24 ธันวาคม 2545 12:36 น.
แก้วสา
ความรักร้องไห้
น้ำไสไหลอาบดวงแก้ม
ความรักที่เคยแย้ม
กลับแต้มสีโศกไว้ภายใน
ความรักอ่อนแอ
ถูกรังแกให้อ่อนไหว
อ่อนโยนเกินไป
จึงถูกทิ้งไว้ให้เดียวดาย
ความรักสะอื้น
ในค่ำคืนที่ขาดหาย
ขาดเธอเคียงกาย
ขาดเส้นสายความสัมพันธ์
ความรักผิดหวัง
น้ำตายังไม่แปรผัน
ยังไหลเรื่อยในแต่ละวัน
ยังบีบคั้นหัวใจและดวงตา
ขดตัวเองในมุมเหงา
แววตาเศร้าโหยหา
เอ่อล้นด้วยน้ำตา
ยามรักล้า..ใจฝ้าฟาง
ดวงตาบอบซ้ำ
คราบน้ำใสไหลเป็นทาง
ความรักบอบบาง
ภายใต้ความห่างของสองเรา
24 ธันวาคม 2545 09:38 น.
แก้วสา
ความอ่อนล้าถามหา
ว่าหัวใจเป็นอย่างไรบ้าง
เหตุใดจึงอ้างว้าง
ให้เค้านั่งข้างข้างจะได้ไหม
หัวใจอ่อนแออยู่
ไม่รู้จะตอบว่าไฉน
บัดนี้ความรักได้จากไป
ทิ้งเพียงคำสัญญาไว้ให้รอคอย
ความอ่อนล้าถามขึ้นใหม่
ว่าหัวใจทำไมหงอย
หรือสัญญาที่เฝ้าคอย
ได้เลื่อนลอยแล้วหายไป
หัวใจเอ่ยเบาเบาว่า
ไม่รู้จะหาคำตอบมาจากไหน
ถ้าจะค้นจากหัวใจ
ก็อ่อนแรงเกินไป..ที่จะคิด
ยิ่งคิดก็ยิ่งล้า
ยิ่งล้าก็ยิ่งคิด
ยิ่งรักก็ยิ่งผิด
ผิดที่...คิดว่าเธอยังรักกัน
24 ธันวาคม 2545 09:24 น.
แก้วสา
เม็ดทรายแห่งกาลเวลา
ไม่เคยสักคราจะหยุดใหล
ยังซื่อสัตย์มั่นคงสืบไป
ในขวดแก้วใส...นาฬิกา
ณ จุดหนึ่งของความรัก
จะมีใหมสักครั้งสักครา
ที่..นาฬิกา
จะนำพาซึ่งการกลับมาของคนไกล
ณ จุดหนึ่งของกาลเวลา
การรอคอยคือความอ่อนล้าของหัวใจ
ยิ่งนานยิ่งห่างไกล
ยิ่งมั่นใจยิ่งห่างกัน
ณ จุดหนึ่งของหัวใจ
การรอคอยใครสักคนนั้น
ความทรมานมีเพิ่มขึ้นทุกวัน
ขณะที่เม็ดทรายนั้นลดลงทุกเวลา
ณ จุดหนึ่งของการคอยรอ
ความท้ออยู่ที่ความยาวนานของกาลเวลา
ยิ่งนานยิ่งใฝ่หา
ยิ่งอ่อนล้ายิ่งรักเธอ
19 ธันวาคม 2545 14:39 น.
แก้วสา
ความหวังกับความว่างเปล่า
ความปวดร้าวกับหัวใจดวงน้อย
วันเวลากับการรอคอย
นิ้วก้อยกับคำสัญญา
ความจริงกับข้ออ้าง
ความอ้างว้างกับการจากลา
ความรักกับคราบน้ำตา
ความอ่อนล้ากับเวลาที่รักเธอ
หน้าส่วนตัว
699
