18 กุมภาพันธ์ 2555 16:13 น.

* เบื้องหลังภาพ *

แก้วประเสริฐ

* เบื้องหลังภาพ *

๐ ยามฉันเด็กยากเย็นแสนเข็ญนัก
แต่ความรักพากเพียรเรียนหนังสือ
แม้นยากจนข้นแค้นแสนปนเจือ
ยากผ่านเอื้อฝากเราเคล้าทรมาน

๐ สานบากบั่นต่องานผ่านทุกสิ่ง
หวังฝันจริงแก่เราเฝ้าประสาน
ต้องห่อข้าวใบตองรองรับทาน
เพื่อให้ผ่านความหิวที่กิ่วโบย

๐ เห็นเพื่อนทานอาหารอันโอชะ
ยากอาจจะขันแข่งแฝงใจโหย
ทั้งหวานหอมผ่านตาคราลมโชย
เหลือบแลโปรยนึกคนึงพึงได้ทาน

๐ กาลเวลาผ่านพ้นจนเรียนจบ
หวังสร้างพบฝันต่อหมอเพื่อสาน
สุดจะเอื้อมสรรร้างกลางร้าวราญ
มองหางานเข้าเรียนเปลี่ยนเป็นเงิน

๐ ตรองหาสถานศึกษามาบรรลุ
ผ่านเรียนบรรจุจัตวาหาเขิดเขิน
รับราชการผ่านมาพาเพลิดเพลิน
สร้างดำเนินจวบจนพ้นกฏเกณฑ์

๐ มองดูภาพในอดีตกรีดใจนัก
ผ่านสิ่งรักซาบซึ้งตรึงคนึงเห็น
แสนยากแค้นหนีหายไร้ประเด็น
กลายดาวเด่นลอยฟ้าพาเบิกบาน

๐ เบื้องหลังภาพฝากไว้ไร้อดสู
ฉันมองดูแสนงามยามประสาน
สร้างภูมิใจฝากไว้ในเรื่องงาน
มุ่งจนผ่านเกษียณเพียรความงาม

๐ ครั้นมองพิศซึ้งใจให้หวนคิด
สร้างวิจิตรอดทนปนสิ่งหยาม
ก่อนยากเข็ญคนเขาเฝ้าประนาม
เลื่องลือนามประวัติจัดสู่ขจร

๐ โลกแปรเปลี่ยนเวียนวนจนลิขิต
แสนวิปริตจริงหนอพอมาสอน
ฉันมิได้เรียนครูอดสูขั้นตอน
เขาอ้อนวอนใจง่ายให้ดำเนิน

๐ การมาเล่นคราวนี้เพราะใจรัก
ความรู้ฉันน้อยนักชักเขิดเขิน
หวังทำสมองตัวไว้ให้เพลิดเพลิน
มิล่วงเกินขาดตกบกพร่องไป

๐ ด้วยนิสัยบ้าบอหนอติดบ๊องส์
จึงได้ลองสอนสั่งครั้งสดใส
หมั่นค้นหาเขาเรียนได้อย่างไร
แต่เหตุไฉนรุดหน้ากว่าบางคน

๐ ฉันนั่งคิดไตร่ตรองมิหมองจิต
หรือลิขิตฟ้ามอบชอบสับสน
อีกโคลงกลอนกาพย์ไว้ไม่ปะปน
คลุกเคล้าจนเกินไปไร้สิ่งงาม

๐ อันคำฉันทลักษณ์มากมายนัก
หลากประจักษ์สั่งไว้ไม่เกินสาม
หากมากไปจะเป็นเช่นสื่อทราม
ดุจดั่งหนามเกี่ยวใจให้แหลกราญ

๐ หากมาดแม้นผิดไปขออภัยเถิด
ปราศเลอเลิศอย่างไรมิได้ผลาญ
มองเห็นภาพตัวฉันอันยาวนาน
สร้างเบิกบานคิดคนึงรำพึงเพลิน.

* แก้วประเสริฐ. *

1225

love

comment

15 กุมภาพันธ์ 2555 14:20 น.

