5 พฤศจิกายน 2548 22:41 น.

โบราณสถาน

สามอนงค์พราวพร่างกระจ่างฟ้า
ดุจลอยมาสู่สถานอันวิเศษสรร
รัศมีทองส่องทาบอาบพฤกษ์พันธุ์
ความมุ่งมั่นศึกษารู้สู่แดนไกล

อดีตบรรพบุรุษเคยสร้างโบราณสถาน
วางรากฐานวัฒนธรรมประเพณีไว้
อีกตัวหนังสือจารึกสู่คู่ชาวไทย
เพื่อนำใช้เป็นภาษาข้าแผ่นดิน

รวบรวมชนน้อยใหญ่เป็นปึกแผ่น
อีกแว่นแคว้นพันธุ์เผ่าเข้ารวมสิ้น
จัดระบอบปกครองผ่องอาจินต์
ขยายถิ่นให้ลูกหลานสรรค์รุ่งเรือง

ก่อกำเกิดชาติไทยอันไพศาล
ร่ำลือลั่นสะท้านภพจบฤาเลื่อง
อาณาเขตน้อยใหญ่ให้เมลือง
หญิงชายเฟื่องเรืองจรุงพุ่งขจร

กลิ่นหอมหวนอวลไว้แต่ละถิ่น
ยากจะยินยลสถานอันสลอน
ความรุ่งเรืองเปรื่องศาสน์ทุกขั้นตอน
ดุจเงาสะท้อนของไทยอันมากมาย

ความคิดอ่านนั้นประเสริฐเลิศนักปราชญ์
ท่านชาญฉลาดรวบรวมไว้มิให้สลาย
จำลองทุกสิ่งอิงประวัติศาสน์จัดเรียงราย
เพื่อจะให้ลูกหลานไทยใช้ศึกษากัน

สู้อุตส่าห์บากบั่นหมั่นเพียรสร้าง
ศึกษาวางสร้างขอบเขตนิเวสน์สถาน
ปูชนียะเหนืออีสานใต้ให้ผูกพัน
ตะวันออกนั้นวางอยู่คู่สมุทรปราการ

ตะวันลอยสร้อยสีทองผาดผ่องฟ้า
หมู่สกุณากล่อมพฤกษาพาประสาน
สร้อยสามอนงค์คงไว้ให้ละลาน
สู่สร้างสรรค์วิมานทองผ่องเรืองรอง

วิพากษ์วิจารณ์แลกเปลี่ยนเวียนความรู้
บ้างกระตู้วู้พบสิ่งอันพึงสนอง
หัวร่อร่วนชวนน่ารักอยากใคร่ลอง
คิดจะถองสองสามป๊าบซาบซึ้งทรวง

จักรยานน้อยคล้อยลับดุจกลับเมฆ
ความวิเวกหวนกลับตะวันลับสรวง
เมืองโบราณสถานนี้มิหลอกลวง
สิ่งทั้งปวงห่วงอาลัยคล้ายมนตรี

หนึ่งร้อยบาทผ่านประตูสู่ศึกษา
ยังดีกว่าไปหลายแห่งแหล่งหลายที่
เสียเงินตราเหนื่อยยากหากพลังมี
มาที่นี่อยู่ครบถ้วนกระบวนความ

สิบปากว่าไม่เท่าตาได้พบเห็น
ทุกประเด็นถ้าไม่คลำเกิดคำถาม
ความนุ่มนิ่มอ่อนแข็งแฝงวู่วาม
ดุจสามงามยามเยือนเมืองโบราณ.

* อิทธิฤทธิ์มนต์มหาเสน่ห์ *