29 กุมภาพันธ์ 2555 15:17 น.

* ตระวันยอแสง *


          * ตะวันยอแสง  *

๐ ภานุมาศทอแสงแฝงเฉิดฉวี
หลายหลากสีระยับประดับไสว
ม่านละอองสายน้ำยามพลิ้วไป
เกิดรุ้งพรายเล่นน้ำตามสายลม

๐ คราสนธยาลาลับกับเหลี่ยมโลก
มืดมนโยคเข้าสลับประดับผสม
เงาของคลื่นเคลื่อนพลิ้วละลิ่วชม
ท้องฟ้าบ่มเพริศพริ้งแนบอิงพราย

๐ เหล่าวิหคร้องก้องทำนองเสียง
ชักชวนเคียงคืนพักก่อนจักสาย
บินคลอคู่เป็นแนวมุ่งแถวราย
มิแตกขยายหายลับเพื่อกลับรัง

๐ ยามตะวันยอแสงแฝงงามยิ่ง
ล้วนทุกสิ่งสายชลดังมนต์ขลัง
ละลอกคลื่นสาดซ่าส์อ่อนล้าพลัง
โอ้เปรียบดังเมืองแมนแฝงแผ่นดิน

๐ สายลมพลิ้วเย็นฉ่ำน้อมนำจิต
ก่อนเคยชิดเคียงข้างมาร้างสิ้น
เลาะชายหาดพร่ำเพ้อละเมอจินต์
สายน้ำถวิลความหลังเมื่อครั้งเชย

๐ ณ ที่เก่าเวลาเดิมยากเสริมแล้ว
หัวใจแป้วมืดมนยากปนเฉลย
เสียงเสนาะไพเราะหูมิอยู่เปรย
ยากจะเผยสู่เศร้าเปล่าเปลี่ยวใจ

๐ แสงตะวันจวนลับกลับขอบฟ้า
ล้วนคลื่นผวาผ่านไปฝากไร้ไสว
ริมชายหาดมีละอองผุดผ่องไกว
แต่เหตุไฉนห้วงลึกนึกใฝ่ครอง

๐ กระแสคลื่นละลอกกระฉอกคิด
ผ่านห้วงจิตซ่านให้สุดใคร่หมอง
เสน่ห์นางฟ้าครวญถึงยากพึงปอง
สิ่งเรืองรองผ่านไปดุจคล้ายตะวัน.

        * แก้วประเสริฐ. *

1246

love

comment

23 กุมภาพันธ์ 2555 17:32 น.

* บุษบันเชยแข *

แก้วประเสริฐ


         * บุษบันเชยแข *

๏ ราตรีผ่องม่านฟ้า.... ..เหล่าบุปผาคราสนอง
ดาวแขดุจแนบครอง....เปล่งหล้าฟ้าหาเดียวดาย
หอมเจ้ามิต้องหมอง.....โปรยละอองมิลอยหาย
หวนคิดน้องมิคลาย......วาบสู่ฟ้าฤดีครวญ๚ะ๛


๏ ราตรีผ่องม่านฟ้า.........แสงส่อง ผกาเผย
บุปผาหอมชวนมอง.... ...นวลเนื้อ
ชมพูใฝ่แดงปอง..............ขาวก่อ  มวลแฮ
แขเปล่งหนุนสู่เอื้อ..........ม่านเคล้าตรึงหทัยฯ

๏ ซ้ายแลขวาจักคว้า..........นวลนาง 
พิศเพ่งยากจะวาง...............พรากไว้
ดอกแก้วซิบ่จาง..................หอมตลบ อวลนา
บุณฑริกสุดคลั่งไคล้...........แนบเนื้อใฝ่สงวนฯ

 ๏ ชมนาดผันฝากเอื้อ.........มุ่งชม แม่นา
อวลบุษบันหอมรม..............ซ่านไล้
การเวกฝากให้ดม...............สืบต่อ หวังแฮ
หอมสุดจากกลิ่นไว้............ยากเคล้าสู่สนองฯ

