13 มีนาคม 2555 23:29 น.
แดดเช้า
ฉันเคยฝันถึงดาวที่พราวแสง
ณ หนแห่งทอประกายฉายแววหวัง
อยากร้อยเส้นประดิษฐ์ไม่ปิดบัง
ให้แสงดาวสาดสั่งแทนเพชรพลอย
หากหยิบเก็จเม็ดดาว ราวร้อยล้าน
คล้องเส้นด้ายสีหวานถักเป็นสร้อย
ให้เส้นขอบฟ้านั้นมาพันร้อย
ฝากประดับรอคอยใครสอยลง
แค่ฉันฝันเพ้อเจ้อ เธอคงเบื่อ
ใครจะเชื่อ ร้อยเรื่องฟุ้งเฟื่องหลง
เธอมองหน้า ยิ้มเยาะ เพราะงวยงง
คงอยากส่งไปรักษาโรคบ้าดาว.
13 มีนาคม 2555 23:26 น.
แดดเช้า
ใช่, ฉันว่าย วนแหวก ความแตกต่าง
ในระหว่างห้วงกระแส แท้สับสน
ใช่, โลกหมุนวุ่นวายคล้ายวกวน
คลื่นยังซัดไม่เคยพ้น ต้องทนรอ
ใช่, ความรักทักทายตั้งหลายครั้ง
และความหวังยังอำพรางพร้อมเกิดก่อ
ใช่, อารมณ์เตลิดไปไม่เคยพอ
และความท้อก็บังเกิดเกินเปิดใจ
ในแดนดาวพราวพร่าง ยังริบหวัง
แท้ฉันฝังฝันเพริศเพียงคำ "ไม่"
ปฏิเสธเหตุผลทุกกลไก
ทั้งที่ "ใช่" ใจยังฝัน ทุกนาที
ใช่, เธอคือความรักมักหวนหา
แต่ทว่่า ใจฉัน นั้นหลีกหนี
กล่อมบอกตนค้นความจริงเท่าใจมี
หลบใจที่ไขว่ควานกาลเวลา
ใช่, ฉันว่ายจิตใจตน ค้นไม่พบ
และยังทบทุกกระบวนทวนคุณค่า
ใช่, ชีวิตติดบ่วงห้วงอัตตา
ทั้งที่ว่าว่างเปล่าเกินเข้าใจ.
แดดเช้า : ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๕
7 มีนาคม 2555 00:05 น.
แดดเช้า
ลานฟ้ากว้างว้างเวิ้งเพลิงดาวใส
ยังคงทอหัวใจให้หายเหงา
แสงด่ำดิ่งทิ้งสัมผัสจรัสเงา
ราวจักสาดหัวใจเคล้าให้เศร้าจาง
หอมกลิ่นโลกโยกย้ายราศีผัน
ลมหนอยังพัดวันเวลาสร้าง
ตระกองใจไหวสะท้อนแสงดาวพราง
เหมือนดาวห่างแต่ใกล้หัวใจคว้า
เสียงกระดิ่งดาวระยิบพริบพราวแสง
ใจยังอ่อนโรยแรงจะเห็นค่า
กระดุมดาวพราวระยับประดับประดา
แพรผืนผ้าสีดำประดิษฐ์พลอย
เหมือนสื่อสารกับดาวเด่นเป็นความหวัง
เหมือนหัวใจยังเปิดฟังถ้วนทุกถ้อย
เหมือนหยั่งลึกตรึกเศร้ารอเร้นรอย
เหมือนค่อยค่อยเชื่อมต่อก่อดวงใจ
ลำนำดาวพราวฟ้า ณ ลานโลก
จะสุขโศกวาดประดิษฐ์มิติใหม่
เพียงหนทางสร้างสรรค์อนันต์ใด
จะกว้างไกลหรือใกล้ชิด ... ใจคิดเอง.
แดดเช้า : ๗ มีนาคม ๒๕๕๕
6 มีนาคม 2555 23:37 น.
แดดเช้า
ณ หุบเขาเงาใจที่ไกลลึก
ยากหยั่งจุดเปี่ยมรู้สึก ยังนึกหวั่น
ควานความหมายคล้ายคว้าหมอก ระลอกควัน
สารพันหลากนิมิตจะคิดตรอง
อาจจะมีดอกไม้ใจวาดสรรพ์
อาจจะมีหนามอันน่าสยอง
อาจจะมีนางฟ้ามาเมียงมอง
อาจจะมีซาตานจ้องจะจองเวร
ณ หุบเขาเงาใจไหวระทก
ยังสั่นงกงุ่นง่าน อย่างที่เห็น
ท่ามหน้านิ่งหลากอารมณ์ผสมประเด็น
นี่แหละเป็นประสาใจ ... ไหวคำนึง
แดดเช้า : ๖ มีนาคม ๒๕๕๕
27 กุมภาพันธ์ 2555 23:18 น.
แดดเช้า
อยากหลับตาคราโลกเริ่มโศกเศร้า
อยากเลือนเงาบดบังความหวังไหน
อยากลืมทุกข์โหมกระหน่ำย่ำยีใจ
ฝันเห็นโลกใบใหม่ ในนิทรา
มองแต่มุมงดงามยามคิดเห็น
เบี่ยงประเด็นด้านหมองขัดข้องบ้า
โลกความฝันหวานไหวใจติดตรา
แต่หากว่าดูเหมือนเลือนความจริง
หากหลับตาคราโลกเริ่มโศกหมอง
หลากคนยังน้ำตานองกับบางสิ่ง
เรากลับตัดช่องน้อยค่อยประวิง
ไม่หวังเป็นหลักพึ่งพิง ให้ใครเลย
เราคงฝืนยืนหลับตาคงไม่ไหว
เพราะหัวใจยังเปิดมองเกินเพิกเฉย
จึงต้องเปิดตากระจ่างอย่างคุ้นเคย
พร้อมหยิบยื่นและเฉลย หนทางไป
แม้โลกแห่งความฝันจักงามหรู
แต่หัวใจหยั่งรู้ความจริงได้
มิอาจปิดสายตามามองไกล
ประคองใครให้พ้นเงา สีเทาครอง.
แดดเช้า : ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