* มณีหยาดฟ้า *

แก้วประเสริฐ


         *  มณีหยาดฟ้า  *

๐ โฉมเฉลาหยาดมณีศรีพราวฟ้า
ดั่งดาราเปล่งพรายประกายแสง
หอมอบอวลผ้าไหมลวดลายแดง
วาบวาวแฝงสีสรรเฉิดพรรณราย

๐ แสนพิลาสงามเยื้องประเทืองขวัญ
ล้วนเฉิดฉันท์เอวองค์นงรามฉาย
ซ่านอรชรคอดกิ่วพลิ้วมากมาย
วูบวาบผายกวัดแกว่งแฝงสองกร

๐ งามประกายระยับประดับห้วง
คิ้วเรียวช่วงโค้งโขนงโก่งคันศร
เพ็ญพักตร์เด่นดั่งแขแลเคลื่อนจร
เผยอรชรเพริศเฉลาเคล้าห้วงฤดี

๐ ยิ่งเพ่งพิศจิตประหวั่นสั่นสะท้าน
หอมอวลผ่านห้วงฤทัยในนวลฉวี
อวลกลิ่นสาวคลุกเคล้าเฝ้าเปรมปรีดิ์
ดั่งหยาดมณีเปล่งฟ้าคราหมายปอง

๐ วิลาวัณย์หยาดเยิ้มเสริมคราวนี้
สุดแสนที่ห่างหายคลายนวลผ่อง
เหลือบชะแง้แลชะเง้อเพ้อตามอง
หมายตาจ้องยากห่างร้างวิญญาณ์

๐ มวลมาดแม้นเทวัญทุกชั้นฟ้า
เหล่าดาราแสงโสมโน้มส่องหา
ยากจะเทียบเปรียบเปรยสิ่งมีมา
เปี่ยมเสน่หาประโลมแม่โฉมยง

๐ งามสะท้อนประกายพริ้มพรายวับ
เรือนร่างสลับสไบแพรแผ่ระหงส์
กลิ่นหอมชื่นฝากไว้ยากใกล้ปลง
วาบหวามคงคลุกเคล้าเฝ้าโปรยมา

๐ ดุจดั่งมณีหยาดฟ้าคราสู่สรวง
ช่างปั่นห้วงหฤทัยใฝ่หวนหา
อาภรณ์ขลับแดงสลับระยับตา
ปราศวาสนาโลมเล้าเคล้าเทวี.

     *  แก้วประเสริฐ.  *

1785

love

comment

11 กุมภาพันธ์ 2555 14:23 น.

* วันเวลาแห่งรัก *

แก้วประเสริฐ

* วันเวลาแห่งรัก *

๐ วันสิบสี่พรรณรายประกายรัก
สาวหนุ่มมักพากเพียรเวียนใฝ่หา
กุหลาบแดงทอทาบอาบมรรคา
ประกอบมาถุงยางสร้างชมเชย

๐ วันนี้หนอบรรจบครบเกษมสันต์
กลางคืนวันเหล้ายาเพียรหาเสวย
บ้างหัวร่อต่อกระซิกพลิกผ่านเปรย
ชักชวนเผยคำหวานซ่านส์ดวงมาลย์

๐ จงใคร่ครวญไตร่ตรองมิหมองจิต
หมั่นเพ่งพิศหลากแท้แผ่ไพศาล
อดเปรี้ยวไว้กินหวานผ่านทรมาน
เน้นประสานสิ่งรักผลักความงาม

๐ วาเลนไทม์กำหนดจรดสร้าง
ในท่ามกลางแตกแยกแลกสิ่งหวาม
หวังสร้างสิ่งฝากไว้ในห้วงยาม
ผ่านห้ามปรามเป็นรักฝากนำมา

๐ สิ่งเรืองรองทอแสงแฝงมาใหม่
หลงคลั่งใคล้ซ่อนคมบ่มหรรษา
มรรคาทองฉาบเงื่อนเฉือนเวลา
ล่องลอยคว้าผ่านดินถวิลใจคน

๐ อันจิตใจของมนุษย์สุดแสนยาก
ที่แสนมากตัณหาพาซ่านส์สน
สู่พลิกหาสิ่งต่างกลางเวียนวน
หลงใหลปนสิ่งหวังฝังใจชวน

๐ หากทิ้งทอนปัญหามารุมเร้า
แล้วคอยเฝ้าแก้ไขแลไตร่สวน
เหลือเพียงแก่นนำมาหาเรรวน
ผ่านเย้ายวนสิ่งต่างสร้างเวลา

๐ จับประเด็นแล้วตรองไม่หมองจิต
หลากชีวิตของชนพลิกค้นหา
หากตรึกตรองสู่เร้นเน้นเจตนา
ย่อมแฝงฝ่าหลากภัยเพื่อได้ทน

