25 พฤษภาคม 2556 20:00 น.
แก้วประเสริฐ
อาวรณ์รัก
หนึ่งนางเดียวเกี่ยวก้อยร้อยสู่ฝัน
หนึ่งเธอนั้นพันผูกปลูกสดใส
หนึ่งหมายปองครองไว้ในห้วงใจ
แสนวาบไหวคลั่งไคล้ให้ลืมตัว
จันทร์เอ๋ยเจ้าแสงนวลชวนสวาท
งามพิลาสหายไปในแสงสลัว
ใยบอบบางเหลือเกินเพลินลืมกลัว
ตราบมืดมัวแฝงซ่อนยอกย้อนฤดี
ปากกับใจมิตรงส่งมธุรส
แล้วแสร้งปดหลอกไว้ให้หมองศรี
นี่แหละหนอรักแรกเหมือนแฝกตี
ผ่านนวลฉวีชอกช้ำระกำใจ
จะรักใครสักคนจนต้องคิด
เหมือนหนามปลิดเลือดไว้ไร้สดใส
น้ำจากตาหลั่งรินสิ้นห้วงใย
เธอฝากไว้เหมือนลมบ่มกายา
มองบุปผาเบ่งบานผ่านเศร้าหมอง
หยาดละอองสายฝนปนเสน่หา
อันความหวานฝากไว้ในรจนา
ยากนำพาบั่นทอนห่อนเปรมปรีดิ์
หอมระรวยชวยชื่นคืนแสงสกาว
อบอวลพราวระรินจินต์เกษมศรี
สู้หมายปองครองไว้ในห้วงชีวี
ป่านฉะนี้ความหวังสร้างลางเลือน
เปรียบบุปผาแปรเปลี่ยนเยียนนิเวศน์
สู่อาณาเขตแสงสีพลีถูกเฉือน
เปลี่ยนเป็นช้ำระกำคล้ำมาเยือน
แสนสะเทือนหัวใจใยหวนคืน
ผ่านแสงทองผ่องอำไพมลายแล้ว
ก่อนเสียงแจ้วหวามเก่าเฝ้าสุดฝืน
ฟ้าเปลี่ยนสีพราวไสวคล้ายยั่งยืน
เสียงสะอื้นจากห้วงดวงแหลกราญ
คราแสงนวลจันทร์ผ่องละอองไสว
เหมือนภายในแตกช้ำระกำผ่าน
เคยแลปองนวลเจ้าเฝ้านงคราญ
สู่ร้าวฉานแยกทรวงห้วงระบม
หวนเฝ้ามองรัญจวนคร่ำครวญรัก
ดุจหนามปักเลือดหลั่งหลังขื่นขม
ปลอบขวัญเจ้าอย่าไหวในสิ่งปม
ทิ้งตรอมตรมผ่านไปสร้างใหม่มา
ดุจจันทร์เจ้าหายลับยังกลับใหม่
ผ่องอำไพคืนกลับนับวาสนา
ความพลั้งพลาดมีได้ในทุกครา
เหลือเวลาที่ปองครองมากมาย.
แก้วประเสริฐ.
6 พฤษภาคม 2556 22:32 น.
แก้วประเสริฐ
กลัวหัวใจ.
