15 มิถุนายน 2552 14:23 น.
แก้วประเสริฐ
*** นกไร้รัง ***
ตะลึงแลนกพริ้ง พรรณราย
ขนสดสวยมากมาย ยิ่งแท้
ไซร้ซอนสิ่งกรีดกราย เล็นซ่อน หนีแฮ
วนวกค้นหาแม้ ปีกน้อยเฉิดไสว
เสร็จสรรพขยับปีกลี้ ล่องลอย
เหิรสู่ฟ้าเพื่อคอย คู่สล้าง
พลิ้วพลิกปีกอ่อนช้อย เริงร่า นภาเฮย
แวววับวนค้นคว้าง กู่ร้องสราญรมย์
แก้วเอ๋ยงามนกแท้ สดสวยแม้ละลิ่วโฉม
กิ่งไผ่คล้ายประโคม ดนตรีโลมหฤทัย
สอดคล้องแนวไพรพฤกษ์ ใบไม้ผนึกสำราญหา
ซาบซึ้งผ่านนัยน์ตา สีหลากมาเพริศภิรมย์
ส่งเสียงเรียกร้องหวาน ช่างซาบซ่านหวังรอเชย
เวียนวนพฤกษาเสบย มุ่งหมายเฉลยสิ่งผ่านใจ
ถลาร่อนเข้าพงพนา เพื่อใคร่หาสิ่งมาครอง
มิพานพบนวลปอง แววเรืองรองยังซึ้งทรวง
โบกบินลอยละล่อง ฟากฟ้าผ่องมองหายล
พลิกผันหมั่นวกวน ฤานฤมลท่องเที่ยวไกล
ครวญคิดเคยอิงแอบ หวังสิ่งแนบทุกทิศทาง
หมายมุ่งสบอนงค์นาง ฝันสรรค์สร้างรังเชยชม
เพลิดเพลินนกบินไหว ล่องลอยไกลวกเวียนวน
เหิรร่อนเข้าพนาสณฑ์ ร้องเรียกจนสิ้นเสียงคอย
เหนื่อยแสนสุดละห้อย จับคอนน้อยกิ่งไม้หา
เอียงมองจวบแสงลา งามเสน่หายากสร้างรัง
โอ้นกแสนเศร้าสร้อย ดุจสาวน้อยเคยฝากฉัน
มากมายรักผูกพัน เป็นกำนัลพลันหนีจร
อกเอ๋ยเจ้านกน้อย ช่างหลงคอยจนปัญญา
แสนรักกลับโรยลา สิ้นวาสนาคู่เคียงครอง
ฤามีใครหนอเฉลา มุ่งปลอบเฝ้าสุดห่วงหา
เปรียบนกหมกกายา ไร้เสน่หามากลับกลาย
ฝากไว้เหมือนทรงจำ ต้องครวญร่ำนกเจ้าเอ๋ย
ข้าเองหมายทรามเชย ถูกละเลยหมดหนทาง.
*** แก้วประเสริฐ. ***
12 มิถุนายน 2552 22:52 น.
แก้วประเสริฐ
*** ขอขอบคุณ ***
0..มโนจิตนอบน้อม คำพร ปราชญ์แฮ
แฝดเพื่อนซึ้งทุกตอน พี่น้อง
วอนเทพร่วมอัปสร นำมอบ ปวงแฮ
หวังคิดวิจิตรต้อง เยี่ยงล้ำแมนสรวงฯ
มโนจิตหวานล้ำคำอวยพร
ทุกบทตอนฝากไว้สู่ให้ถวิล
มหัศจรรย์ยอดหญิงอิงแนบจินต์
เปี่ยมธารรินชโลมหลั่งสุดฝังใจ
จากพี่น้องหลากหลายคล้ายน้ำทิพย์
เปี่ยมระยิบแพรวพร่างกระจ่างใส
ห้วงฟากฟ้าแวววับประดับใน
วิจิตรไสวสว่างล้ำเลิศคำอวยพร
ชโลมล้ำคำหวานซ่านแฝดเพื่อน
เสมือนเดือนดาวสะพรั่งดั่งสิงขร
จารจรดล้วนเลิศพร่ำพร้อมคำกลอน
หลายขั้นตอนซาบซ่านผ่านคำนึง
ราชิกาแก้วประเสริฐเกิดเดือนนี้
มิใช่กวีเพียงคนึงรำพึงซึ้ง
เพียงเขียนสิ่งฝากไว้ด้วยใจตรึง
ฝากคิดถึงสู่ไว้ในบ้านกลอน
หากผิดพลาดพลั้งไปโปรดอภัยเถิด
แก้วประเสริฐน้อมรับคำสั่งสอน
ด้วยโฉลดเขลาโง่เง่าเฝ้าวิงวอน
ทุกขั้นตอนฝากไว้ด้วยใจจริง
หลายหลากคำอวยพรสะท้อนกลับ
ย้อนระยับพรรณรายประไพสิง
ประดุจเดือนดารานวลพาอิง
มอบทุกสิ่งสมมาดปรารถนาเทอญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
11 มิถุนายน 2552 17:18 น.
