30 มกราคม 2550 10:01 น.

** อนงค์เอ๋ยนงนุช **

แก้วประเสริฐ


               อนงค์เอ๋ยนงนุช

       แพรวพริ้งพราวราวมณีศรีสมร
สวยอรชรอ่อนพลิ้วละลิ่วหวน
ล้วนประกายแวววับระยับชวน
วิจิตรนวลพิศผ่องละอองใย

       สองเนตรจ้องมองพิศจิตกระหวัด
สิ่งรึงรัดมัดฤดีศรีซ่านไสว
โลมรำลึกตรึกป่วนสวนหัวใจ
พินิจไปให้ซึ้งคำนึงครวญ

      ล้วนผูกปมบ่มสร้างอ้างว้างจิต
ลิขิตวิลาสินีพลีหอมหวน
อวลอบร่ำพร่ำเพ้อละเมอนวล
จนปั่นป่วนสวนฤดีที่คะนึง

       ซึ้งอะไรใดเล่าจะเท่านี้
โอ้ชีวีนี้หนอพอคิดถึง
เพียงตรึงไว้ได้แต่แค่รำพึง
เก็บไว้ซึ้งชีวิตเพียงจิตใจ

     ที่ผ่านมาครานั้นปั่นกระแสร์
ล้วนปรวนแปรแน่แท้มิสดใส
ฝากรอยพริ้มอิ่มเอมเปรมฤทัย
พอสุดท้ายหนีพรากมาจากจร

      ยามเขาลวงสนิทจิตพลาดพลั้ง
แต่ก็ฝังยังลึกนึกสะท้อน
ชะตาเราเฝ้าถวิลจินต์รอนรอน
ได้แต่ถอนหายใจเพียงได้มอง.

     ***   แก้วประเสริฐ.   ***
				
11 มกราคม 2550 11:37 น.

*** วาระสังขาร ***

แก้วประเสริฐ


            วาระสังขาร

     ชีวิตจวนใกล้ดับจะลับฟ้า
เดือนดาราหมองหม่นระคนหมอง
ความเบื่อหน่ายเข้าคลุกมารุกครอง
สิ่งทั้งผองอาดูรสิ้นสูญแล้ว

     ร่างกายหนอพอเห็นดุจเช่นวุ้น
ช่างทารุณตามสนองมิผ่องแผ้ว
อีกรอยย่นปนเหี่ยวเลี้ยวเป็นแนว
พบเห็นแถวผิวหนังทั้งร่างกาย

     ผมเคยดำเป็นมันแล้วพลันหงอก
หัวถลอกซ้ำเลี่ยนเตียนสลาย
ขนนั้นเล่าเฝ้าคิดพินิจกลาย
เล็บมลายสลายฟันหักทันใด

     ความผันเปลี่ยนเวียนไปทั้งในจิต
ย้อนอดีตความหวานซ่านสดใส
ทั้งในนอกผ่องแผ้วดั่งแก้ววิไล
จะไปไหนคนมองทั้งสองตา

     หลงในรูปประโลมเข้าโน้มตลอด
สิ่งคอยพรอดหนีแล้วเจ้าแก้วหนา
สิ้นทั้งรักหักแม้กระแสร์เวลา
ยากไขว่คว้ามาปองสนองคืน

     เหลือไว้เพียงร่างกายจะหายลับ
จิตก็กลับผันเปลี่ยนเวียนสะอื้น
มองฟ้าดินสิ้นแล้วเป็นแนวยืน
เสมือนตื่นหลับลงมิคงฟื้น.

     ***  แก้วประเสริฐ. ***
				
3 มกราคม 2550 12:54 น.

** รัตนาพาเพลิน **

แก้วประเสริฐ


           รัตนาพาเพลิน
	
     ครูรัตนาพาเพลินเจริญจิต
ล้วนความคิดคำไทยมากมายหนา
มีมุขตลกโปกฮามาพรรณนา
เกริ่นภาษาพาให้ได้มากรู้

     ประเทศไทยรู้ไหมเพศใดหนอ
โปรดจงรอขอเฉลยจะเผยสู่
ก่อนจะจบกลอนนี้พินิจดู
รอสักครู่ขำขันจะบรรยาย

     เริ่มต้นเข้าเวปฯนี้ที่น่ารัก
ก็ประจักษ์สิ่งฮามามากหลาย
ด้วยติดคำครุลหุฉุกในใจ
เพราะลืมไปบทเรียนที่เพียรมา

     ครั้นประสบพบพักตร์ชักรักยิ่ง
มากมายจริงความรู้ดูภาษา
เรียบง่ายได้สู่คู่ปัญญา
วิวัฒน์พามาเฉลยเปิดเผยไว้

     หมอกรุงเทพคนหนึ่งซึ่งเรียนจบ
ไปตรวจพบหญิงชราหาสดใส
อยู่ทางใต้แหลมทองผ่องวิไล
เม็ดอะไรให้รักษาที่ฝ่ามือ

     จึงสอบถามความไปเพื่อให้คิด
ยายเคยเป็นหิดหรือเปล่าฮือ
เคยไม่เป็นคันอยู่ตามง่ามมือ
หมอร้องพรื้อถามย้ำซึ่งคำเดิม

