26 ตุลาคม 2552 12:38 น.
แก้วประภัสสร
ความดีใจกับอะไรบางอย่าง ทำให้เราเข้าบ้านกลอน
ก่อนจะถึงเวลา เป็นเรื่องบังเอิญ หรืออะไรก็ตาม
แต่วันนี้ ทำให้ฉันรู้สึกมีสุขพอสมควร
วันที่ 24 / 10 /09
"คุณแบมครับ วันอาทิตย์นี้ไปไหนมั้ย"คุณกิ่งโศกถาม
เรานึกในใจ เอ..ก็เมื่อวันที่ 23 ที่ผ่านมา เราเพิ่งไปดูหนังกัน
เรื่อง "รถไฟฟ้ามาหานะเธอ" มา แต่ก็ตอบไปว่า
"ไม่ได้ไปไหนค่ะ"
"ไปงานหนังสือ ที่ศูนย์ประชุมสิริกิตกันมั้ย"
"ดีค่ะ รอให้ชวนอยู่คะ อิ" เราก็ตอบไปเรื่อย
"ผมคงไม่เอารถมานะ เพราะคงรถติด หาที่จอดลำบาก" คุณกิ่งบอก
"เค้าก็จะนั่งรถไฟฟ้าไปหาเธอ เอ้ย ไม่ใช่ๆ รถไฟฟ้าใต้ดินไป
สะดวกดี พอถึงก็เดินเข้างานได้เลย แล้วเจอกันกี่โมงคะ"
"บ่ายโมงนะครับ" คุณกิ่งบอกเวลามา
"บ่ายโมงครึ่งแล้วกันนะคะ" เราตอบกลับไป
เพราะนักเขียนมาถึงบ่ายสาม เวลายังเหลือพอสมควร
วันที่ 25 /10/09
"คุณคะ เค้ามาถึงแล้วนะ คุณอยู่ตรงไหน" เรายกโทรศัพท์โทรหาคุณกิ่ง
"ผมอยู่ในงานแล้วครับ คุณเดินเข้ามาตรงกลางๆงานเลย"
" คนเยอะแยะไปหมดเลย หาลำบาก คุณออกมารับแบมดีกว่านะคะ
เดี๋ยวยืนรอที่หน้าทางเข้า ตรงที่เขาตรวจกระเป๋านะคะ แบมใส่เสื้อสีชมพู
คุณล่ะ สีอะไร"ขณะถามก็มองหาไปด้วย แต่คนเยอะจริงๆเลยหาไม่เจอ
"ผมใส่เสื้อสีเขียวครับ เดี๋ยวผมเดินออกไปหาคุณแล้วกัน"
"โอเคค่ะ "
หลังจากพบกันแล้ว เราก็เดินไปตามโซนต่างๆ วันนี้เป็นสุดท้าย
ดูผู้คนเยอะมากๆ บางคนซื้อหนังสือเยอะ ถึงขนาดต้องเดินลากถุง
ไปตามพื้น ที่สำคัญคือเป็นเรื่องน่ายินดี ที่มีคนรักในการอ่านมากขึ้นทุกวัน
คุณกิ่งบอกว่า วันนี้จะมีนักเขียนที่เขียนเรื่องเพชรพระอุมา
ซึ่งเป็นนิยายที่ยาวที่สุดในโลกมาด้วย
เพื่อนๆหลายคนก็เลยมารอขอลายเซ็นต์กัน
เราเดินไปดูหนังสือกันหลายโซน
ขณะที่เดินหาหนังสือที่ต้องการ
พลัน สายตาของเราก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อสีนำเงิน
กำลังนั่งอ่านหนังสือ เขายิ้มมุมปากนิดๆ
ไม่ทราบว่าอะไร ทำไม ทำให้ต้องหันไปมองเขาอีกครั้ง
"คุณๆๆ " เราเรียกให้คุณกิ่งหยุด
"มีอะไรเหรอ" คุณกิ่งหันมาถาม
"แบมว่า ผู้ชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้น คือ
พี่นักสืบไร้อันดับ"
เราบอกคุณกิ่งไปอย่างมั่นใจ แต่คุณกิ่งทำหน้างง นิดๆ
"ผมไม่เคยเห็นรูปพี่เขา แล้วคุณแบมแน่ใจเหรอครับ"
"แบมก็เคยเห็นแต่ในภาพ แต่มั่นใจค่ะ ว่าใช่ "
"คุณคะ เราไปนั่งข้างๆพี่เขากันเถอะ ขอแบมดูให้ชัดอีกหน่อยนะคะ"
"ได้ๆๆ" คุณกิ่งพาเรานั่ง เราแอบชำเลืองมองดู แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม
พี่ไร้ฯยังคงนั่งอ่านหนังสือตามปกติ เพราะคิดว่า พี่เขาคงไม่ทราบว่า
มีคนน่ารักกำลังแอบมองอยู่ อะเจ๊ย...คริ
เราไม่กล้าทัก ก็เลยลุกขึ้นแล้วเดินจากไป
แต่ทำไม อะไร ไม่รู้
สักพัก..
