28 มกราคม 2552 21:30 น.

จระเข้ทุกตัว..โปรดทราบ..

โดยปกติแล้วผู้เขียนจะเป็นคนพูดน้อย ต่อยหนัก .
.แต่หากมีรักละก็...วุ้ย..อย่าให้แซด..รักให้มั่นคั้นให้ตาย
เพราะคนโบราณจะชอบสอนว่า หากจะคั้นน้ำกะทิละก็ ..
มัวแต่กระมิดกระเมี้ยน อ้อยสร้อย ไม่ทันแกงแน่เลยค่ะ
คั้นกะทิต้องใช้แรง บีบๆ นวดๆให้หัวกะทิออกมาเยอะที่สุด
หากจะรักใครก็ทำเหมือนคั้นน้ำกะทิแหละ ..อิอิ
มีคนกำลังจะหลงเชื่ออีก ล้อเล่นน
จะอะไรก็ตามอาจจะเป็นเพราะกรรมพันธุ์ หรือพันธุกรรม
กรรมเวร เวรยาม ยามคอนโด ไชโโห่ฮิ้วววว 5555
กำลังเริ่มบ๊องส์อีกแระเรา
วันที่ 26 มกราคม ได้มีโอกาสไปเที่ยวจังหวัดสุพรรณบุรี
จริงๆเราไม่อยากไปหรอกนะ บอกเจ่เจ้ว่า
ไ ม่ไปได้ปะแต่ขอแต๊ะเอียเพิ่มสองเท่า พีสาวบอกว่าไอ้แสบ
ฉลาดนัก เดี๋ยวได้ไม้เรียวแทนเอาปะ หัวหมอดีนัก
จำเป็นที่ต้องสะเด็ด ตาม เด็ดพี่ ทั้งสอง ตะเลง เต่ง เต่ง เต้ง ..ปูกัดมือน้องน้อย..
ไอ้หมาน้อย ตื่นหรือยัง พี่สาวโทรมาหา เรารีบขยี้ตาตื่น จ๊ากก นัด สิบโมงเช้า นี่จะ เก้าโมงแล้ว
รีบๆๆ อาบน้ำๆๆ แต่งตัว สวยๆ ไม่สวยก็แต่งสวยไว้ก่อน
คนอื่นจะได้เห็นแล้วสดชื่น จริงปะคะคนอ่าน อิ
เราเดินทางออกจากกรุงเทพฯประมาณ สิบโมงเช้า ขับรถไปทางบางใหญ่
ตรงไปเส้นสุพรรณบุรี
ระหว่างเดินทางก็มีปุจฉากับพี่ๆไปเรื่อยๆ อาเฮียขับรถ พี่สาวนั่งข้างหน้า
ส่วนเราเกาะกระโปรงรถไป..ตุ๊กแก่..ก็นั่งเบาะหลังนั่นแหละคะ
และมีพี่สาวอีกคนนั่งด้วย บทสนทนาระหว่างสายเลือด มีทั้งขัดแย้ง เห็นด้วย เห็นด้วยบ้าง ไม่เห็นด้วยบ้าง ธรรมดา ละคะ
ก. ไม่เห็นด้วย
ข. ไม่อยากฟัง 555 (อาเฮียอย่าหลงเข้าอ่านนะ )
ค. เห็นด้วยบ้าง หลับบ้าง
ง. ไม่เห็นด้วยเลย แต่ไม่กล้าแย้ง กลัวพี่เสียใจ
ไอ้แสบ เสียงอาเฮีย เอ่ยเรียก
คะ เราตอบสั้นๆ
จะไปสุพรรณนะ รู้หรือเปล่าว่าเขามีอะไรน่าสนใจบ้าง
ท่านบรรหารมั้งเฮีย เราตอบแบบ ทำหน้าทำตา ไม่รู้ไม่ชี้
ตอบแบบนี้ เด็กอนุบาลก็ตอบได้ อาเฮียบ่นงึมงำๆ
อะๆๆ ที่เค้าพอจะรู้ ที่นี่มีปลาอร่อยหลายชนิด เช่นปลาม้า ปลารากกล้วย
ปลาสลิด ปลาช่อน
แต่ปลาม้าจะมีที่นี่ที่เดียวนะ เนื้อปลาจะเหมือนเนื้อปูเลยเฮีย หวาน อร่อย
พูดแล้วหิวอะ
เราแอบกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ ก็จะ สิบเอ็ดโมงแล้วยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยค่ะ
บนรถมีแต่ผลไม้ ชมพู่ ส้ม สาลี่ กินซะเรียบทุกอย่าง แต่ก็ยังเหมือนเสือโหยเลยเรา
ปลาอื่นมันดูง่าย พี่ถามเราหน่อย ว่าหากจะดูว่าปลาช่อนนากับปลาช่อนเลี้ยงเป็นไงดูเป็นหรือเปล่าเรานะ พี่สาวเอียงคอมาถาม
เป็นสิ ก็หงายท้องมันดูสิ หากเป็นปลาช่อนนาท้องมันจะขาวจั๊วะ น่าเจี๊ย
แต่หากปลาช่อนเลี้ยง ท้องมันจะดำๆนะ นี่แหละยัยแบม เขาละคะคุณ
เรื่องแฉไฉ เอาชนะพี่ๆนี่ยกให้เขาเลยละ 555
ไอ้หมาน้อย ไม่รู้ก็บอกสิ ไอ้ปื๊ด แน้..พี่เรา เค้าไม่ได้ชื่อไอ้ปื๊ดซะหน่อย

