25 กรกฎาคม 2549 21:47 น.
แก้วประเสริฐ
เสน่หาอาวรณ์
ระรื่นรสหมดรักพรากจากห้วง
ดุจดาวล่วงคล้อยเคลื่อนเลื่อนเวหา
แสงหายลับดับสนิทดุจนิทรา
สิ่งผ่านมาพาให้ได้ทรมาน
พินาศลงคงไว้ดุจคล้ายฝัน
ทิ้งเพียงวันเวลาคราสุขสันต์
เหลือสิ่งรักเจือไว้ในช่วงกาล
เป็นตำนานผูกพันพรั่นหัวใจ
ส่งรสหวานซ่านซึ้งจึงฟุ้งซ่าน
แล้วก็พลันเปลี่ยนลงคงสลาย
ฝากระทมชมชื่นสะอื้นอาลัย
ทิ้งปมไว้ห่วงหาแลอาวรณ์
นี่นะหรือคือสิ่งฝากอิงรัก
แล้วมาผลักจากไปให้สะท้อน
สร้างบทเรียนได้รู้สู่ขั้นตอน
อุทาหรณ์สอนให้ใฝ่จดจำ
ดุจดาวน้อยลอยมายังพาล่วง
สิ่งทั้งปวงย่อมแปรแม้งามขำ
หวานสุดสิ้นรสนักมักระกำ
ความชอกช้ำอาจฟื้นคืนชีวี
เสน่หาอาวรณ์สอนให้คิด
ประดุจชีวิตเรียนรู้คู่ศักดิ์ศรี
เมื่อมีวันย่อมมีคืนฟื้นฤดี
ต่อแต่นี้คงไว้ในสิ่งปอง.
*** แก้วประเสริฐ. ***
24 กรกฎาคม 2549 14:00 น.
แก้วประเสริฐ
** เพลงพวงมาลัย **
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย.. เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย
รักนี้พี่มอบแด่เจ้า.....(ซ้ำ)....อย่ามาซึมเศร้าเหงาใจนักเอย (ชาย)
เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอ๊ย..เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย...เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่).......
พรุ่งนี้เป็นวันสวนะ(ซ้ำ)...โปรดเลิกโปรดละอบายด้วยเอย. (หญิง)
พี่นี้ขอเลิกละสิ้น(ซ้ำ)...ขอแม่ยุพินรับรักหน่อยเอย... (ชาย)
เมื่อวานฉันเห็นตัวพี่...(ซ้ำ)...กินเหล้าสูบบุหรี่เสียจนเมาเลย (หญิง)
เพื่อนฝูงนะชวนตัวพี่ ...ฉลองที่มีการเรียนดีเอย (ชาย)
ขอน้องอย่าพ้อตัวพี่ (ซ้ำ)....ต่อแต่นี้พี่จะเลิกแล้วเอย (ชาย)
เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอ๊ย..เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย...เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่)......
หากแม้นพี่รักตัวน้อง (ซ้ำ)...โปรดอย่าข้องยาเสพติดอีกเลย (หญิง)
สัญญาของลูกผู้ชาย (ซ้ำ)...พูดคำไหนไม่ทิ้งหรอกเอย (ชาย)
ขอน้องจงอย่ากังวล (ซ้ำ)...ถอนทั้งรากทั้งโคนฝากพระแล้วเอย (ชาย)
หากแม้นพี่รักษาคำพูด (ซ้ำ)... ขอจงพิสูจน์ต่อข้าหน่อยเลย (หญิง)
บุหรี่อยู่ในกระเป๋าพี่ (ซ้ำ)..อย่ามาเซ้าซี้เฝ้าหลอกลวงเราเลย (หญิง)
อ๋อ..เขาเอามาฝากพี่ (ซ้ำ)....แค่เพียงบุหรี่อย่ามาว่ากันเลย (ชาย)
บุหรี่เป็นยาเสพติด (ซ้ำ)...ใคร่ครวญสักนิด...แล้วคิดหน่อยเอย (หญิง)
นานไปให้โทษอนันต์ (ซ้ำ)...เพราะมันผายผันโรคถุงลมป่องเอย (หญิง)
