หน้าส่วนตัว
๐ ราตรีบุหลันบุษบัน ๐
๏ ราตรีผ่องม่านฟ้า........เหล่าบุปผามาสนอง
ดาวแขแลแนบครอง.....เปล่งหล้าฟ้าหาเดียวดาย
หอมเจ้าซิคลายหมอง...โปรยละอองล่องลอยหาย
ลมเย็นมิละลาย...........แนบสู่ซึ้งห้วงในทรวง๚ะ๛
๏ ลดาวัลย์เผยยั่วเย้า........บุษบา หอมเอย
บุณฑริกเย้าชวนหา...........อวลเนื้อ
ชมนาดใฝ่กลิ่นมา.............ขาวก่อ มวลแฮ
แขเปล่งหนุนสู่เอื้อ...........มุ่งเคล้ากล่อมถวิลฯ
๏ ดอกแก้วคิดมุ่งคว้า.........เด่นนาง ดอมแฮ
เพ่งพิศยากจะวาง...............กอบไว้
มัณฑนามิเจือจาง..............คมเกี่ยว สู่นา
ดั่งมีดลงคลั่งไคล้...............ฝากเนื้อใฝ่ครองฯ
๏ บุณฑริกผันฝากเอื้อ....มุ่งชม แม่นา
อวลบุษบันหอมรม..........ซ่านซึ้ง
คัดเค้าใฝ่ให้ดม...............สืบต่อ หวังแฮ
หอมสุดจากห้วงบึ้ง..........สู่เคล้าเฝ้าสนองฯ
๏ซ่านอวลบ่มม่านฟ้า......คิดเชย ผกาแม่
แขส่องดาราเคย.............ฝากไว้
ใจจิตสุดยากเผย.............คำกล่าว จริงนา
หวังจะใคร่ลูบไล้.............จูบเจ้าคลอเคียงฯ
๏ อกเอ๋ยชวนป่วนแล้ว....ใฝ่หา จริงเอย
หลายหลากกลิ่นนำมา.....คลั่งแล้ว
หอมอวลยิ่งนำพา............ผ่านต่อ ผกานา
เพียงนั่งเชยร่ำแพร้ว.........ค่ำนี้ดั่งสรวงฯ
๏ อบอวลยามลูบไล้.......แลมอง หอมเอย
แสงผ่านนวลไล้ปอง...... .เพริศแพร้ว
ดุจหนึ่งมุ่งเรืองรอง...........เกิดก่อ ผกาเอย
แนบยากจะหวังแล้ว.........ใฝ่เจ้ารำพึงฯ
๏ บุหลันผกาเพ่งซึ้ง...........คำนึง นางเอย
สวยสดจนรำพึง....................ดั่งเจ้า
แต่วาสนามิถึง......................ฝันใฝ่ แม่นา
เปรียบดั่งนวลหวังเคล้า.........ลูบไล้บุษบันฯ
๏ สายลมหอมแผ่ฟุ้ง.......กำจร อบอวล
ดั่งหนึ่งต้องคันศร............ปักห้วง
กามเทพมิอวยพร............เหินห่าง นาแม่
นั่งเหม่อยากไขว่จ้วง.......สิ่งไล้แนบทรวง.๚ะ๛
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
1415
รำพึงหวนทวนฝัน
วันเวลาเคลื่อนคล้อยลอยเลื่อนลับ
ย่อมหวนกลับยามคิดจิตทวนฝัน
เราคิดมากอย่างไรหนอใจกัน
จึงมีวันเช่นนี้ที่ผ่านไป
กาลผ่านไปไฉนเข้าใจผิด
วิปริตจนหมองมิผ่องใส
ตัดวิตกผ่านจินต์สิ้นต่อใจ
ซึ้งเยื้อใยเราผิดคิดไปเอง
ไทยกลอนนี้ที่รักฉันปักมั่น
จึงย้อนวันหวนกลับกระฉับเฉง
จึงแต่งกลอนผ่านไว้คล้ายละเลง
มิอวดเก่งคืนกลับนับบ้านเดิม
จะมีใครลืมเราหรือเปล่าหนอ
จึงใคร่ขอยกโทษโปรดได้เสริม
ผ่านวันไปนั้นคิดจิตเหิมเกริม
จึงขอเริ่มสานต่อหนอกลอนไทย
ด้วยฉันเกิดที่นี่แล้วหนีห่าง
สิ่งเวิ้งว้างค้นพบบรรจบไสว
แม้นมีที่ให้เล่นมิเด่นไกล
ใจหวั่นไหวไม่เหมือนที่เรือนเดิม
แสนเป็นห่วงเพื่อนรักได้พักจิต
ปรับปรุงคิดสิ่งสร้างเพื่อวางเสริม
จึงวางถ้อยร้อยไว้ในที่เดิม
จะขอเริ่มร้อยกรองผ่องจิตใจ.
แก้วประเสริฐ.
ลาก่อนกลอนไทย สุริยันต์จันทรายังลาลับ คนบ้าพับมุมมองแม้หมองศรี เป็นแก้วร้าวคราวแยกแตกชีวี สิ้นรัศมีแพรวพร่างกระจ่างจร อันสัจจะวาจานั้นคราถวิล ผูกดวงจินต์อาทรตอนสังหรณ์ มิหวังสิ่งใดแล้วแผ่วอาทร เป็นแต่ขอนไม้เก่าเฝ้าโรยลา ถึงคราวสิ้นแก้วประเสริฐเกิดร้าง แม้นเคว้งคว้างนภายากมาหา อนิจจา ณ สถานนี้มิหวนมา ป่วนอุราต้องฝืนสะอื้นไกล ขอทุกคนจงสนานผ่านเกษมสุข นิราศทุกข์ปรีเปรมดิ์เคลมสดใส หวังสิ่งใดสมมาดปราศทุกข์ภัย แม้ดวงใจหมองหม่นต้องทนเอา อันเรื่องราวต่างต่างมิสร้างจบ ขอน้อมนบอภัยด้วยได้เขลา ความโง่เง่าเต่าตุ่นกูลบางเบา มิอาจเท่านักปราชญ์เชื้อชาติกวี แม้นมีคนเกิดรักฝากตัวนี้ มิเคยที่อวดตัวกลัวหมองศรี ให้เขาคิดคำนึงซึ้งความดี ทวนอีกทีทุกครั้งอย่ากังวล ด้วยฉันนี้คนบ้าแถมบอบ๊องส์ ยากจะสนองในสิ่งอิงสับสน มิอวดตัวว่าเก่งเหนือกว่าคน เกิดวังวนฟุ้งซ่านผ่านเขามอง ต่อไปนี้แก้วประเสริฐลาลับ มิขอกลับไทยกลอนย้อนสนอง ใครเป็นศิษย์มิใช่อย่าหมายปอง ตามคัลลองต้องเอ่ยกล่าวสวัสดี. * แก้วประเสริฐ. *
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings
แก้วประเสริฐ เลิฟ 13 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings
แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
