4 มกราคม 2556 17:23 น.
แก้วประเสริฐ
* แสงแห่งเทียนหยด *
วาวแวววับประดับขลับสีทอง
งามผุดผ่องโอนเอนระเนนไหว
ลมแผ่วพลิ้วระบัดจัดแกว่งไกว
แสนสดไสวละออหนอแสงเทียน
สายแห่งน้ำเทียนหยดรดรินหลั่ง
สวยสะพรั่งกุหลาบแดงแฝงขีดเขียน
ผ่านหนังสืออวลตลบอบวนเวียน
สุดแสนเปลี่ยนน้ำใจในหนึ่งนาง
ฉันนั่งนึกตรึกตรองถึงคลองสาน
ยามเคยผ่านเจ้าพระยาพาสล้าง
ข้ามเรือน้อยพบหญิงพริ้งสอางค์
พราวกระจ่างน้ำใจแห่งไมตรี
สวยเหลือเกินนวลนางสล้างผุดผ่อง
เปรียบเทียนทองไหวพัดจัดแสงสี
เพ็ญพักตร์เจ้าแย้มยิ้มปริ่มอารีย์
สุดแสนที่หญิงไทยใครยึดครอง
สวยสรรพางค์เอวองค์ดั่งหงส์เหิร
จิตบันเทิงยามพบสบสิ่งสนอง
ดุจเทียนหยดไหลย้อยคล้อยสีทอง
สวยผุดผ่องดั่งเดือนเสมือนดวงดาว
แสงเทียนน้อยคู่ไว้ในพระชินสีห์
เปล่งรัศมีบรรเจิดเพริศสิ่งขาว
บูชาธรรมงามสล้างกลางสิ่งสกาว
ล้วนพริ้มพราวเทียนหยดจรดจิตใจ
ความไฉไลนวลนางกลางธรรมสถิตย์
ล้วนประดิษฐ์กายใจให้ผ่องใส
งามทั้งร่างเอวองค์ทรงวิไล
สวรรค์จึงได้ส่งนางพร่างงามตา
ฉันตรองคิดจิตใจให้แสนชื่น
หวานระรื่นได้พบสบวาสนา
ดุจหงส์น้อยลอยล่องท่องนภา
ยากจะหาสิ่งใดเปรียบได้นาง.
* แก้วประเสริฐ.*
26 ธันวาคม 2555 13:24 น.
แก้วประเสริฐ
* ฝากห้วงรัก *
๐ เสนาะซึงเสียงซ่านซึ้ง นารี แม่เอย
สายชลหลั่งขาวฉวี สบัดพลิ้ว
เรือลอยล่องคลุ้งฤดี วาบสู่ หวามแฮ
กายกลิ่นหอมยลนิ้ว คลอคลุ้งจรุงหทัย ๐
๐ เสนาะซึงเสียงซ่านซึ้ง นารีพึงตรึงชวนไว้
ละอองชลคลุ้งหทัย ผ่านกายใจให้ครวญเพลง
รอบด้านผ่านป่าพฤกษ์ แว่วพึงผนึกซ่านบรรเลง
ผ่านคิดจิตใจเกรง อยากจะเปล่งดนตรีคลอ
เรือน้อยลอยล่องเอื่อย รอบหวานเฉื่อยผกาละออ
อยากร่วมสวมพะนอ มิอาจก่อตามใจหวัง
หากรักดั่งขุนเขา คงต้องเฝ้ากลัวตกภวังค์
ใยเป็นเช่นมนต์ขลัง สร้างป่วนฝังยังทรวงใน
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน สู่ซาบซ่านผ่านห้วงใจ
ฝันรักรอบแนวไพร คงจะได้ใคร่เชยชม
กลิ่นหอมดอมไม้ป่า ล่องลอยมาคราภิรมย์
ประทินรินกายดม ยังหอมข่มดอกผกาไพร
ฝากห้วงไว้สู่รัก ยากประจักษ์สิ่งภายใน
เหลือบแลชะแง้ไป ให้วาบหวามแม่ทรามเชย
เสียงซึงยิ่งตรึงสนิท ใจหวนคิดจิตคิดเปรย
กานดาอย่าละเลย หวังแม่น้องปองรักเรา๐
๐ เสนาะซึงเสียงซ่านซึ้งนารีเอ๋ย
แม่ทรามเชยงามเด่นเน้นแมนสรวง