แล้วพี่จะทำฉันท์ใด (ซ้ำ)...หากได้น้องไปมิทำลายหรือเอย (หญิง)
อีกทั้งเหล้ายาปลาปิ้ง (ซ้ำ)...ยังมีเฮโรอิน...ยาบ้ามากเลย (หญิง)
หากแม้นมิละแล้วเลิก (ซ้ำ)....ขออภัยเถิดไปที่อื่นเถอะเอย (หญิง)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย....เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ซ้ำ.... ร้องคู่)
รักพี่นี้มีแก่น้อง (ซ้ำ).....ขอนวลละอองเชื่อใจพี่เถิดเอย (ชาย)
นี่หรือ...นะคือบุหรี่ (ซ้ำ)...พี่จะขยี้ต่อหน้าเจ้าเลย (ชาย)
อีกทั้งเหล้ายาปลาปิ้ง(ซ้ำ)...รวมถึงเฮโรอีนยาบ้าไม่ข้องเกี่ยวอีกเลย (ชาย)
สัญญาต่อหน้าองค์พระ(ซ้ำ)...ต่อเทพไท้เทวาเป็นพยานข้าเอย (ชาย)
ลูกผู้ชายรักษาคำพูด (ซ้ำ)....หากไม่เป็นคำพูดขอให้ฟ้าผ่าเลย (ชาย)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย ผ่านล่วงเลยหอมกรุ่นอุ่นใจ (ร้องคู่)
สองคู่ชู้ชื่นชีวัน (ซ้ำ).....ต่างพารักกันผ่านยาเสพติดแล้วเอย..(ร้องคู่)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย....เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่)
พวงมาลัยเจ้าเอ๊ย...เอ๊ยพวงมาลัยเจ้าเอย (ร้องคู่)
ความรักผลิดอกออกช่อ(ซ้ำ)....โอ้ละหนอพวงมาลัยแน่เอ๊ย.........(ร้องคู่)
(ทำนองเพลงเรือพลอดรัก มักนิยมโบราณสมัยอยุธยา ใช้ร้องเพลง
เป็นกลุ่มหลายๆคน)
*** แก้วประเสริฐ. ***
24 กรกฎาคม 2549 10:00 น.
แก้วประเสริฐ
น้ำเอ๋ยน้ำใจ
กันเองฉันทะโสโอ้ครูใหญ่
เปี่ยมน้ำใจหาใครไป่มาเทียบ
โอบอ้อมอารีไม่มีที่เปรียบ
เข้าทำเนียบของอนุศาสดาจารย์
อีกครูเล็กครูน้อยพลอยยินดี
สุขเกษมเปรมปรีดิ์ศรีสุขสันต์
นักเรียนเล่าเฝ้าสนิทจิตเบิกบาน
โรงเรียนนั้นงามงดจรดคุณธรรม
การสอนนั้นเน้นกำหนดกฎธรรมชาติ
ประยุกต์ศาสตร์เข้าตำราพาเกริกล้ำ
นำลูกศิษย์ออกนอกปฏิบัติทำ
เป็นลำนำพร่ำสอนก่อนตำรา
เรียนของจริงยิ่งกว่าตำราสอน
ทุกขั้นตอนเห็นแจ้งแหล่งรู้หา
อีกศีลธรรมพร่ำสอนคุณจรรยา
เพื่อนำพาศิษย์รักจักรู้งาน
พ้นจากในโรงเรียนเพียรศึกษา
ก็นำวิชานี้ไปได้ประสาน
เป็นก่อเกิดเลี้ยงชีพตลอดกาล
สอนลูกหลานให้ชีวีนี้เกริกไกร
ถือเป็นตัวอย่างดีที่สร้างชาติ
ไม่อนาถในสายตาคนทั้งหลาย
วิวิธพัฒนาเน้นหาอุบาย
นำมาใช้ในโรงเรียนใช้เขียนทำ
โอ้ยุคนี้สมัยนี้มีได้ยาก
มักปากมากยกยอตนล้นพร่ำ
หายศถาบรรดาศักดิ์เข้านำ
นักเรียนตาดำดำข้าไม่รู้
คุณความดีนี้หนอขอจารึก
เป็นบันทึกฝากไว้ในความสู้
โรงเรียนตานวนเป็นแบบครู
ขอเชิดชูอุทาหรณ์สอนครูจำ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
23 กรกฎาคม 2549 14:03 น.