ปลาช่อนนานะ หัวจะมนๆ ทู่ๆ แต่ปลาเลี้ยง หัวมันจะแหลม เข้าจ๋ายย พี่สาวบอก
เห็นหนูข้างถนนมั้ยไอ้แสบ เจ้ชี้ให้เราดูสองข้างถนน
หนูที่ว่าเนี่ย อีหนูข้างถนน หรือหนูนาคะเจ้ 555 โป๊ก อะไรหว่าหล่นบนหัวเรา มะเหงก
ตอนเย็นๆขาเรากลับจะมีเยอะแยะเลย
ที่นี่เขามีรายได้จากการปิ้งหนูขาย มีกุ้งเผา มีโรตีสายไหม พี่สาวคุยไปเรื่อยๆ
เค้าก็เคยมากับเพือน ตอนที่ไปวัดทับกระดาน ไปวัดไผ่โรงวัวนะ
แล้วอยากรู้มั้ยว่าหนุนา กับหนูบ้านดูยังไง แหมๆๆพี่เราเนี่ย ถามเหมือนเป็นครูเลยนิ
ตะ.เองเป็นตำรวจนา..ไม่ใช่ครู อิอิ
อันนี้พอรู้ เพราะมีหนูในบ้านกลอนหลายคน 555
หนูบ้านฟันแหลม แถมขี้เรื้อนอีกคะ แต่หนูนา ฟันจะงุ้ม
แต่เค้าว่า ช่างหนูมันเถอะ เค้าเห็นแค่หางมันชี้เด่
ตามร้านที่เขาย่างขายแล้ว อื๋ยย
เพื่อนมันบอกว่า แกล้มเหล้าอร่อยนักแหละนั่น อาเฮียเข้ามาร่วมสนทนาด้วย
เราไปถึงตลาดร้อยปีก่อนค่ะ ตอนไปถึงตื่นเต้นมาก เคยมาสุพรรณหลายครั้ง บ้านคุณอาอยู่ที่นั่น
แต่ไม่มีโอกาสไปตลาดร้อยปีเลย ตื่นตากับของโบราณหลายอย่าง ที่ทำให้เราคิดถึงตอนเป็นเด็ก
หมากฝรั่ง ลูกอม ของเล่น ทุกอย่างล้วนแต่เป็นความทรงจำสมัยเด็กทั้งนั้นเลยคะ
พี่สาวซื้อไก่ไขลานให้ เจ้บอกว่าให้เป็นของขวัญวันตรุษจีน
( อยากได้ทองมากกว่าเจ่เจ้ 555)
หลังจากเดินชมตลาดเสร็จ เราก็เดินทางไปบึงฉวากคะ ..
ไปดูปลาหลากหลายชนิด
ก่อนกลับแวะไปดู จระเข้คะ ที่สะดุดตาเห็นจะเป็นป้ายที่เขาเขียนในฟาร์มจระเข้ตรงที่เขาจัดแสดงโชว์ให้ดูนะ
ใครผ่านมา เป็นต้องอ่านและหัวเราะกันทุกคน ลองอ่านดูนะคะ

