25 กุมภาพันธ์ 2550 09:30 น.
แก้วประเสริฐ
สุดขอบฟ้า
มองฟากฟ้าสายัณห์ประหวั่นคิด
แลชีวิตจิตกระหวัดดั่งพลัดฝัน
สัณห์สิ่งสร้างวางไว้ในกลางวัน
ดุจวิมานอันบรรเจิดงามเลิศวิไล
แต่ต้องมาลาลับเหมือนดับแสง
หยุดการแสดงแฝงสิ่งอิงสดใส
ครรลองปองสองสิ่งที่สิงหทัย
สิ่งฝากไว้ไกลลับดั่งดับตะวัน
แนวท้องทุ่งปรุงวิจิตรติดขอบฟ้า
เดือนดาราผงาดส่องต้องโศกศัลย์
นึกถึงวันพลันมีรักต้องจากกัน
นำใจฉันห่างหายคล้ายดวงเดือน
ที่แยกตนหม่นหมางระหว่างเสี้ยว
เงาลดเลี้ยวแปรเปลี่ยนแล้วเวียนเฉือน
สิ่งกระจ่างร้างลงแต่คงเยือน
แม้นแปดเปื้อนเตือนไว้สุดให้จำ
อดีตกาลผ่านพ้นดุจฝนทั่ง
ขอบฟ้ายังคงสภาพสร้างภาพซ้ำ
วนเวียนกลมรมไว้คล้ายเวรกรรม
เข้ากระหน่ำซ้ำซากช่างยากคลาย
หยุดแล้วหนอพอกันทีสิ่งที่เกิด
แม้นงามเลิศประเสริฐศรีมีที่ไหน
โลกแปรเปลี่ยนเวียนวกตกภายใน
จะฝากไว้ให้เป็นรอยร้อยวนเวียน
ชีวิตนี้มีอะไรใครรู้บ้าง
มีทั้งร้างสร้างสิ่งทุกข์สุขขีดเขียน
เวียนกลับสลับไว้ดุจคล้ายเทียน
ที่จะเพียรส่องสว่างต้องร้างลา
ดุจความรักตักไว้ต้องคลายลับ
ท้องฟ้ากลับเปลี่ยนสีที่เลิศหรา
ขอบฟ้าคงหลงเหลือเจือจินตนา
สร้างเวลามายาไว้สิ่งได้เยือน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
19 กุมภาพันธ์ 2550 14:12 น.
แก้วประเสริฐ
วิมานแก้ว
วกเวียนวนจนจิตพินิจอักษร
สิ่งอรชรซ่อนไว้ฤทัยขม
แสนตลึงซึ้งจิตติดระทม
ผนึกปมข่มฤดีแม่ศรีเบือน
กลิ่นผกาพาระทึกระลึกซึ้ง
หันคำนึงสิเน่หามากรีดเฉือน
โอ้อกพี่นี้สั่นหวั่นสะเทือน
สิ่งที่เอื้อนเลื่อนลั่นพรั่นรำพึง
ก่อนวิมานมีเจ้าเฝ้าเปรมศรี
โอ้บัดนี้พลีแล้วแผ่วสิ่งซึ้ง
ร้างเยื่อใยสุดหวนชวนใจตรึง
ครั้นคำนึงเหลือห้องมิยองใย
ไกลเหลือเกินเหิรฟ้ามาคว้าเจ้า
เหลือแต่เนาวรัตน์มณีที่สวมใส่
ครวญรำพึงถึงสงวนแม่นวลใจ
ดวงหทัยให้สั่นสะท้านอารมณ์
กลิ่นนัยเนื้อหอมอวลล้วนสู่ห้อง
เสมือนน้องครองอยู่มิคู่สม
ปมนี้หนอสั่นฤดีพี่ระทม
เฝ้าดอมดมขมขื่นสะอื้นคอย
โธ่ฟ้าเอ๋ยเคยสร้างจนฝังจิต
วิมานผลิตใยซึ้งจึงเหงาหงอย
ปอยน้องนวลป่วนปั่นสั่นใจลอย
เหลือเพียงรอยหลงกลิ่นรินรัญจวน
วิมานแก้วอบอวลล้วนผลาญสิ้น
ยังโปรยรินผันผวนหวนกำสรวล
สวนระยิบหยิบสร้อยร้อยสิ่งชวน
สร้างปั่นป่วนนวลฝากดุจลากใจ
บรรจงสวมหลวมเหลือเมื่อเอื้อถึง
ครวญรำพึงซึ่งหทัยใกล้สลาย
พริ้มตาหลับกลับหวั่นพรั่นฤทัย
โอ้ไฉนเป็นเช่นนี้พี่โศกครวญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
14 กุมภาพันธ์ 2550 14:43 น.
