11 พฤศจิกายน 2547 00:04 น.
แก้วประเสริฐ
ยามราตรีครวญหวนรัก
ยามค่ำคืนดวงดาวสกาวพร่าง
ส่องสว่างกลางนภางามอร่ามสี
อีกเมฆินทร์เลื่อนลอยคล้อยรวี
แสงริบหรี่มีเราเฝ้าหลงคอย
ละห้อยหาหวนคำนึงพึงใฝ่ถวิล
เจ้าโบยบินถิ่นไหนยากไปสอย
วันแลคืนสะอื้นรักจักรอคอย
นัยน์ตาลอยคอยหามารำพึง
ในคืนนี้ฉันนั้นพลันเงียบเหงา
สุดแสนเศร้าเร้าฤทัยใจคิดถึง
เคยพร่ำเพรียกครวญหายามตราตรึง
จากห้วงบึ้งก้นหทัยยามราตรี
ศศิธรอ้อนฟ้าคราส่องแสง
ระวีแข่งดาราเพ้อเก้อโฉมศรี
ห้วงใจจิตคลอเคล้าเร้าฤดี
หวนบ่งชี้ผ่านโศกวิปโยคตรม
โฉมเอ๋ยโฉมน้อมโน้มประโลมไฉน
ทั้งดวงใจใฝ่ละเมอมิอาจสม
ลมเชยรักหักสลายกลายระทม
ช่างขื่นขมตรมฤทัยไกลจากเธอ
แสงจันทร์อ่อนสะท้อนเข้าห้วงเร้าจิต
คำนึงคิดสะกิดเอาเศร้าเสมอ
จากไปไกลจนยากพานพบเจอ
ยากบอกเธอว่ารักภักดีจรุง
หากดวงใจมาร้อยก้อยเกี่ยวรัด
สมานสมัครจัดเอาไว้ในที่สูง
มีหัวใจสองดวงคอยห่วงผดุง
หมั่นบำรุงปลูกต้นไว้ให้มั่นคง
กุญแจใจไขสวาทหากหมั่นยึด
อย่าให้มืดวันละนิดจิตประสงค์
ด้วยหัวใจมั่นหมายคลายซื่อตรง
เฝ้าดำรงคงไว้ทุกกาลเวลา
วาสนาเอ๋ยเคยเฝ้าเคล้าด้วยรัก
ยังอกหักผลักไสไกลเสียหนา
เหมือนศศิธรอ้อนไว้แก่ดารา
เป็นเวลาช้านานชั่วกัลป์กาล
หัวใจน้อยดวงนี้หนีห่างแล้ว
ไม่เพริศแพร้วแนวทางสร้างประสาน
เหลือเพียงยามราตรีนี้เป็นพยาน
สุดร้าวราญขอลาฟ้าค่ำคืน.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
10 พฤศจิกายน 2547 23:48 น.
แก้วประเสริฐ
โพชฌงคบรรพ
ดูกรท่านผู้มีธรรมประจำจิต
จะทำกิจสิ่งใดได้แจ่มแจ้ง
ด้วยเพราะเหตุมีสติควบคุมแสดง
ที่แอบแฝงแห่งธรรมนำมาครอง
จะขอกล่าวเล่าแถลงโพชฌงค์เจ็ด
เพื่อเป็นเกร็ดเบ็ดเสร็จปราศเศร้าหมอง
เริ่มสติสัมโพชฌงค์คงหมายปอง
แล้วเรืองรองธัมมวิจยโพชฌงค์
อีกวิริยโพชฌงค์จงหมั่นขยัน
เข้าบากบั่นปิติโพชฌงค์มาตามประสงค์
ความมั่นคงตรงปัสสัทธิโพชฌงค์ปลง
ให้ปักลงโพชฌงค์สมาธิจิตเบิกบาน
เมื่อสำเร็จเสร็จสิ้นเข้าสู่อุเบกขา
อันนำมาให้คิดจิตเกษมศานต์
จะเงียบสงัดเป็นหนึ่งกึ่งนิพพาน
เกษมสำราญพลันวิมุติสู่พิสุทธิ์
ครั้นโพชฌงค์นี้มีอยู่รู้ชัดในจิต
ทำการคิดสิ่งใดให้บริสุทธิ์
อุปมาดั่งน้ำค้างที่พร่างผุด
งามประดุจแสงดาวเคล้าเคลียคลอ
หากสัมโพชฌงค์ไม่มีตามที่แจ้ง
ไม่ได้แสดงเหตุไว้ให้แล้วหนอ
ก็ทราบได้ในผลไม่เข้าพะนอ
หรือถ้าพอเริ่มเกิดมิแคลงคราง
เมื่อรู้ชัดสัมโพชฌงค์ลงเจนแล้ว
ย่อมเพริศแพร้วแนวธรรมในธรรมสล้าง
จิตย่อมพิจารณาหาธรรมตามแนวทาง
กำหนดวางสร้างสรรค์สมาธิธรรม
ปัญญาย่อมบังเกิดประเสริฐยิ่ง
เพราะทุกสิ่งแน่ชัดจัดงามขำ
กระทำการสิ่งใดให้งดงาม
ตลอดธรรมหมายมุ่งพุ่งนิพพาน.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
9 พฤศจิกายน 2547 12:32 น.