 ๏ รำพึงนางฝากเอื้อ..........อวลดม 
กลีบกลิ่นแก้มหอมรม........ซ่านซึ้ง
เหล่าบุปผาภิรมย์...............สานต่อ มวลแฮ
ซ่านสุดจากห้วงบึ้ง............ใฝ่เคล้าสู่สนองฯ

๏ โปรยรินบ่มม่านฟ้า........ใคร่เชย นวลแฮ
แขส่องดาราเผย................อวลไว้
ใจจิตสุดยากเผย...............คำกล่าว  จริงนา
หวังใฝ่เพียงลูบไล้.............ฝากเจ้าคลอเคียงฯ

๏ อกเอ๋ยช่างป่วนแล้ว......ชวนหา 
หลายหลากบุปผามา........ผูกไว้
นางเอยยากนำพา.............สานต่อ  นางแม่
ดอมกลิ่นผกาคลั่งไคล้.....ค่ำนี้ดั่งสรวง  ๚ะ๛

               *  แก้วประเสริฐ. *

1158

love

comment

18 กุมภาพันธ์ 2555 16:13 น.

* เบื้องหลังภาพ *

แก้วประเสริฐ

* เบื้องหลังภาพ *

๐ ยามฉันเด็กยากเย็นแสนเข็ญนัก
แต่ความรักพากเพียรเรียนหนังสือ
แม้นยากจนข้นแค้นแสนปนเจือ
ยากผ่านเอื้อฝากเราเคล้าทรมาน

๐ สานบากบั่นต่องานผ่านทุกสิ่ง
หวังฝันจริงแก่เราเฝ้าประสาน
ต้องห่อข้าวใบตองรองรับทาน
เพื่อให้ผ่านความหิวที่กิ่วโบย

๐ เห็นเพื่อนทานอาหารอันโอชะ
ยากอาจจะขันแข่งแฝงใจโหย
ทั้งหวานหอมผ่านตาคราลมโชย
เหลือบแลโปรยนึกคนึงพึงได้ทาน

๐ กาลเวลาผ่านพ้นจนเรียนจบ
หวังสร้างพบฝันต่อหมอเพื่อสาน
สุดจะเอื้อมสรรร้างกลางร้าวราญ
มองหางานเข้าเรียนเปลี่ยนเป็นเงิน

๐ ตรองหาสถานศึกษามาบรรลุ
ผ่านเรียนบรรจุจัตวาหาเขิดเขิน
รับราชการผ่านมาพาเพลิดเพลิน
สร้างดำเนินจวบจนพ้นกฏเกณฑ์

๐ มองดูภาพในอดีตกรีดใจนัก
ผ่านสิ่งรักซาบซึ้งตรึงคนึงเห็น
แสนยากแค้นหนีหายไร้ประเด็น
กลายดาวเด่นลอยฟ้าพาเบิกบาน

๐ เบื้องหลังภาพฝากไว้ไร้อดสู
ฉันมองดูแสนงามยามประสาน
สร้างภูมิใจฝากไว้ในเรื่องงาน
มุ่งจนผ่านเกษียณเพียรความงาม

๐ ครั้นมองพิศซึ้งใจให้หวนคิด
สร้างวิจิตรอดทนปนสิ่งหยาม
ก่อนยากเข็ญคนเขาเฝ้าประนาม
เลื่องลือนามประวัติจัดสู่ขจร

๐ โลกแปรเปลี่ยนเวียนวนจนลิขิต
แสนวิปริตจริงหนอพอมาสอน
ฉันมิได้เรียนครูอดสูขั้นตอน
เขาอ้อนวอนใจง่ายให้ดำเนิน

