18 มิถุนายน 2549 13:35 น.
แดดเช้า
ฝนที่ร่วงช่วงวันอันร้อนร้าย
ลมที่พายพัดผันวันอบอ้าว
ดินที่แห้งแตกระแหงหายแล้งร้าว
คืนที่หนาวสร่างหมองยามเช้าเยือน
น้ำตาดาวพราวน้ำค้างพร่างแสงเพชร
แววรุ้งเก็จสะท้อนน้ำกระเพื่อมเคลื่อน
ลาจันทร์เจ้าดาวราตรีที่ลางเลือน
รับขวัญเพื่อนตะวันวันเบิกบาน
ชื่นหัวใจวันใหม่ได้มาถึง
ใจซ่านซึ้งธรรมชาติวาดหวังหวาน
แต่จะชื่นตื่นใจได้เนิ่นนาน
หากเธอขานสักหนึ่งคำให้ฉ่ำทรวง
แค่หนึ่งคำเหมือนหนึ่งน้ำประโลมชีพ
คลายใจรีบร้อนเร่าผ่อนเหงา - ห่วง
เอื้ออาทรใจอ่อนไหวสักหนึ่งดวง
อยากถามทวงคำเอ่ยเอื้อนเหมือนพิงพัก
ปรารถนาเพียงคำเดียวเชื่อมเกี่ยวฝัน
จะคล้องวันเวลามาปลูกปัก
เรือนหอแห่งไมตรีที่พำนัก
ตอกเสาหลักความหนักแน่นที่หัวใจ
ฝนที่ร่วงช่วงคืนชุ่มชื่นฝัน
ดวงตะวันอบอุ่นละมุนไหว
พริบดาวเดือนเกลื่อนฟ้ามีค่าใด
จะเทียบได้กับถ้อยซึ้ง หนึ่งคำ "รัก".
16 มิถุนายน 2549 12:34 น.
แดดเช้า
แผ่นดินหวานยามเช้าเหงาแค่ไหน
สายลมชื่นเพียงใดยามไหวหวั่น
หอมน้ำฝนหล่นโปรยใจโหยพลัน
อุ่นอวลฝันยามหลับตา - ราตรีร้าว
ทุกนาทีที่หัวใจไม่หยุดคิด
นิรมิตฝันสวยสดบนหมอกหนาว
พร่างภาพเธอเป็นฉากตอนของเรื่องราว
รินน้ำตาต่างข้าว ... ในบางคำ
ได้แค่ซึ้งติดตรึง - คิดถึงมาก
ใจเพียรฝากถ้อยเรียงเพียงเพ้อพร่ำ
เขียนอักษรากลางอากาศวาดลำนำ
ฝากลมร่ำกระซิบหูให้รู้กัน
ได้แต่คิดไม่ทำจึงช้ำหนัก
เก็บกดนักหนอหัวใจไยไหวหวั่น
เพราะหวาดวุ่นขุ่นหมองข้องตีบตัน
เกรงสัมพันธ์แปรปรวน ... ล้วนช้ำใน
แผ่นดินหวานทุกครั้งมอง ... หม่นหมองรัก
แม้ตระหนักสายลมชื่น ... ก็ขื่นได้
หอมน้ำฝนหล่นโปรย ... แต่โรยใจ
อุ่นอวลใด ก็แค่ฝัน ... เท่านั้นพอ.
15 มิถุนายน 2549 13:13 น.
แดดเช้า
พริบดาวพร่างกลางดอยคอยคนเห็น
ผ่านแดดเย็นคืนค่ำน้ำค้างใส
พบเช้าหมอกระลอกลมห่มหนาวใจ
พราวพลอยไพรสงบง่ายเรียบตามมี
มิได้ด้นกระสนค้นหาฝัน
ตะกายขึ้นฟ้าสวรรค์ชั้นสดสี
เพียงหนึ่งดาวพราวดอกบอกชีวี
ผ่านเวลานาที ด้วยชีวิต
อาจร่วงพราวจากราวฟ้า ณ แดนไหน
เจ็บช้ำใจเพียงผ่านอดีตผิด
เยียวยาแผลดูแลใจได้ความคิด
ไพรพฤกษ์คือมิ่งมิตรมามอบรัก
พริบดอกดาวพราวกลางดอยใครสอยถึง
อาจซาบซึ้งความเรียบง่ายงามแน่นหนัก
พลอยไพรแท้ แค่หนึ่งดาว พราวใจนัก
ขอรู้จักดาวระยับ ... ประดับดอย.