แก้วประเสริฐ
อายตนบรรพ
ดูกรผู้มีสัจธรรมนำดวงจิต
นั่งนอนคิดรู้ยืนตื่นทุกแห่งหน
มีสติตรวจตราหาเหตุดวงกมล
ทั้งเบื้องบนนอกในให้สล้าง
ย่อมทราบการเกิดทุกข์สุขอยู่เสมอ
อย่าหลงเพ้อละเมอครวญหม่นหมาง
ด้วยสร้างสติสัมปชัญญะเป็นแนวทาง
ละปลดวางปลงสังขารเหล่านี้
ว่าด้วยการเกิดทุกข์สุขของโลก
ล้วนบริโภคสังโยชน์โลภเคยมี
อายตนะภายในล่อเข้ามาพลี
สนองตรงที่ตาหูจมูกลิ้นกายใจ
เพราะสังโยชน์อาศัยตารูปบริโภค
ก่อวิปโยคกิเลสเข้าใจไม่สดใส
ด้วยรูปสวยด้วยทรัพย์แสนวิไล
มันนำไปให้ห่วงหาแลอาดูร
เมื่อหูได้ยินสำเนียงเสียงไพเราะ
ประจวบเหมาะจมูกได้กลิ่นมิสูญ
อีกทั้งลิ้นลิ้มรสเข้าเพิ่มพูน
กายเกื้อกูลโผฏฐัพพะจะเคล้าคลอ
ทั้งนอกในปั่นป่วนรวนใจจิต
เป็นที่สถิตกิเลสเข้าเสียแล้วหนอ
เพราะอายตนะนอกในให้พะนอ
ก็เป็นบ่อแห่งทุกข์สุขเกิดมี
เมื่อรู้ชัดแน่นอนผ่อนคลายไว้
ตั้งสติให้ได้มั่นคงเกษมศรี
เกิดขึ้นรู้ว่าเกิดเลิศฤดี
ถ้ามันมีตรงไหนละตรงนั้น
รูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะธรรมารมณ์
ให้น้อมจมลงไว้มิให้กระสัน
ทั้งรู้ก่อนเกิดหลังโดยฉับพลัน
ทั้งยาวสั้นเห็นธรรมประจำบ้าง
ขึ้นชื่อว่าพิจารณาธรรมในธรรมอยู่
ทั้งรอบรู้อายตนะในนอกสะสาง
ทุกข์สลายสิ้นไปตามแนวทาง
สุขสล้างพลางดำเนินสู่แนวธรรม.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
8 พฤศจิกายน 2547 14:24 น.
แก้วประเสริฐ
ขันธบรรพ.
