3 ธันวาคม 2552 13:56 น.
แก้วประภัสสร
ใกล้จะถึงวันพ่อแล้วสินะ
ฉันเห็นผู้คนต่างเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อกันมากมาย
บางเรื่องทำให้รู้สึกแอบยิ้ม กับกิจกรรมต่างๆ ชีวิตประจำวัน
ที่ร่วมกระทำกับพ่อ
บางเรื่องอ่านแล้วทำให้น้ำตาฉันไหล เพราะการสูญเสีย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกคนต่างก็ระลึกถึงบุญคุณของพ่อเช่นกัน
วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆ ขณะที่ตื่นขึ้น ลุกไปปิดแอร์
เปิดหน้าต่างเพื่อรับอากาศ
ฉันมองออกไปข้างนอก ภาพเก่าๆสมัยเป็นเด็กกลับผุดขึ้นในสมอง
ในตอนเช้า พ่อมักตะโกนเรียกฉันทางหน้าต่างบานที่หันไปทางหน้าบ้าน
ทุกวัน เพื่อปลุกฉันให้ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน
ห้องนอนของฉัน มีหน้าต่างสามบาน
บานแรกหันหน้าไปทางถนน ตอนเช้าจะมองเห็นพระเดินมาบิณฑบาตร
แม่กำลังนั่งคุกเข่าใส่บาตรด้วยข้าวเหนียว กับอาหารในถุงวางไว้บนบาตรพระ
พระให้พร และสนทนากับแม่ สักพักท่านก็เดินต่อไป
แม่ยกกระติ๊บข้าวขึ้นเหนือหัว แล้วกราบพระ ก่อนที่จะเดินข้ามถนนกลับมาบ้าน
ในขณะเดียวกัน แสงอาทิตย์ที่เริ่มเคลื่อนตัวเหนือพ้นขอบฟ้า สาดส่องลงมา
กระทบกับต้นข้าวที่เขียวขจี แสงระยิบระยับ ทำให้ฉันยืนมองอยู่นานพอสมควร
ฉันหันไปเปิดหน้าต่าง ซึ่งตอนกลางคืน เปิดแง้มๆรับลมให้กว้างขึ้น
หน้าต่างบานที่สองของฉัน หันหน้าไปทางทุ่งนา
ภาพที่เห็นคือทุ่งนาเหลืออร่ามเต็มไปด้วยต้นข้าวออกรวงสีทอง
ข้าวที่เมล็ดพันธุ์อ้วน อวบ โน้มตัวลงเกือบถึงพื้นดิน
ข้าวที่บอกว่า แก่เต็มที่ ที่ชาวบ้านสามารถจะเก็บเกี่ยวได้แล้ว
ฉันเห็นชาวนากำลังช่วยกันลงแขกเกี่ยวข้าว
ฉันป้องปากตะโกนออกไปทักทายพวกเขา
"น้าๆๆ สวัสดีตอนเช้าค๊า เดี๋ยวหนูกลับจากโรงเรียนจะมาช่วยเกี่ยวนะคะ"
ชาวบ้านหันหน้ามาทางฉัน แล้วพวกเขาก็โบกมือทักทาย พร้อมรอยยิ้ม
แต่คำตอบฟังไม่ถนัดนัก แต่ฉันก็ได้แต่ยิ้มกลับไป
"บ๋อมแบ๋มเอ้ย อาบน้ำยังลูก ทำอะไรอยู่ วันนี้พ่อจะต้องรีบไปนะ
ก่อนไปแคมป์ พ่อต้องไปฉีดยาให้ป้าสาย เขาไม่สบาย ลูกเขาปั่นจักรยานมาบอก
แต่เช้านะลูก" เสียงพ่อตะโกนขึ้นมาทางหน้าต่างบานที่สาม
