30 มกราคม 2553 20:34 น.
แก้วประภัสสร
ผ่านมาแล้วแล้วไปอย่าคิด
เคยทำผิดพลั้งพลาดเพราะขลาดเขลา
ประสบการณ์เรียนรู้เป็นครูเรา
ลบเรื่องราวเก่าเก่าเอาออกไป
อย่าตอกย้ำสำนึกรู้สึกผิด
จนดวงจิตหดหู่สู้ไม่ไหว
จะเจ็บบ้างปวดบ้างช่างปะไร
เฉกโบราณกล่าวไว้ให้คิดดี
เมื่อคนล้มลงมานั้นอย่าข้าม
ไม่ควรหยามเหยียดหมิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
จงยื่นมือฉุดขึ้นเถิดคนดี
บาทวิถีเป็นบททดสอบกัน
หากวันใดล้มลงเราคงรู้
อย่าเป็นผู้อ่อนแอแลขาดฝัน
รีบลุกยืนหยัดสู้ดูใจมัน
หยุดความเศร้าโศกศัลย์จะบรรเทา
ผ่านมาแล้วแล้วไปอย่าได้คิด
ลืมความผิดพลั้งพลาดเคยขลาดเขลา
เร่งสร้างแรงพลังใจให้ตัวเรา
พรุ่งนี้เช้าเริ่มใหม่ไม่สายเกิน
แก้วประภัสสร
30 มกราคม 2553
21 มกราคม 2553 14:38 น.
แก้วประภัสสร
ทำเพื่อกันสักวันนั้นได้ไหม
หยุดทุกอย่างวางไว้กุมมือฉัน
เรามาร่วมปลูกไม้สายสัมพันธ์
เพื่อสร้างสรรค์ความงามนิยามไทย
แต่งแต้มแซมสวนสวยด้วยชวนชื่น
ให้ร่มรื่นสบายจิตพิศมัย
ราตรีหอมดอมดมชมวิไล
เคียงกล้วยไม้ม่วงแดงรวมแสงจันทร์
พวงชมพูพู่ห้อยสร้อยระย้า
ดอกจำปาสีขาวราวเสกสรร
ข้างจำปีสีเหลืองเรืองอนันต์
แพงพวยนั้นชูช่อล้อชบา
ปลูกมะลิแทรกซ้อนแนบซ่อนกลิ่น
หอมระรินชวนให้ใฝ่ฝันหา
กุหลาบขาวเรียวลู่คู่ผกา
อีกเฟื่องฟ้าสีสดและงดงาม
ดอกนางแย้มแย้มยวนข้างชวนชม
กลิ่นภิรมย์เคียงคู่ประดู่สยาม
ทั้งพุดตานดาวเรืองลือเลื่องนาม
เหลืองอร่ามอยู่ข้างหว่างสารภี
ทั้งไม้ดอกประดับมาจับแต่ง
ข้างกำแพงบ้านกลอนอักษรศรี
ให้กระจายกลิ่นหอมย้อมฤดี
รวมมาลีดอกฟ้าณ..บ้านกลอน
แก้วประภัสสร
21/01/10
18 มกราคม 2553 15:05 น.
แก้วประภัสสร
+ แก้วประภัสสร +
๑๘ มกราคม ๒๕๕๓
15 มกราคม 2553 11:35 น.
แก้วประภัสสร
l
อ่านหนังสือซ้ำซ้ำหวังจำแม่น
สมองกลับไม่แล่นตามปรารถนา
แม้ทบทวนหลายครั้งอย่างตั้งตา
พิจารณาจนท้อจริงหนอเรา
เพราะอะไรกันนี่ต้องมีเหตุ
เกิดอาเพศตรงไหนใจจึงเฉา
หรือสติฟั่นเฟือนลบเลือนเอา
เคยบางเบากลับหนักชักหวั่นใจ
มองบุปผากลิ่นหอมพร้อมกันบาน
ดูตระการโชติช่วงม่วงสดใส
เห็นคนอื่นชื่นชมเหมือนพรมใจ
เจ้าดอกไม้พริ้วรับกลับผ่อนคลาย
แต่ไฉนตัวเราเหมือนเถาแตง
ขาดน้ำฝนเหี่ยวแห้งแล้งความหมาย
เหมือนคนเดียวเปลี่ยวยืนบนฝืนทราย
ใจสลายไร้คู่อยู่เคียงเรา
อ่านหนังสือซ้ำซ้ำหวังจำแม่น
แต่สมองไม่แล่นคล้ายขลาดเขลา
ที่ไหนได้ฉุกคิดผิดแท้เรา
ดื่มน้ำเมาหลายเอื๊อกหมดเหยือกเลย
แก้วประภัสสร
15 มกราคม 2553
12 มกราคม 2553 16:56 น.
แก้วประภัสสร
ตาถือเสียมดุ่มด้น .......เดินลุย
มือหนึ่งจูงไอ้ทุย.......... ผูกไว้
สองตาเบิ่งพร้อมคุย .....ทักเพื่อน
อาทิตย์สาดส่องไล้...... รุ่งเช้ามาเยือนฯ
เขาเอาเสียมขุดใต้ ......ลงดิน
เพียงจับกบไปกิน ......ส่ข้อง
รูลึกมืดกลับยิน ......... เสียงหนึ่ง
จึงยื่นตาจับจ้อง ........ อยากรู้นั่นหนอ
เห็นตัวดำคุดคู้ ..........ดีใจ
คิดว่ากบอยู่ใน .........นั่นแท้
พอมองพบตาใส ........ ยิ่งมั่น ใจนา
หรือว่านั่นคือแย้ ......ยักย้ายที่นอนฯ
หวังอาหารรสล้ำ ......... ทำแกง
เพื่อเด็กน้อยหลานแดง ..... ที่บ้าน
รอนานอาจหมดแรง .....ร้องเรียก จริงเอย
ตายื่นมือสะท้าน.......... ปวดร้าวทันใดฯ
งูเอ๋ยงูช่างร้าย ............จริงนา
ไยมาฉกแขนตา ..........เช่นนี้
ชราอ่อนแรงขา ............ล้มพับ ลงเฮย
ก่อนจิตดับภาพชี้ ........ เด็กน้อยคอยตนฯ
อนิจจาสุดเศร้า ...........ชีวี
เป็นสัตว์ไร้ปราณี .......ชัดแจ้ง
หวนคิดหากคนดี ......โดนกัด
เปรียบดั่งสวรรค์แกล้ง .......ละม้ายคล้ายตาฯ
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
2383