ดูกรท่านผู้เจริญแล้วแน่วทางจิต
ทางนิวรณ์คิดพิจารณาอย่าหลงใหล
เพราะอุปาทานเจ้าเล่ห์เพทุบาย
จงแสนไกลเอาขันธ์ห้ามาพาที
อันขันธ์ห้านี้เล่ามีอะไรบ้าง
จะกล่าวอ้างวางไว้อย่างวสี
รูปเวทนาสัญญาสังขารมี
แล้วอีกที่วิญญาณพลันรอบรู้
สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุว่ายเวียนเกิด
จะดีเลิศเลวทรามงามสวยหรู
อยู่ที่เวรกรรมสร้างในอดีตกรู
แล้วเข้าสู่จัดวางทางเดินมัน
อันรูปนี้อยู่ได้ในธาตุสี่
ดินน้ำมีลมไฟประชุมเสกสรร
เวทนาเสวยอารมณ์สมใจพลัน
สัญญานั้นจำได้หมายใคร่แสดง
อีกสังขารเมื่อรับสิ่งทั้งสาม
จะน้อมตามนำปรุงแต่งทุกแขนง
ดีชั่วเลวร้ายสลายมิคลายแคลง
ในทุกแห่งนำเข้าเร้าวิญญาณ
การประสานงานอุปาทานเป็นเหตุ
ด้วยมีเจตนามามัดวัฏสงสาร
อีกวัตถุรูปลักษณ์แล้วสันดาน
ประกอบการขันธ์ล่วงสู่บ่วงมาร
ขอโปรดพิจารณาขันธ์ห้าอย่างถ่องแท้
ว่ามันแปรเปลี่ยนเกิดดับทุกสถาน
เมื่อมันเกิดต้องรู้อยู่ทุกกาล
อีกเหตุการณ์ดับนั้นให้พลันทราบ
จะถือว่าพิจารณาธรรมในธรรมบ้าง
ทั้งรอบข้างนอกในใฝ่ซึมซาบ
เมื่อรู้ชัดแน่นอนให้กำหลาบ
แล้วพึงปราบขันธ์ห้าอย่าหลงละเมอ
อันขันธ์ห้านี้ย่อมมีที่ใฝ่รู้
สังเกตดูมั่นหมายคล้ายตาข่ายเสมอ
มีช่องทางหนีได้หากมันเจอ
ถ้าเราเผลอตัณหามาครองใจ
หมั่นไตร่ตรองครองธรรมอย่าหลงเพ้อ
กำหนดเจอกดไว้อย่าให้ใส
แล้ววางกรอบรัดมัดห้วงบ่วงหทัย
จิตจะได้พิสุทธิ์ดุจธาตุธรรม.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
6 พฤศจิกายน 2547 21:54 น.
แก้วประเสริฐ
๑ นิวรณบรรพ.
ดูกรอริยชนสนใจในธรรมมะ
วิสาทะพละจิตตะไพศาล
อันผูกไว้ในคำสอนบางบรรพ
ล้วนเสกสรรนำผันหันเหทุกข์
กายเวทนาจิตนั้นพลันสร้างไว้
เพื่อจะได้คลายเกลียวให้เป็นสุข
ขอตามด้วยธัมมามาฝังปลูก
วางใช้รุกแนวสร้างของทางมาร
จะขอกล่าวบทความตามคำสอน
ของนิวรณ์ทั้งห้ามาสร้างฐาน
ไว้สร้างจิตของท่านได้เบิกบาน
ให้สำราญเชิงต่อพอพบโลกีย์
ส่วนนิวรณ์มีได้ในทางห้า
ซึ่งจะมาสร้างกรรมนำวิถี
มีกามฉันทะนำทางวางชีวี
แสดงแหล่งที่มัวเมาเฝ้ากามคุณ
ด้วยฉันทะพอใจไร้ขอบเขต
แสดงเจตนาพากามเกื้อหนุน
มีในจิตทราบได้อย่ากักตุน
ต้องใช้ดุลยพินิจเข้าพิจารณา
หากกามฉันทะไม่มีอยู่ในจิต
ไม่วิปริตทราบได้ในตัณหา
หากไม่เกิดรู้ได้ด้วยปัญญา
มันจะมาหรือไม่ย่อมไตร่ตรอง
พยาบาทอาฆาตมาดร้ายแก่ใครนั้น
ถีนมิทธะพลันเกียจคร้านไม่สนอง
อุทธัจจกุกกุจจะขาดศรัทธาตามคัลลอง
วิจิกิจฉาครองไม่เชื่อในความรู้
เพียงละเสียวางไว้ให้เด็ดขาด
อย่าประมาทพลาดพลั้งมันสวยหรู
ด้วยงามสดกลิ่นหอมมาพรั่งพรู
หมั่นตรองดูรู้ทิศทางแห่งนิวรณ์
เมื่อมันเกิดหรือไม่ใคร่ต้องรู้
อีกทั้งดูอาการจะเกิดทุกขั้นสอน
ตัดนิวรณ์เสียขาดอย่างแน่นอน
อย่าอาวรณ์ในรสสดหอมมหันต์
ครั้นรู้ชัดในอาการนิวรณ์นั้น
ซึ่งมันกั้นความดีที่เราสรรค์
ชื่อว่าพิจารณาธรรมในธรรมพลัน
จะนำท่านสู่ฌานและญานเทอญ.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
หน้าส่วนตัว
1866
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