แก้วประเสริฐ
*** แด่วันเกิดราชิกา ***
ยี่สิบเอ็ดมิถุนามหาสวัสดิ์
เกิดวิวัฒน์ยอดกัลยามารศรี
วิจิตรย้อยเพริศพริ้งอิงราวมณี
สุขเปรมปรีดิ์แวววับประดับดาว
พรรณรายพรายพร่างกระจ่างฟ้า
แผ่นผืนพสุธาเจิดจ้ามาลีขาว
โชยระรินกลิ่นหอมย้อมกายพราว
รัตนาวาวแวววับระยับเดือน
อัปสรสวรรค์สรรค์สร้างพลางกำเนิด
งามเลอเลิศปัญญายากหาเหมือน
พิพัฒน์ย้อมน้อมแต่งยามแฝงเยือน
ยากลืมเลือนเหมือนแสงแห่งตะวัน
ลบความทุกข์โรคภัยแลไข้เจ็บ
บรรจงเก็บสร้างสุขปลุกเสกสันต์
แก่ผองชนจนรวยไม่สำคัญ
สร้างความฝันมโนโอ้เบิกบาน
มิถุนาเดือนนี้มีประวัติ
งามพิพัฒน์มงคลจนเล่าขาน
เป็นเดือนเกิดมหากวีที่เลิศกานท์
เป็นตำนานสุนทรภู่คู่ไทย
นี่เป็นหญิงอิงไว้คล้ายบทสล้าง
อยู่ท่ามกลางกลอนกระจ่างดั่งไศล
ยามร่ายบทพจมานแสนซ่านหทัย
หวานซึ้งไกลฝังตรึกลึกในทรวง
วันและคืนผ่านไปไร้กำหนด
หวนสิ่งจรดกำเนิดเฉิดฉายสรวง
ยี่สิบเอ็ดมิถุนาพาปวง
เข้าลุล่วงคล้ายสิ่งแนบอิงนาง
ศุภฤกษ์มงคลจงดลช่วย
ประกอบด้วยสิ่งสนุกทุกข์อย่าขวาง
ชอบสิ่งใดสมปรารถนามิจาง
สรวงสวรรค์สร้างนางฟ้าราชิกา.
*** แก้วประเสริฐ. ***
8 มิถุนายน 2552 15:08 น.
แก้วประเสริฐ
*** เมตตา ***
อันเมตตาภิขเวเจโต
ย่อมสุขโขแก่ผู้ที่สู่หา
วิมุตติมายะย่อมจะพา
นิพานาอมฤทธิพิชิตมาร
ทุคคะติโสนะคัจฉะติ
มิบานผลิเกิดผู้สู่สงสาร
ก่อกำเนิดแก่จิตมิคิดพาล
ยากรอนรานแก่ใจมิให้มี
ผู้มีศีลจะปลดกำหนดจิต
สมาธิคิดปัญญาพาเกษมศรี
ปราศมลทินนอกในไร้ราคี
สร้างชีวีพบสุขทุกวันคืน
พูดนั้นง่ายทำยากมากเหลือล้น
แต่ละคนอยากได้ไม่คิดฝืน
ทั้งรูปรสกลิ่นเสียงมิยั่งยืน
รินไหลรื่นเก็บไว้สู่ในทรวง
จนกำเนิดเจ็บตายเวียนว่ายเกิด
สิ่งเลอเลิศเพริศแพร้วแนวแมนสรวง
ล่อหลอกในห้วงหทัยคล้ายใยยวง
สร้างเป็นบ่วงผูกมัดจัดเวรกรรม
ล้วนอวิชชาปรุงแต่งเข้าแฝงไว้
แตกก้านใบรากลึกตรึกจนถลำ
จิตคนเราเกิดดับนับครอบงำ
เกิดระส่ำยากเข็นลำเค็ญกาย
ตามองรูปเกิดรักประจักษ์สร้าง
ตามรูปร่างผลผลิตมิปลิดสลาย
หลงจนเพ้อละเมอพร่ำย้ำใจ
ยากมลายไว้มิตัดให้ขาดตอน
เป็นสิ่งแรกแฝงไว้ให้กายสร้าง
มิลบล้างแปรเปลี่ยนเวียนสลอน
ก่อนกำเนิดเป็นมนุษย์สุดร้าวรอน
ผ่านขั้นตอนเวรกรรมล้วนนำพา
