16 มกราคม 2548 15:50 น.
แก้วประเสริฐ
น้ำตาผู้ชาย
ความอ้างว้างเปลี่ยวเปล่าเร้าโรมจิต
ยิ่งหวนคิดย้อนยะเยือกกลั้วเกลือกฝัน
จำเนียรกาลผันผ่านของกาลวัน
ดุจดั่งสวรรค์แลนรกไหม้หมกดิน
วิชชุปลาบวาบไหวภายในซ่าน
ละลอกผ่านไหวหวั่นกระชั้นสิ้น
ปิ่นความรักผลักหวนล้วนอาจิณ
คลื่นวารินสิ้นทำนบกลบพลางเฉือน
สิ้นแล้วหนอคลอเคียงความเพียรหวัง
ทิ้งความหลังครั้งอบอวลกรุ่นเสมือน
เปื้อนหัวใจซาบซ่านเร้ารานเตือน
จนแชเชือนเกลื่อนโศกสลดทรวง
ยิ่งคิดไปใจให้หวั่นสะท้านห้วง
สิ่งทั้งปวงล่วงผ่านดินแดนสรวง
พลิกผันผวนล้วนนรกเร้าโรมดวง
แม้นจะหวงลวงใจคล้ายเป็นลม
กลั้นใจจิตคิดไปหวังคลายโศก
ความรักโกรกพรูพรั่งดุจดังโสม
เป็นรูปเคียวเกี่ยวฟ้ากลางโพยม
เคยอวดโฉมกลมสล้างบนกลางนภา
พิรุณโปรยโรยสายจากในห้วง
แล้วไหลล่วงเป็นช่วงบ่วงเสน่หา
ความภักดีหลั่งไหลจากนัยนา
สุดพรรณนาหยดย้อยแสนน้อยใจ
โอ้หัวอกของชายยามไหวหวั่น
ยากจำนรรจ์พลันสร้างกระจ่างใส
สิ่งแสนหวงล่วงราดจากภายใน
ยากที่ใครหมายมั่นพลันเฝ้าโลม
ระบมรักมักมากในความคิด
ความวิปริตผิดผันมันเข้าโหม
จนล้ำลึกผนึกไว้ด้วยความระบม
สุดเนาโน้มโหมพรั่งจากอกชาย
แสนเสียดายหมายมั่นกระสันนัก
อีกความภักดิ์มอบให้ด้วยใจหมาย
ความพากเพียรเปลี่ยนแปลงจนระคาย
สิ้นใจสลายกลายเป็นหมอกที่โรยลา.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ.
15 มกราคม 2548 17:16 น.
แก้วประเสริฐ
ราชิกายอดดาราสวรรค์
สวยหยาดเยิ้มแย้มยิ้มพริ้มพรายพักตร์
ละมุนนักยักเยื้องยามเยือนสล้าง
สรรพางค์งามยิ่งมิ่งนวลปรางค์
เมื่อขนางกระจ่างขั้วหัวใจแล
ปานประหนึ่งอัปสรร่อนเวหน
จรดลนภาอากาศพาดกระแส
ใสสะอาดวาดร่างงามผันแปร
ตะละแม่ชดช้อยเหมือนร้อยใจ
เกี่ยวกวัดสัมผัสมัดรัดดวงจิต
ยามเพ่งพิศคิดหวนล้วนผ่องใส
เสียงระฆังทองก้องผุดสุดอำไพ
ลึกเข้าไปในห้วงดวงวิญญาณ์
สำเนียงแจ้วแว่วชวนฉุดป่วนซ่าน
ให้ระร่านผ่านกระแสแปรหรรษา
อกหนอช่างวาบหวามสุดพรรณา
สิ่งอ่อนล้าพาพลิกฟื้นสู่คืนวัน
จันทร์พลันขับสายรุ้งพุ่งวนรอบ
ทั้งในขอบรอบแสงงามสีสันห์
มวลดาราวนรอบนอบดวงจันทร์
แสงอำพันพลันสล้างกระจ่างราตรี
นวลแขเอยเคยพบเพลานัก
ยังไม่ชักหนักห้วงเท่าดวงศรี
งามทั้งนอกในล้วนอวลนารี
ยากจะมีใครเทียบเปรียบเท่านาง
เฝ้าเพ่งพิศจิตยิ่งพลางประจักษ์ห้วง
เหมือนบาศก์บ่วงห่วงกำซาบยามขนาง
วาบหวามใจนัยนามิเลือนราง
ให้อ้างว้างแลเหลียวอยู่เดียวดาย
อกหนออกเจ้าเอยที่เคยคิด
อยากจะชิดติดพันเป็นหมั้นหมาย
ดุจแผ่นดินขอบฟ้ามากลับกลาย
โอ้ดวงใจได้แต่เพียงเฝ้าเมียงมอง.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
12 มกราคม 2548 14:52 น.
