24 มิถุนายน 2549 16:20 น.
แดดเช้า
ณ คืนโหยโรยราน้ำตารด
เศร้าสลดเหงาหงอยคนคอยฝัน
แข็งแต่ปากหากหัวใจไหวรำพัน
ขังรักอันอบอุ่นในกรอบกรง
กำแพงใจก่อครอบเป็นขอบเขต
ทุกข์เทวษเดียวดายใจเคลิ้มหลง
ฝันกระเจิงเพลิงไฟไหม้ผลาญลง
เถ้าฝุ่นผงมอดเขม่ายังเข้าตา
รักที่ไร้รวงรังถูกขังเก็บ
กรีดใจเจ็บลำพังแทบคลั่งบ้า
กรอบกำแพงแข็งขอบครอบตอกตรา
สลักค่าความมั่นใจในตัวตน
รักฤๅไร้รวงรัง ... คนขังรัก
จึงเก็บกักอารมณ์ข่มสับสน
มิกล้าเผยรักออกบอกบางคน
ยังปลักทนหม่นไหม้หัวใจตรม
ณ คืนโหยโรยราร้าวล้านัก
ใจแห้งหนักหน่วงเหนี่ยวเปลี่ยวขื่นขม
คนปากแข็งกำแพงใจไหวอารมณ์
กักรักจมเดียวดายในห้องลึก.
23 มิถุนายน 2549 20:50 น.
แดดเช้า
ร้อยเหตุผลปนข้ออ้างสร้างข้อแม้
กรีดบาดแผลเงื่อนไขให้ท้อถอย
อ้างทุกเหตุเจตนาตั้งตาคอย
คนใจน้อยเจ็บช้ำนองน้ำตา
เหตุผลหลากมากนักชักสับสน
มัวกังวลหมองเศร้าเกินเข้าหน้า
กระอักอกวกวนหม่นอุรา
บางทีล้าร้อนรุ่มกลุ้มใจนัก
พันอารมณ์ผสมฟุ้งเกินมุ่งหมาย
ทั้งเจ็บอายเคลิ้มฝันขุ่นเคืองหนัก
อาจจ่อมจมถมทับกับชังรัก
จนใครทักก็ไม่ฟังหลั่งน้ำตา
ร้อยเหตุผลคนไม่รักจักตีจาก
พันอารมณ์พลัดพรากจากคุณค่า
นั่งนึกนับวันคืนให้คืนมา
รั้งความหวังเลือนพร่าให้อยู่ยง
ร้อยแปดขั้นพันเก้าข้อก่อเงื่อนไข
อ้างหัวใจหลากคละจุดประสงค์
"นาฏกรรมอารมณ์" ปมพันวง
เหตุผลหลงยากคลี่คลาย "ลวดลายมนุษย์".
21 มิถุนายน 2549 08:10 น.
แดดเช้า
ฟ้าครามที่เคยใสกลับไม่สวย
มืดคลุมด้วยเมฆฝนปนอ่อนไหว
กระแสลมห่มอากาศหวาดปวงภัย
ฝนห่าใหญ่กระหน่ำซ้ำเติมดิน
ด้วยกังวลสารพัดลมซัดหวน
เกรงความปรวนของอีกใจไม่รู้สิ้น
หวั่นความคิดผิดพลั้งฝันพังภินท์
หม่นมัวเกินจักยินเสียงหัวใจ
ฝนกระหน่ำซ้ำซ้ำมานานแล้ว
กับเสียงแว่วลึกล้ำที่ร่ำไห้
ความห่วงหวงทะลวงแทรกทรวงใน
ทะลุแผลเจ็บแค่ไหน ... ใครรู้ทัน
รอฝนสร่างพร่างพราวฟ้าขาวใส
รอรุ้งเรียวจากใจได้ปลอบขวัญ
ประคองแนบแอบอิงพึ่งพิงกัน
ย้ำคำมั่นว่าจะอยู่เป็นคู่เคียง
ผ่านมืดหม่นทนกังวลสารพัด
ขอรักรัดโอบใจได้ยินเสียง
กระซิบร่ำคำผ่านหวานสำเนียง
แพรผ้าเพียงอุ่นพรมห่มใจร้าว
รุ้งเรียวรายสายฝันผ่านวันเจ็บ
ร่วมกันเก็บรุ้งรายห่มหายหนาว
ซับน้ำตาคลายทุกข์ทุกหนคราว
สานเรื่องราวระหว่างกันด้วยฝันทอ
ฟ้าที่เคยหม่นหมองนองน้ำฝน
ขอเพียงคนของใจได้เกิดก่อ
ยืนยันมั่นความหมายที่ใจรอ
โอบรักพออุ่นล้ำความเป็น "เรา".
