20 สิงหาคม 2547 14:03 น.
แก้วประเสริฐ
เกิดมาต้องต่อสู้รู้ชีวิต
อย่ามัวคิดท้อถอยคอยวาสนา
โชคชะตามิได้ให้ไว้มา
หากนำพาทำให้ไร้หนทาง
จงสร้างสรรค์สิ่งที่มีให้คิด
ค่อยประดิษฐ์ติดต่ออย่าขัดขวาง
ดูภายนอกรอบตัวทั่วมิวาง
หันมาสร้างทางเราให้เป็นแนว
จัดกำหนดกฎเกณฑ์ระเบียบไว้
แล้วใช้บังคับตัวมิมั่วแถว
สิ่งไม่ควรวางไว้อย่าได้แจว
มิเพริศแพรวแวววับจับตาคน
ประมาณตนจนรู้ในคุณค่า
กาลเวลาพาไปให้ใจสน
ประกอบกิจการงานอย่าผลาญตน
อย่าเชื่อคนยกยอพอทำการ
เมื่อใช้คนควรคำนึงถึงสาเหตุ
กิจด้วยเจตจำนงคงประสาน
ให้รู้แจ้งแสดงเหตุเป็นการงาน
หากผลงานมีไว้ให้ชมเชย
ศัตรูที่เขาแก่งแย่งอย่าประมาท
คนที่ฉลาดคาดคำนวณอย่าเฉลย
ให้ถือเป็นครูรู้ไว้ไม่ละเลย
สิ่งที่เคยแพ้ไว้ใส่ใจจำ
แล้วเอามาศึกษาหาเหตุผล
เพื่อฝึกฝนเรียนรู้ดูอย่าขำ
ประพฤติตนในสิ่งที่ควรทำ
ความชอกช้ำต้องหายละลายไกล
การต่อสู้ดูเหตุเป็นแม่นมั่น
ผลนั้นพลันมั่นคงหรือไฉน
นำฉันทะวิริยะจะพาไป
จิตตะไซร้วิมังสามาไตร่ตรอง
การรจนามาไว้ได้เพียงนี้
ด้วยเหตุที่เคยผ่านงานทั้งผอง
อยากฝากไว้ให้รู้เป็นทำนอง
จึงร้อยกรองอ้อนคำลำนำดู
หากผิดพลาดพลั้งไปได้ปรากฏ
เพราะด้วยหมดความรู้ดูอดสู
หวังว่าท่านคงได้ให้เอ็นดู
ผิดเป็นครูรู้ไว้ใฝ่ใจจำ.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
๑๙ สิงหาคม พศ. ๒๕๔๗
19 สิงหาคม 2547 22:09 น.
แก้วประเสริฐ
พลันคำนึงพึงคิดจิตหวนหา
ถึงแก้วตายาใจในความฝัน
ที่เพริศแพร้วแย้มยิ้มพริ้มใจกัน
อันความฝันยังตรึงซึ้งอุรา
ท่องเที่ยวไปในวิมานผ่านพิภพ
สุดทำนบจบแดนแสนหรรษา
มีดาวเดือนเลื่อนลอยเป็นเพื่อนมา
แสงเจิดจ้าพากัลยาร่าเริงไป
อีกเมฆินทร์ที่ขยายขจายสวยเด่น
ดุจดั่งเช่นสำลีสีสดใส
ชุดนวลเจ้าขาวผ่องส่องวิไล
เฉิดไฉไลทอแสงแห่งน้องนาง
อร่ามเหลือเมื่อฉันยามจับจ้อง
พิศตัวน้องยามเจ้าเฝ้าขนาง
ยกมือเราเคล้าคลึงสองนวลปราง
สุดจะสร้างอารมณ์รักสมฤดี
สมเป็นราชินีที่งามเด่น
เปรียบดั่งเช่นนพเก้าวาวแววสี
ประกบคู่อยู่ท้องฟ้าท่องราตรี
ยากสุดที่มีใครมาจับจอง
อันความฝันฉันนี้มีจิตรัก
แต่ยากนักจักคว้ามาสนอง
เพียงฝังลึกผนึกไว้เป็นคู่ครอง
ขอพบน้องเมื่อพี่นี้ไม่มีกาย.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
17 สิงหาคม 2547 10:58 น.