บ่วงแห่งซึงหวานแว่วแผ่วซ่านปวง
ใจแทบล่วงกับเสียงเยี่ยงนกไพร
เสียงขับกล่อมนกน้อยระห้อยหวน
ต่างชักชวนมาฟังมนต์ขลังไสว
บินล้อมรอบตัวเจ้าเคล้าวิไล
หอมกลิ่นไกลในผกาคราคลอนาง
สร้างใจพี่ปั่นป่วนชวนระห้อย
งามแน่งน้อยดีดซึงซึ้งเคล้าร่าง
กลางพงพฤกษ์ตรึกไว้ในริมทาง
อยู่ท่ามกลางสายน้ำย้ำดวงจินต์
ผินมองนางพลางรำพึงคนึงคิด
อยากใกล้ชิดแนบน้องละอองสินธุ์
ฟุ้งบรรจบอบอวลผิวนวลประทิน
วาบหวามถวิลคิดไปหัวใจครอง
ยิ่งมองเจ้าให้เพ้อละเมอหวน
แม้นเจ้าชวนท่องชลระคนสอง
ของดนตรีทางเหนือเอื้อใจปอง
โอ้นวลน้องใจเราเฝ้ายากเปรย
เรือลำน้อยลอยล่องเหมือนท่องรัก
สิ่งประจักษ์ใจเจ้าเฝ้าเปิดเผย
แย้มยิ้มยวนชวนไว้ให้ชิดเชย
หัวอกเอ๋ยทำไฉนในตัวเรา
ยลรอบข้างหอมกลิ่นรวยรินชาติ
ฝูงปลาวาดลอยคอหนอพึงเฝ้า
ฟังดนตรีนางเล่นเด่นแนบเนาว์
ใจเราเขลามิกล้าผวาคราภวังค์
เสียงดนตรีก้องกังวานผ่านฟ้าเผย
ใจเจ้าเอยนั่งฟังดังมนต์ขลัง
เพียงแค่เสียงนานไปให้เกิดพลัง
ใจนี้หวังร่วมเรียงเคียงคู่ครอง
หากมาดแม้นวาสนานำพาข้า
คงหวังว่าจะเชยเผยสิ่งสนอง
ขอร่วมเรียงเคียงข้างกลางเรืองรอง
หวังหมายปองแม่นางกลางดวงใจ.๐
* แก้วประเสริฐ. *
23 พฤศจิกายน 2555 18:25 น.
แก้วประเสริฐ
*กาพย์น้อยลอยฟ้า...แก้วประเสริฐ.*
โอ้กาพย์เอ๋ยกาพย์น้อย เจ้าล่องลอยสู่แดนสรวง
แบบเจ้าเคล้าพุ่มพวง แวววับดวงล่วงธานี
คำที่ห้าประดับสาม ยุรยาตรตามมิหมองศรี
ร้อยส่งรับราตรี ห้าสามนี้ซิพุ่มพวง
แบบสองต้องบรรจง ไม่ปลิดปลงแบบหนึ่งล่วง
ย่างกรายตามหมายดวง วรรคสี่หวงไม่รับกัน
วรรคหน้าห้าประดิษฐ์ สามหลังคิดรับหกพลัน
ท้ายสองรับเสกสรร ไม่รับท้ายร่ายลำนำ.
แบบหนึ่ง
กา กา กา กา ก่า กา กา ก่า กา กา กา
กา กา กา กา ก่า กา กา ก่า กา กา กา
แบบสอง
กา กา กา กา ก่า กา กา ก่า กา กา กา
กา กา กา กา ก่า กา กา กา กา กา กา
กาพย์นี้ไพเราะเหลือ ทั้งเอื้อเฟื้อเยื่อสัมพันธ์
ทุกอย่างต้องเสกสรร สูงต่ำล้ำย้ำเสนอปอง
อีกทั้งเล่นคำฉันท์ สร้างรำพันสุดสนอง
ครุลหุไม่ต้องมอง แต่ควรมีสันสฤตนำ
ใกล้แล้วดวงแก้วนี้ ต้องจรลีมิอาจหัน
ฝากไว้ไมตรีกัน ก่อนจะสิ้นซึ่งลมปราณ
หากสลายไม่มาเยือน เปรียบเสมือนขอลากัน
น้อมกรอภิวัน ฝากลิขิตสถิตย์กลอนไทย.*
* แก้วประเสริฐ.*
23 พฤศจิกายน 2555 16:57 น.
