5 มีนาคม 2554 15:51 น.
แก้วประเสริฐ
รุ่งฤดีศรีสมร
ยามฟ้าสางสายหมอกระลอกไสว
ดุจคลั่งไคล้แพรวพราววับวาบไหว
เย็นยะเยือกทอร่างสร้างแกว่งไกว
คลื่นขวักไขว่ตะวันทาบอาบนภา
สุดแสนชื่นพบร่างพราวพร่างฟ้า
ดั่งจันทราอ่อนช้อยคล้ายคอยหา
สู่ม่านหมอกลอยล่องผ่านท้องนภา
เสมือนบุปผาเบ่งบานซ่านใจลอย
เหนือขุนเขาเมฆลอยคล้อยแลเห็น
ลมพัดเย็นเคลียร่างนางละห้อย
เก็จน้ำค้างแวววาวเฝ้าเศร้าคอย
ร่างอ่อนช้อยเหลียวแลแม้สายตา
ล้วนทุกสิ่งเวิ้งว้างดุจดังหมอก
หรือถูกหลอกจากชายที่ใฝ่หา
แม้บุปผาซ่านกลิ่นโรยรินมา
มินำพาเฝ้าเพ้อละเมอครวญ
โอ้ตะวันอรุณสางสร้างไพศาล
มวลตระการพฤกษาพาร่ำสรวล
ดูแกว่งใบเก็จแก้วหลุดแววนวล
ผ่านแปรปรวนสดชื่นระรื่นใจ
ปวงบุปผาคลุกเคล้าเย้าเล่นหมอก
ต่างก็หยอกบานเด่นเน้นสดใส
สู่คนเที่ยวชมพยอมย่อมคว้าไป
แต่เธอไร้เสน่หาล้าเหนื่อยแรง
ฉันเฝ้ามองมิได้หมายเคียงเคล้า
เพียงเหลือบเฝ้าให้ฉงนปนสิ่งแฝง
ทรวดทรงงามนวลนางดั่งจำแลง
เสมือนนางแปลงอัปสรร่อนฟ้ามา
หรือหนีจากแมนสรวงล่วงสู่หล้า
คอยเวลาเทพบุตรรุดเสน่หา
แสนอ่อนช้อยงดงามเหนือกานดา
ม่านนัยน์ตายามจ้องสาดส่องไกล
เธอสวยล้ำเปรียบคล้ายบุปผาชาติ
สร้างผุดผาดพราวฤดีแม่ศรีไสว
ดั่งหยาดค้างแวววับนับแกว่งไกว
แววขวักไขว่แสงสีเปรียบมณีปอง
หากมาดแม้นชายใดได้พบเห็น
ยากหนีเร้นหลบห่างสร้างสิ่งสนอง
ดุจสาวสวยไทยกลอนอ่อนไหวครอง
ชายคลายหมองเพียรเร้าแสนเอาใจ.
แก้วประเสริฐ.
5 มีนาคม 2554 13:49 น.
แก้วประเสริฐ
ก๊อกๆๆแก้วประเสริฐอยู่ไหม
รำพึงหวนนั่งคิดยามจิตซึ้ง
จวบตะลึงขณะเพ้อละเมอฝัน
เสียงเรียกร้องดังแว่วแผ่วให้กัน
ขณะรำพันคำนึงถึงเหตุการณ์
วันเวลาผ่านไปดุจไร้สิ่ง
ที่แอบอิงวกวนจนประสาน
ผ่านแล้วเวียนสู่ไว้ได้ทำงาน
ดุจวันวานย้อนสิ่งอิงแนบกัน
เพื่อนพี่น้องมีใจใคร่เรียกร้อง
จนแซ่ซ้องระงมบ่มใจฉัน
มานั่งคิดย้อนหวนสิ่งผูกพัน
แต่สิ่งนั้นแรงใจให้ย้อนทำ
จวบเวลาผ่านไปใจฟุ้งซ่าน
หวนถึงกาลย้อนชวนมิล้วนขำ
เขารักเราเสียสละเรียกหานำ
ฉันใจดำหรือเปล่าเฝ้าทบทวน
หวนตลบสิ่งเก่ามาเฝ้าคิด
โถใจจิตของเราเฝ้าปั่นป่วน
ทุกสิ่งนั้นภายในคล้ายเรรวน
ยอกย้อนหวนสิ่งเก่าจึงเข้าใจ
อันร้อยกรองฝากไว้ได้สองแง่
เป็นมุมแผ่ซ้อนเหลี่ยมเปี่ยมสดใส
เราแก่เฒ่าคิดมากหรืออย่างไร
จึงหนีไปไม่ตรองของเจตนา
จนก๊อกก๊อกกังสดาลผ่านฝากคิด
เปี่ยมสายจิตรักแท้ยากแลหา
แม้นมีงานให้ทำต้องอำลา
หวนกลับมาสู่ถิ่นแผ่นดินเดิม
อีกโทรศัพท์ทางเมล์เอ็มเอสเอ็น
ล้วนประเด็นทิ่มแทงแฝงสิ่งเสริม
มานั่งคิดนอนครวญล้วนเหิมเกริม
หัวใจเริ่มแปรเปลี่ยนจึงเวียนคืน.
แก้วประเสริฐ.