ความเมตตาปรานีนี้ควรสรรค์
กรุณานั้นปฏิบัติมิกังขา
เป็นสิ่งแรกค้นหาแล้วนำมา
จิตย่อมล้าต่อเวรเคยเช่นทำ
ไขว่ค้นสิ่งอิงแท้แม้ยากเข็น
ย่อมหากเช่นปลดรักมักจะขำ
ลึกซ่อนเร้นในห้วงดวงใจจำ
เข้างอกงำดุจรากฝากแผ่นดิน
ด้วยสิ่งนี้ฝากไว้ในแดนโลก
แล้วเข้าโขกกระทำย้ำหมดสิ้น
สร้างเมตตากรุณาเป็นอาจินต์
ย่อมหลีกดิ้นต่อมารผ่านตัวเรา
ตัดความอยากพรากโลภและโกรธหลง
ทิฏฐิปลงเยื้อใยที่ใคร่เฉลา
ฝึกคำสอนพุทธะมาลดเอา
จิตจะเบาละวางสร้างในตัว
เกิดเป็นสุขทุกข์หายมลายสิ้น
ย่อมโผผินบินไปไร้สิ่งสลัว
อิสสระจะนำไว้ไร้เกรงกลัว
สิ่งยวนยั่วหนีหายไร้มลทิน
ค่อยค่อยฝึกแล้วทำน้อมนำจิต
หมายพิชิตต่อมารผลาญเสียสิ้น
ประภัสสรประเสริฐเลิศอาจินต์
หมดสิ่งถวิลเมตตาพานิพพาน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
2 มิถุนายน 2552 18:27 น.
แก้วประเสริฐ
*** นางงาม ***
ทรามสงวนนวลอนงค์ทรงพิลาส
งามดารดาษผ่องพิศวิจิตรศิลป์
อรชรหวานซึ้งตรึงใจนรินทร์
ยากเมินสิ้นหนีพรากมิจากจร
โอ้โฉมฉายวิไลลักษณ์เหลือกล่าว
งามเพริศพราวย่างเยื้องเคืองอัปสร
มิอาจเทียบเปรียบแม้นแสนงามงอน
สุดร้าวรอนเหลือกล่าวเฝ้าหม่นฤดี
อันรูปลักษณ์เอวองค์ทรงเฉิดไฉน
แม้นเกรียงไกรแผ่นหล้าหาเท่าฉวี
เข้ามาเทียบเปรียบเปรยยากเอ่ยวจี
ทั่วธรณีหญิงสล้างเคียงข้างอนงค์
ยามแย้มพักตร์ไฉไลหาใครเหมือน
แสนสะเทือนเลื่อนลั่นพลันประสงค์
เขาพระสุเมรุเอนเอียงเบี่ยงหาตรง
ยลโฉมยงหมายต้องครองใจนาง
แม้นองค์อมรินทร์ปิ่นฟ้ามหาเทพ
อรินทร์เสพย์สุรามาขัดขวาง
แสนเสน่หายิ่งนักต้องจักวาง
สี่เคียงข้างมเหสีพรากหนีไกล
โอ้งามจริงยิ่งนักใครยากเปรียบ
เข้ามาเทียบนวลอนงค์คงผลักไส
ล้วนอายเหนียมรูปลักษณ์ที่ไฉไล
ความวิไลทรวดทรงชายหลงปอง
อดีตกาลผ่านพ้นจนแสนวิปโยค
สู่เศร้าโศกกลับเยือนเตือนสิ่งสนอง
หลงใหลรูปร่างกายคลายใฝ่คนอง
แปรเปลี่ยนผองผันแปรไม่แน่นอน
นี่แหละหนอไม่เที่ยงเบี่ยงเบนหา
สู่กานดาโรคภัยย่างกรายสลอน
แม้นจิตใจเริงร่าพล่านอาวรณ์
อุทาหรณ์เฉิดโฉมล่มกลับกลาย.
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
2019
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