แก้วประเสริฐ
วิธีเขียนโคลง.....แก้วประเสริฐ. *
* เอกเจ็ดโทสี่ย้ำ คำโคลง
วางกรอบไว้จรรโลง แม่นแท้
คำตายเอกแทนโยง ผองสู่ นาแม่
ฉันทลักษณ์จำแล้ กอบเจ้าสู่สรวงฯ.*
* ก่อนอื่นต้องขอออกตัวว่า มิได้เก่งกาจในเรื่องนี้แต่อย่างไร เพียงแค่เล่นได้พอตัวเท่านั้น แต่เนื่องจาก
มีคนสอบถามมาและขอคำแนะนำ เพื่ออัธยาสัยไมตรีต่อกันก็บอกไป บางทีก็เหมือนและบางทีก็ขาดตกหล่น
ไปก็มี ด้วยความที่ไม่ติดยึดนักจึงเขียนการแต่งโคลงไว้คร่าวๆเพื่อจะได้เป็นแนวทางเดียวกันสำหรับผู้ที่สนใจ
ในวิธีการเขียนโคลงที่ได้เล่นมาเท่านั้น ปกติจะแต่งเฉพาะกลอนเป็นส่วนมาก ดังนั้นหากผู้รู้มากก็อย่าหัวร่อกัน
ก็แล้วกัน เพราะผมไม่ได้เชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรงแม้ว่าจะชอบเป็นอันดับหนึ่งก็ตาม เนื่องจากรู้ตัวดีว่ายังขาดหล่น
ตกบกพร่องที่ไม่รู้ไปอีกมาก เอาเฉพาะที่รู้และใช้เล่นจะดีหรือไม่ก็พิจารณาเอาเอง ซึ่งได้ทำไว้เพื่อสำหรับคนที่
ต้องการวิธีการเล่นโคลงเฉพาะชอบวิธีการของผมเท่านั้น ซึ่งมีดังต่อไปนี้ *
การขียนโคลง ซึ่งว่ายากก็ยาก ว่าง่ายก็ง่ายหากเป็นกลอนแปดแล้ว
ไม่นับว่ายากแต่อย่างไร เวปฯที่มอบให้นั้นมีอยู่แล้วแต่ไม่รัดกุมเท่าไรนัก คนอ่านจะงุนงนมากไม่ขยายความ
ก็จะสับสน เพราะหากจับทางได้แล้วทำตามแบบที่ค้นคว้าไว้ก็ไม่ยากนัก การเขียนโคลงแบ่งเป็น โคลง
ทั่วๆไป โคลงเล่นคำ โคลงเล่นคำสำนวน โคลงคำสำนวนซ่อนรูป เธอเอาโคลงทั่วไป คือโคลงสี่สุภาพ
ซึ่งนิยมเล่นกันทั่วๆไป
รูปแบบโคลงและ ฉันทลักษณ์
แบบโคลง
กา กา กา ก่า ก้า กากา (กากา) (สร้อยคือคำอุทานขยายความ)
กา ก่า กา กา กา ก่าก้า
กา กา ก่า กา กา กาก่า (กากา) (สร้อยคือคำอุทานขยายความ)
กา ก่า กา กา ก้า ก่าก้ากากา (กากา) (คำปิดท้ายนี้ส่วนใหญ่ใช้ "บารณี")
แบบฉันทลักษณ์
คือการกำหนดเสียง เอก โท ให้ตรงข้อบังคับในรูปแบบ และสิ่งปลีกย่อย
อื่นๆที่ทางตำราไม่ได้ลงไว้ ในการใช้เสียง เอก โท บังคับโคลงเอาไว้
นี่คือรูปแบบโคลง หากเป็นโคลงสี่สุภาพจะไม่มีคำอุทานขยายความ ตัดข้อความในวงเล็บออก
ที่มีมักเป็นโคลงกระทู้แปลง
ควรจำ โคลงถูกบังคับด้วยสระ เอก และโท จะเปลี่ยนแปลงมิได้ คือ เอกเจ็ด และโทสี่ นอกนั้น
คำสระใช้ได้แต่ไม่นับ นับเอกโทตามบังคับในกรอบของโคลง
