29 กรกฎาคม 2551 21:32 น.
แจ้นเอง
ความทุกข์ร้อนผ่อนคลายหายหนักหน่วง
ทุกข์ทั้งปวงสลายไปใครรักษา
ร่มโพธิ์ใหญ่ที่ยืนต้นตลอดมา
คอยเยียวยาทุกข์ทั้งหลายในใจเรา
จากไปแล้วเหมือนดวงแก้วดับสนิท
เกือบขวบปีที่ดวงจิตลูกอับเฉา
คิดถึงพ่อคิดถึงแม่แอบอกเอา
อุ่นไอรักเมื่อทุกข์เร้ารุมรอบตัว
จะลุกนั่งเดินยืนสะอื้นไห้
ทั้งแม่พ่อจากไปแล้วทูนหัว
คอยยิ้มให้ปลอบขวัญมิหวั่นกลัว
เหลียวหาทั่วไม่เห็นเงาเฝ้าอ่อนใจ
หนึ่งปีแล้วที่แม่จากลำบากจิต
หนึ่งปีแล้วที่พ่อทิ้งลูกไปไหน
ได้แต่คร่ำครวญหาด้วยอาลัย
พ่อคลาไคลลาลับไม่กลับมา
อุทิศบุญส่งผลบุญนำไปให้
ได้รับแล้วหรือไม่แม่พ่อจ๋า
อุทิศกายอุทิศใจทุกครั้งครา
เกิดชาติหน้าฉันใดได้พบกัน
26 กรกฎาคม 2551 00:28 น.
แจ้นเอง
สุดหัวใจใฝ่หาอยากมาพบ
สุดจะลบเลือนจิตที่คิดถึง
สุดอาลัย ห่วงหา สุดคนึง
สุดคิดถึง "น้องแจ้น" แสนน่ารัก
แสนอื่นแสนนารีที่ผ่านพบ
แสนจะลบลืมง่ายหายประจักษ์
แสนจะงามเพียงใดไม่ยอมภักดิ์
แสนเอ๋ยสักกี่คนก็จนใจ
จะคิดถึงอย่างนี้ที่มีสิทธิ์
จะส่งจิตมาให้ไม่หวั่นไหว
จะฝันถึงว่าอยู่คู่ใกล้ใกล้
จะให้ใจขาดดิ้นยินยอมพลี
คิดเอ๋ยคิดทุกเวลาไม่ว่าหลับ
คิดถึงกลับเผลอไผลในวิถี
คิดหนอคิดห้ามไม่ไหวใจดวงนี้
คิดอีกทีก็ไม่พ้น "คนนี้เอง"
ถึงตัวอยู่ห่างไกลใจอยู่ชิด
ถึงแล้ว "จิต" ปลายทางอย่างตรงเผง
ถึงแล้วโอ้...หัวใจไม่หวั่นเกรง
ถึงแล้วเพลง คิดถึง ซึ้งใจจริง
เอามาให้อ่านค่ะ เก่าเก็บ พี่ชายฝากมา
24 กรกฎาคม 2551 21:04 น.
แจ้นเอง
อุดร อรดุ ระอุกรุ่น
ช่างวายวุ่นวุ่นวายเสียดายหนอ
รักชาติ รักแบบไหนอย่างไรพอ
รักเพื่อก่อประโยชน์ชาติใช่ฟาดฟัน
ไม้เป็นท่อนเตรียมแพ่นกบาลไว้
กรูกันเข้าไปขับไล่กระไรนั่น
พันธมิตรคิดการณ์ใดใช่สำคัญ
แต่คนไทยเหมือนกันท่านคิดเอา
เด็กเล็กเด็กโตโมโหร้าย
พวกผู้ใหญ่ดุด่าต่อว่าเขา
แต่ที่ทำทำอย่างปัญญาเบา
แล้วจะเอา อะไรไปสอนกัน
บ้างก็ว่า ข้าถูก ถูกอย่างข้า
แต่ที่ทำเหมือนบ้าว่าเข้านั่น
เราคนไทยควรรักสา มัคคีกัน
เป็นตัวอย่างสำคัญเด็กหันดี
รักความถูก ถูกต้อง ให้มองเห็น
ผิดคิดเป็นแปรเปลี่ยนถามตามวิถี
ภาพที่เห็น ดีชั่ว ตัวรู้ดี
หยุดเสียทีนายว่าข้าก็พลอย
24 กรกฎาคม 2551 00:21 น.
แจ้นเอง
เฟื่องฟ้า บานรับ น้ำฝน
มรสุม เวียนวน ล้นบ่า
ดอกไม้ กลับงด งามตา
เมื่อครา ฝนฟ้า มาเยือน
... นิจจา หนอคน
มรสุม เวียนวน กล่นเกลื่อน
บาดแผล ตอกย้ำ ช้ำเตือน
กลับเหมือน คนใกล้ ตายแล้ว
20 กรกฎาคม 2551 13:59 น.
แจ้นเอง
แว่วเสียงนกกรีดร้องก้องเวหา
เป็นเวลาตีสองของวันใหม่
ฉันยังคงนั่งตาค้างระวังภัย
ภายในใจนึกหวาดขยาดกลัว
สรรพสิ่งรอบข้างวังเวงยิ่ง
ท่ามกลางสิ่งวุ่นวายสุมในหัว
หมอกลงมาหนาตาดูน่ากลัว
บรรยากาศยิ่งมืดมัวสลัวลาง
เสียงนกเขาขันคูหาชู้รัก
เสียงขลุกขลักจิ้งจกกระดกหาง
เสียงตุ๊กแกหาหนูอยู่ในราง
เสียงอึ่งอ่างร้องอึ่งอ่างข้างคางคก
ฉันนั่งอยู่จวนเวลาใกล้ฟ้าสาง
ยังนึกหาหนทางคิดไม่ตก
เรื่องวุ่นวายในใจยังสะทก
น้ำตาตกอกระทมขมขื่นใจ
เสียงไก่ขันบอกลาราตรีนี้
ฟ้าเริ่มคลี่กลีบฝันของวันใหม่
แต่ความเจ็บร้าวระกำช้ำฤทัย
เพรียกหาใครปลอบขวัญทันเวลา
เธอทิ้งร้างห่างไปไม่เหลียวหลัง
ปล่อยฉันนั่งคอยเธอชะเง้อหา
รักที่เคยชื่นชมสมอุรา
เหลือเพียงคราบน้ำตาที่เกรอะกรัง
หน้าส่วนตัว
2075
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