๐ รวบรัดสิ่งมากมายให้หมดสิ้น
หมั่นควรถวิลปัญญาหาขัดสน
แล้วควรก่อสร้างตนพ้นปะปน
เกิดเป็นคนควรคิดพึงพิจารณา

๐ อันโลกนี้วกวนระคนเงื่อน
ทั้งเปอะเปื้อนเล่ห์กลค้นใฝ่หา
หากปราศตรองใจจิตคิดนำมา
วันเวลาไร้ประโยชน์จะโทษใคร

๐ ยามเกิดมาอาศัยในแหล่งหล้า
วนเวียนพาพลิกแพลงแฝงสดใส
ถ้าปราศค้นจริงเท็จเด็ดขาดไป
ยากจะได้หนทางสร้างทางเดิน

๐ วันเวลารักครั้งนี้มีคุณโทษ
ทั้งสิ่งโกรธเกลียดชังพังสรรเสริญ
จงหมั่นคิดตรึกตรองอย่าหมองเกิน
ล้างเพลิดเพลินหมายหาพารุ่งเรือง

๐ เมื่อรู้เขารู้เราเฝ้าแก้เงื่อน
พ้นสิ่งเปื้อนดวงใจได้ปราดเปรื่อง
คิดกำหนดกฏเกณฑ์เป็นประเทือง
แม้นย่างเยื้องตามทางสร้างภูมิใจ

* แก้วประเสริฐ. *

1310

love

comment

7 กุมภาพันธ์ 2555 13:49 น.

* เสน่ห์รำพึง *

แก้วประเสริฐ


         * เสน่ห์รำพึง *

๐ วันและคืนย่างคล้อยเหมือนลอยลับ
อยากหวนกลับอดีตกรีดสิ่งหวาน
ตราบตราตรึงฝังลึกตรึกดวงมาน
ความฟุ้งซ่านเหลือกว่ายากหาใคร

๐ ลมโชยพัดระรินกลิ่นแก้มน้อง
ย้อมลำพองละมุลกรุ่นหวามไหว
หอมอบอวลล้วนสนิทติดห้วงใน
ชวนซ่อนไว้ใฝ่คนึงซึ้งรำพึงปอง

๐ ครั้นหลับตานึกถึงพลันพึงหลอก
คล้ายจะบอกเวลาหาสิ่งสนอง
คอยกัดกรุ่นลุ่มลึกนึกกลั่นกรอง
เหลือบตามองผ่านย้ำนำผูกพัน

๐ เป็นภาพจำความหลังฝังใส่ไว้
ห้วงแห่งใจเสน่หาพาพลิกผัน
แด่น้องนางเฝ้าคำนึงซึ้งกำนัล
กลิ่นแก้มนั้นทอทาบฉาบซึ้งเอา

๐ แม้นผ่านวันเวลาพาเคลื่อนคล้อย
งามหยดย้อยความหลังยังคอยเฝ้า
ถวิลกลิ่นเคยหวลป่วนล้วนดังเงา
โชยเหงื่อเคล้าจากสาวเย้ารัญจวน

๐ หากบัดนี้ความหวังช่างโรยแล้ว
เคยหวานแผ่วห้วงลึกตรึกสิ่งหวน
หอมล้วนไว้ทอทาบฉาบเนื้อนวล
ความฟุ้งป่วนฝันใฝ่คล้ายโปรยริน

๐ เพ่งนางหนึ่งตลึงไว้ละม้ายเหมือน
สิ่งลบเลือนย้อนกลับนับหวนถวิล
เหลือบจ้องตาพิศแล้วแผ่วดวงจินต์
อวลหอมกลิ่นประสบคราพบนาง

๐ ครั้นหันมองร่างกายให้เอน็จอนาถ
ไม่ประหลาดหฤทัยไกลเกินสร้าง
ความหวานเก่าคลุ้งผสมข่มใจวาง
แสนอ้างว้างรัญจวนยามหวนมอง

๐ ความเคลิบเคลิ้มเสริมไว้ในสิ่งรัก
ยิ่งพบพักตร์ใจสั่นลั่นทั้งผอง
โอ้อกเอ๋ยใยเล่าถูกเฝ้าจอง
สร้างหม่นหมองแก่ใจไร้เบิกบาน.

         * แก้วประเสริฐ. *

1009

love

comment

30 มกราคม 2555 14:09 น.