มัน ผม กับเขาและเธอ

แซม

ลูกหมาตัวหนึ่ง  ถูกทิ้งเอาไว้ เนื่องจากความเป็นส่วนเกินของครอบครัว  ต้องตกในความหวาดกลัว  ต้องคอยระวังหมาใหญ่
ที่พร้อมจะขย้ำให้มันต้องตาย  แต่แล้วมันโชคดี  มีเจ้านายคนใหม่ของมันเก็บมันไปเลี้ยง  ตลอดเวลานายสาวของมันก็เฝ้า
ดูแลเป็นอย่างดี คอยอาบน้ำ  แปรงขนให้มันจนมันเริ่มโตเป็นหมาหนุ่ม  ที่คิดว่าเจ้านายรักมันเสียเต็มประดา  ตัวมันเองก็คิดเสมอ
ว่าจะขอถวายชีวิตทั้งชีวิตตอบแทนนายของมัน  จะดูแลนายของมันให้สมกับที่นายรักมัน  

... นานวัน ลางแห่งความเจ็บช้ำก็ส่อแวว  เมื่อมันเริ่มเห็นคนแปลกหน้า   เริ่มมาหานายมันที่บ้าน  เป็นชายหนุ่ม รูปร่าง หน้าตาดี
และมันเองก็เริ่มรู้สึกว่า  นายสาวมีเวลาให้มันน้อยลง  แต่จิตใจของมันก็ยังรักนายของมัน  และคอยปกป้องเจ้านายมันอยู่เหมือนเดิม

... เคยมีอยู่ครั้งนึง  มันเห็นชายหนุ่มแสดงท่าทาง  ขึงขังกับนายสาวของมัน  ด้วยสัญชาตญาณ  มันก็รู้ว่า  อาจเกิดเหตุไม่ดีกับนาย
มันก็เลยแสดงการปกป้องนายด้วยการกระโดด งับชายหนุ่ม  ผลที่มันได้รับคือ  โดนนายสาวของมันหวดด้วยไม้กวาด  
นับครั้งไม่ถ้วน   มันก็ยอมให้นายของมันตี  มันร้องระงม  เพราะความเจ็บ  เมื่อทนไม่ไหว ต้องวิ่งหลบหน้านายของมัน
มันร้องไห้  แต่ไม่มีใครเห็นน้ำตาของมันหรอก  เพราะน้ำตาของมันใหลอยู่ข้างใน  อยู่ในใจ  ที่แหลกเหลว  เพราะน้ำมือของคนที่มันรัก

แต่เมื่อเริ่มวันใหม่  มันก็ลืมเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป  กลับมารักนายเช่นเดิม  และมันก็รู้ตัวดีว่ามันไม่ควรที่จะ ไปทำร้ายชายหนุ่มคนนั้น
อีก  มันรู้ตัวดีว่ามันทำได้เพียงปกป้อง  คุ้มครองนายมันต่อไป  มันจะรู้สึกดีใจทุกครั้งที่  นายเรียกมันไปหยอเล่นด้วย  และเมื่อไม่ต้องการ
มัน มันก็พร้อมที่จะเดินแยกออกมา ตัวมันเองคิดเพียงว่าเพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว   ถึงจะไม่ได้เป็นที่ 1  ก็ขอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของนาย
แต่มันเองก็พร้อมที่จะจากไปหากนายไม่ต้องการมัน   แต่สิ่งที่มันรู้คือ  มันยังจงรักภักดีต่อนายเสมอ  ไม่ว่านายจะทำกับมันอย่างไรก็ตาม
มันก็จะยังคงรักนายของมันเหมือนเดิม...

...............................................

ผมรักผู้หญิงคนนึง  เธอคือเพื่อนร่วมงานของผม  เธอเป็นคนมีเสน่ห์  ชายหนุ่มหลาย ๆ คน หลงรักเธอ  และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น  
เราคบกันในฐานะเพื่อน   จนนานวันผมก็รู้ตัวเองว่า  สิ่งที่ผมกำลังกระทำ  และสิ่งที่ผมคิดกับเธอ มันไม่ได้เป็นแค่เพื่อนเสียแล้ว  
ผมคิดกับเธอมากกว่านั้น  จนเมื่อถึงวันที่ผมทนเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจไม่ไหว  ต้องบอกเธอออกไป  วันนั้นจึงเป็นวันที่ผมต้องเสียใจ
เพราะเธอบอกว่าเธอไม่เคยคิดกับผมเกินเลยจากเพื่อน  ความสัมพันธ์ของเราสองคนไม่สามารถที่จะพัฒนาไปได้มากกว่าเพื่อน

แต่ผมก็ยังดื้อ  พยายามใช้ความดี และการกระทำของผมเพื่อเอาชนะใจเธอ  และผมเองก็หลงผิด
สิ่งที่ผมทำไปมันไม่ได้มีค่าอะไรเลย  แต่ผมก็ยังรักเธอ ผมพร้อมที่จะยอมเธอทุกอย่าง ขอเพียงเธอดีกับผมเหมือนเดิมเท่าที่เธฮสามารถมอบให้ได้

 และตอนนี้ผมกำลังจะเป็นอย่างหมาตัวนั้น ...