ยามชีวิตติดรักประจักษ์นั้น
มวลสิ่งฝันครั้นใฝ่ได้ทุกสิ่ง
ห้วงเวลาพิสูจน์แก่นความจริง
ยามถูกทิ้งเศร้าหม่นระคนใจ
ก่อนเคยนั้นรักกันพลันชวนหา
เหมือนแก้วตาเบิกบานซ่านสดใส
ครั้นเปลี่ยนแปลงแฝงช้ำระกำใน
หวนมาใหม่กลัวแล้วแผ่วอารมณ์
นับแต่นี้เปลี่ยนใจคลายหม่นเศร้า
พบปวดร้าวบาดจิตติดความขม
ทิ้งความรักมากแล้วแนวใฝ่ชม
ซ่านระทมผู้เดียวขอเปลี่ยวกาย
เมินเสียเถิดสิ่งเย้าเคยเฝ้าถนอม
สายดอกพยอมมีกลิ่นแล้วสิ้นหาย
สวยงามเด่นเน้นฟ้าคราเยื้องกราย
แต่ห้วงสลายยากคว้ามาครองชม
คราความรักหอมหวลยวนซึ้งจิต
ซุกซ่อนปลิดสิ่งขมบ่มใฝ่ผสม
พอผ่านวันคืนคลายจิตคล้ายตรม
ต้องฝืนข่มซ่อนในให้เศร้าทรวง
เปรียบหลายรสนารีที่งามพริ้ง
เย้ายวนสิ่งไร้หอมย่อมแกล้งหวง
ลักษณ์มิงามส่งกลิ่นถวิลทั้งปวง
หอมโปรยห้วงชื่นฉ่ำย้ำผ่านงาม
เหมือนอิสตรีผกาคราโชยกลิ่น
หอมโรยรินถวิลปองยากมองข้าม
ความหวานชวนจรดไว้ในทุกยาม
แสนวาบหวามระรื่นชื่นซ่านใน
กลัวเหลือเกินความสวยรวยมากจิต
หว่านแนวคิดคราใดสุดใคร่ไสว
ผ่านเจ็บปวดซุกซ่อนร้อนทั่วไป
ขอหนีไกลหวานฝากจากอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
25 เมษายน 2556 23:00 น.
แก้วประเสริฐ
ดาวน้อย
ยามเดือนดับนับดาวเฝ้าเหงาหงอย
จิตระห้อยถึงสิ่งเคยอิงไสว
แสงแห่งโคมสาดส่องละอองใจ
วาบหวามไหวยามแลชะแง้มอง
ค่ำคืนนี้มีแต่ดาวพราวพร่างฟ้า
ไร้จันทราขาดเจ้าเฝ้าเคล้าสนอง
ความผุดผ่องหายไปในสิ่งปอง
ได้แต่จ้องดาวเจ้าเฝ้าใฝ่คนึง
เฝ้าแต่มองดาวระยิบพริบแสงส่อง
เคยประคองน้องเจ้าเคล้าคิดถึง
ต่างชี้ชวนชมจันทร์พลันรำพึง
ม่านดาวซึ้งประกายใจใฝ่รำพัน
ช่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวไว้ไร้นวลโสม
เคยเป็นโคมนำส่องสองสุขสันต์
เหลือดาวน้อยลอยอยู่ไร้คู่จันทร์
พราวแสงนั้นระห้อยย้อยอาลัย
คล้ายตัวฉันบัดนี้ที่คอยเฝ้า
นั่งจับเจ่าเคล้าดาวเฝ้าอาศัย
อยู่เป็นเพื่อนคอยโฉมโน้มไฉไล
กาลผ่านไปเมื่อไหร่ได้คลอเคียง
ดึกแล้วหนอน้ำค้างกลางเวหน
หยาดล่วงหล่นทาบกายไร้สุ่มเสียง
เย็นหนาวสั่นแต่ใจใคร่โลมเรียง
เหมือนไฟเพนียงสุมอกฟกช้ำใจ
ดุจดาวน้อยระห้อยหวนครวญโสมเจ้า
ยากคลอเคล้าแสงส่องหมองสดใส
ค่ำคืนมืดจืดจางระหว่างภายใน
ดุจข้าไซร้ปั่นป่วนล้วนแต่คอย
ตราบดาวน้อยลอยลับจับแนวฟ้า
โอ้ดาราพราวระยิบพริบแสงย้อย
ทอทาบฝากจากไปไร้ร่องรอย
แสนระห้อยหัวใจไร้คนมอง.
แก้วประเสริฐ.
8 เมษายน 2556 15:53 น.
