2 มิถุนายน 2552 09:44 น.
แจ้นเอง
มองเห็นความว่างเปล่า
ที่เราเฝ้าค้นหา
ได้แต่รอเวลา
นานช้าเกินจะรอ
ใฝ่ฝันอีกกี่ครั้ง
ก็ยังเฝ้าหยอกล้อ
ผิดหวังกี่ครั้งหนอ
เกินพอแล้วความรัก
พบหน้าโดยบังเอิญ
ทำเมินไม่รู้จัก
กลัวเราจะถามทัก
ตระหนักแล้วความจริง
หว่านล้อมเอาทุกอย่าง
เคียงข้างแม่ยอดหญิง
แล้วกลับมาทอดทิ้ง
เธอยิ่งกว่าพวกโจร
หัวใจให้ไปแล้ว
วี่แววยิ่งสับสน
มองเห็นความแต่ต้น
ถูกปล้นจนหมดตัว
๒ มิถุนายน ๒๕๕๒
23 พฤษภาคม 2552 20:15 น.
แจ้นเอง
พร้อมที่จะรักหากจริงดังว่า
จะพร้อมรอท่าหากรักสุขสันต์
รักไม่หน่ายหนีตราบชั่วชีวัน
รักเดียวเท่านั้นคือฉันและเธอ
พร้อมที่จะรักไม่กลัวผิดหวัง
ขอเพียงเธอยังคงมั่นเสมอ
รักไม่เป็นอื่นชื่นรักปรนเปรอ
รักเดียวคือเธอพร้อมมอบตอบแทน
ดวงดาวราวสรวงบนห้วงเวหา
อยู่คู่เมฆาร่วมกันนับแสน
ยังรู้รสอุ่นละมุนเมืองแมน
รักไม่ขาดแคลนถึงแดนฟ้าไกล
พร้อมที่จะรักพร้อมที่จะหวัง
อย่าคิดชิงชังเติมโลกสดใส
รักเธอรักเธอเผลอบอกออกไป
รักสุดหัวใจถ้าพร้อมจะ...รัก
14 พฤษภาคม 2552 19:18 น.
แจ้นเอง
ฟังความท่านผู้ว่าหน้าตาเฉย
ก็ไม่เข้าใจเลยนะคะท่าน
จับยักษ์ไปใส่ขันยังไงกัน
ให้งงงันท่านถามใครไม่ได้เลย
เข้ามารับนโยบายท่านผู้ว่า
ผู้คนมามากมายนายเฉลย
จับยักษ์ใส่ขันได้ไม่จนเลย
ขยันสิท่านเผยเอ่ยความนัย
คนจนมีเท่าไหร่ไหนบอกเล่า
คนจนเก่าหรือเขาคนจนใหม่
ควรช่วยเขาช่วยอย่างไรให้พอใจ
ช่วยให้มีรายได้พอใช้กัน
ให้ปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้
เลี้ยงหมูเห็ดเป็ดไก่คละกันนั่น
เราเลี้ยงเองกินเองสิ่งสำคัญ
จะซื้อขายหรือแบ่งปันก็เพียงพอ
อย่าหวังรวยเพราะเล่นหวยไม่รวยแน่
หวยกระบอกไม้ไผ่แท้อาจรวยหนอ
ซื้ออะไรเขียนใส่บอกไม้รอ
อีกเงินก็ใส่ไปข้างในนั้น
เลขที่ออกออกอะไรอย่าไปสน
ในกระบอกไม้คนจนมีเงินปั้น
ใส่ยี่สิบมียี่สิบเป็นกำนัล
ก็เข้าใจโดยพลันท่านฝีมือ
มารับท่านผู้ว่าคนล่าสุด
และสะดุดพร้อมนำคำยึดถือ
ทั้งตรงนัดและคมปากสมคำลือ
ต่างร้องดังอื้อฮือคือเรื่องจริง
ไม่แบ่งสีแบ่งฝ่ายข้างไหนช่าง
ถ้าจะเลือกเลือกข้างชาติใหญ่ยิ่ง
จะใส่เสื้อสีไหนไม่ประวิง
ม่วงดีจริงสีเคียงของเชียงราย
มาจับยักษ์ใส่ขันกันเถิดหนา
อย่ามัวช้าจงขยันกันจะสาย
สามัคคี ภักดีถวายทั้งใจกาย
ก่อนพี่ไทยจะวายวอดเฝ้าถอดความ
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๒
13 พฤษภาคม 2552 23:00 น.
