26 สิงหาคม 2551 15:56 น.
แจ้นเอง
ยี่สิบเจ็ดสิงหามาครบรอบ
ถามถึงคำตอบเรายังเศร้าไหม
หรือให้เราเก็บงำความช้ำใจ
พ่อจากไปสองปีนี้หรือไร
ยี่สิบเเจ็ดพ่อจากลาน้ำตารื้น
ยังสะอื้นยังระทวยยังโหยไห้
สามสิบแม่กลับมาพรากจากดวงใจ
แสนอาลัยอกสะท้อนอ่อนในทรวง
รู้ว่าแม่รักพ่อ พ่อรักแม่
รักเที่ยงแท้มิยอมพรากจากแดนสรวง
จึงเกี่ยวก้อยร้อยใจในทั้งปวง
สู่ยังห้วงสวรรคามิอาลัย
เมื่อพ่อลับแม่ก็รอพ่อมารับ
แม่ถึงกับปิดทวารสุดขานไข
ไม่รับอาหารไม่รับรู้ความเป็นไป
รอสายใยสายเดียวเกี่ยวก้อยกัน
พ่อให้ตั้งศพพ่อรออยู่บ้าน
สองคืนผ่านแม่ถามความโศกศัลย์
สี่ราตรีนี่ช่างนานเท่ากัปกัลป์
พ่อก็พลันมารับหนอพ่อคนดี
ทิ้งลูกให้สุดเศร้าสุดเปล่าเปลี่ยว
ไม่แลเหลียวลูกเลยหนาพากันหนี
อ้อมกอดที่เคยกอดรัดกลัดฤดี
โอ้ชีวีลูกแทบม้วยไปด้วยกัน
พ่อแม่จ๋าอยู่ไหนในแดนสรวง
เทวดาทั้งปวงช่วยเสกสรร
ฝากถ้อยคำห่วงหามากำนัล
ฝากเครื่องเซ่นสังเวยนั้นสู่ท่านเอย
25 สิงหาคม 2551 22:27 น.
แจ้นเอง
แสนสงสารแม่เจ้า กลอยใจ
ยามพ่อทิ้งเจ้าไป อ่อนล้า
จวบจนแม่จากไกล อีกเล่า
จมจ่อมจนสุดหล้า เหว่ว้า สุดฝืน
ยามนอนเห่กล่อมให้ นอนนา
ผิว่าเจ้าหลับตา เนิ่นช้า
งานการที่ค้างคา ไป่แล้ว
หากว่าเจ้าอ่อนล้า ยิ่งแล้ว เสียงาน
21 สิงหาคม 2551 12:35 น.
แจ้นเอง
ไม่มีแล้วน้ำตา
แห้งเหือดจนม่านตาเลิกกระพริบไหว
สูญเสียจนไม่มีจะสูญเสียอะไร
หมดสิ้นแล้วนะหัวใจเด็กไทย
ปรารถนา
เคยเร่าร้อนจนคิดว่าดับไม่ไหว
แท้จริงมันกลับมอดดับไป
ไม่เหลืออะไรอีกเช่นกัน
ที่สุดของห่วงใย
สุดท้ายแล้วไม่อาจเปลี่ยนผัน
เมื่อห่วงสุดท้ายล้มครืนครัน
จะหยัดยืนอย่างไรกันนะใจ
ฝากถ้อยคำไว้
รักมากห่วงมากหรือไฉน
สุดทนแล้วเจ้าดวงใจ
แต่นี้ไปฝากเด็กไทยดูแลตัว
จะปิดตาสองข้างให้สนิท
จะปิดปากให้มิดความผิดชั่ว
จะปิดหูไม่ยินเรื่องหมองมัว
เรื่องชั่วๆของใครในเมืองนี้
4 สิงหาคม 2551 09:31 น.
แจ้นเอง
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่
แผ่นดินฟ้าใดยังเกรงขาม
แม่มีจิตใจงดงาม
จรดสามโลกคร้ามยินยล
เสียสละหยาดเหงื่อทุกหยด
ทนอดทนหิวไม่บ่น
หวังเพียงลูกอิ่มยอมทน
เพื่อลูกทุกคนชื่นบาน
ต้องหาหมูเห็ดเป็ดไก่
เลี้ยงลูกเติบใหญ่น่าสงสาร
บาปเคราะห์ก่อกรรมรำคาญ
ติดตัวจนอวสานแห่งตน
กรรมดีแม่สร้างไว้มาก
แต่กรรมวิบากเหลือก่น
เกาะกินก็จำฝืนทน
เกิดเป็นแม่คนทนเอา
ลูกลูกสำนึกบุญคุณแม่
แผ่จิตกุศลบนบานเทพเจ้า
บรรณาการบุญหนุนบรรเทา
ผ่อนหนักผ่อนเบาเจ้ากรรมฯ
เทพไท้ได้โปรดเมตตา
พิทักษ์ดวงวิญญาอุปถัมภ์
รับ-ส่งผลบุญลูกทำ
น้อมนำถึงมือมารดา
แก้ไขกรรมเก่าเล่าขาน
มลายไปสวรรค์ภาคหน้า
แม้นยังไม่พอคณนา
ที่เหลือลูกยาขอรับแทน
เพียงแม่ได้สู่สรวงสวรรค์
ริบทรัพย์อนันต์มิหวงแหน
เพียงส่งแม่ให้ถึงแดน
วิมานแมนลูกพร้อมยอมพลี
ยังคิดถึงแม่ไม่เสื่อมคลาย