29 มกราคม 2551 16:04 น.
แก้วประเสริฐ
** สิ้นสุดสุดสิ้น **
รักมีมากเพียงใดฤทัยป่วน
สิ่งรัญจวนเคยปองมิสนองฝัน
แม้นเปลี่ยนวนระคนสุดทนกัน
พลิกยามผันเมื่อคนึงเคยซึ้งวอน
น้ำใจหนออิงไว้ดุจคล้ายน้ำ
ช่างเหลือล้ำฝากไว้ดังใคร่หลอน
เปลี่ยนวกอิงสิ่งไปช่างได้คลอน
เซาะซอกซอนฝังไว้สุดให้รวน
นี่นะหรือหญิงเราเคยเฝ้ารัก
ตามใจนักห่วงใยจึงได้ฉนวน
ก่อสิ่งเกิดเปี่ยมไว้แสนไร้นวล
พลิกสิ่งล้วนคำไว้ดุจคล้ายเงา
วิเวกแว่วสำเนียงเคยเสียงแจ้ว
สิ้นสุดแล้วเหลือไว้ดูกรายเขลา
มุ่งมั่นสร้างสถานอิงเพื่อสิ่งเรา
เหลือเพียงเฝ้าสิ่งพรากที่จากไป
โถหัวใจคนเราแสนเคล้ายาก
แม้นจะฝากสิ่งหวังแต่ยังสลาย
ถึงแม้เงาเพียงคนึงช่างซึ้งหทัย
ความวิไลใฝ่ถวิลน้ำจินต์ครวญ
ลาแล้วหนอเรือนรักที่พรักพร้อม
ก่อนห้อมล้อมพฤกษาผกาสวน
ส่งกลิ่นโชยใฝ่ย้อมมาหอมชวน
แสนรัญจวนเด็ดดมเฝ้าชมนาง
เมื่อสิ้นสุดสุดสิ้นถิ่นประจักษ์
สิ่งพำนักลาก่อนเพื่อผ่อนสล้าง
เจ้าคอยก่อนเพื่อรอไม่ขอวาง
จะไม่ร้างหอสร้างระหว่างใจ
พบรักแท้ข้างหน้าหวนหาเจ้า
เฝ้าโลมเล้าสาวสงวนที่ล้วนไสว
สวนผกาพฤกษ์บ้านสำราญหทัย
มิห่างไกลจากเจ้าเพื่อเฝ้าสำราญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
27 มกราคม 2551 15:30 น.
แก้วประเสริฐ
** จรรยาสูตร **
สูตรหนึ่งคำนึงคิดถึงจิตเขา
สูตรสองมองเราเฝ้าสอบสวน
สูตรสามยามเจรจานำพาชวน
สูตรสี่ควรตรวจตราหาเหตุเรา
สูตรห้าหาเหตุผลบรรจงสร้าง
สูตรหกสล้างสิ่งคิดอย่าติดเขลา
สูตรเจ็ดพูดสิ่งใดอย่าคล้ายเงา
สูตรแปดเราอย่าเก่งเกินกว่าใคร
สูตรเก้าเฝ้าไพเราะเสนาะเสมอ
สูตรสิบเสนอสนองตรองสิ่งใส
สูตรสิบเอ็ดหวานซึ้งตรึงวิไล
สูตรสิบสองครองใจใฝ่กระทำ
สูตรสิบสามมั่นคงบรรจงปัก
สูตรสิบสี่หมั่นทักอย่ามักขำ
สูตรสิบห้าหฤทัยใฝ่ความจำ
สูตรสิบหกนำอยู่สู้ทุกทาง
สูตรสิบเจ็ดเบ็ดเสร็จอย่าเข็ดช้ำ
สูตรสิบแปดเมื่อทำจงสะสาง
สูตรสิบเก้าเฝ้าตามอย่าระวาง
สูตรยี่สิบมิขวางจงสร้างตาม
สูตรยี่สิบเอ็ดเหนื่อยอย่าเมื่อยล้า
สูตรยี่สิบสองหาฝ่าเกรงขาม
สูตรยี่สิบสามจรดให้งดงาม
สูตรยี่สิบสี่พยายามยามผิด
สูตรยี่สิบห้าตัวอย่ามัวเก่ง
สูตรยี่สิบหกเร่งพามาสถิต
สูตรยี่สิบเจ็ดทางสร้างใฝ่คิด
สูตรยี่สิบแปดคงจิตไตร่ตรอง
สูตรยี่สิบเก้าปองสิ่งมุ่งหมาย
สูตรสามสิบอย่ามลายใฝ่สนอง
สูตรสามสิบเอ็ดเบ็ดเสร็จได้ครอง
สูตรสามสิบสองได้ไร้อกตรม.
