12 มีนาคม 2548 18:55 น.
แงซาย
เราคบกัน นานเนิ่น เกินรู้จัก
เทอน่ารัก เกินผลักไส จากจายฉัน
รอยยิ้มเทอ เสมอดาว พราวลาวัลย์
นัยน์ตาเทอ ดั่งปั้น จากตาทราย
ในที่สุด จึงหลุดปาก ฝากเปนถ้อย
สื่อความนัย จากใจน้อย ร้อยความหมาย
สบตาเทอ เสนอคำ ลูกผู้ชาย
โปรดเหนจัย ยืมใช้หน่อย ห้าร้อยบาท
12 มีนาคม 2548 12:36 น.
แงซาย
พอตะวัน พลันลับลา จากฟ้ากว้าง
ความเลือนลาง ย่างกรายมา ฟ้าสลัว
ความเงียบเหงา ที่เข้ามา ช่างน่ากัว
ทุกถิ่นทั่ว เริ่มมืด อย่างยืดยาว
ไม่มีแล้ว แสงไฟ ในคืนหม่น
ไม่มีแล้ว ซ้ากคน ในคืนหนาว
ไม่มีแล้ว แสงไฟ ที่พร่างพราว
ชีวิตเศร้า ถูกเขาตัด กระแสไฟ
หน้าส่วนตัว
807
