ฉันเจ็บมากเธอรู้มั๊ย

แก้วประภัสสร

13  สิงหาคม 2554

            ฉันแวะซื้อยาย้อมผมยี่ห้อที่คิดว่าดีที่สุด พร้อมอ่านส่วนผสม
และคิดว่ามีความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายกับผมน้อยที่สุดด้วยตัวเอง

           ใช่ค่ะ เพราะความอยากมีใบหน้าที่ดูสว่าง และด้วยวัย
จึงสรรหายามาเปลี่ยนสีผม 

             ร้านพี่ยาเจ้าเก่าที่เคยทำกันเป็นประจำ กลับต้องเลิกกิจการไป
เพราะพี่ยาความดันโลหิตสูงและเส้นเลือดในสมองแตก ถึงกับเป็นอัมพาต
ด้วยวัยสี่สิบต้นๆ 
 
            ฉันจำเป็นต้องเปลี่ยนร้านทำผมใหม่ สอบถามเพื่อน
ได้ข้อมูลมาหลายร้าน สรุปฉันเลือกร้านที่เห็นเขาเปิดมานานเกือบสิบปี
ร้านนี้ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามเดอะมอลท่าพระ ใกล้ๆกับปั๊มน้ำมันเชล

            เมื่อเดินเข้าไปในร้าน ก็มีพนักงานเดินมาคุยและบอกราคา
หลังจากนั้น เธอก็ลงมือทำสีผมให้ฉัน

            ขณะที่กำลังทำ ก็มีคนโทรเข้าเครื่องเธอ มือหนึ่งเธอใช้ขยี้หัวฉัน
อีกมือหนึ่งเธอหยิบโทรศัพท์แนบหูคุยกับผู้ชายที่เธอเรียก "แดดดี๊ "

          ผ่านไปนาน เธอยังไม่ยอมวางสาย ยังคงออดอ้อน เฉาะเลาะ
กับคนที่โทรมา ฉันเริ่มออกอาการมองหน้าเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจ
ยังคงใช้มืออีกข้างทำให้ฉัน

            ฉันหลับตานับหนึ่ง ไม่ถึงร้อยหรอ อารมณ์นั้น
 ขณะที่กำลังจะลืมตาขึ้น 
เพื่อนเธอซึ่งยืนทำผมให้ลูกค้าอีกคน ก็พูดกับเธอว่า
" ทำไมไม่ทำผมให้ลูกค้าก่อน ค่อยคุย เดี๋ยวลูกค้าก็ว่าหรอก"
เมื่อเพื่อนเธอออกตัวแทนฉัน ฉันจึงระงับความไม่พอใจ 

            ขณะที่รอเวลา เธอเอามือมาขยี้ที่ศรีษะฉัน
ฉันรีบเอ่ยปากถามเธอไปว่า " ทำไมต้องขยี้ด้วยน้อง พี่ทำที่อื่นเขาไม่เคยขยี้ หรือให้น้ำยาโดนหนังศรีษะเลยนะ เพราะมันอันตราย"
เธอกลับตอบฉันว่า " ปกติทุกคนหนูก็ทำอย่างนี้ละพี่ หัวหนูก็ทำแบบนี้"
คุณทราบมั้ยคะว่า หากฉันไม่มีน้ำยาอยู่บนศรีษะ ฉันจะเดินออกไปทันที
ฉันบอกให้เธอพอแล้ว สระผมได้แล้ว

         พอถึงคราวสระผม ..โอ้ พระเจ้า...เธอขยี้ศรีษะฉันอีก
ฉันบอกแทบไม่ทัน.......  

         สรุป..ฉันจ่ายเงินและเดินออกจากร้านอย่างไม่มีความสุข
และรู้แน่ว่า ฉันจะต้องได้รับผลกระทบจากการที่เธอขยี้ศรีษะแน่นอน
จะเร็วจะช้า ฉันไม่แน่ใจ

         เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ฉันพยายามทำและกิน
อาหารที่ล้างสารพิษออกจากร่างกาย

          แต่ไม่ทันแล้วค่ะ 
ฉันเกิดอาการเจ็บหนังศรีษะรุนแรงขึ้น มีตุ่มขึ้นเป็นจุดๆเต็มศรีษะ

05 กันยายน 2554  ฉันตัดสินใจไปหาคลีนิคใกล้บ้าน
คุณหมอให้ยาแก้อักแสบ แก้แพ้มา ซึ่งวันนี้ฉันเริ่มเห็นอาการผิดปกติ
ที่หน้าผากเริ่มมีตุ่มแดงๆ แผ่กระจาย เจ็บๆ คัน
 
06 กันยายน 2554 หลังจาทานยาแล้ว อาการไม่ดีขึ้น เจ็บ ทรมานมาก

07 กันยายน 2554 ฉันลางานเพื่อไปหาหมอที่โรงพยาบาล
หมอให้ยามาทาน และยาทา แต่ฉันก็ยังทรมานกับอาการที่แพ้สารเคมี

          มันเจ็บ ทรมานมาก แผลเริ่มพุพอง และกำลังจะลาม 

ปกติ..ฉันจะเป็นเลือกสิ่งที่ดีต้อสุขให้ตัวเองเสมอ

แต่คราวนี้ ฉันกับยื่นสารเคมีให้กับตนเอง

แล้วจะไปโทษใครได้ละคะ

ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะอยากเขียนเตือนหลายๆคน
ที่ชอบทำอะไรกับผม วันนี้คุณอาจจะคิดว่า 

" วุ้ย ฉันทำมาตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่เห็นเป็นอะไรเลย "

ค่ะ...คุณก็คิดเหมือนฉัน เพราะฉันก็ทำมาหลายครั้งแล้ว

แต่อาการมันเพิ่งแสดงออกมาให้เห็น เพียงแต่จะช้า จะเร็วเท่านั้นเอง

                    ภาพถ่ายวันที่ 06 กันยายน 2554 
เริ่มเป็นตุ่ม เม็ดแดงตามหนังศรีษะ แล้วลามมาที่หน้าผาก 


               ภาพถ่ายวันที่ 08  กันยายน 2554