*** แก้วประเสริฐ. ***
(ฉบับแก้ไขตัวเลขครับ)
24 มกราคม 2551 16:03 น.
แก้วประเสริฐ
** อนธการ **
สหัสรังสีสิ้นแสงดุจแฝงชีวิต
แปรเปลี่ยนคิดสู่ภวังค์ครั้งสดใส
เหลือเพียงฝันย้อนยอกละลอกใน
ว้าเหว่ใจเปล่าเปลี่ยวเลี้ยวลัดตอน
วกเวียนวนปนเปเสสู่ห้วง
ยากจะล้วงคืนกลับนับอิงขอน
ดุจผาหินกล้าแกร่งแห่งบังอร
เปรียบอัปสรจุติมาแล้วพาจร
ดรุณีเฉิดโฉมประโลมสรวง
เป็นใยยวงผิวงามยามถอดถอน
สร้างหลงใหลใฝ่คิดมาร้างรอน
ยากวิงวอนหฤทัยสลายดวงจินต์
ห้วงเวลาวัฒนาแลหาไม่
หนีจากไปเหลือไว้เพียงใฝ่ถวิล
วันเปลี่ยนแปรอุปมาฝากราคิน
สร้างชีวินหายลับนับลอยลม
เปรียบผกาแรกแย้มแซมพฤกษา
สิ้นโรยลาเหี่ยวแห้งแฝงขื่นขม
เสมือนชีวิตสร้างไว้ทำไมตรม
ความระบมสู่ไว้ยากใคร่ครอง
มธุรสฉ่ำหวานเพียงผ่านปาก
ดุจดั่งซากอ้อยตาลผ่านสิ่งของ
ดวงหทัยหมายเก็บไว้ใฝ่ปอง
ดังละอองหลีกหนีที่ลาเลือน
แสนเสียดายเวลาคราวันฝาก
รู้ว่ายากยังติดแม้นปลิดเฉือน
เหลือเพียงฝันสู่สนิทติดใจเตือน
ยากจะเลือนสิ่งหมายมิคลายใจ
โอ้สุริยันจันทรายามมาพราก
ยังมิจากประสพพบสิ่งใส
แต่ตัวเรานี้หนอช่างท้อไป
เหตุอันใดจึงเป็นเช่นมืดมน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
23 มกราคม 2551 12:59 น.