จรแข้ทุกตัว โปรดทราบ..ให้ผสมพันธุ์และวางไข่ ในสถานที่ที่จัดไว้ไห้5555
เออแฮะ..จระเข้เข้าใจภาษามนุษย์ด้วยค่ะคุณ
คงจะจบแต่นี้ก่อนแล้วกันค่ะ ง่วงเร็วจังวันนี้ ฝากรูปที่ไปเที่ยวบางส่วนมาให้ชมกันนะคะ
ขอให้มีความสุขกับการทำงานกันทุกคนนะคะ
แก้วประภัสสร
28/01/09

ขนมเบื้อง อร่อยดีค่ะ ไม่หวานมาก

ขนมสาลี่คะ นุ่มอร่อย..

ปลาม้าคะ มีพี่น้องหลายคนถามแบมว่า ทานได้หรือ ทานได้คะ
เนื้อหวาน เหมือนเนื้อปู ปลาชนิดนี้จะมีเฉพาะจังหวัดสุพรรณบุรีนะคะ
เขาขายกิโล 150 บาท ได้ประมาณ 5 ตัวใหญ่ ลองหามาทานดูนะคะแล้วจะติดใจ

ขนมจ่ามงกฏ สวยงามมากกว่าจะเอามาทานค่ะ เห็นแล้วอยากเก็บไว้ดู

ร้านของเล่นสมัยเราเด็กๆนะคะ เห็นแล้วอยากกลัยไปเป็นเด็กอีกครั้ง
สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูยิ้มสวยมั้ยคะ ..

เจ้าหน้าที่กำลังให้อาหารปลา ปลาก็น่ารักมากๆคะ ตามเธอไปทุกที่เลยนะ

อันนี้ปลาอะไรหว่า.หน้าตาแปลกๆ ปุเลี่ยนๆ ไม่เคยเห็น.555
โดนเรียกให้หันหน้ามาอะนะ

เสียดายคะ ไม่ได้ถ่ายรูปจระเข้ยิงฟัน แยกเขี้ยวมาให้ชม
ไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะคะ
บ๊าย..บาย..

1732

love

comment

4 มกราคม 2552 20:06 น.

ความสุขกับคนที่ฉันรัก

แก้วประภัสสร

ความจริงแล้ว ปีใหม่เราควรจะกลับมาเขียนเรื่องสนุกๆให้ทุกคนได้อ่าน
เพื่อผ่อนคลาย แต่ชีวิตคนเราจะให้สนุกตลอดเวลาก็คงเป็นไปไม่ได้ จริงมั้ยคะ
เรากลับถึงบ้านประมาณ ห้าโมงเย็น พี่สาวขับรถมารับที่สนามบิน
พอเดินลงจากเครื่อง ลมเย็นๆก็ปะทะร่างเล็กๆของเรา
อูยยยย เย็นๆๆๆ พอนึกถึงความเย็นก็ทำให้คิดถึงตอนเด็ก
เราชอบอาบน้ำเย็นมาก เคยอ้อนแม่ขออาบน้ำอีกรอบ ทั้งๆที่เพิ่งจะอาบมา
แต่ด้วยความเป็นห่วง ท่านกลัวเราไม่สบายเพราะหนาวมาก
ด้วยความดื้อ ก็เลยได้อาบน้ำอีกครั้ง จำได้ว่าแม่พูดว่า
"ให้อาบได้ แต่อย่าบอกว่าหนาวนะ" เราพยักหน้า พออาบเข้าจริงๆ
คุณเอ้ยย หนาวเข้าไส้เลยคะ แต่กลัวเสียฟอร์ม
กลั้นใจปากสั่นบอกแม่ไปว่า เย็นดีนะแม่ เห็นแม่หัวเราะ
มาตอนโตถึงรู้ว่า แม่นะรู้แต่แรกแล้วว่าเรานะหนาวจนปากสั่น