เอก 7 โท 4 อยู่ที่ไหน คือ
วรรค 1 เอกอยู่ในคำที่สี่ คำที่ห้า เป็น โท ส่วนคำสร้อยขยายความต้องลงท้ายด้วยคำว่า พ่อ แม่ เอย
แฮ เฮย ฯลฯ เป็นต้น
วรรค 2 เอก อยู่ในคำที่สอง คำที่หก ส่วนคำที่เจ็ดเป็น โท
วรรค 3 เอกอยู่ในคำที่ สาม กับคำที่ เจ็ด
วรรค 4 เอกอยู่ในคำที่ สอง คำที่ หก ส่วนโทอยู่ในคำที่ ห้า และเจ็ด
ข้อควรจำ
วรรคแรก คำที่หก ให้อนุโลมเสียงเอกและคำตายได้ แต่ห้ามเสียง โท เด็ดขาด
วรรคสองและสาม คำที่ห้าห้ามใช้เสียง เอก โท เด็ดขาด และ
วรรคสาม คำที่ หก ห้ามเสียง โท เด็ดขาด ใช้เสียง เอก หรือ คำตาย แทน ทั้งสองคำนี้ ห้ามเสียง โท
หมายเหตุ เสียงเอก ใช้คำตายแทนเสียงเอกได้ คำตายคือคำเสียงสั้นๆ คำเป็นคือคำเสียงยาวๆ
คำตายประกอบด้วย เสียงสะกดในแม่ก.กา คือ กก กด กบ ยกเว้น อำ ไอ ใอ เอา (เป็นคำเป็น)
เคล็ดลับ เสียงที่สะกดเป็นคำเป็นในแม่ก.กา คือ กง กน กม เกย เกยว(เสียง ว.) และพวก
อำ ไอ ใอ เอา
จงจำคำเป็น พวกนี้ไว้ คำที่ไม่อยู่และสะกด ถือเป็น คำตาย ทั้งสิ้น ออกเสียงจะอยู่ใต้จมูกลงมาระหว่างปาก
มักจะเป็นคำๆเดียวได้ใจความเช่น พ่อ แม่ เรา เขา เป็นต้น
ระดับเสียง เปล่งเสียง เสียงนั้นหากเสมอ จมูก เป็น เสียงกลาง
เปล่งเสียง เสียงนั้นเลยจมูกไปจดหน้าผาก เป็น เสียงสูง
เปล่งเสียง เสียงนั้นต่ำกว่าจมูกลงมาถึงริมฝีปาก เป็น เสียงต่ำ
คำตายคือ เสียงต้องอยู่ใต้จมูกลงมา และมีเสียงสั้นๆเท่านั้น คือ พ่อ แม่ พี่ ป้า ฯลฯ เป็นต้น
การใช้เสียง จะเห็นว่าบางคำคิดว่าเป็นคำตาย หาก สะกดในคำเป็นก็ไม่นับเป็นคำตาย เช่น น้อง สาว เป็น
เสียงกลาง ไม่จัดอยู่ในเสียงสั้นๆ น้อง ไปทางเสียงสูง สาว ไปในทางเสียง ต่ำ แต่จัดอยู่ เสียงกลาง เป็นต้น
การใช้เสียง เอก โท สะกดนี้ มักจะออกไปใน
แนวทางเสียงจัตวา เป็นส่วนมาก
การใช้กลอนแปด เข้าผสมกับ โคลง ประโยชน์ ทำให้โคลงนั้นเกิดเร้าอารมณ์คนอ่าน ไหวพลิ้ว อ่อนช้อย
หวาน และลื่นไหลไปตามจังหวะ (แม้นจะเขียนแบบเศร้าๆก็ออก เศร้าปนหวาน)
เท่านี้ก็สามารถแต่งโคลงได้ทุกประเภทแล้วจ้า ส่วนลักษณะโคลงอยู่ที่เราเล่น ไม่ว่าโคลงนั้น
เป็นโคลง เล่นคำ เล่นคำสำนวน หรือ คำสำนวนซ่อนรูป อยู่ที่เราจะแต่งและฝึกฝนเอง จ้า
ผิดพลาดพลั้งอย่างไรอภัยด้วยที่บังอาจเขียนขึ้นมา สวัสดี.