ฉันผละจากหน้าต่างบานที่สอง หันมาชะโงกหน้าตามเสียงของพ่อ
พ่อกำลังยืนรดน้ำต้นไม้ในสวนเล็กๆหน้าบ้าน
ที่ท่านปลูกสาระพัดผักไว้กินในครอบครัว ต้นหอม กระเทียมที่เขียวชะอุ่ม
เพราะได้ปุ๋ยคอกใส่ กำลังงาม
ผักขม สะระแหน่ ผักชีฝรั่ง ใบแมงลัก มะเขือเทศ ฯลฯ
ผักที่พ่อจะปลูกและมีไว้ในแปลงเสมอ คือต้นกะเพรา
เพราะท่านรู้ว่าลูกๆชอบกินกัน
พ่อหันไปปิดก๊อกน้ำ แล้วเดินออกจากสวน ดึงประตูที่สานจากไม้ไผ่
ด้วยสองมือของพ่อ มาปิดประตูสวน เพื่อกันไม่ให้ไก่เข้าไปคุ้ยเขี่ย
แล้วท่านก็ไปอาบน้ำ เตรียมไปส่งฉันที่โรงรียน
ในวันที่ฉันกลับบ้าน
ฉันเปิดหน้าต่างทั้งสามบาน
บานแรกฉันยังมองเห็นพระเดินมาบิณบาตร
ดวงอาทิยต์ยังส่องแสงสวยงามเช่นเคย
บานที่สอง ชาวนาก็กำลังเกี่ยวข้าวเหมือนทุกปี
บานที่สาม ภาพที่ฉันมองเห็นคงเหลือแต่
สวนผักที่พ่อปลูกไว้ให้ลูกๆดูต่างหน้า
แม้วันนี้ ฉันจะไม่ม่วันมองเห็นพ่ออีกแล้ว
แต่ฉันเชื่อว่า พ่อกำลังมองฉันจากบนสวรรค์
วันนี้ ไม่มีเสียงของพ่อ ที่เรียกให้ฉันไปอาบน้ำ
เหมือนตอนเป็นเด็ก
ไม่มีมือที่หยาบกร้านเพราะทำงานหนักมาลูบหัวฉัน
ขณะที่ฉันนอนหนุนตักพ่อ
ไม่มีเสียงสวดมนต์ เสียงหัวเราะให้ฉันได้ยิน
แต่วันนี้ ฉันยังมีความทรงจำที่งดงามเกี่ยวกับพ่อ
ซึ่งไม่มีวันที่จะถ่ายทอดและเล่าได้หมด
ฉันลุกเดินไปอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน
ก่อนก้าวออกจากบ้านฉันหันไปยกมือไหว้รูปพ่อ
บอกพ่อว่า
"พ่อจ๋า หนูไปทำงานก่อนนะคะ เย็นๆเจอกันค่ะ" ฉันยิ้มให้กับตัวเอง
แล้วเดินออกจากบ้านอย่างมีความสุข
พ่อยังอยู่ในใจ และข้างกายฉันตลอดเวลา
"หนูรักพ่อค่ะ"
แก้วประภัสสร
03/12/09
แทนความรักและสดใสให้ทุกคน
แทนความคิดถึง แทนความรักและเอื้ออาทรที่มีต่อกันค่ะ
แทนความอบอุ่น ละมุน นุ่นนวล ที่ได้รับจ้า
แทนความสงบ ผ่อนคลาย ในวันสบายๆที่ก้าวเข้าบ้านกลอน และได้พบกับทุกคน
แทนวันคืน ที่ผันผ่าน แม้ยิ่งนาน ยิ่งผูกพัน
แทนรอยยิ้มและมิตรภาพ
แทนทุกวันที่มอบความสุขให้กัน แทนคำขอบคุณ แทนคำขอโทษ หากสิ่งใดที่ข้าพเจ้าทำให้ไม่พอใจ ไม่ว่าด้วยคำพูด หรือเล่นมากเกินไป
รักบ้านกลอน รักทุกๆคนค่ะ แก้วประภัสสร 22 / 12/ 09
หน้าส่วนตัว
3107
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