แก้วประเสริฐ
สิ้นสุดทาง...ร้างหน่ายอารมณ์
สุดระกำจำพรากจากจอมขวัญ
ดวงชีวันขวัญชู้ร้างหนีห่างหาย
นำดวงใจน้อยน้อยพลอยจากไป
สิ้นสุดไร้ในหนทางแห่งความรัก
สู้อดออมถนอมไว้ในใจเสมอ
ยกให้เธอเลอเลิศประเสริฐศักดิ์
จำเนียรกาลผ่านเวลาหัวใจภักดิ์
ระทมนักยากจะแจ้งแห่งช่วงใจ
โอ้อนาถวาสนาจำคราพราก
ความวิบากล้ำเส้นช่างเป็นไฉน
สิ่งเกื้อกูลหนุนไว้อบอุ่นไกล
แสนเสียดายให้หวนรัญจวนตรม
ผกาเอ๋ยเคยหอมกรุ่นละมุนเหลือ
เหลือแต่เยื้อใยหอมสุดขื่นขม
มองหมอนคู่สู่ความหลังให้ระทม
อกร้าวระบมหวนไห้จนใจซึม
ก่อนเคยหวานปานน้ำผึ้งซึ้งใจจิต
ยิ่งมาคิดจิตยิ่งเศร้าร้าวสุดขรึม
เบิ่งสายตาแลรอบประกอบครึม
เหมือนถูกบึมระเบิดเปิดอกทรวง
ความชอกช้ำครั้งนี้ก่อนมีเหมือน
เคยย้ำเตือนเฉือนอารมณ์จนลับล่วง
ยังติดตามซ้ำเติมคล้ายลมลวง
สิ่งเคยหวงล่วงลับมิกลับมา
ลาแล้วหนอพอกันทีสิ่งความรัก
ไม่ขอชักนำมาเฝ้าเคล้าเสน่หา
พอกันทีพี่นี้หน่ายแม่กานดา
สิ้นวาสนาอย่าพบประสบเจอ.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
12 มกราคม 2548 13:14 น.
แก้วประเสริฐ
มีแต่ความงาม...มอบให้แด่คุณ
เพียงยลพิศจิตเพริศแพร้วเกษมศรี
ให้เปรมปรีดิ์เปรื่องปราดประหลาดเหลือ
เปิดหน้าแรกวาบหวามงามเหลือเฟือ
ไม่รู้เบื่อเพลิดเพลินแสนเจริญใจ
มูลนิธิอภิธรรมอันล้ำเลิศ
แสนประเสริฐเลิศยิ่งกว่าสิ่งไหน
มีความงามอ่อนละมุนสุดละไม
เฉิดไฉไลในกระแสรสแห่งธรรม
ทั้งหน้าหลังพรั่งพร้อมด้วยอรรถรส
แสนหมดจดพจนาของงามขำ
ประกอบกิจให้หวนจิตชวนกระทำ
พ้นบ่วงกรรมนำเข้าสู่ห้วงนิพพาน
อาจารย์บุษกรเมธีที่ปราดเปรื่อง
อีกลือเลื่องด้วยวาภานำมาขับขาน
สนานเสนาะเพราะพริ้งสุดกังวาน
ภายในนั้นประกอบสิ่งล้วนมิ่งมงคล
จึงใคร่ขอเชิญชวนมวลมิ่งมิตร
ที่ล้วนสถิตทิศทั่วทุกแห่งหน
นำประดับสำราญเบิกบานตน
ก่อเกิดผลมอบไว้ในกายเรา
เป็นหนังสือดีมีค่าน่าสรรเสริญ
สร้างความเจริญแก่ผู้ยลเราเขา
เป็นสมบัติจัดล้ำค่ามิบางเบา
ยากจะเฝ้าค้นหามาครองไว้
ค้นหาได้ในอภิธรรมมูลนิธิ
66/11หมู่ที่6พุทธมณทลสาย4ไซร้
ต.ศาลายาที่อยู่มิห่างไกล
จ.นครปฐมให้ค้นคว้าหาเอาเอง.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
3 มกราคม 2548 12:19 น.