แก้วประเสริฐ
อัปสรสวรรค์
งามแม่เอยหยาดเยิ้มเคลิ้มชวนฝัน
รูปลักษณ์พรรณพราวพร่างกระจ่างไสว
ผิวละออนวลทาบฉาบไฉไล
ดำพริ้มพรายขาวสว่างสุดพร่างตา
ยิ่งเพ่งพิศจิตหวามยามนวลน้อง
งามผุดผ่องสุดสะท้านผ่านไขว่หา
แม้เป็นเพียงภาพลักษณ์ยากจักลา
ชวนใฝ่คว้าหาอนงค์หลงนงคราญ
ปทุมเจ้าเคล้าคลอล้อลมเล่น
แม่เนื้อเย็นทาบร่างพลางยิ้มสรวล
ทั้งสามโลกป่วนเย้าเฝ้าคร่ำครวญ
ยามเนื้อนวลพลิกร่างสร้างปทุมมา
ชูกระจ่างเย้ยฟ้าพาสั่นระริก
เหมือนจะพลิกหัวใจให้อ่อนล้า
เกสรเจ้าโชยชวนล้วนกลิ่นผกา
อยากไขว่คว้าเชยชมภิรมย์ลักษณ์
โอ้แม่เอยหญิงใดใยเทียมเจ้า
ที่ยั่วเย้ารัญจวนครวญใคร่ประจักษ์
สิเน่หาใฝ่ชวนล้วนป่วนรัก
ใคร่จะควักหัวใจให้กล้ำกลืน
แม้นตัวพี่ได้ครองสองปทุมนี้
เย้ายวนยีอารมณ์มิข่มฝืน
จะคลอเคลียนวลเจ้าเฝ้าทุกคืน
ยามแม้ตื่นไขว่คว้าหาอนงค์นาง
งามยิ่งแล้วผ่องพรรณอันพิลาส
ล้วนดารดาษกลิ่นโฉมโน้มใจสล้าง
หากพี่ดับจะเคล้าเฝ้ามิจาง
คอยเคียงข้างแนบเจ้าเคล้านิรันดร์
แก้วประเสริฐ.
2 เมษายน 2556 14:45 น.
แก้วประเสริฐ
ฝากรักรัญจวน
มูลแห่งรักบรรเจิดเลิศสิ่งแพร้ว
พลิกตามแนวฝากลงตรงสิ่งฝัน
แล้วอาบทอคลอเคล้าเย้าทุกวัน
โอ้สิ่งนั้นบรรเลงเพลงหวามใจ
กลิ่นหอมหวลน้อยใหญ่ไล้สู่ห้วง
ฉาบเป็นบ่วงรัดรึงตรึงพราวไสว
พธูรักย้อมกล่อมสล้างกลางไฉไล
ดุจภาพไหวเป็นเงาเคล้าซ่านพนอ
ประดุจกุหลาบแรกแย้มแซมสิ่งนี้
คล้ายวารีมัจฉาว่ายพรายเคล้าหนอ
ฝากคลื่นละอองโลมฝั่งยากรั้งรอ
เย็นม่านทอเป็นสายรุ้งพุ่งสู่ตะวัน
เหมือนรักแรกฝากไว้สู่ในห้วง
หวานทอล่วงฝากไว้ในความฝัน
ทั้งกลางคืนกลางวันพลันเคล้ากัน
งามเด่นนั้นแพรวตวัดมัดห้วงใจ
อานุภาพความรักประจักษ์ยิ่ง
ย้อมทุกสิ่งรวมไว้ให้สว่างไสว
มืดเป็นสว่างเข้าคลุมสุมทรวงใน
เป็นริ้วพรายหวานชื่นทุกคืนวัน
รักรัญจวนฝากใจให้แช่มชื่น
เคล้าระรื่นตื่นใจแม้ในฝัน
สู่ยิ้มกริ่มอิ่มเอมเปรมใจกัน
แม้กระนั้นยังชวนครวญใฝ่หา
หลับตาพริ้มหวานนี้ที่มีฝาก
แม้เงาพรากคงไว้ให้หรรษา
มวลสู่รสฝากแล้วแก้วกานดา
วันเวลาแช่มชื่นระรื่นทรวง
มีรักแล้วถนอมไว้อย่าให้พราก
เป็นของฝากสู่ใจไว้จากสรวง
มากคุณค่าสูงเด่นเน้นทั้งปวง
อย่าเลยล่วงบั่นทอนรอนจิตใจ.
* แก้วประเสริฐ. *
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
หน้าส่วนตัว
4949
