื่อรากเริ่มเปื่อยปมจะล้มแล้ว
ใบไม้เรียงเป็นแนวมิรู้สิ้น
จะเหลือเพียงใบสุดท้ายคล้ายได้ยิน
เสียงน้ำตารดรินกระทบใจ
ครั้นปลิดปลิว ถวิลหามาร่วงลับ
ขอลากลับตำนานเคยขานไข
เปิดตำนานการสลายเป็นปุ๋ยไป
บันทึกใหม่ต้นอ่อนก็ย้อนรอย.
แดดเช้า : ๒๕ มกราคม ๒๕๕๕
20 มกราคม 2555 10:01 น.
แดดเช้า
กระจกเปรอะเกรอะฝุ่นเธอวุ่นคิด
ครุ่นชีวิตเปื้อนน้ำตาคราฟ้าหม่น
ลมที่โหมโจมจู่ลู่เวียนวน
เธอสับสนค้นหาภาพพร่ามัว
กระจกเคยสดใสในวันก่อน
ยามแดดอ่อนอุ่นไอไสวทั่ว
โลกที่เคยมองเห็นเคยตื่นตัว
วันนี้กลับเทาทั่วขลาดกลัวใจ
กระจกเปรอะเลอะลมที่โถมพัด
ส่วนเธอซัดซวนเซเหหวนไห้
ถูกความรักหมมหมักหนักเพียงใด
พายุอารมณ์ข่มใส่ให้เจ็บร้าว
เถิด ... เปิดตามาปัดใหม่ใสสะอาด
กระจกอาจสะท้อนก้อนหมอกหนาว
อาจเห็นภาพพิสุทธิ์ จุดแสงดาว
เมฆที่พราวกลางฟ้าช่างน่าชม
เถิด ... หายใจสูดลมที่ห่มร่าง
ชำระล้างโลกหม่นทนทับถม
เบิกตาพิศภาพตรงหน้าน่าภิรมย์
ฝุ่นหมักหมมคาค้างล้างมลาย
กระจกที่เคยเปรอะไม่เลอะแล้ว
เธอฉายแววสดใสนัยน์ตาฉาย
กระจกย่อมสื่อสารผ่านประกาย
แววตาคล้ายสื่อห้วงดวงใจเธอ.
แดดเช้า : ๒๐ มกราคม ๒๕๕๕
16 มกราคม 2555 23:49 น.
แดดเช้า
ณ ปลายฟ้าระหว่างฟ้า คนกล้าฝัน
จากจุดหนึ่งจุดนั้นยังหวั่นไหว
จะตั้งตนบนฐานที่การใด
แสงสว่างไสวไหน ใครชี้ทาง
จะเปรียบครูคือผู้สร้างเส้นทางเกิด
หรือจะเทิดเป็นผู้ให้ได้ทุกอย่าง
วิชาการสานต่อก่อวาดวาง
เปรียบเรือจ้างพาสู่ฝั่งสู่หวังไกล
จะจ้างครูด้วยเหรียญความเพียรร่ำ
ที่จะนำกายจิตอุทิศให้
ปฏิบัติบูชาด้วยค่าใจ
เกินกว่าอามิสใด จะให้ครู
ณ ปลายฟ้าระหว่างฟ้า ยังกล้าฝัน
จากจุดนั้นมือประคองคล้องใจสู้
กำลังใจไหลหลั่งยังเชิดชู
หมายให้ศิษย์ได้เรียนรู้ ... สู่ฝันงาม.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1062