เมื่อวันที่ 15 กันยายน ทีผ่าน เราได้กลับไปเยี่ยมแม่แล้ว
ครั้งนั้นแม่ยังยืนอยู่ตรงประตู เราก้มกราบเท้าแม่
ท่านยังดึงเราไปหอมแก้มซ้ายที ขวาที ปนน้ำลายนิดๆที่ติดแก้มเรามา
แม่จะชอบพูดว่า น้ำลายแม่นะเป็นยาวิเศษ แก้ผื่น คัน ขี้กลากได้
แต่แม่คะ วันไหนแม่แปรงฟันมาก่อนหอมก็โอเค
แต่หากแม่ไม่แปรงฟันมา หนูว่า
น้ำลายแม่ต้องเป็นพิษ แน่ๆๆเลย555 นั่นคือเหตุการณ์ที่ผ่านมา
แม่ยังอ่านบทกลอน ยังอ่านเรื่องสั้นของเราและของพี่น้องบ้านกลอนหลายคนด้วยอารมณ์เบิกบาน
แม่ยังล้อเราเสมอเวลาเราโทรไปหาท่าน
สวัสดีลูกแก้วประภัสสร คนดี เราส่งบทกลอน เรื่องสั้นไปให้แม่อ่านเสมอ
แม่จะชอบอ่านหนังสือธรรมมะ อ่านหนังสือทุกชนิด
แม่ชอบอ่านกลอนนิทานเซ็นของคุณกิตติเวทย์
แม่บอกว่า เหมือนชีวิตแม่ตอนนี้ ลูกจากก่อน สามีตายตาม ตัวแม่ยังอยู่
แต่แม่ยังโชคดีที่ยังมีลูกๆให้ดูแลอีกหลายคน
แม่บอกเราว่า
แม่เกิดมาโชคดีที่ลูกๆกตัญญูทุกคน
แม่จ๋า..หนูก็อยากบอกแม่เหมือนกันว่า พวกเราลูกแม่ทุกคนต่างหากละ
ที่โชคดีได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ ที่แสนประเสริฐ
ที่คอยอบรมสั่งสอนลูกๆมาตลอด
วันที่ 31ธันวาคม เรากลับถึงบ้าน แม่นอนอยู่บนเตียงห่มผ้า
มีพี่สาวที่เป็นเสมือนพยาบาลมืออาชีพประจำบ้านเราคอยดูแล
เราเข้าไปก้มกราบเท้าแม่ ท่านลืมตาขึ้นมามองเรา ความรู้สึกรับรู้ได้ว่า
แม่อยากเอื้อมแขนมากอดเรา เรารีบลุกขึ้นไปกอดแม่
เอียงแก้มให้ท่านหอม เหมือนที่ท่านเคยทำ
แม่ยิ้มให้เรา แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนท่านเหนื่อยและเจ็บปวดมาก
แต่ท่านเก็บความรู้สึกไว้ข้างใน
แก้วประภัสสร แม่เรียกเรา นี่แสดงว่าแม่ยังจำอะไรได้เหมือนเดิม
แม่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล เนื่องจากขาหักจากการหกล้ม
จำได้ว่าวันที่แม่ผ่าตัด เรายังแซวแม่ว่าคนดีขอลูก ซน ขาหักเลย
แม่ยังหัวเราะชอบใจไม่เหมือนคนป่วย เพราะหัวใจท่านเข้มแข็ง
แม่บอกว่า เห็นผักบุ้งทอดยอดงาม เลยจะไปเก็บ กลับหกล้มซะก่อน
ขาหักเลย หักจริงๆ
แม่เข้มแข็งมาก ตอนที่หมอถามอาการ แม่ตอบเหมือนไม่ได้เป็นอะไร
คุณยาย..เจ็บมากไหม เดี๋ยวก็หายแล้ว เข้าห้องผ่าตัดแปบเดียว หมอประจำตัวแม่เอ่ยปากถาม
ส่วนอื่นของร่างกาย รวมทั้งหัวใจ ปกตินะหมอ ยกเว้นขาหัก และแม่ก็หัวเราะ
หมอบอกกับลูกๆว่า คนไข้รายนี้ กำลังใจดีมากๆ
วันที่ 31หลังจากที่บ้านมีงานเลี้ยง เราก็อาสาดูแลแม่แทนพี่ๆ
เพราะเวลาวันหยุดนั้นสั้นนัก อยากช่วยพี่ๆบ้าง เลยที่งดที่จะไปเที่ยวไหน
รับแขกเพื่อนๆที่บ้านแทน
แม่ห่วงกลัวเราจะไม่ได้นอนเต็มที่ ท่านบอกให้พี่ๆอยู่ด้วย
แต่เราบอกท่านว่า ในเมื่อพี่ๆทำได้ ลูกก็ทำได้