20 มิถุนายน 2549 07:01 น.
แดดเช้า
ฝนความรักกระหน่ำลงน่าสงสัย
ความเป็นไปมากมายคล้ายคิดฝัน
คลื่นคิดถึงซึ้งซ่านพล่านผูกพัน
แล้วแปรผันเป็นสายน้ำฉ่ำภายใน
ปรายฝนตกหนักหนาคราคืนค่ำ
ใจเริ่มช้ำเพราะเพ้อละเมอไห้
คลื่นหวั่นหวาดสาดกระแทกชำแรกใจ
สะเทือนไหวสะบักสะบอมตรอมระบม
คลื่นลมแรงเหลือเกิน นะ คืนฝน
ความรักหนักเกินทนวนขื่นขม
ยังคงคอยคนไกลไหวอารมณ์
ท้อระทมเจ็บลึกรู้สึกร้าว
ฝนยิ่งหนักรักยิ่งแน่นเจ็บแทนที่
น้ำตาปรี่ระบายคล้ายเหน็บหนาว
ผ่านคืนฝนทนทุกข์ทุกเรื่องราว
ฉากทรงจำยืดยาวราววกวน
อยากให้หยาดน้ำโปรยเพียงโชยผ่าน
อย่าร่วงนานหนักหนาเลยนะฝน
รักที่รอท้อนักมักมืดมน
ขอเพียงทนฝนผ่านพอ ... คืนรอคอย.
19 มิถุนายน 2549 14:47 น.
แดดเช้า
ใจที่เคยแข็งกร้านผ่านร้าวหัก
อารมณ์เคยแตกรักดั่งไฟเผา
ความรู้สึกลึกลึกผนึกเงา
ถูกกองเถ้าร้าวรันทดมาบดบัง
แผลแห้งเปรอะเกรอะหยากไย่ใครไม่เห็น
อากาศเย็นเยือกล้ำน้ำแข็งขัง
จมจ่อมกับกับดักใจไหวชิงชัง
ไม่อยากฟังความห่วงใยจากใครเลย
แล้วหยาดฝนหล่นโปรยโชยลมพัด
มาเป่าปัดหยากไย่ใจเปิดเผย
พลิ้วสายฝนหล่นร่วงรับขวัญเชย
บำบัดเยื่อฝุ่นที่เคยถูกเถ้ากอง
น้ำแข็งขังก็ละลายเป็นสายน้ำ
หัวใจช้ำถูกเยียวยาหายขัดข้อง
ลบกร้านกร้าวร้าวรานผ่านมุมมอง
โลกใหม่ส่องแสงสว่างกระจ่างใจ
เพราะพบพานใครสักคนบนชีวิต
ล้างสิ่งผิดผ่านผันดั่งวันใหม่
โปรยสายฝนหล่นร่วงช่วงวันวัย
วาดหวังให้เดินหน้ากล้ามั่นคง
ใจจึงอ่อนผ่อนคลายคล้ายดอกไม้
ถูกจัดไว้งดงามตามประสงค์
หยาดฝนหนึ่งซึ้งซ่านหล่นผ่านลง
ประสานดินบรรจงวาดฝันทอ
ผลิดอกรักกลางดินใจสุดใฝ่ฝัน
เธอมีส่วนร่วมกันปลูกต้นหน่อ
สัมพันธภาพอาบอุ่นละมุนพอ
จะคลายท้ออ่อนล้าในคราล้ม
ดอกไม้บานวันน้ำใจใสสะอาด
โปรยเป็นหยาดความหวังล้างขื่นขม
เธอใช่ไหม? ที่สร้างสรรค์ฝันชื่นชม
สร่างตรอมตรมวันเก่า ให้เศร้าคลาย
ใจเคยกร้านผ่านช้ำเจอน้ำฝน
จึงสุขล้นอ่อนหวานเป็นธารสาย
น้ำแข็งขังชิงชังพลันละลาย
ด้วยหยาดปรายฝนฉ่ำน้ำใจเธอ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
954