แก้วประเสริฐ
ให้ถวิลจินตนาพาหวนคิด
ถูกลิขิตปิดกั้นต่อความรัก
จิตผดุงมุ่งหมายด้วยใจภักติ
เธองามนักเฉิดฉันท์อันวิไล
สู้บากบั่นหมั่นเพียรเข้าเสริมสร้าง
เป็นแนวทางวางไว้ได้สดใส
หากเราสองปองรักจักพาไป
ยังที่ไกลปลายทางสุขาวดี
วจีฉอเลาะพรอดพร่ำจำเรียงแจ้ว
เพริศพริ้งแพร้วมิให้ใจหมองศรี
ในโลกนี้สองเราเท่าที่มี
ครองชีวีมีสุขทุกวันคืน
กาลเวลาพาคนจนใจเปลี่ยน
ชีวิตเวียนวกวนจนสุดฝืน
หลงระเริงแสงสีที่ชื่นมึน
ไม่พลิกฟื้นอดีตเก่าเข้ามาแทน
อันรอยรักระทมถมฝังจิต
ยากจะปลิดคิดสิ่งที่หวงแหน
ต้องทำใจไว้มิให้คลอนแคลน
หัวใจแสนหงอยเหงาเศร้าซึมเซา
ครั้นทบทวนย้อนไปในหัวอก
อดวิตกวกหวนชวนถึงเขา
รอยมลทินเสริมสร้างทางมิเบา
เป็นความเศร้าเคล้ารักในอารมณ์
ต้องบากบั่นก้มหน้าพาวิปโยค
โอ้หัวอกหมกไหม้ใจมิสม
เพียงรำลึกนึกถึงก็แสนตรม
ชีวิตขมจมลึกยากสมปอง
ลาแล้วหนอพอเถิดเรื่องความรัก
สุดจะหักผลักจิตคิดยิ่งหมอง
รอยระบมขมขื่นพึงตรึกตรอง
จึงขอต้องหลบหน้าลาห่างไกล.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
15 สิงหาคม 2547 15:51 น.
แก้วประเสริฐ
ดอกเอ๋ยเจ้าดอกสร้อยอ้อยอิ่งนัก
เธอน่ารักผ่องพรรณอันเฉิดฉาย
ช่างจิ้มลิ้มพริ้มพักตร์ยามเอียงอาย
แลชม้ายลักยิ้มสล้างดังดวงจันทร์
รูปร่างทรงอรชรอ่อนไหวเหลือ
แทบจะเถือหัวใจพี่ที่กระสัน
อยากใกล้ชิดติดนางแล้วรำพรรณ
ฝากคำหวานให้ไว้ด้วยใจจริง
ความสวยเอ๋ยใดใดใครว่าสวย
ยังอ่อนระทวยพานพบสบหญิง
ทั้งสามภพจบแดนไม่กล้าติง
เพราะทุกสิ่งยังห่างร้างแรมไกล
เหลืองอ่อนเข้มเน้นเจ้าเฝ้าพร่ำตรึก
สุดระทึกผนึกห้วงดวงใจไฉน
หอมละมุนผุดผาดสุดบาดใจ
ละลานไปใกล้ชิดสนิทนาง
แสนเสียดายใครหนอพอเห็นเขา
ไม่โลมเร้าเฝ้าพะนอหันขวาง
ปล่อยไว้ไม่ใส่ใจแทบวายวาง
จนทุกอย่างร้างหายไกลตาชม
ส่วนพี่นี้มีจิตคิดถึงเจ้า
มาคลุกเคล้ารวมไว้ให้เหมาะสม
ประดับแต่งรวมโกมุทสุดอารมณ์
พร้อมชื่นชมบูชาพระรัตนตรัย.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
14 สิงหาคม 2547 12:10 น.
แก้วประเสริฐ
เกิดเป็นชายอย่าได้ไร้ศักดิ์ศรี
ทั้งชีวีควรสร้างทางเพื่อเขา
อย่าใช้ชีวิตผิดที่หลงมัวเมา
เอาแต่เฝ้าเคล้าเหล้าโลมนารี
บรรพชนเพียรสร้างหนทางไว้
เพราะท่านใช้ปัญญาเสริมราศี
เพิ่มรากฐานหว่านกอพอได้มี
จัดพื้นที่ก่อร่างวางเป็นไท
การเป็นชายอย่าไร้ในอนาคต
ควรกำหนดแนวทางสร้างสดใส
เป็นผู้นำค้ำจุนคนทั่วไป
สร้างหัวใจให้แกร่งอย่ากลับกลาย
มาบัดนี้ซิหนอช่างแปรผัน
โลกมีอันเปลี่ยนไปไร้ความหมาย
ทระนงกลายหายหมดไม่เหลือลาย
สิ้นเชิงชายกลายเป็นหญิงอ่อนแอ
ไร้ความคิดปิดสร้างทางชีวิต
ความวิปริตติดตัวมัวแต่แส
หลงระเริงเพลิงโลกีย์มิได้แล
สร้างท้อแท้แก่เขาทั่วผองชน
คำนึงเพียงผลาญเงินประเมินสุข
คนเขาทุกข์อย่างไรข้าไม่สน
ว่าโลกนี้มีเพียงข้าและพวกตน
ไม่ขอสนคนข้างหลังเพียงสบาย
จงคิดสร้างวางอย่างบรรพบุรุษ
กำหนดแนวฉุดไว้มิให้สลาย
เสริมเกียรติ์ครอบครัวไม่ให้อับอาย
คนทั้งหลายย่อมชมสมชาตรี
ประกอบด้วยอวยยศบรรดาศักดิ์
คนเขาจักยกย่องไม่หมองศรี
สินทรัพย์นารีมีสุขทุกข์ไม่มี
ก็เป็นที่สุขเกษมเปรมปรีดา.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
หน้าส่วนตัว
2953
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