เราเริ่มทำหน้าที่เป็นพยาบาลตัวน้อยของแม่ทันที ตั้งแต่คืนวันที่ 31
แม่ไม่ชอบใส่ผ้าอ้อม แพมเพิต สิ่งที่เราต้องเตรียมพร้อมอยู่ข้างคือ
กระโถน ที่นั่งสำหรับปล่อยทุกข์ทั้งหนักและเบา
กลางคืน ขณะที่นอนหลับ แม่จะบอกเราว่าปวดฉิ่งฉ่อง
เราก็ต้องรีบยกกระโถนมาทันที ให้ทัน เพราะท่านบอกว่า
ไม่สามารถกลั้นได้ นอนสักพักท่านก็บอก ปวดหนัก เราก็ต้องรีบพยุงท่านด้วยความระมัดระวัง
เนื่องจากอาการหลังผ่าตัดยังลำบาก จะลุกจะนั่ง ทุกอย่างต้องระวังที่ขาเป็นพิเศษ
สงสารแม่มากค่ะ เรากลืนน้ำตาลงคอหลายเอื๊อก หลายครั้ง
เรารู้ว่าท่านเจ็บมาก แต่ลูกก็จะพยายามช่วยแม่ให้หายเร็วที่สุด
ลูกๆขอแม่ทุกคนทำด้วยหัวใจเกินร้อยอยู่แล้วค่ะแม่
อากาศกลางดึก หนาวมาก เราห่มผ้าสองผืน แถม ใส่ถุงเท้าตาม แต่แม่บอกว่าร้อน ให้ดึงผ้าห่มออก
สักพักแม่บอกว่าหนาว ความเป็นห่วงแม่ยิ่งทวีคูณขึ้น
หนูอยากเจ็บแทนแม่.แต่ไม่สามารถทำได้
เราผลอยหลับไป จนถึงตีห้า แม่เรียกให้เราตื่น เพื่อไปใส่บาตรตอนเช้ากับชาวบ้าน
วันที่ 1หลังจากกลับทำบุญใส่บาตรเสร็จ เรากลับมาบ้านดูแลแม่แทนพี่ๆอีกครั้ง
เริ่มด้วยเตรียมอาหารเช้าให้ท่านกิน อาหารสำหรับคนป่วย
ก็ไม่มีอะไรมาก ปลาช่อนย่าง ข้าวสวยน้ำปลานิดหน่อย ผักต้ม และผลไม้ มะละกอ มะม่วงสุก แม่จะทานผักทุกวัน เนื่องจากพออายุมากขึ้น
ระบบย่อยก็จะเสื่อมตามไป โชคดีที่เรามีพี่ๆทีน่ารักทุกคน
หนึ่งสะอาด สอง อาหารที่เราทานกันทุกวัน จะเน้นเพื่อสุขภาพ
กินอิ่มและสุขภาพก็ต้องดีตามไปด้วย
หลังจากกินข้าวเสร็จ จัดยาให้แม่ทานหลังอาหาร เช็ดตัวให้ท่านก่อนค่อยๆพยุงให้ท่านล้มตัวลงนอน
แม่บอกให้เราหยิบกลอนไปให้ท่านอ่าน สลับกับหนังสือธรรมมะ
แล้วท่านก็หลับ
วันที่ 2 เราทำหน้าที่เป็นพยาบาลเช่นเดิม วันนี้แม่ลุกนั่งได้นาน มีชาวบ้าน เพื่อนบ้าน มาเยี่ยมท่านหลายคน
แม่บอกเราว่า หากแม่จากไป ให้ลูกๆทำตามที่พ่อกับแม่เคยสอน เคยทำให้ดูเป็นตัวอย่างเสมอ
ยามคนอื่นเจ็บไข้ เราต้องไปเยี่ยมเยียนถามทุกข์สุข ยามคนอื่นยากจน หากเรามีโอกาสที่ดีกว่าต้องรู้จักแบ่งปัน
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่คนรอบข้าง จะทำให้ลูกแม่ทุกคน อยู่อย่างมีความสุข
เราไม่อยากได้ยินแม่พูดแบบนี้เลย มันทำให้ใจหาย

