31 กรกฎาคม 2555 20:43 น.
แก้วประเสริฐ
* สลักรอยรัก *
๐ ภาณุมาศทอแสงแฝงสิ่งไสว
ฟ้าแกว่งไกวหมอกเมฆเฉกไขว่หา
ภุมรินทร์บินว่อนร่อนเหล่าผกา
ม่านเวลาเคลื่อนคล้อยล่องลอยไป
๐ ใครเคยฝากหวังซึ้งตรึงห้วงสล้าง
เสมือนวิหคคว้างไร้คู่ยากดูไสว
สิ่งพราวพร่างกวัดแกว่งแฝงข้างใน
ล้วนจากไกลแลลับจับเมฆินทร์
๐ สิ้นรอยยิ้มแย้มยวนเคยชวนฝัน
พรากคืนวันหวานซึ้งที่ตรึงถวิล
โอ้เมฆน้อยลอยคว้างกลางดวงจินต์
ป่วนแหล่งกวินทร์ทอทับดับแสงทอง
๐ สองตาแลเหลือบจ้องเพียงมองม่าน
ละลอกผ่านฝากไว้คล้ายใยสนอง
คอยความหวังหวนกลับลับเรืองรอง
ความใฝ่ปองผ่านแล้วแสนแผ่วไกล
๐ คล้ายฝากรอยสิ่งหนึ่งอันพึงคว้าง
สุดแสนร้างประทับกลับพราวไหว
ห้วงรำลึกตรึกปองหมองแกว่งไกว
รอยสลักไว้ปั่นป่วนชวนมืดมน
๐ ปนความมืดแฝงไว้ในห้วงหล้า
ทั่วท้องนภาพราวพร่างกลางสายฝน
ความชื่นฉ่ำระคนร้อนซ่อนลึกปน
ผ่านเคล้าจนชอกช้ำระกำทรวง
๐ ล่วงเวลาผ่านกาลประสานสร้อย
ความหยดย้อยเหือดหายมลายห้วง
ที่ฝังลึกพลิกรอยคอยซ่านปวง
ยากบอกลวงความรักประจักษ์รอย
๐ สร้อยระย้าแปลบปลาบฉาบม่านฟ้า
ความเหว่ว้าพลิกป่วนล้วนแปรสอย
ผันแปรกลับเสมือนเมฆเฉกล่องลอย
สลักรอยคอยความหวานรักซ่านหทัย.
* แก้วประเสริฐ. *
22 กรกฎาคม 2555 15:59 น.
แก้วประเสริฐ
* สิ้นสิเน่หา *
๐ โอ้เดือนดาวพราวแสงแฝงรันทด
โศกกำสรดมวลแห่งแฝงเสน่หา
คราวลอยเลื่อนอ้อยอิ่งพริ้งนัยน์ตา
มิอยากลานภาห้วงล่วงบ่วงจินต์
๐ สิ้นเสียดายฟ้างามยามคราลับ
ยากหวนกลับนับวันผ่านมาสิ้น
เปรียบความรักมักมากฝากชีวิน
ยากจะผินหันหวนล้วนจากลา
๐ คราเสมือนเรือลอยคว้างกลางทะเล
หมุนซวนเซคลื่นลมบ่มห้วงผวา
จวนพลิกคว่ำโอนเอนเน้นเข้ามา
ยากไขว่คว้าความจริงฝากอิงใจ
๐ ให้เคยชวนเคียงเคล้าเฝ้าใกล้ชิด
ก่อนแนบสนิทม่านรักมักสดใส
กาลเวลาแปรเปลี่ยนหมุนเวียนไป
โฉมไฉไลหันหวนยากล้วนมอง
๐ ปองหวังแสนเอาใจกลับไกลยิ่ง
รอบทุกสิ่งเมินห่างร้างสิ่งสนอง
พยายามง้อวอนไว้ไร้สิ่งครอง
ความเรืองรองเหลือไว้ดุจคล้ายเงา
๐ เศร้าหัวใจผ่านเราก็เท่านี้
ยากสุดที่มั่นคงหลงโง่เขลา
สู้เอาใจฝากไว้ไม่เหมือนเรา
สุดแสนเศร้าเขาไล่ให้จากจร
๐ ก่อนทุกสิ่งเราสร้างกลับร้างรัก
สิ้นประจักษ์ห้วงจริงอิงเฝ้าหลอน
มอบทุกสิ่งเพราะหลงปลงอาวรณ์
ห้วงสะท้อนมองบ้านผ่านร้างลา
๐ ครามาสนองชีวิตติดหวนโหย
ผ่านล่วงโรยของเก่าครองเฝ้าหา
จำต้องพรากเวิ้งว้างกลางมรรคา
ปราศวาสนาอาลัยในโชคชะตา.
* แก้วประเสริฐ. *