แก้วประเสริฐ
ธรรมที่ควรกำหนดรู้ ลดละ ให้แจ้ง ทำให้เจริญ
เถลิงศกปีใหม่ไก่แก้วร้องแว่วหวน
มาชักชวนล้วนบรรจงธรรมเสกสรร
เริ่มชีวิตใหม่จงบรรเจิดเลิศวิลาวัลย์
แล้วจำนรรจ์พลันสร้างหนทางเดิน
ดูกรชนทั้งหลายในโลกนี้
ล้วนเป็นที่มีจิตใจสรรเสริญ
ย่อมคิดอ่านการไว้ให้รุ่งเจริญ
เป็นแนวเผินเหินผลินแต่สิ่งดี
ธรรมที่ควรล้วนกำหนดรู้ยิ่งนั้น
อุปาทานขันธ์ห้าพิจารณาเป็นศรี
รูปเวทนาถึงวิญญาณของเรามี
ว่าเป็นที่เปลี่ยนแปลงแสดงอะไร
สิ่งควรละอวิชชาภวตัณหา
ซึ่งนำมาความอยากไว้ให้แก้ไข
ด้วยไม่รู้กลไกความเป็นไป
ปัญญาละไว้ให้ใจใสกระจ่าง
อีกควรรู้แจ้งไว้ให้กำหนด
วิชาจรดวิมุตติพ้นล้นสะสาง
ทำให้แจ้งแสดงเหตุผลแนวทาง
เพื่อสรรค์สร้างทางนิพพานวางเดิมพัน
ข้อกำหนดที่เจริญสรรเสริญยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งใดสมถะวิปัสสนากัมมัฏฐาน
สัมมาทิฏฐิอันวิเวกอาศัยให้เบิกบาน
ปิติพลันบังเกิดเลิศสุขี
อันอาศัยวิราคะไม่ติดในกามรส
อีกนิโรธดับไปให้เกษมศรี
เพื่อสละละลงไว้ให้เปรมปรีดิ์
เสมือนเรามีเกราะแก้วแผ้วอันตราย
แล้วน้อมลงคงไว้มรรคองค์แปด
ให้มาแผดเผาอวิชาพาจนสลาย
เจริญซึ่งอริยมรรคอย่ากลับกลาย
จนละลายมลายล้างทางแห่งโลก
ด้วยปัญญาหาหนทางพลางสร้างสิ่ง
ให้รู้ยิ่งในโลกธรรมนำมาโฉลก
ตัดบ่วงกรรมหมดสิ้นถิ่นความโลภ
อย่าอุปโหลกเสแสร้งแกล้งกระทำ
อันโลภะโทสะโมหะจริต
เป็นแก่นชีวิตของอวิชาห่วงล้ำ
ปัญญาเท่านั้นพลันขจัดหมู่อธรรม
พ้นเวรกรรมนำจิตไว้ประภัสสร
ปีใหม่แล้วจงแพร้วแนวหนสร้าง
เป็นเป้าล้างด้วยธรรมดุจลูกศร
พุ่งสู่เข้าเฝ้าทะลวงให้กระจ่างขจร
เพื่อสนองคุณบิดรและมารดา.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
หน้าส่วนตัว
1989
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
