29 มิถุนายน 2549 15:55 น.
แดดเช้า
ความอบอุ่นคุ้นละไมไหม้มอดแล้ว
แขวนขวัญแก้วเยื่อใยปลายฟ้าฝัน
ละลายห้วงห่วงหาอาทรกัน
ระหว่างเธอและฉัน ... ให้หายจาง
สุดอ่อนล้าและเรรวนเฝ้าหวนไห้
แสนอ่อนใจกับชีวิตทุกทิศย่าง
แขวนความรักหักร้าวผ่อนเบาบาง
มีเส้นทางแน่ชัดศรัทธาตน
กลายเป็นความเย็นชาความรู้สึก
ตกผลึกแกร่งกร้านผ่านหมองหม่น
จะไม่รัก ไม่หวัง กับบางคน
ร้าวรานจนแขวนใจไว้ปลายฟ้า
จะมีเพียงเพื่อนพ้องและน้องพี่
รู้สึกดีร่วมสร้างสรรค์ปันคุณค่า
แขวนสัมพันธ์นั้นไว้ให้ไกลตา
ไม่กลับมารักร่ำเหมือนคำเดิม
เพราะคุณค่าให้ไปไม่เคยรับ
ขอดึงกลับมาที่เก่าไม่เอาเพิ่ม
เป็นคนดีเท่าคนอื่นยื่นต่อเติม
ไม่ส่งเสริมสัมพันธ์ซึ้งคิดถึงเกิน
ความอบอุ่นคุ้นละไมหายไปแล้ว
เพราะเก็จแก้วรักล้ำค่ามาห่างเหิน
แขวนสัมพันธ์ฝันใฝ่ที่ใครเมิน
ไม่เคลิ้มเพลินปองความหมายมากมายแล้ว.
29 มิถุนายน 2549 13:54 น.
แดดเช้า
จะมีกี่ใครในโลกนี้
ยินดีขื่นขมตรมหม่นหมอง
ซาบซึ้งหนึ่งถ้อยของร้อยกรอง
สอดคล้องความช้ำกระหน่ำใจ
ยอมให้สายฝนหล่นกลางจิต
ใช้สิทธิ์ยึดมั่นความฝันใฝ่
แน่นรักหลักมั่นมิหวั่นใด
อ่อนไหวลำพังเพียงหวังมี
ปรารถนากล่อมอารมณ์ตรมรู้สึก
ผลึกแก้วกานท์สานศักดิ์ศรี
เพื่อหลอมละลายความหมายพลี
หลั่งลงเป็นคำกวี สุดที่รัก
เดินทางหว่างห้วงดวงใจหวั่น
เคลิ้มฝันเพ้อฟุ้งมุ่งตั้งหลัก
หากล้ากี่คราก็กล้าพัก
ตระหนักภารกิจชีวิตนี้
เชื่อมั่นสัจจะประสบการณ์
กรองงานตามเห็นเป็นสักขี
ร่ำรักสุด โศกแสน แค้นทวี
แทนที่การทำลายล้าง ... เส้นทางใคร
ขอจรดปลายปากกามาบันทึก
ถ้อยนึกอารมณ์ผสมฝันใฝ่
แม้มิเป็นเช่นกวีเกรียงไกร
แค่จริงใจ กับงาน ... เท่านั้นพอ
ยินดีกลืนกินน้ำตานอง
จะไม่เรียกร้องร่ำปองขอ
ทะนงในศักดิ์ที่ถักทอ
อดทนรอเสพความหมาย ... ในถ้อยคำ
จะมีสักกี่คนบนโลกนี้
ยินดีเรียนรู้อารมณ์ร่ำ
ระบายถ่ายทอดถ้อยลำนำ
แทนที่การกระทำ ... ก่อกรรมร้าย.
28 มิถุนายน 2549 18:17 น.
แดดเช้า
อยากจะบอกออกไปใจคิดถึง
เธอจะซึ้งความหวังดีนี้บ้างไหม
พยายามสื่อคำพร่ำเพ้อใจ
เธอช่างไม่รู้นัยซึ้งถึงคนคอย
เธอกลับพร่ำถึงใครฉันไม่รู้
เป็นผู้ดูการคร่ำครวญหวนละห้อย
"ร่ำรอวัน รอคืน ชื่นใจลอย
หลับตื่นยังเอื้อมสอยฝันงามตา"
กลับเป็นผู้รู้เห็นความเป็นไป
ทุกดวงใจที่เธอฝันอันล้ำค่า
ฉันมิใช่แรงใจหรือ ที่ผ่านมา?
