24 กรกฎาคม 2551 00:21 น.
แจ้นเอง
เฟื่องฟ้า บานรับ น้ำฝน
มรสุม เวียนวน ล้นบ่า
ดอกไม้ กลับงด งามตา
เมื่อครา ฝนฟ้า มาเยือน
... นิจจา หนอคน
มรสุม เวียนวน กล่นเกลื่อน
บาดแผล ตอกย้ำ ช้ำเตือน
กลับเหมือน คนใกล้ ตายแล้ว
20 กรกฎาคม 2551 13:59 น.
แจ้นเอง
แว่วเสียงนกกรีดร้องก้องเวหา
เป็นเวลาตีสองของวันใหม่
ฉันยังคงนั่งตาค้างระวังภัย
ภายในใจนึกหวาดขยาดกลัว
สรรพสิ่งรอบข้างวังเวงยิ่ง
ท่ามกลางสิ่งวุ่นวายสุมในหัว
หมอกลงมาหนาตาดูน่ากลัว
บรรยากาศยิ่งมืดมัวสลัวลาง
เสียงนกเขาขันคูหาชู้รัก
เสียงขลุกขลักจิ้งจกกระดกหาง
เสียงตุ๊กแกหาหนูอยู่ในราง
เสียงอึ่งอ่างร้องอึ่งอ่างข้างคางคก
ฉันนั่งอยู่จวนเวลาใกล้ฟ้าสาง
ยังนึกหาหนทางคิดไม่ตก
เรื่องวุ่นวายในใจยังสะทก
น้ำตาตกอกระทมขมขื่นใจ
เสียงไก่ขันบอกลาราตรีนี้
ฟ้าเริ่มคลี่กลีบฝันของวันใหม่
แต่ความเจ็บร้าวระกำช้ำฤทัย
เพรียกหาใครปลอบขวัญทันเวลา
เธอทิ้งร้างห่างไปไม่เหลียวหลัง
ปล่อยฉันนั่งคอยเธอชะเง้อหา
รักที่เคยชื่นชมสมอุรา
เหลือเพียงคราบน้ำตาที่เกรอะกรัง
19 กรกฎาคม 2551 13:56 น.
แจ้นเอง
วันนี้...
วันที่แสนเหงา
วันที่ซึมเซา
วันที่เราต้องจากกัน...
วานนี้...
วันที่แสนหวาน
แต่อยู่กับเราไม่นาน
พบพานแล้วจากไป
พรุ่งนี้...
จะมีอีกไหม
วันที่สองใจ
ก้าวไป...พร้อมพร้อมกัน...
19 กรกฎาคม 2551 13:46 น.
แจ้นเอง
กรุ่น กรุ่นในความคิด
ชีวิต อาจผิดหวัง
ทุกก้าวย่างเฝ้าระวัง
ก็อาจพลั้ง ยั้งไม่ทัน
คุกคามในดวงจิต
ไม่เคยคิดเดียจฉันท์
ใยคอยถามใจกัน
ใจเธอนั้นคอยถามใจ
หรือรัก มันรุมเร้า
หนักเข้า ทนไม่ไหว
ใจเลย ระแวงใจ
เปลี่ยนเร็วไปนะใจคน...
รักใยไม่ เข้าใจรัก
ต้องถามทักกันทุกหน
รักเธอ เพียงหนึ่งคน
บอกกี่หน ถึงจะพอ
ติง
15 กรกฎาคม 2551 08:28 น.
แจ้นเอง
วันนี้ แม้มีลมพัด
ใบไม้ระบัดช่อ ล้อลมไหว
บ้างร่วง บ้างหล่น บ้างแกว่งไกว
แต่หัวใจ...ฉันไม่รับรู้
วันนี้ แม้ท้องฟ้าเจิดแจ่ม
ประตูแง้ม ขับไล่ ความอุดอู้
หมู่นก ผกผินยินดัง ตั้งกระทู้
ใจฉัน ไม่รับรู้ ทั้งนั้น
วันนี้ แม้มีดนตรีเพราะ
ท่วงทำนอง เสนาะ น่าสุขสันต์
ขับกล่อม บรรเลงเพลงทั้งวัน
ใจฉัน ไม่อาจรู้ อะไรเลย
วันนี้ ฉัน...ท้อแท้
ร่างกายอ่อนแอ จนเหลือเอ่ย
น้ำตาไหลเลื่อน เปื้อนแก้ม อย่างเคย
ใจเอย...กลับชาเฉย "ไม่รับรู้"
กับความรู้สึกระทดท้อ...กับบางช่วงของชีวิต บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
1004
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
