สลัดทิ้งซึ่งขนนก..มาป้องปกเพียงขนกา ละเพชรอันมากค่า..มารักษามณีพลอย ความจริงทั้งหญิงชาย..ล้วนร่างกายต่างถดถอย นกกาหรือเพชรพลอย..ย่อมมีรอยไม่ต่างกัน.. สิ่งเดียวจะคงอยู่..จงเป็นผู้ที่คงมั่น คบดีดีชั่วกัลป์..ประเสริฐสุขกันทุกคน
แก้วประภัสสร ๒๒ มีนาคม ๒๕๖0