24 เมษายน 2551 20:46 น.
แขม่วแมน
ฟากฟ้ายังใหญ่กว้าง เกินเปรียบ เกินเปรย
ผืนแผ่นดินนิ่งเฉย แกร่งกล้า
สายลมล่องอย่างเคย อย่างเช่น วันวาน
ผันผ่านจนใจล้า ผ่านพ้น คืนวัน
หยาดน้ำตาหลั่งรด ปลอกหมอน
ใจพร่ำร่ำอาวรณ์ ปริ่มสิ้น
นั่งคุกเข่าอ้อนวอน อย่าจาก กันไกล
ใจฝ่อลงเกลือกกลิ้ง ร่ำไห้ อาดูร
น้ำตาลูกผู้ชาย หลั่งเป็นสายท่วมใบหน้า
ยิ้มฝืนทั้งน้ำตา ไม่ควรค่าต้องอ่อนแอ
วันนี้ต้องจำห่าง มันอ้างว้างมันท้อแท้
ใจเธอเปลี่ยนผันแปร ไม่คงแน่ไม่คงเดิม
ชีวิตยังต้องอยู่ ผิดเป็นครูจะส่งเสริม
เมื่อล้มเราก็เริ่ม ฝันคอยเติมพลังใจ
แม้เธอจากไปลับ เราก็หลับรอวันใหม่
เพื่อรอวันสดใส รอวันใหม่...ที่ไม่มีเธอ
24 เมษายน 2551 15:40 น.
แขม่วแมน
จบ ม.6 จิตวิตกเตรียมเอนทรานซ์
เฝ้าบนบานกราบกรานสิ่งศักดิ์สิทธิ์
โปรดเมตตากรุณาลุกสักนิด
อยากพิชิตความฝันที่เฝ้ารอ
อีตอนเรียนไม่เพียรอ่านหนังสือ
อีตอนสอบสะลึมสะลือเศร้าใจหนอ
จะมีมั้ยอนาคตอนางอ
หรือต้องต่อรั้วพ่อขุนลุ้นแทบตาย
อยากฝากน้องลองอ่านหนังสือบ้าง
อย่าทิ้งห่างแก้ไม่ทันมันจะสาย
พอเอนติดเดี๋ยวมันก็สบาย
เอนไม่ติดก็ไม่ตายแต่อย่างเลย
เหอๆ ก็ให้เพื่อนๆที่รอผลสอบครับ ให้น้องๆที่จะสอบรุ่นต่อๆไปด้วยอ่านหนังสือกันเอยะๆนะครับ
หน้าส่วนตัว
922
