หน้าส่วนตัว
นางฟ้าจำแลง
ประกายส่องรองเรืองบรรเจิดผ่อง
ดุจละอองเมฆาคราพลิ้วไสว
ขาวพิสุทธิ์เรืองรองผ่องอำไพ
ตระการไว้ในห้วงสรวงแดนดิน
ชมพูพลิ้วอาภรณ์ออดอ้อนไหว
เฉิดไฉไลแนบเนื้อยามเอื้อถวิล
ดั่งบาศคล้องคนึงหาเป็นอาจินต์
ยามยุพินเริงร่ายพรรณรายกาย
แสงรังสีหลากหลายขจายขยับ
พลิ้วประดับแวววับรับเรือนฉาย
องค์เอวอ่อนช้อยร่างระหว่างกราย
งามพริ้มพรายภิรมย์ชมเมืองแมน
ปานประหนึ่งอัปสรจรจากฟ้า
แฝงกายาร่วมร่ายจับใจแสน
สู่ทำนองคล้องซึ้งตรึงผ่านแดน
ทั้งสองแขนพลิ้วไสวคล้ายเมฆา
เสียงระนาดเอกหวานซึ้งตรึงจิต
ขลุ่ยรับสนิทฆ้องวงประโทนหา
เข้าขานรับฉิ่งกรับล้วนนำมา
ซออู้พาด้วงสายกรีดกรายพราว
ระนาดทุ้มลุ่มลึกผ่านเสียงนุ่ม
เสียงปี่คลุมรับกับจระเข้สาว
ขิมบรรเลงเพลงไว้กับเรื่องราว
กลองวงสกาวผ่านฟ้ายามราตรี
อัปสรจำแลงแฝงล่วงหน้าเด่น
เปรียบเดือนเน้นดาราล้อมราศี
ช่างวาบหวามซ่านซึ้งตรึงห้วงฤดี
ดุจอัญมณีพลิกสลับแวววับพราย
ไร้วาสนาหมายชมภิรมย์ชื่น
ยากจะคืนวันกลับนับใจหาย
ได้เฝ้ามองภาพไว้แสนเสียดาย
เพียงบรรยายให้ฟังดั่งลอยลม.
*** แก้วประเสริฐ. ***
2795
ดุจดังไร้แผ่นดิน
ขอลาแล้วแก้วตาอนิจจาเจ้า
ต้องจากเรือนหนีเหย้าเฝ้าเสน่หา
พรากสถานรักเงาไม้ร่มชายคา
หลั่งน้ำตาแผ่นดินถิ่นจากจร
เหลือแต่เพียงไออุ่นละมุนซึ้ง
ที่ตราตรึงฝากไว้หทัยถอน
สลักลึกตรึงไว้ให้อาวรณ์
สุดสะท้อนภิรมย์ห่มดวงมาลย์
จากแม่พระธรณีหนีพรากไกล
แสนอาลัยแผ่นดินถิ่นสถาน
ทิ้งริ้วรอยฝากไว้คล้ายทรมาน
ต้องซมซานซุกซ่อนถอนฤทัย
สิ้นบุญและบารมีที่เคยสร้าง
ต้องรกร้างไร้สิ้นถิ่นอาศัย
มีเพียงน้ำกับฟ้ามาล้อมใจ
สิ้นวิไลสิ่งซึ้งซ่านตรึงตา
หวังทดแทนแผ่นดินถิ่นกำเนิด
ให้บรรเจิดแนวสวัสดิ์พิพัฒน์หา
มิอาจก้าวล่วงพ้นคนมายา
สั่นผวาผันผวนป่วนสิ่งครอง
ดุจราชสีห์ทิ้งทุ่งพรากแนวไพร
ซมซานไกลแผ่นดินถิ่นเคยสนอง
ร่อนเร่ไปไร้ฐานอันหมายครอง
สิ้นเรืองรองหลับใหลไม่อาจคืน
จะมีน้ำกลับฟ้าเป็นเพื่อนคนึง
เพื่อนเคยซึ้งหนีจากพรากสะอื้น
โดดเดี่ยวรอนลิดร้างห่างยั่งยืน
จนต้องฝืนทนไว้คล้ายเดียวดาย
เมื่ออยู่นี้แสนห่วงหาอาลัย
โอ้จากไกลดวงใจให้แสนหาย
กลิ่นไอหอมฟุ้งยังคลุ้งกำจาย
ซุกซ่อนกายดุจดังไร้แผ่นดิน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings
แก้วประเสริฐ เลิฟ 13 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings
แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
