26 พฤษภาคม 2549 21:30 น.
แดดเช้า
เพียงสื่อกันด้วยฝันวันไกลห่าง
ความรู้สึกพราวพร่างด้วยดาวใส
เก็บเป็นเรื่องของเราระหว่างใจ
ผลิเพียงไหวลึกซึ้งสู่หนึ่งคน
ใช่เผยป่าวเปิดโปงจนโจ่งแจ้ง
แล้วร้างแล้งร้าวเลือนเหมือนสับสน
รักที่เก็บ เจ็บที่กลืน หยัดยืนทน
แค่ตัวตนสู่ตัวเขา ... สื่อเท่านั้น
จะงามด้วยแสงเงาเข้าทาบถัก
มิติรักซับแซมเงาแย้มฝัน
สื่อจากใจ ถึงใจ ใฝ่ผูกพัน
รู้เพียงใจไหวหวั่น ปรับเพียงตน
เพียงสื่อกันด้วยอารมณ์ความรู้สึก
ย่อมหยั่งลึกสิ่งดีงามตามดอกผล
หวังที่งามท่ามรักจักบันดล
ให้ผ่านพ้นทุกหนามกำแพงบัง
เป็นสะพานสานใจรวมใจมั่น
เกี่ยวสัมพันธ์ด้วยเรียวรุ้งตามมุ่งหวัง
จะรวมใจรวมรักถักรวงรัง
ถิ่นฝากฝังเมล็ดรักจักงอกงาม
เพียงสื่อกันด้วยหัวใจใส่ใจรัก
อุปสรรคแผ้วถางทุกทางข้าม
จะรวมมั่นฝันสวยด้วยนิยาม
แสงเงาทามซอกซึ้งด้วยมุมคม.
26 พฤษภาคม 2549 08:29 น.
แดดเช้า
แปลกจริงจริงอาการไยพล่านหนัก
อยากจะชัก อยากจะคลั่ง อยากหวังหวาน
ใจลอยลอย นั่งหงอยหงอย คอยพบพาน
ไม่ได้เจอกันนานแทบขาดใจ
จะเศร้าเศร้าเหงาเหงาบางคราวครั้ง
เหมือนจริงจัง เหมือนอาทรเหมือนอ่อนไหว
พอจะหลับ ก็กระสับกระส่าย คล้ายคิดไป
อยากอยู่ใกล้อยากพูดจาอยากเหลือเกิน
แอบยิ้มยิ้มอิ่มใจในบางหน
เมื่อใจวนคิดถึงซึ้งคำเกริ่น
จดจำถ้อยร้อยพันเอามาเพลิน
ไม่อยากให้เขาเมินหมางจากกัน
มองหาเขาทุกคราวหนาวใจนัก
หรือเรียกว่า "ตกหลุมรัก" ปลักจมฝัน
ถูกโจรกรรมหัวใจไหวกดดัน
ผวาหวั่นอยากซบอกเอาใจคืน
แปลกจริงจริงอาการไยซ่านซึ้ง
และคิดถึงทุกเวลาแทบสะอื้น
เห็นลอยมานั่นหน้าเขา ... เรากล้ำกลืน
จะขัดขืนไม่รัก จะหักใจ
ทำยากนักศรรักเข้าปักอก
น้ำตาตกหลอมละลายคล้ายอ่อนไหว
ใจถูกโจรจี้ขโมย ... ยากโวยใคร
มีคนใดจะฉุดฉันจากหลุมรัก
แปลกจริงจริงอาการเริ่มหวานไหว
หรือหัวใจละลายคล้ายจมปลัก
ในห้วงห้องของน้ำผึ้งซึ้งซ่านนัก
ช่างหน่วงหนักหนอหัวใจ ... ใครขโมย.
25 พฤษภาคม 2549 08:40 น.