แก้วประเสริฐ
สัมพันธ์ทางใจ
ดีชั่วนั้นกลั้วเกลือกไม่เลือกชั้น
ต่างผิวพรรณต่ำสูงเสาะมุ่งหา
แสวงรสด้วยอยากเพราะตรึงตา
หูเสาะพาสิ่งหลงพะวงมัน
สิ่งแปรเปลี่ยนเวียนวนยังทนได้
ล้วนกลับกลายในภาพนาบสุขสันต์
แม้ทุกข์สุขมิคำนึงถึงร้ายอนันต์
ก็ผูกพันสรรหามาแนบกาย
ด้วยใจคนปนเปดุจเทน้ำ
สิ่งเลิศล้ำมิซึ้งจึงสลาย
ตะกอนชั่วกลั้วไว้ให้กร่ำกราย
เข้าปะปรายสู่จิตผิดแผกทำ
มิได้แยกแตกวางที่สร้างไว้
สัมพันธ์ใจในหนทางระหว่างกล้ำ
มักหนักชั่วอ่อนดีวกเวียนนำ
เกิดเวรกรรมทำไว้หลายหลายภพ
พุทธันดรสอนใจให้รับรู้
เหมือนเปิดประตูสู่ดีที่ประสพ
ละความชั่ววางไว้อย่าให้พบ
ล้วนเลิศลบพบแดนสุขาวดี
อนิจจาใจนี้หนอเมื่อก่อเกิด
ชอบพริ้งเพริศเหนือกว่าว่าสุขี
ทำตามใจมิได้คิดจิตเปรมปรีดิ์
พอทุกข์มีน้ำตาหยดหมดหนทาง.
*** แก้วประเสริฐ. ***
22 กรกฎาคม 2549 10:43 น.
แก้วประเสริฐ
** แม่นางหอยขม **
พักตร์พริ้มเพราขาวสล้างดั่งจันทร์ฉาย
รูปพรรณรายโฉมศรีไม่มีสอง
อีกทรวดทรงองค์เอวมิเป็นรอง
นวลละอองผุดผาดช่างบาดตา
สดับฟังน้ำเสียงดั่งมโหระทึก
เปรียบม้าศึกผาดโผนกระโจนหา
หรือกองเพลเณรใช้บอกเวลา
ช่างพรรณนามิหยุดประดุจรบ
ทุกวันคืนตื่นผวาคราร้องก้อง
วิเวกต้องหลบลี้หนีประสบ
สำเนียงเจ้าเฝ้าครวญล้วนสิ่งพบ
มิยอมจบกระแสแต่ผูกพัน
ล้วนนินทาเสเพเฉทวนพร่ำ
สร้างความช้ำน้ำใจให้โศกศัลย์
ภัสดาตาละห้อยสร้อยจาบัลย์
พักตร์เจ้านั้นคว่ำลงมิคงยิ้ม
โอ้อนาถวาสนาชะตาจู๋
แม่โฉมตรูบางครั้งนั่งยิ้มกริ่ม
มิสามคำเจรจาพาหัวทิ่ม
หน้าต้องจิ่มวงข้าวเศร้าเหลือทน
ค่ำลงเหล้าเฝ้าถนอมพร้อมกับแกล้ม
อีกทั้งแถมเบียร์ไว้ไม่สับสน
นั่งมองดูยอดชู้คู่กมล
นินทาคนทั่วไปใจเบิกบาน
ทิงหน่องนอยเอ๋ยทอยหน่องนิง
แม่ยอดหญิงร้องรำคำขับขาน
ลุกขึ้นเต้นช๊าช่าหน้านงคราญ
สวยตระการงานผีที่มีเหมือน
สามีเฝ้ามองดูตาปริบปริบ
คงอยากถีบไม่กล้าพากลบเกลื่อน
ส่งเสียงเชียร์ใบหน้ากลับแชเชือน
เปรียบเสมือนคนบ้าเจ้าข้าเอย.
*** แก้วประเสริฐ. ***