27 กรกฎาคม 2552 21:40 น.
แก้วประภัสสร
ฉันเป็นเพียงไก่น้อย ยังเยาว์ คนเอย
ไยจึ่งถอนขนเรา เยี่ยงนี้
ทำไมไม่นึกเอา เราเจ็บ
ยังไม่ทันหลบลี้ จับต้มน้ำเลย
เอาเราไปเสียบก้น ทำไม หนอคน
แถมย่างเรารวมไว้ ทิ่มม้วน
เรายอมไม่เผยใด ถึงแสบ จริงจริง
ทำไม่คิดเห็นล้วน แน่แท้กรรมตาม
เจอกันหนอชาติหน้า คนเอย
เราไม่ยอมเฉยเลย บอกไว้
คงมีซึ่งเราเอ่ย ยอมไม่
หวังคนคงจำได้ บาปนี้มีจริง
แก้วประภัสสร
25 กรกฎาคม 2552 17:33 น.
แก้วประภัสสร
หวังเสพสุขด่วนได้ด้วยใจร้อน
อาจผุกร่อนร่อนลึกนึกหวั่นไหว
หากรดน้ำฉ่ำเย็นค่อยเเป็นไป
ยั้งจิตไว้รอวันฝันเป็นจริง
จะหล่อเหลาเอาการงานไม่เก่ง
เป็นนักเลงหัวไม้ไม่สุงสิง
คอยเกะกะระรานพาลแอบอิง
ก็ยากยิ่งผู้ใดจะหมายตาม
จะสวยสดงดงามทั้งเรือนร่าง
แต่กลับห่างศีลธรรมในน้ำสาม
ทั้งผิวผ่องรองผมชมเล็บงาม
สวยทุกยามเช้าค่ำเพราะทำดี
พออายุร่วงโรยร่างกายล้า
ยังมองเห็นงามตาค่าศักดิ์ศรี
คนต่างยอสรรเสริญบารมี
ไม่มั่งมีแต่รวยสวยที่ใจ
คือความฝันบรรเจิดเกิดจากจิต
ลงความคิดผิดชอบวางกรอบใส
แล้วเปิดกว้างมากมีที่น้ำใจ
สร้างบุญใหม่สะสมบ่มชีวี
แก้วประภัสสร
23 กรกฎาคม 2552 10:01 น.
แก้วประภัสสร
แม้ข้าเกิดเป็นหมาก็น่ารัก
ข้าจงรักภักดีที่เจ้าของ
ไม่เคยดื้อถือศักดิ์จักคะนอง
แค่ยิ้มย่องวิ่งเล่นเช่นนั้นเอง
จะเห่าหอนมีบ้างเป็นบางครั้ง
แต่พอยั้งสติมิข่มเหง
ไม่เคยกัดคนมั่วเพราะกลัวเกรง
เป็นนักเลงธรรมดาแค่หมาดี
22 กรกฎาคม 2552 12:28 น.
แก้วประภัสสร
หวังเพิ่มแรงแห่งฝันในวันนี้
จึงพร้อมที่เปิดใจใฝ่ศึกษา
ยึดถือหลักวางคำรำพันมา
ส่งจิตราซึมซับกับกลอนกานท์
สำรวมสู่ห้วงลึกผนึกแก่น
เพื่อแน่นแฟ้นเพาะชำคำอ่อนหวาน
อีกทั้งสื่อความหมายให้เจือจาน
สวมวิญญาณรู้แจ้งแห่งตัวตน
จะจดจารร่ำเรียนหมั่นเพียรอ่าน
เป็นพื้นฐานตามครูรู้ฝึกฝน
วางเรียงถ้อยร้อยรสด้วยอดทน
เพื่อเริ่มต้นกลั่นกรองจากห้องใจ
พินัยกรรมครูมอบขอบคุณนัก
ศิษย์ประจักษ์ชัดแจ้งแถลงไข
พร้อมประพันธ์กลอนกาพย์ทาบด้วยใจ
กระจ่างใสพิสุทธิ์ดุจเพชรงาม
แก้วประภัสสร
22/07/09
17 กรกฎาคม 2552 16:04 น.
แก้วประภัสสร
ปลิดปลิวและเคว้งคว้าง
ทุกย่ำย่างสัมผัสดิน
หวั่นไหวให้ถวิล
ทั้งดวงจินต์สิตรอมตรม
เวิ้งว้างเหมือนว่างเปล่า
ดูจะเศร้าและขื่นขม
ลึกนั้นพลันระทม
จิตจ่อมจมถมข้างใน
เดียวดายทางสายเปลี่ยว
กระแสเชี่ยวเหมือนน้ำไหล
น้ำลดก็หมดใจ
ไร้ที่หมายให้พักพิง
ฤาสิ้นวาสนา
หมดแรงพานำทุกสิ่ง
ซึมเศร้ากัดกร่อนจริง
หวังละทิ้งยิ่งตามมา
ชีวิตวันวานผ่าน
มีทุกด้านให้ศึกษา
หนึ่งเดียวช่วยนำพา
ให้กายาหลุดพ้นกรรม
คือศีลสมาธิ
ฝึกสติไม่เพลี่ยงพล้ำ
ตั้งมั่นในทางธรรม
จึงกระทำแต่ความดี