9 มกราคม 2547 14:46 น.
แก้วประเสริฐ
สุดคำนึง
แก้วประเสริฐ.
จิตคำนึงหวนนึกถึงตรึงตราจิต
เมื่อได้คิดจิตใจให้สุดไหวหวั่น
มองเห็นดอกกุหลาบน้อยในแจกัน
จิตหวนพลันคิดคำนึงนึกถึงเธอ
เคยส่งกลิ่นซาบซ่านส์รัญจวนจิต
แม้นน้อยนิดจิตใจสุดจะพร่ำเพ้อ
บัดนี้เล่าหอมพลันพรากดุจจากเธอ
สิ่งแทนเธอเฝ้าแต่มองทอดถอนใจ
เมื่อไหร่หนอตัวเจ้าจะโชยกลิ่น
หอมโรยริ่นกลิ่นระรื่นให้ผ่องใส
เราคอยนั่งนับวันเวลาด้วยหัวใจ
เหตุไฉนใยกลิ่นเจ้าไม่หวนทวนกลับมา
บัดนี้เล่าย่างเข้าแล้วซึ่งปีใหม่
ทำอย่างไรจะให้เจ้าหวนกลับมาหา
พี่รอเจ้าพร้อมกุหลาบน้อยเพื่อนำพา
กลับเรือนมาพี่ยาเจ้าเฝ้ารอคอย.
แก้วประเสริฐ.
8 มกราคม 2547 16:39 น.
แก้วประเสริฐ
..... ชีวิต ....
ความหวั่นไหวในอารมณ์ผสมประสาน
ความอัดอั้นตันดวงจิตคิดถึงเขา
ความลุ่มหลงปัญญาจึงบางเบา
ความโง่เขลาเข้ามาแทรกในฉับพลัน
ดูประหนึ่งสิ้นแล้วในความคิด
ดูชีวิตของฉันอันผวนผัน
ดูรอบข้างในชีวิตจิตผูกพัน
ดูสวรรค์เป็นนรกหมกไหม้ดิน
ผิดแล้วนะชีวิตเราก็เท่านี้
ผิดที่มีอารมณ์อ่อนไหวไปหมดสิ้น
ผิดที่พลั้งพลาดอารมณ์มีราคิน
ผิดที่สิ้นความหลังพลั้งผุดมา
ชีวิตนี้เกิดมาเราโง่เขลาแท้
ชีวิตแพ้จะทำอย่างไรกันหนักหนา
ชีวิตนี้สิ้นไร้แล้วแห่งราคา
ชีวิตผ่านมาเราช่างไร้ในอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
8 มกราคม 2547 15:47 น.
แก้วประเสริฐ
... อัญชุลี ...
เทพไท้สรวงสวรรค์บนชั้นฟ้า
มวลเทวามาสร้างสรรค์วรรณศิลป์
มิมีใครมาเทียบพิฆเนศร์จอมเทวิน
ผู้สร้างศิลปศาสตร์ฝากไว้ให้แด่เรา
เป็นบรมครูผู้สร้างสรรค์ด้านศิลปะ
มอบอักขระวรรณศิลป์แก่เราเขา
ใช้ร่ำเรียนเพียรรู้อย่างพวกเรา
เพื่อโน้มน้าวใจของเราให้เบิกบาน
ขอนอบน้อมสักการะบรมครูพิฆเนศร์จ้าว
โปรดให้เราเล่นบทกลอนเกษมสานต์
อย่าได้ติดขัดเชิงวรรณศิลป์อยู่เนิ่นนาน
โปรดคิดการได้สำเร็จสมอารมณ์ปอง
ด้วยเดชะบารมีเทพไท้สรวงสวรรค์
ดลบันดาลให้แก่พวกข้าฯเหล่าทั้งผอง
อักษรอักขระสิ่งใดที่ข้าฯหมายปอง
ขอข้าฯทั้งผองจงโชติช่วงเชิงวรรณกรรมฯ.
แก้วประเสริฐ.