29 มกราคม 2545 01:40 น.
แก้วรัดเกล้า
คมความคิด คิดความคม คมในฝัก
ยากยิ่งนัก ยิ่งยากนัก ร้อยอักษร
ร้อยวลี วลีร้อย ถ้อยสุนทร
ร้อยกรองกลอน กลอนร้อยกรอง ครองใจชน
มาวันนี้ วันนี้มา เขียนกลบท
ไม่มีคด คดไม่มี แต่สับสน
สลับเปลี่ยน เปลี่ยนสลับ ดูเวียนวน
เหมือนกับคน คนเหมือนกับ การเปลี่ยนแปลง
โลกวันนี้ วันนี้โลก โศกสรด
ไม่งามงดงด งดงามไม่ เหมือนเคลือบแฝง
ทุกสิ่งต่าง ต่างทุกสิ่ง จริงดั่งแปลง
ร่วมแสดง แสดงร่วม สวมบทตอน
ประเดี๋ยวทุกข์ ทุกข์ประเดี๋ยว เลี้ยวไปสุข
ดูสนุก สนุกดู รู้คำสอน
ในความเปลี่ยน เปลี่ยนความใน ให้สังวร
ร่วมบทตอน บทตอนร่วม สวมแสดง
มีชีวิต ชีวิตมี ดีและร้าย
มีเหนื่อยหน่าย เหนื่อยหน่ายมี มิเคลือบแฝง
เคยบอกที่ ที่เคยบอก จริงดั่งแปลง
ดูแอบแฝง แอบแฝงดู รู้จดจำ
28 มกราคม 2545 03:50 น.
แก้วรัดเกล้า
ด้วยคำมั่น สัญญา ที่ให้ไว้
จากดวงใจ ดวงหนึ่ง ซึ๋งคงมั่น
ว่าดวงจิต ชีวิต และวิญญาณ
มอบประสาน แด่น้อง เพียงผู้เดียว
จะวันนี้ วันหน้า หรือวันไหน
ยอดดวงใจ ที่รัก อย่าเฉลียว
จะรักมั่น รักแท้ และรักเดียว
มิข้องเกี่ยว หญิงใด ให้ระคาง
ณ วันนี้ น้องยัง จำคำมั่น
สุขทุกวัน พี่มิทำ ให้หมองหมาง
เอาใจใส่ ดูแล มิจืดจาง
เพียงกล่าวอ้าง น้องเชื่อ คำสัญญา
เมื่อยามทุกข์ ปลุกปลอบ มอบความคิด
ว่าชีวิต ดำเนิน เผชิญปัญหา
เราต้องสู้ พร้อมแก้ ด้วยปัญญา
และปัญหา ต่าง ต่าง จะผ่านไป
เมื่อยามสุข ปลุกใจ ให้ได้คิด
อย่ายึดติด จิตหลง คงหวั่นไหว
จะระเริง เหลิงหลง จงทำใจ
เราจะได้ ความสุข อย่างแท้จริง
พี่เป็นเพื่อน พี่ชาย และคนรัก
น้องประจักษ์ แก่ใจ ในทุกสิ่ง
จะคงมั่น สัญญา ไม่ประวิง
จะรักจริง รักแท้ และรักเดียว
28 มกราคม 2545 03:36 น.
แก้วรัดเกล้า
วันและวัย พ้นผ่าน กาลสมัย
มีสิ่งใหม่ ให้เรียน รู้เสมอ
ตั้งแต่เกิด เติบใหญ่ ได้พบเจอ
ต่างเสนอ ผลัดเปลี่ยน เวียนกันมา
ในความเปลี่ยน เวียนผัน วันของโลก
มีสุขโศก โชคดี-ร้าย ว่ายมาหา
ได้เรียนรู้ ทุกสิ่ง อนัตตา
เพียงจิตา อย่าสั่น หวั่นไหวตาม
28 มกราคม 2545 03:21 น.
แก้วรัดเกล้า
คิดถึงเพื่อน เรือนกลอน Thai Poemนี้
ดวงฤดี แก้วรัดเกล้า มิหวั่นไหว
แต่ว่างาน สานสนิท ปิดหัวใจ
ใช่เผลอไผล ลืมเลือน เพื่อนThai Poem
ธนรัฐ ทะเลขวัญ และวฤก
นิตินึก คะน้าเขียน บทกลอนสม
ม้าก้านกล้วย ภาษาบ้าน สานอารมณ์
ให้รื่นรมย์ สมถวิล จินตนา
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า ก็ใช่ย่อย
อีกเป็นร้อย เกินกล่าว เล่าภาษา
ขอน้อมนบ ทุกท่าน ด้วยวิญญา
ที่รักษา มรดกไทย ให้คู่ควร
ภาษาไทย ภาษาดี ภาษาสวย
ภาษารวย คำหลาก ที่มากหลาย
ภาษาเด่น ประจำชาติ ค่ามากมาย
อย่าทำลาย กลายชาติ ให้อับปาง
22 ธันวาคม 2544 11:45 น.
แก้วรัดเกล้า
ชีวิตเอย เชยแต่ขื่น ชื่นแต่ขม
ช้ำอกตรม ข่มจิต ปิดบังไว้
อย่าผยอง พองอวด ปวดหัวใจ
อย่าให้ใคร ไขขาน ประจานมา
หน้ายิ้ม ยิ้ม อิ่มเอม เปรมเหมือนสุข
แต่ความทุกข์ ท่วมท้น เป็นหนักหนา
ทุกข์ของเรา ใครเล่า จะนำพา
แล้วจะมา เล่าขาน ทำไมกัน
สังคมเอย สังคม ที่ขมขื่น
มีแต่ยื่น ประกาศิต คิดแข่งขัน
เพื่อเกียรติ ศักดิ์ศรี ที่แย่งฟัน
เข้าโรมรัน ขันแข่ง แห่งสังคม
บ้างล้มเหลว จนคิด ชีวิตสิ้น
เศรษฐกิจ พังภินท์ จนขื่นขม
บ้างประสาท ราญแหลก เพราะความตรม
เพราะไม่สม ดั่งจิต จินตนา
ชีวิตเอย เชยแต่ขื่น ชื่นแต่ขม
หวังลมลม แล้ง แล้ง สักวันหนา
ทุกสิ่งต่าง อาจดี ที่เป็นมา
ทุกชีวา เชยชื่น รื่นฤดี
เลิกแก่งแย่ง แข่งขัน สรรค์และสร้าง
ร่วมจัดวาง ความสุข หว่างวิถี
ร่วมเคารพ กฎเกณฑ์ แห่งความดี
เกียรติ ศักดิ์ศรี ปรากฏฟุ้ง รุ่งกำจาย
หน้าส่วนตัว
1175