วันนี้ลูกยังมีแม่อยู่ แม่เองก็ยังมีกำลังใจจากลูกๆทุกคน
หัวใจของแม่ยังเข้มแข็ง แม่ต้องลุกขึ้นมาเดินได้เหมือนเดิม
เราภาวนาไว้อย่างนั้น
การทำหน้าที่ดูแลคนเจ็บป่วย ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หากเราทำทุกอย่างด้วยหัวใจ เราจะมีความสุข
เพราะนี่ไม่ใช่งานแรกสำหรับเรา ตอนเด็กเคยอาบน้ำให้คุณตา ป้อนข้าวท่าน เช็ดขี้หู ขี้ตา โดยไม่เคยรังเกียจเพราะท่านเป็นอัมพาต
ตอนโต ก่อนพ่อจาก เราก็อาบน้ำ เช็ดอึ เช็ดเยี่ยวให้เหมือนกัน
เรา มองทุกส่วนของร่างกายเป็นเหมือนอวัยวะที่ประกอบด้วยน้ำเหลือง อย่ารังเกียจที่จะดูแลคนไข้ด้วยใจ
อยากจะเขียนอะไรมากกว่านี้ แต่เป็นคนเขียนเรื่องสั้นไม่เก่ง
ขอเก็บความสุข ที่ได้ปฎิบัติกับคนที่ฉันรัก
นี่คือวันหยุดกับคนที่ฉันรัก
ขอบคุณเพื่อนพี่ที่บ้านกลอนที่โทรหานะคะ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
(ขอนอนก่อนละ ไม่ได้นอนติดต่อกันหลายคืน ง่วงแล้วละ เตรียมตัวรับวันใหม่กับการทำงานค่ะ)
แก้วประภัสสร

ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนทุกปี แต่ก็มีภาพข้างบ้านๆมาฝากเจ้าค่ะ

ดอกกุหลาบหน้าบ้านเจ้าค่ะ

ดอกโป๊ยเชียนข้างบ้าน สีแดงสวยเชียว สวยแขงกับเจ้าของ อิอิ

สวยค่ะสวย อิอิ

ต้นสะเดาหวานค่ะ พ่อปลูกไว้

เมนูปลาช่อนแป๊ะซะอีสาน เพื่อสุขภาพเจ้าค่ะ