แก้วประเสริฐ
** เหมันต์สวาท **
เมฆาพลิ้วปลิวไปในอัมพร
สิ่งยอกย้อนวกกลับนับโหยหวน
หมอกเจือจางผ่านพฤกษ์รำลึกชวน
รักช่างป่วนบนดอยคล้อยเลือนราง
หนาวสะท้านผ่านวิเวกดุจเฉกร้าง
ความอ้างว้างคืนสู่คู่ฟ้าสาง
รำลึกหวนชวนเคล้าเย้าหมอกจาง
พร่างน้ำค้างพรมไม้ใกล้โบยบิน
แสงสีทองส่องประกายใฝ่เร้าจิต
หวนความคิดเคียงครองปองถวิล
น้ำเสียงย่ำเคล้าชวนล้วนกวิน
คงสวาทสิ้นสู่ไว้ฤทัยอาวรณ์
ครั้นหวนกลับสู่ดอยเพียงคอยรัก
หวนประจักษ์คงอยู่สู่หลอกหลอน
ถึงความหลังครั้งตรึกรำลึกคลอน
เสียงคำอ้อนย้อนสัญญาฝ่าเยือกเย็น
แม้นจะสิ้นเหมันต์แต่กาลเปลี่ยน
สวาทยังเวียนสู่พรากยากจะเห็น
โถอกเอ๋ยเฉลยรักไว้ให้ลำเค็ญ
หนาวเยือกเย็นมองนภาฟ้าละออง
หมอกไล่เลี่ยพฤกษาดูดารดาษ
ช่อผกามาศเปล่งสีแสงแฝงสนอง
แดงเหลืองแสดแฝดชมพูขาวปอง
น้ำค้างครองหวนนึกตรึกนวลนาง
โอบเคียงกอดเล้าโลมโฉมช่อพฤกษ์
สิ่งรำลึกกลับย้อนตอนฟ้าสาง
แย้มยิ้มหยอกล้อเล่นเด่นริมทาง
บัดนี้สร้างเหลือฝันสู่พรรณราย
เหมันต์สิ้นจิตเทวษเหลือเศษรัก
คงประจักษ์ดอยสวาทที่พลาดหมาย
ฝากความจำย้ำหทัยมิอาจคลาย
คงเดียวดายไร้สาวเจ้าของดอย.
*** แก้วประเสริฐ. ***
22 มกราคม 2551 14:20 น.
แก้วประเสริฐ
** ไก่แก้วจ๋า **
วิเวกแผ่วสำเนียงแว่วเสียงหวาน
ทรวงสะท้านรำพึงใฝ่ตรึงหา
เจื่อนแจ้วซึ้งตรึงล่วงห้วงอุรา
สิเน่หาออดอ้อนพรอดรำพัน
ขาวเนื้อนวลชวนพร่างดุจจ่างฟ้า
แม้นดารายังอายรีบคลายฝัน
ปทุมมาศยวนเย้าคลึงเคล้ากัน
อเนกอนันต์หิมะยากจะเทียม
เพียงฟังกล่อมมธุรสปรากฏซึ้ง
แสนตราตรึงหฤทัยใยจึงเหนียม
ออกจากโอษฐ์โลดเร้าเคล้าใจเรียม
ยังยอดเยี่ยมดุจสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ช่างตรึงห้วงดวงจิตยิ่งคิดหวน
สิ่งรัญจวนใฝ่ฝันพลันป่วนถึง
ปานอัปสรเฉลยไว้ให้คำนึง
ใคร่รำพึงนวลน้องผู้ครองใจ
แจ้วเพรียกเรียกอยู่คู่ดวงจิต
สวรรค์สถิตย์เสน่หามาหลงใหล
งามพริ้งพรายไป่ราคีฉวีวิไล
พิศลูบไล้เพลินสนิทติดวิญญาณ์
เสียงจ๊ะจ้าไก่แก้วเพริศแพร้วจาก
ครุฑมาพรากเสียสนิทคิดค้นหา
นึกเสน่หาน้องน้อยเศร้าสร้อยอุรา
ยากไขว่มาสู่สวรรค์อันรัญจวน
สำเนียงซ่านผ่านแว่วแจ้วเจ้าเอ๋ย
ขาวที่เคยโอบเร้าเฝ้าแสนหวน
บัดนี้หนอมาพรากจากสิ่งชวน
โอ้เนื้อนวลแสนช้ำระกำฤทัย
ไก่แก้วจ๋าความหวังที่ฝังหวน
เจ้าปั่นป่วนวิมานผ่านอาศัย
หรือเลอเลิศต่อสิ่งที่อิงวิไล
ลืมแล้วไรรักเก่าเฝ้าคร่ำครวญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
1334
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