เริ่มอ่อนล้าเมื่อเธอซึ้งถึงบางใคร
กับความคว้างเข้าข้างตนทนทดท้อ
อยากจะหยุดอยากจะพอเลิกฝันใฝ่
เจ็บถ้อยคำซ้ำแทงแสลงใจ
หนึ่งห้วงนัยของเธอเป็นอีกคน
อยากจะบอกออกไปใจยังรัก
อาการหนักพล่านเพ้อฟังเธอบ่น
หวานน้ำคำล้ำค่ามาบันดล
อีกตัวตนมิเป็นฉัน ... สร้างสรรค์ใจ
เมื่อหัวใจไม่ตรงกัน ... ขอลาก่อน
พักคลายเหนื่อยล้าอ่อนผ่อนหวั่นไหว
ปรารถนาค่าล้ำความห่วงใย
ความเป็นไปของฉัน ... เท่านั้นพอ.
28 มิถุนายน 2549 16:29 น.
แดดเช้า
เป็นสิ่งที่พูดยากอยากจะบอก
คำในใจไม่ยอมออก ... สักทีนั่น
เพราะความกลัวประหม่าสารพัน
เธอก็ยังยืนยันถามทุกครา
"เป็นอะไรไปอีกเล่า ... ละคราวนี้
บอกสักทีได้ไหม ไยคลั่งบ้า
อึดอัดอกแปรปรวนใครยวนมา
หรืออ่อนล้าหวั่นไหวสิ่งใดกัน"
ก็บอกว่า พูดไม่ได้ เห็นใจหน่อย
หากตอบถ้อยจะเข้าใจบ้างไหมนั่น
ไม่เคยเป็นไม่รู้สึกไม่กดดัน
ลองเป็นฉันบ้างเถอะ ... เธอจะรู้
เธอซักถามหลายครั้ง ... หวังให้ตอบ
ทั้งขู่ปลอบสารพันอย่างเป็นอยู่
เป็นอะไรไม่สบายไม่น่าดู
ทำหน้าทู่ใครทำใครซ้ำเติม
ฉันอดทนบ่นว่าบอกไม่ได้
บอกออกไปอาการก็พล่านเพิ่ม
ฉันเป็นอย่างเคยเห็นเป็นเหมือนเดิม
มีสิ่งเสริมทำอึดอัดน่าหนักใจ
คำซักถามมากมายคล้ายกดดัน
ถึงทางตันจึงยอมเล่าเรื่องราวให้
ที่อัดอกคับข้องหมองเพียงใด
เพราะท้องผูกถ่ายไม่ได้หลายวันแล้ว.
26 มิถุนายน 2549 22:46 น.
แดดเช้า
เหมือน มีใครบางคนบนชีวิต
เหมือน ตามติดเงาคุ้นเป็นคุณค่า
เหมือน เป็นคนของฝันอันวามตา
เหมือน กับว่าเคียงใจไม่เคยร้าง
เหมือน มีใจคิดถึงเพียงซึ้งซ่าน
เหมือน ลมผ่านพลิ้วไหวไม่เคยห่าง
เหมือน รักกันปลอบขวัญให้เจ็บจาง
เหมือน ร่วมสร้างสิ่งฝันมั่นประคอง
เหมือน มีเธอเสมอมา นะ ที่รัก
เหมือน แน่นหนักปักใจไม่มีสอง
เหมือน สื่อสารผ่านใจสมใฝ่ปอง
เหมือน เจ็บนองน้ำตาเมื่อคราคิด
เหมือน สุดรักแต่ไม่เคยได้เอ่ยรัก
เหมือน รู้จักเพียงฉากทามาแปะติด
เหมือน ลมแล้งแห้งโหยโรยชีวิต
เหมือน ขอสิทธิ์จุดฝัน ... เท่านั้นพอ
เหมือน ไม่มีเธอตรงนี้เลยที่รัก
เหมือน อกหักร้าวเมินเกินติดต่อ
เหมือน ทุกวันฉันนั่งตั้งตารอ
เหมือน ทดท้อคอยใจใครบางคน
เหมือน มีใจผูกพันเป็นอันหนึ่ง
เหมือน เธอซึ้งเพียงผ่านวันสับสน
เหมือน เยื่อใยเดียวดายในวังวน
เหมือน ไฟลนร้าวแล้ว นะ แก้วรุ้ง.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1195
