24 มิถุนายน 2549 17:58 น.
แค่ปลายปากกา
น้ำค้างเมื่อยามเย็น
ยังล้อเล่นกับผิวไม้
ลมโชยพัดต้องกาย
ก็คลับคลายเสียงแผ่วมา
เดินเรื่อยไปทั่วทุ่ง
เด็ดผักบุ้งในคูหา
ตะวันตกหกในตา
เสียงแผ่วพร่าของสายธาร
ภูเขายังอบอุ่น
ยังหอมกรุ่นทั่วไพศาล
ดอกไม้ยังเบ่งบาน
ราตรีกาลเริ่มทายทัก
16 มิถุนายน 2549 22:04 น.
แค่ปลายปากกา
อีกมุมหนึ่งของคำว่ารัก
ทำให้หลายๆคนอยากจะรู้จัก.อยากจะค้นหา
เพราะได้ยินนิยามของคำว่ารักมาต่างๆนาๆ
เลยอยากจะรู้ว่ารักเป็นเช่นใด
เลยเอื้อมมือไขว่คว้ารักในสายลม...และสายลม
เอื่อมมือไปในโลกกลมๆที่กว้างใหญ่
สองมือจึงได้รักมาแนบดวงใจ
ทั้งสุขใจและอุ่นใจเมื่อได้รักมา
เมื่อมีรักก็เหมือนดั่งดอกไม้แรกแย้ม
รักคอมแต่งแต้มดั่งเดือนแรกเฉิดฉาย
โลกช่างอบอุ่นเมื่อมีรักมาเคียงข้างกาย
ความเหงาและเดียวดายก็ถูกอนุภาครักบดบัง
รักนะรัก...รักเนิ่นนานรักเริ่มจืดจางและจืดจาง
ใครจะรู้บ้างในความรักมีพิษรักที่ขื่นขม
รักมากก็เจ็บมากเพราะรักมันก็แค่สายลม
เมื่อมันพัดมาเชยชม มันก็จะพัดผ่านไป
เมื่อได้รัก ได้เจ็บ ได้สัมผัสกับคำว่ารัก
ทำให้ใจได้รู้จักกับอนุภาครักว่าปวดร้าวแค่ไหน
หัวใจดวงหนึ่งเจ็บปวดมาก จนเกินจะก้าวไป
ถ้างั้น...ในช่วงชีวิตอันยาวไกล ขออย่าให้หัวใจ...รักใครอีกเลย
16 มิถุนายน 2549 21:40 น.
แค่ปลายปากกา
รักไม่ใช่แค่การให้
รักไม่ใช่เพียงแค่ไปหา
รักไม่ใช่เพียงการฆ่าเวลา
รักไม่ใช่เพียงความเวทนาของใคร
ฉันรักเธอตรงที่เธอเป็นเธอ
ไม่ใช่พลั้งเผลอเธอเข้าใจไหม
ฉันรักเธอเพราะว่าใจสั่งใจ
ฉันรักเธอใช่แทนที่ใคร...เข้าใจมั้ยเธอ
16 มิถุนายน 2549 21:18 น.
แค่ปลายปากกา
ทรุดตัวลงไป
ซบหน้ากับทะเลกว้างใหญ่แห่งนี้
เอาความรักความหลังมาทิ้งซะที
ปล่อยให้น้ำตาไหลเต็มที่...ก็พอแล้วใจ
ปล่อยความรู้สึกออกมา
หยุดเถอะ! กับเวลาที่มีเขาเคียงใกล้
หยุดเถอะ! เมื่อคนมันไม่มีใจ
ฝึนกันไปทำไม เมื่อเราก็เจ็บฝ่ายเดียว
14 มิถุนายน 2549 22:32 น.
แค่ปลายปากกา
คงหาเหตุผลไม่เจอ
แล้วก็ตอบคำถามเธอไม่ได้
ไม่รู้หรอกว่ารักเธอเข้าได้อย่างไร
แต่ก็ยอมรับเต็มปากว่าแล้วไง..ว่ารักเธอ
ไม่เข้าใจในบางเวลา
ที่เธอห่างตาฉันถึงคิดถึงอยู่เสมอ
ไม่เข้าใจเวลาได้พบได้ไกล้เธอ
ทำไมใจสั่นทุกทีที่เจอ..ไม่เข้าใจ
เลยรวบรวมความรู้สึกที่มี
ประดิษฐูประดอยอย่างดีในขวดแก้วใบใส
มันว่างเปล่าก็จริงแต่ฉันก็ให้ด้วยใจ
ความรู้สึกนี่ไงอัดแน่นข้างใน...ขวดโหลรูปดาว
หน้าส่วนตัว
1795