14 มิถุนายน 2549 08:43 น.
แดดเช้า
ปล่อยความคิดทั้งหมดปลดความฝัน
ยิ้มรับวันเบิกฟ้าคุณค่าใหม่
กรุ่นแดดเช้าหอมหยาดน้ำค้างไพร
อบอวลไออุ่นชีวิตทุกทิศทาง
จะปล่อยให้หัวใจได้มีสิทธิ์
ซับชีวิตชื่นความหมายฉายแสงพร่าง
มองเท่าที่ความเป็นไปไหววาดวาง
ทอสว่างผลิหวังดังใจตน
ฤๅ ... นิ่งมองหรือดิ้นรนจะค้นหา
กับคุณค่าความหมายในทุกหน
คว้าได้ไหม? ดวงตะวัน ณ เบื้องบน
ใบไม้ไกวปลิวหล่นเสียงดนตรี
เราทำได้แค่รับรู้และอยู่ปรับ
ตรึงประทับทรงจำล้ำเปี่ยมปรี่
ชื่นความหมายเท่าที่ได้ เท่าที่มี
เท่าใจที่ ถูกปลดปล่อย คอยเวลา
เมื่อหัวใจดวงน้อยถูกปล่อยปลด
มิอาจบดบังเบือนหมอกเลือนพร่า
ปลดครุ่นคิดพิศมองด้วยสองตา
เบิกหูมาได้ยินฟ้าดินครวญ
เมื่อหัวใจรับรู้สึกลึกใจตน
ทั้งหมองหม่นหมกไหม้และไห้หวน
หรือสบสุขทุกระยะทุกกระบวน
สิ่งแปรปรวนชีวิตร่ำลำนำวาง
วางความคิดที่ปิดทางการสร้างสรรค์
ปล่อยใจร่ำระรัวลั่นกับโลกกว้าง
โลดแล่นตามทำนองชีวิต ... ทุกทิศทาง
รับรสพร่างดวงแดดสีแสดทอง
แต่ ... ทำไมหนอหัวใจที่ไหวหวั่น
ไยใจพลันลังเลและคับข้อง
ไม่กล้าปล่อยหัวใจไป ในครรลอง
ที่หมายปองปรารถนาจะรักเธอ.
13 มิถุนายน 2549 11:45 น.
แดดเช้า
จัดระบบทบทวนกระบวนทัศน์
ให้แจ่มชัดห้องใจในสี่ห้อง
สิ่งปรารถนานานาประการต้องการปอง
ใจร่ำร้องสิ่งไหนลองใคร่ครวญ
ที่เจ็บร่ำช้ำซ้ำทุกค่ำเช้า
ไม่เคยเหงาก็เหงาได้ยอมไห้หวน
เพราะความรักหรือไร ใจทบทวน
อยากถี่ถ้วนทุกข้อต่อตัวตน
ก่อนจะบอกออกไปว่าใช่ "รัก"
ให้อีกฝ่ายได้ประจักษ์ชัดเหตุผล
กลัวเหลือเกินความเมินหมางหมองกังวล
เกรงใจคนรับรู้ไม่อยู่ฟัง
หวาดหัวใจของตนที่บ่นพร่ำ
หวั่นถลำลึกเกินกว่าน้ำตาหลั่ง
วุ่นคิดวกหมกไหม้ไฟประดัง
ไหววาดหวังไปไกลไม่อยากยื้อ
ขอเวลาจัดกระบวนทบทวนฝัน
ถ้ารักมั่นแท้พอก็ยึดถือ
จะปลดปล่อยหัวใจให้หลุดมือ
เสรีคือเพียงพอขอนำทาง
ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่มิอาจบอก
ยังช้ำชอกกับบางใครคนไกลห่าง
คิดลำพังหวังอารมณ์อมอำพราง
ไม่ปล่อยวางความคิดถึง ... แม้หนึ่งกาล
อาจเพียงใจไหวหวั่นจึงพล่านคิด
เหงาเปลี่ยวจึงผูกมิตรคิดสื่อสาร
หรือถูกใจใครคนหนึ่งซึ้งเนิ่นนาน
อาจคว้าควานหวังเปลี่ยวเกี่ยวสัมพันธ์
ย่อมจะเป็นไปได้ ... เท่าใจเป็น
รอชัดเห็นแจ้งจริงของสิ่งฝัน
ก่อนยอมให้รักนำทางสำคัญ
เมื่อถึงวันเปิดหัวใจมอบให้เธอ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1334
