27 กุมภาพันธ์ 2549 15:17 น.
แค่ปลายปากกา
ห า ก คุ ณ เ ป็ น คน ช่ า ง ฝั น
ฉันก็ขอเลือกเป็นคนผูกพัน..ที่อยู่ในนั้นได้ไหม
อ ย า ก มี ส่ ว น ร่ ว ม แ ม้ ใ น ฝั น . . อ ย า ก ใ ห้ คุ ณ รู้ ว่ า ฉั น ยั ง ห่ ว ง ใ ย
จะรักคุณให้นานเลยรู้ไหม..เท่าที่คนคนหนึ่งทำได้..ฉันจะทำ
ห า ก คุ ณ เ ป็ น คนอ่ อ น ไ ห ว
ฉันก็จะอยู่คอยให้กำลังใจ..จนคุณหายเจ็บช้ำ
ข อ อ ยู่ ใ ก ล้ ๆ เ ป็ น เ พื่ อ น คุ ณ. . เ ช็ ด น้ำ ต า ใ ส อุ่ น ที่ ห ล่ น พ รำ
จนกว่าความอ่อนไหวของคืนค่ำ..จะโรยลา
ห า ก คุ ณ เ ป็ น คน ช่ า ง เ ห ง า
ฉันจะเป็นบทเพลงคลอเคล้า..ในยามวุ่นว้า
ใ ห้ คุ ณ ส ด ชื่ น แ จ่ ม ใ ส . . กั บ ทุ ก เ ช้ า วั น ใ ห ม่ ที่ ผ่ า น เ ข้ า ม า
จะร้องเพลงจนกว่า..โลกจะหลับตาไปพร้อมกับคุณ
ฉั น ใ ห้ คุ ณ ไ ด้ เ ท่ า ที่ ฉั น พ อ จ ะ มี
ทั้งหมดของความภักดี..ขอวางไว้ตรงนี้ให้คุณอิงหนุน
คุ ณ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร ก็ ไ ม่ สำ คั ญ สำ ห รั บ ฉั น คุ ณ คื อ ร อ ย ยิ้ ม แ ห่ ง คื น วั น อั น ล ะ มุ น
ฉันดีใจแล้วที่ได้รักคุณ..ตราบที่โลกยังหมุน..ฉันก็จะยังมีคุณ..ในหัวใจ
ตลอดกาล
27 กุมภาพันธ์ 2549 15:12 น.
แค่ปลายปากกา
ในที่มืดคืนนี้ที่อับแสง
หิ่งห้อยแดงยังบินร่อนมิหวั่นไหว
มันเริงร่าราตรีอยู่ร่ำไป
ด้วยดวงใจใฝ่รักราตรีกาล
ยังเที่ยวท่องลอยล่องในมุมอับ
ในคืนดับแสงดาวทุกสถาน
มิหวาดหวั่นหวั่นกลัวราตรีกาล
คอยขับขานบนเพลงแห่งราตีแค่เพียงไม่นานก็จะไป
หน้าส่วนตัว
963