*เหมือนลางร้ายนำพาจึงมาเขียน
สิ่งพากเพียรร่ำรู้สู่วรรณศิลป์
มิได้หวังสิ่งใดในดวงจินต์
ใกล้จะสิ้นกำหนดหมดเวลา
จึงขอฝากสิ่งรู้คู่แก้วประเสริฐ
มิล้ำเลิศอย่างไรในค้นหา
หากผิดพลาดพลั้งไปอภัยนา
ด้วยเวลาสั้นแล้วแก้วต้องจร.*
* แก้วประเสริฐ. *
หน้าส่วนตัว
1700
http://upic.me/i/nu/665411.gif * คิดถึงเธออยู่เสมอ * ลู่ลมหนาวแผ่วพลิ้วปลิวไสว ใบไม้ไหวกิ่งก้านผ่านลำแสง อวลอบกลิ่นมาลีที่ร้อนแรง รวีแฝงลอดช่องส่องพฤกษ์ไพร เลาะเลี้ยวสู่ลำธารผ่านคุ้งน้ำ เย็นชื่นฉ่ำหัวใจให้สดใส ม่านบุบผาคละคลุ้งจรุงใจ ห้วงหทัยหวนหาแสนอาดูร น้ำตกสาดละอองผ่องฟุ้งซ่าน แว่วขับขานดนตรีที่จะสูญ ละอองรุ้งพยุงไม้ให้เกื้อกูน ก่อไผ่หนุนซ่านเสียงเยี่ยงกวี เหลือสิ่งนี้มิมีแล้วแนวสณฑ์ ถูกโค่นจนเตียนราบฉาบแสงสี อีกน้ำเล่าเสียงพร่ำย้ำมากมี แต่บัดนี้แห้งแล้งแฝงโรยลา เดินชมป่าฝ่าร้อนอ่อนใจนัก ยากจะพักลมร้อนผ่อนหรรษา ประดู่เจ้าเหลือตอท้อแสงมา ก่อนนั้นหนาชูช่อล้อเล่นลม นี่นะหรือเคยหนาวเฝ้าชื่นจิต เปลี่ยนชีวิตผันแปรแผ่ป่าขม มีเพียงไว้แนวหนึ่งซึ้งเคยชม ก่อนภิรมย์ชื่นฉ่ำย้ำล่วงทรวง นั่งลงข้างน้ำตกอกสะท้อน จิตอาวรณ์สิ่งนี้ที่ผ่านห้วง คิดถึงเสมอผ่านในฝากใยยวง ลึกเป็นบ่วงจรุงไว้ให้รัญจวน โอ้คนหนึ่งสุดซึ้งกึ่งแมนสรวง งามทั้งปวงมธุรสจรดหวน สู้ห่วงหาอาวรณ์รอนสั่นชวน แล้วผันผวนดั่งน้ำยามไหลริน ม่านฟ้าแก้วแพรวพร่างสร้างใส่ห้วง โปรยใยยวงฝากไว้สุดใคร่ถวิล เสียงนกร้องฝากพร่ำย้ำดวงจินต์ ภมรบินชมผกาผ่านหน้าไกล น้ำตกเคยเสียงดังฟังโครมคึก บัดนี้ผนึกกลั่นลงปลงสดใส ป่าก็โปร่งน้ำแห้งแฝงภายใน มวลวิไลหายห่างสร้างอาวรณ์ อกหนออกดุจเจ้าเฝ้าครวญถวิล จะลารินหรือเปล่าเขาเฝ้าสลอน กลิ่นไอล่องโชยสบัดมัดใจวอน นึกถึงตอนเก่าก่อนสะท้อนใจ เมียงมองรอบแนวเขตพนาสณฑ์ อวลแนววนผ่านมาฝ่ามวลไสว หนาวมาแล้วกลับร้อนย้อนทรวงใน ฝากเพียงไว้อารมณ์ข่มใจเรา คิดถึงเสมอเฝ้าเธอเสมอห้วง ก่อไผ่ร่วงโปรยปรายไร้สิ่งเฉลา ดุจหัวอกของฉันพาลแกว่งเอา แมกไม้เฝ้าครวญคร่ำพร่ำอาดูร. * แก้วประเสริฐ. *
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