แดดเช้า
อยากเขียนกลอนอ้อนออดพรอดคำรัก
ก็รู้สึกหน่วงหนักทำไม่ไหว
จะอกหักสักร้อยครั้งผิดหวังใจ
ลองทำไปก็ฝืดฝืนสุดกลืนคำ
จะเขียนบทรสอารมณ์ผสมเศร้า
โศกสุดหงอยแสนเหงาทุกเช้าค่ำ
ไม่มีแม้คนดูแล ... แหม ระกำ
ก็ขำขำกับตัวเองไปทุกที
มองท้องฟ้าทำหน้าหม่นให้คนซึ้ง
คนกลับทึ่งหัวเราะเยาะทุกที่
น่าสงสารคนหัดอ้อนวอนปรานี
น้ำตาปรี่ไม่เป็นใครเห็นใจ
จะหาคนมารักแล้วหักอก
ช่วยทำฟกช้ำจิตคิดหวนไห้
หัดออดอ้อนวอนรักจักเป็นไร
ขอบางใครช่วยทำให้ช้ำเป็น
สอนฉันให้รู้อารมณ์ผสมผสาน
สืบตำนานรักแท้ให้แลเห็น
ให้รู้จักเศร้าโศก โลกร้อนเย็น
ช่วยเคี่ยวเข็ญให้ออดอ้อนง้องอนกัน
อยากเขียนกลอนอ้อนออดพรอดคำรัก
นะ... ขอสักคนช่วยด้วยปลุกปั่น
ทำอารมณ์ขมขื่นชื่นผูกพัน
สงเคราะห์ฉันเถอะนะ .. จะเป็นบุญ.
19 พฤษภาคม 2549 00:27 น.
แดดเช้า
เที่ยวเรียกใครต่อใครว่าคนสวย
ชมไปด้วยว่าน่ารักเป็นหนักหนา
แต่ปากก็พ้อวาทีขี้อายนา
ไม่แม้จักแกล้วกล้าสบตาใคร
มีความลับล่อลวงให้ห่วงถาม
หลอกคนตามคิดหาคำตอบใส่
แหม ... เด็กน้อยคนนี้ นี่ลูกใคร
ช่างเจรจาเจ๊าะแจ๊ะไปในบ้านกลอน
พอแหย่เข้าเขาก็อ้างต่างคำตอบ
บอกว่าชอบทุกคนเที่ยวออดอ้อน
เด็กคนนี้ ขี้ตู่เอาเข้าเว้าวอน
อยากจะย้อนแหย่ซ้ำให้หนำใจ
เขียนมาด้วยเอ็นดู อัสสุ นะ
อ้อนทุกวันจนจะทนไม่ไหว
เป็น นักประชาสัมพันธ์ นั่นหรือไร
ขยันใส่ความเห็นเช้าเย็นเลย
เด็กช่างพูด ช่างคุย ลุยทุกกระทู้
พี่เฝ้าดูอดไม่ได้จึงไม่เฉย
ทำเป็นมีความลับกับใครเอย
ไม่เปิดเผยแต่ระบาย ... ขี้อายจัง
เที่ยวเรียกใครต่อใครว่าคนสวย
หากจะมีใครเอออวยเชื่อจนคลั่ง
พลอยหลงคิดเต็มฝันเติมกำลัง
คำชมหลั่งไหลหวานเต็มบ้านกลอน
กลอนบทนี้ยกให้ น้องอัสสุ
ที่ประทุคำชมพรมคำอ้อน
น้ำตาลเชื่อมสัมพันธ์สรรค์คำพร
ทุกกระทู้สะท้อนความร่าเริง.
10 พฤษภาคม 2549 07:29 น.
แดดเช้า
เริ่มเรื่องก็พอดูได้ไม่น่าเกลียด
พอจะเจียดเนื้อหายังน่าอ่าน
แต่เขียนไป เขียนมา น่ารำคาญ
ยิ่งเขียนยิ่งฟุ้งซ่านพล่านวุ่นวาย
ร่ายคำเปลืองเรื่องราวไม่เข้าหู
อ่านอ่านดูเหมือนพร่ำไร้ความหมาย
ยาวไปแล้ว ร้อยกรอง ฟ่องน้ำลาย
เดี๋ยวฟูมฟาย เดี๋ยวยิ้มเย้ย เอ่ยอะไร
คนหัดเขียนขาดเรียนรู้จากครูสอน
ระบายกลอนตามอารมณ์เหมือนถ่มใส่
คิดคำนั้นสรรคำนี้ที่ลงไป
อ่านเท่าใดไม่รู้เรื่องเปลืองถ้อยคำ
แรกเริ่มเรื่องก็ดูดีเข้าทีอยู่
แต่ทำไมก็ไม่รู้ยิ่งพูดพร่ำ
ตามนิสัยคนย้ำคิดและย้ำทำ
สอนไม่จำจึงจบลง ด้วย ลงเอย.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
963