แจ้นเอง
มีปลาคร๊าฟสีสวยด้วยตัวหนึ่ง
มันทะลึ่งงับปลาน้อยซึ่งถอยหนี
มันงับจริงหรืองับหลอกช่วยบอกที
ปลาน้อยหนีมันยังตามคิดลามลน
ปลาตัวเล็กเต็มสระรูปจันทร์เสี้ยว
คร๊าฟตัวเดียวอาศัยแต่ปลายฝน
คู่มันตายวายชีวันมันยังทน
อยู่แดเดียวจนพ้นฝนมานาน
มีปลาเล็กหางนกยูงอีกฝูงใหญ่
ก่อกำเนิดเกิดกายมากมายนั่น
แหวกว่ายเวียนวนไม่ลนลาน
อาศัยจับยุงพาลอาหารกิน
คร๊าพเดียวเปลี่ยวใจให้หงอยเหงา
มันจึงเศร้าอาลัยใจถวิล
เพื่อนมาร้างห่างไกลในดวงจินต์
จนหมดสิ้นสนุกทุกข์รุมเร้า
คร๊าพจึงหาวิธีมีเพื่อนใหม่
มันคอยไล่ไขว่คว้าปลาน้อยเจ้า
ไล่งับเล่นเป็นเพื่อนกันก็เอา
ปลาน้อยเข้าใจบ้างก็ยังดี
นั่งมองคร๊าพอยู่นานให้พาลคิด
เหงาดวงจิตเหงาใจในทุกที่
เพื่อนหรือเล่าคบหามานานปี
ป่านฉะนี้เพื่อนไปที่ไหนกัน
เมื่อครุ่นคิดอยู่เดียวให้เปลี่ยวเหงา
พอนานเข้าตามคิดในจิตนั่น
วนเวียนอยู่อยู่ไปได้ไม่นาน
ก็พบสุขสงบศานติในนั้นเอง
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๒
10 พฤษภาคม 2552 13:14 น.
แจ้นเอง
ไม้สามขาอ้าศรีค้ำ ดูดื่มด่ำฉ่ำชื่นหวาน
พันธุ์กล้วยอ้อยห้อยดอกบาน นี่คืองานสืบชาตา
ยามซบเซาเศร้าชีวิต ขอพึ่งฤทธิ์คิดไหว้สา
พุทธะธรรมพร่ำพรรณนา ขอให้ข้าอย่าทุกข์ใด
พิธีการงานชาวบ้าน ของโบราณสานสืบใหม่
มีสายสิญจน์ปิ่นโยงใย เพื่อหวังให้ใจร่มเย็น
มีอาหารหวานคาวพร้อม ปู่ย่าย่อมจะมองเห็น
อุทิศถวายคลายลำเค็ญ ข้าขอเซ่นเป็นปัจจัย
มีเมี้ยงอมบ่มเกลือขาว บุหรี่ราวร้อยด้วยไหม
พันธุ์มะพร้าวข้าวเปลือกไทย ข้าวสารใส่ไถ้ถุงแดง
มีสำรับกับข้าวตั้ง ควรระวังของแสลง
น้ำพริกเผ็ดเด็ดรสแกง จะเปลี่ยนแปลงแต่งตามตน
ข้าวเหนียวนึ่งพึ่งกล่องสาน เอามาทานงานกุศล
อย่าลืมจัดฉัตรมงคล และน้ำมนต์ปนบุษบา
ทั้งช่อน้อยร้อยแปดช่อ ตุงนั้นก็พอกันหนา
ไม้ค้ำสั้นบั่นครึ่งวา ร้อยแปดง่าตำราวาง
เทียนเท่าคิงยิ่งคิดไว้ อย่าหลงใหลให้ลืมห่าง
กระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำจาง อย่าเลือนลางกระบอกทราย
บันไดทองต้องเตรียมติด อย่าให้ผิดคิดห่างหาย
ทั้งสะพานผ่านเดินกราย เอาฝ้ายผูกปลายมัน
นิมนต์สงฆ์ห้าองค์พระ เรียกปัญจเบญจขันธ์
หรือจะมากหากชอบกัน ก็สร้างสรรค์ได้ทันที
ฟังพระธรรมคำสอนสั่ง เข้าไปนั่งกลางไม้ศรี
พระสวดมนต์บ่นคัมภีร์ ด้วยบทที่มีชาตา
วอนอินทร์พรหมยมราช ผู้สามารถทุกทิศา
สวดพระเวทย์ช่วยเมตตา ให้ลูกยาอายุยัง
สายสิญจน์เคียนเวียนศีรษะ บทมนต์พระจะได้ขลัง
สำรวมใจให้ระวัง จิตควรตั้งยั้งหยุดมาร
แผ่เมตตาหาสรรพสัตว์ ที่เคยตัดประหัตประหาร
อโหสินิรการ อย่าจองผลาญชั่วกาลกัลป์
หยาดน้ำลงเสียตรงนี้ ขออย่ามีโทษมหันต์
สิ่งที่แล้วแคล้วคลาดกัน อย่าผูกพันนิรันดร
สืบชาตาแก้อาเพศ เพราะสร้างเจตเหตุกาลก่อน
เวรกรรมเก่ามันเร่าร้อน มายอกย้อนนอนทุราย
เราควรสร้างทางดีไว้ ปรับปรุงใจให้มั่นหมาย
มีคุณธรรมประจำกาย จงละอายคลายบาปมัน
ถ้าทำดีมีชีพอยู่ ไม่ต้องกู่สู่เรียกขวัญ
สืบชาตาอายุกัน เปลืองสิ่งอันนั้นไม่ดี
ควรสร้างจิตคิดรู้รัก เมตตาหนักจักเสริมศรี
คุณธรรมนำพิธี แล้วจะมีชีวิตยาว
ประยูร สุวรรณรัตน์
๒o กุม๓พันธ์ ๒๕๔๔
หน้าส่วนตัว
812
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