     เคยมิเป็นหิดหรอกจะบอกให้
หมอสงสัยถามย้ำคำแรกเพิ่ม
เดิมเคยเป็นหิดไว้ให้เพิ่มเติม
ยายก็เริ่มโมโหแสนโกรธา

     ฟังภาษาคนอะไรไม่รู้เรื่อง
ชักขุ่นเคืองไม่เห็นเช่นรักษา
เคยไม่เป็นยกมือคือพิจารณา
คนข้างมาอธิบายจึงได้ความ

     เคยหรือเป็ดเช่นนี้ที่อวัยวะ
เพศใต้จะวางไว้ในคำถาม
หมอต้องขออภัยได้ลวนลาม
แต่อดขำรักษายายในทันที

     ประเทศไทยหมายถึงซึ่งเพศหญิง
ประวัติศาสตร์อิงทุกฉบับไว้คงที่
หลักสูตรใหม่หรือเก่าเท่าที่มี
ไทยเรานี้เคยใหญ่ในแหลมทอง.
           ! 555555555555?

           ***  แก้วประเสริฐ. ***
				
2 มกราคม 2550 14:52 น.

** ฝันเฟื่อง **

แก้วประเสริฐ


                    ฝันเฟื่อง

     มองทางกลางจันทร์          เสกสันต์หาชู้
จิตป่วนหันดู                          บ่ผู้ใดมี
หันว้างล่างล่วง                       สู่ปวงวิถี
อกเศร้าฤดี                            หามีหมายปอง

     พฤกษ์ไพรใยเงียบ             จิตเทียบลอบดู
นกเขากุกกรู                           สิงสู่สนอง
หรีดหริ่งอิงไป                          เสียงใสริจอง
คิดถึงนวลน้อง                         อกร้องครวญหา

     ระยิบลิบแสง                       แสลงสู่ตู
หมายปองพธู                           เคียงคู่ลุมา
เปลี่ยวเศร้าเคล้าไป                  ยากใฝ่หวนหา
ท่ามกลางพฤกษา                     ระอาสู่ชวน

     ฝันใคร่ใส่ปอง                      อกต้องทุกข์เรา
สู่ไว้เพียงเงา                             โลมเฝ้าลุหวน
ยากเอาเผาใจ                           กลิ่นไพรอบอวน
ระลึกนางนวล                            ทบทวนอกหมอง

     แสงจันทร์หันส่อง                แหงนมองคู่ควร
เปรียบไว้แค่ชวน                      ไห่ล้วนผูกปอง
ปีใหม่ได้สู่                                หาผู้สนอง
เหลือบแลละออง                       หยาดต้องพฤกษา

   เก็จแก้วแวววับ                      ย้อนกลับลุดู
สะท้อนอดสู                              อกกูจักหา
ค่ำคืนฝืนครอง                          สิน้องระอา
ยากใฝ่หันมา                            แค่หาสู่เงา.

                 ***   แก้วประเสริฐ.  ***        
				
29 ธันวาคม 2549 16:41 น.

** เสน่ห์สาวร้าวใจชาย **

แก้วประเสริฐ



                เสน่ห์สาวร้าวใจชาย

     มีเพื่อนสาวพราวกายเร้าใจเสน่ห์
อีกชายเท่ห์เก๋ไก๋ยากใครเหมือน
สะเทือนหัวใจน้อยใหญ่ที่ได้เยือน
จนฟั่นเฟือนเลื่อนลั่นปลุกปั่นอารมณ์

     แรกเริ่มก่อนตอนพิศหวังจิตเย้า
พอนานเข้าเฝ้าชิดคิดเสกสม
ระดมหวานซ่านซึ้งหวังตรึงชม
เพียงแค่ขมลมผ่านพล่านรัญจวน

     เคยหยอกเย้าเซ้าซี้เสมือนตีแผ่
ผันเปลี่ยนแปรหัวใจใยกำสรวล
ล้วนน้อยนิดผิดพลาดปราศสิ่งชวน
แม่เนื้อนวลล้วนคิดอย่าปลิดไกล

     ชายเหลือเงาเฝ้าใฝ่หวังไขว่คว้า
โปรดหวนมาพาฤทัยให้สดใส
ไร้ความหมางสร้างวิจิตติดไฉไล
เพื่อกาลใหม่ให้สนองสมปองชีวี

     แผ่นดินสูงฤาต่ำย่อมล้ำค่า
ถ้อยวาจาพาพิลาสสะอาดสดสี
พลีหัวใจไว้เสมอเธอเกศินี
กัลยาณีมีหรือพรากจากอกเรา

     บินทั่วฟ้ามหาสมุทรสุดแผนที่
ถิ่นราตรีรวีส่องใยต้องเขลา
เจ้าพระยาครุฑผุดนั่งหรือหวังเงา
ก่อนโลมเร้าเฝ้าหงอยละห้อยตรม.

       ***  แก้วประเสริฐ.  ***
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings  แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings  แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแก้วประเสริฐ