"คุณคะ ช่วยพาแบมกลับไปหาผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง
หากไม่ใช่พี่ไร้ ก็ไม่เป็นไร แค่ขอโทษเขา
แต่หากว่าใช่ แบมจะเสียใจมากที่ไม่ได้เข้าไปทักพี่เขา
เราเดินกลับไปอีกครั้ง
"ขอโทษนะครับ ใช่คุณไร้อันดับมั้ยครับ" คุณกิ่งเอ่ยปากถาม
"อ้าว คุณกิ่งโศก คุณแบม" พี่ไร้ฯจริงๆด้วย
(โอเยส...ใช่จริงๆด้วย)
เราทั้งคู่ ยกมือไหว้พี่ไร้ฯ และก็คุยกันเรื่องหนังสือ
ยัยแบมออกอาการนิดๆ ประมาณว่าเขิน
หลบหน้าซุกหลังคุณกิ่ง อิ
คุยกันพอสมควร ก็ขอตัว เพื่อเดินไปหาหนังสือต่อค่ะ
เราเดินไปชั้นล่าง อ้าว เจอพี่ไร้ฯอีกแระ เง้อ ทำไมโลกช่างกลมเหลือเกิน
แต่เสียดาย ที่เราลืมชวนพี่เขาไปทานข้าวกัน
หลังจากเราได้พบครูแก้วฯ แบมพบคุณอัลฯ
วันนี้ก็ถือว่าเราโชคดีอีกวัน ที่พบพี่นักสืบไร้อันดับ
"คุณคิดว่า เพราะชะตา หรือบังเอิญ โลกมันกลม หรืออะไรกันคะ
ที่คนมากมาย แต่เราก็ได้พบกับพี่เขา?
ขอบคุณบ้านกลอน ที่สานใยแห่งมิตรภาพให้เติบโตขึ้นทุกวัน
มิตภาพที่ไม่มีอะไรแอบแฝง นอกจากตัวตนและความจริงใจให้กัน
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
แก้วประภัสสร
25/10/09
16 ตุลาคม 2552 16:15 น.
แก้วประภัสสร
เมื่อไม่นานมานี้เอง ริมระเบียงของห้องนอนข้าพเจ้า
ที่ปลูกต้นไม้ไว้หลายต้น ทั้งมะลิ กวักมรกต เฟิร์นข้าหลวง
ต้นนางสาวกวัก ฯลฯ
ยามที่ลมพัดมา ใบไม้ก็ปลิวไหวๆ ข้าพเจ้ามองต้นไม้เหล่านั้น
อย่างเพลินตา และมีความสุขที่สุด
มาวันหนึ่ง ขณะที่นอนหลับ ข้าพเจ้า เห็นอะไรบางอย่าง
ปลิวไปปลิวมา เหมือนเงาตะคุ่มๆๆ
ขยี้ตาไปสองสามครั้ง อะไรนะ ฮ้า..
v
v
v
ผี.......
v v
v v
v v
v v
เสื้อ.....
ข้าพเจ้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกจริงๆ
นี่คือ ผีเสื้อ 555555
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
1322