๐ การมาเล่นคราวนี้เพราะใจรัก
ความรู้ฉันน้อยนักชักเขิดเขิน
หวังทำสมองตัวไว้ให้เพลิดเพลิน
มิล่วงเกินขาดตกบกพร่องไป

๐ ด้วยนิสัยบ้าบอหนอติดบ๊องส์
จึงได้ลองสอนสั่งครั้งสดใส
หมั่นค้นหาเขาเรียนได้อย่างไร
แต่เหตุไฉนรุดหน้ากว่าบางคน

๐ ฉันนั่งคิดไตร่ตรองมิหมองจิต
หรือลิขิตฟ้ามอบชอบสับสน
อีกโคลงกลอนกาพย์ไว้ไม่ปะปน
คลุกเคล้าจนเกินไปไร้สิ่งงาม

๐ อันคำฉันทลักษณ์มากมายนัก
หลากประจักษ์สั่งไว้ไม่เกินสาม
หากมากไปจะเป็นเช่นสื่อทราม
ดุจดั่งหนามเกี่ยวใจให้แหลกราญ

๐ หากมาดแม้นผิดไปขออภัยเถิด
ปราศเลอเลิศอย่างไรมิได้ผลาญ
มองเห็นภาพตัวฉันอันยาวนาน
สร้างเบิกบานคิดคนึงรำพึงเพลิน.

* แก้วประเสริฐ. *

1225

love

comment

15 กุมภาพันธ์ 2555 14:20 น.

* มณีหยาดฟ้า *

แก้วประเสริฐ


         *  มณีหยาดฟ้า  *

๐ โฉมเฉลาหยาดมณีศรีพราวฟ้า
ดั่งดาราเปล่งพรายประกายแสง
หอมอบอวลผ้าไหมลวดลายแดง
วาบวาวแฝงสีสรรเฉิดพรรณราย

๐ แสนพิลาสงามเยื้องประเทืองขวัญ
ล้วนเฉิดฉันท์เอวองค์นงรามฉาย
ซ่านอรชรคอดกิ่วพลิ้วมากมาย
วูบวาบผายกวัดแกว่งแฝงสองกร

๐ งามประกายระยับประดับห้วง
คิ้วเรียวช่วงโค้งโขนงโก่งคันศร
เพ็ญพักตร์เด่นดั่งแขแลเคลื่อนจร
เผยอรชรเพริศเฉลาเคล้าห้วงฤดี

๐ ยิ่งเพ่งพิศจิตประหวั่นสั่นสะท้าน
หอมอวลผ่านห้วงฤทัยในนวลฉวี
อวลกลิ่นสาวคลุกเคล้าเฝ้าเปรมปรีดิ์
ดั่งหยาดมณีเปล่งฟ้าคราหมายปอง

๐ วิลาวัณย์หยาดเยิ้มเสริมคราวนี้
สุดแสนที่ห่างหายคลายนวลผ่อง
เหลือบชะแง้แลชะเง้อเพ้อตามอง
หมายตาจ้องยากห่างร้างวิญญาณ์

๐ มวลมาดแม้นเทวัญทุกชั้นฟ้า
เหล่าดาราแสงโสมโน้มส่องหา
ยากจะเทียบเปรียบเปรยสิ่งมีมา
เปี่ยมเสน่หาประโลมแม่โฉมยง

๐ งามสะท้อนประกายพริ้มพรายวับ
เรือนร่างสลับสไบแพรแผ่ระหงส์
กลิ่นหอมชื่นฝากไว้ยากใกล้ปลง
วาบหวามคงคลุกเคล้าเฝ้าโปรยมา

๐ ดุจดั่งมณีหยาดฟ้าคราสู่สรวง
ช่างปั่นห้วงหฤทัยใฝ่หวนหา
อาภรณ์ขลับแดงสลับระยับตา
ปราศวาสนาโลมเล้าเคล้าเทวี.

     *  แก้วประเสริฐ.  *

1785

love

comment

11 กุมภาพันธ์ 2555 14:23 น.