4 มีนาคม 2554 02:08 น.
แก้วประเสริฐ
คิดกู่จ้องมอง
คิดเคล้าคนคลับคล้าย...คู่ครอง
กู่กลับก้องกลิ้งกอง..........เกิดกริ้ว
จ้องเจ้าจิตจับจอง.............จ้าเจิด
มองแม่มาดเหมือนมิ้ว......มาดแม้นมุ่งเมินฯ
มองเมียงมิมาดแม้น........มุ่งมา
จ้องจับจิตเจรจา.................เจิดจ้า
กู่กับเกิดเกี่ยงกา..................ก่อเกิด
คิดคลับคล้ายคลอคล้า.......คู่ค้างคงเคียงฯ
บ้าแล้วเราจรดเคล้า.........อักษรา
แบบเล่นตัวเดียวมา............สลับไว้
เพื่อสนานสนุกจัดหา.........สิ่งแปลก
โลดแล่นบ่งซ่านไซร้.........ไห่รู้หาเองฯ
แปลหรือข้าบ่ฮู้...............สานสุข
เปรียบดั่งพึงหมายปลุก.....คำไว้
อย่าโกรธเกลียดเราสนุก...มิก่อ ภัยแฮ
หากบ่สานผ่านไซร้...........ด่าได้ยินยอมฯ
นานแล้วเล่นแปลกให้.....ใฝ่ผดุง สนุกนา
ยากเพียงคิดจะจรุง............ฝากไว้
หวังเพียงสิ่งใฝ่ปรุง...........สานต่อ คิดแฮ
คงไม่เกิดขัดไซร้...............สิ่งสร้างคงสนองฯ
หากมาดแม้นก่อแล้ว....ขัดตา
ยอมรับผิดวาสนา...........บ่อ้าง
หากมีด่าแว่วมา..............อภัยเถิด
เพียงคิดจิตเวิ้งว้าง..........ห่างแล้วเนิ่นนาน.
แก้วประเสริฐ.
1 มีนาคม 2554 22:59 น.
แก้วประเสริฐ
๐ ราตรีบุหลันบุษบัน ๐
๏ ราตรีผ่องม่านฟ้า........เหล่าบุปผามาสนอง
ดาวแขแลแนบครอง.....เปล่งหล้าฟ้าหาเดียวดาย
หอมเจ้าซิคลายหมอง...โปรยละอองล่องลอยหาย
ลมเย็นมิละลาย...........แนบสู่ซึ้งห้วงในทรวง๚ะ๛
๏ ลดาวัลย์เผยยั่วเย้า........บุษบา หอมเอย
บุณฑริกเย้าชวนหา...........อวลเนื้อ
ชมนาดใฝ่กลิ่นมา.............ขาวก่อ มวลแฮ
แขเปล่งหนุนสู่เอื้อ...........มุ่งเคล้ากล่อมถวิลฯ
๏ ดอกแก้วคิดมุ่งคว้า.........เด่นนาง ดอมแฮ
เพ่งพิศยากจะวาง...............กอบไว้
มัณฑนามิเจือจาง..............คมเกี่ยว สู่นา
ดั่งมีดลงคลั่งไคล้...............ฝากเนื้อใฝ่ครองฯ
๏ บุณฑริกผันฝากเอื้อ....มุ่งชม แม่นา
อวลบุษบันหอมรม..........ซ่านซึ้ง
คัดเค้าใฝ่ให้ดม...............สืบต่อ หวังแฮ
หอมสุดจากห้วงบึ้ง..........สู่เคล้าเฝ้าสนองฯ
๏ซ่านอวลบ่มม่านฟ้า......คิดเชย ผกาแม่
แขส่องดาราเคย.............ฝากไว้
ใจจิตสุดยากเผย.............คำกล่าว จริงนา
หวังจะใคร่ลูบไล้.............จูบเจ้าคลอเคียงฯ
๏ อกเอ๋ยชวนป่วนแล้ว....ใฝ่หา จริงเอย
หลายหลากกลิ่นนำมา.....คลั่งแล้ว
หอมอวลยิ่งนำพา............ผ่านต่อ ผกานา
เพียงนั่งเชยร่ำแพร้ว.........ค่ำนี้ดั่งสรวงฯ
๏ อบอวลยามลูบไล้.......แลมอง หอมเอย
แสงผ่านนวลไล้ปอง...... .เพริศแพร้ว
ดุจหนึ่งมุ่งเรืองรอง...........เกิดก่อ ผกาเอย
แนบยากจะหวังแล้ว.........ใฝ่เจ้ารำพึงฯ
๏ บุหลันผกาเพ่งซึ้ง...........คำนึง นางเอย
สวยสดจนรำพึง....................ดั่งเจ้า
แต่วาสนามิถึง......................ฝันใฝ่ แม่นา
เปรียบดั่งนวลหวังเคล้า.........ลูบไล้บุษบันฯ
๏ สายลมหอมแผ่ฟุ้ง.......กำจร อบอวล
ดั่งหนึ่งต้องคันศร............ปักห้วง
กามเทพมิอวยพร............เหินห่าง นาแม่
นั่งเหม่อยากไขว่จ้วง.......สิ่งไล้แนบทรวง.๚ะ๛
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
หน้าส่วนตัว
1551
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