แก้วประเสริฐ
สองฝั่งน้ำ
นั่งมองน้ำยามเย็นแลเห็นนก
ที่โผผกหกเหิรแสนเพลินเหลือ
บ้างร่ำร้องหาเพื่อนเหมือนจุนเจือ
เพื่อเอื้อเฟื้ออาหารสำราญใจ
สองฟากฝั่งประดังกิ่งด้วยสิ่งหอม
ผกาย้อมน้อมอิงพริ้งสดใส
เหลืองแดงขาวพราวเพริศเลิศไฉไล
กลิ่นหอมขจายไร้มายาคราแนบอิง
วันความรักมักมอบดอกไม้นั้น
สิ่งความฝันพลันมลายคล้ายถูกสิง
แล้วหลอนหลอกซ่อนหาเหมือนตาลิง
พลันกลอกกลิ้งประวิงไว้ในเวลา
เปรียบเหมือนน้ำไหลไปยังได้กลับ
ตะวันลับยังเน้นเช่นมาหา
ดวงดาวน้อยลอยเคลื่อนยังเตือนมา
แสงจันทรายังฝากมิพรากจร
แต่ใยเล่าน้าวโน้มประโลมนัก
ปล่อยกายรักหักลงถูกปลงศร
กามเทพเสพสิงไร้สิ่งอาวรณ์
กลับหลีกซ่อนเหือดหายในสายน้ำ
สองฟากฝั่งดังผกาพาอวดโฉม
พลันล่วงหล่นโน้มสลายคล้ายรอยช้ำ
ลอยละล่องท่องเซเหระกำ
ร้องครวญคร่ำลงไปในวาเลนไท.
*** แก้วประเสริฐ. ***
11 กุมภาพันธ์ 2550 00:33 น.
แก้วประเสริฐ
สิ่งที่รอคอย
วันคืนผ่านฉันคิดจิตผวา
คอยเวลาผันผวนป่วนจริงหนอ
ละอองดาวพราวเพริศเลิศลออ
เพื่อจะรอสิ่งฝันสู่พรรณราย
ยิ่งคิดไปใจเหี่ยวเหมือนเลี้ยวลด
จันทร์ทรงกลดสะพรั่งครั้งเฉิดฉาย
แต่ใจเราซิหนอช่างเดียวดาย
หันเหกายเหลือไว้เพียงผู้เดียว
น้ำค้างพร่างดั่งรดดุจปลดเปลื้อง
คล้ายประเทืองหัวใจได้ประเดี๋ยว
ช่างร้อนรุ่มกลุ้มจิตปลิดใจเจียว
สุดหน่วงเหนี่ยวสนองทั้งสองเรา
กลิ่นผกาช่วยประโลมโน้มน้าวจิต
ให้ยิ่งคิดความหลังครั้งสลักเสลา
รั้งอารมณ์บ่มรักมักพริ้มเพรา
ต้องยืนเฝ้าเคล้าเดือนดุจเตือนใจ
ปราสาทหินกินใจได้เคียงคู่
ภาพโฉมตรูยิ้มแย้มแกมสดใส
รู้ไหมหนอมันซึ้งติดตรึงใน
ดวงหทัยตรึงไว้สู่ในอารมณ์
ต้องยืนจ้องมองเดือนดาวเศร้าคิด
สิ่งลิขิตฝังลึกระทึกขม
เหลือเพียงฝันฝังไว้ให้อกตรม
คงระทมขมขื่นสะอื้นคอย.
*** แก้วประเสริฐ. ***
3 กุมภาพันธ์ 2550 22:12 น.
แก้วประเสริฐ
ห้วงคำนึง
ผ่านรำพึงตลึงนุชแสนผุดผาด
งามพิลาสหยาดฟ้าพาไหวหวั่น
ทรวงระทึกผนึกย้อมหอมลาวัลย์
สุดซาบซ่านผ่านวิจิตรติดหรรษา
กรรณิการ์พากลิ่นระรินโฉม
ดอกโพยมโน้มสะบัดวิวัฒน์หา
พระพายพัดจัดต้องละอองกายา
แสนเสน่หาคลาคล่ำล้ำรัญจวน
ชวนพินิจอารมณ์สมสวาท
ดารดาษภิรมย์เปิดสุดเลิศล้วน
ห้วงคำนึงถึงวลีแม่ศรีนวล
จนปั่นป่วนตลึงหาครานางจร
สะท้อนวิจิตรติดอารมณ์ข่มจริต
กลิ่นหอมสนิทปลิดฤทัยคล้ายถูกศร
ดั่งกามเทพเสพสุขขวางทุกตอน
แล้วหลอกหลอนย้อนไปใฝ่ฤดี
สิ่งเหลือไว้รำพึงถึงกลิ่นหอม
ล้วนมาย้อมน้อมฤดีมิเกษมศรี
ได้ผกานานาพันธุ์ผันชีวี
ท่ามราตรีแสงจันทร์อันอำไพ
ประกายแก้วแวววับจับขอบฟ้า
มวลดาราเป็นเพื่อนละเลื่อมใส
หอมดอกแก้วพุดซ้อนซ่อนในใจ
โอ้ไฉไลคำนึงรำพึงนาง.
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
1138
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
