10 มกราคม 2554 21:10 น.
แก้วประภัสสร
เป็นคำถามจากคนบ่นเพ้อเจ้อ
ที่รักเธอด้วยใจไร้แอบแฝง
หากวันหนึ่งทุกอย่างนั้นเปลี่ยนแปลง
โลกอับแสงดาวดับลาลับไป
ฉันอาจหลงท่ามกลางทางมืดมิด
ไร้เข็มทิศชี้ทางสว่างไสว
เดินวกวนคนเดียวเกี่ยวหนามไพร
นั่งร้องไห้เคว้งคว้างระหว่างคืน
ร่างอาจหนาวจนเหน็บเจ็บเข้าขั้ว
ท่ามความกลัวสับสนจนสุดฝืน
คงเหนื่อยล้านั่งรอท้อทั้งยืน
รอคนยื่นมือรับเพื่อกลับไป
ตั้งคำถามแต่งความตามรู้สึก
เธอจะนึกห่วงกันวันนั้นไหม
เธอจะออกตามหาหรือลาไกล
ทิ้งฉันไว้ทนสู้อยู่ลำพัง
จากคำถามไร้กรอบชอบเพ้อเจ้อ
โปรดอย่าเผลอตอบไปให้ความหวัง
ที่ผ่านมายืนสู้อยู่ลำพัง
กับความหวัง..ลมแล้ง..แสร้งหลอกตัว
แก้วประภัสสร
10/01/2011
โอ้..เลขสวยจังค่ะ อิ แง๊บๆ
เขียนไปเรื่อย เมื่อยก็พัก รักยังหวาน อะจ๊ะ
6 มกราคม 2554 14:58 น.
แก้วประภัสสร
บรรยากาศปีใหม่ในวันนั้น
เธอกับผันตัวห่างท่ามกลางผอง
มีตะกร้าเคียงกายไว้หมายมอง
กับภาพของลูกชายให้ลูบคลำ
คิดถึงนักลูกเอยแม่เคยชื่น
ลืมตาตื่นใจสลายให้อกช้ำ
ทิ้งแม่จากพรากไปช่างใจดำ
ลืมถ้อยคำเคยสอนเมื่อตอนเยาว์
ท่ามอากาศหนาวเย็นไม่เป็นสุข
เธอนอนซุกพิงร่างระหว่างเสา
อาศัยลานบ้านเพื่อนเป็นเรือนเนา
กับเสื้อผ้าเก่าเก่าเขาให้มา
กับอาหารจากพระพอประทัง
ด้วยความหวังรอวันเฝ้าฝันหา
ผ่านพ้นคืนขื่นขมตรมอุรา
กอดผืนผ้าแทนลูกที่ผูกพัน
แล้วน้ำตาเจ้ากรรมก็ทำเรื่อง
มันไหลเนืองเปรอะเปื้อนตาเลือนช้ำ
คำโบราณกล่าวไว้แม่ไม่จำ
เลยต้องกล้ำกลืนหมองตรองจนตาย
"เอาลูกเขามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขามาอม"
วันนี้จมเจ่าจับกับฝันร้าย
ลูกถามว่า>เมื่อไหร่แม่จะตาย
ฟังแล้วคล้ายถูกมีดมากรีดใจ
แหละของขวัญปีใหม่แม่ได้รับ
เพียงสำรับอาหารเขาทานให้
เพื่อต่อห้วงดวงจินต์ก่อนสิ้นใจ
นั่งผิงไฟผิงระทม..ก่อนล้มตึง
ในวันที่ 01 มกราคม 2554
ข้าพเจ้ากับพี่สาวได้พาคุณแม่ไปตักบาตร ทำบุญในหมู่บ้าน
หลังจากเสร็จงาน พี่สาวขับรถจอดข้างทาง
แล้วเดินเอาอาหาร ผลไม้ไปให้ป้าคนหนึ่ง
พี่เล่าให้ฟังว่า ป้ามีลูกเลี้ยง เลี้ยงจนโต ส่งเรียนจบ
ลูกให้ป้าขายที่จนหมด แล้วย้ายไปอยู่ที่อื่น
ทิ้งให้ป้าไร้ที่อยู่ อาศัยศาลาวัด หน้าบ้านเพื่อนบ้านอยู่
แม้แม่ข้าพเจ้าและพี่ๆ จะพามาอยู่ด้วย แต่ป้าปฏิเสธเพราะไม่ต่องการรบกวนใคร
พี่จึงได้แต่ แวะเวียนเอาอาหารไปให้
ซ้ำร้าย..ก่อนลูกจะหนีไปอยู่ที่อื่น ยังพูดกับป้าว่า
" เมื่อไหร่จะตายๆไปเสียที..."
แก้วประภัสสร
06/01/2554
ภาพถ่ายโดย แก้วประภัสสร ขณะที่พี่สาวกำลังนำอาหารและผลไม้ไปให้ป้านางค่ะ
4 มกราคม 2554 10:07 น.
แก้วประภัสสร
ปีกระต่ายหมายให้ไทยทั่วหล้า
รู้รักษากายจิตพิศมัย
รักสะอาดปราศจากหลากโรคภัย
เพิ่มนิสัยยิ้มแย้มบนแก้มตน
จะทำการกิจใดให้สะดวก
มีพรรคพวกเป่าปัดมิขัดสน
ทั้งตำแหน่งหน้าที่ดีทุกคน
ตั้งอยู่บนซื่อสัตย์ประหยัดกัน
เมื่อเราอยู่ในโลกมีเน็ตเวิร์ก
เป็นใบเบิกเครือข่ายไร้เขตขัณฑ์
การสื่อสารเชื่อมต่อก่อสัมพันธ์
มากคุณค่าอนันต์ก้าวทันไกล
เมื่อยินดียอมรับกับคอมพิวเตอร์
ไม่ควรเผลอเล่นเพลินเกินแก้ไข
จงกอบเกี่ยวศึกษาหากำไร
นำความรู้ที่ได้มาใช้งาน
หวังอยู่ดีมีเงินอย่าเพลินจ่าย
ปีกระต่ายตื่นเต้นอย่าเล่นผลาญ
หากตื่นตูมขาดสติมิช้านาน
คงถึงการย่อยยับและอับจน
ปีกระต่ายหมายให้ไทยทั่วหล้า
สุขหรรษาตั้งจิตสัมฤทธิ์ผล
อาราธนาพระศรีรัตน์พิพัฒน์ดล
ให้ทุกข์พ้นเป็นเกษมเปรมทั่วไทย
แก้วประภัสสร
04/01/2554
ขอบคุณภาพกระต่ายน่ารักๆจากเน๊ตค่ะ
27 ธันวาคม 2553 17:12 น.
แก้วประภัสสร
อันคนเราเกิดมาใช้ฟ้าลิขิต
อย่ายึดติดรวยจนจนทุกข์ขัง
ไม่ต้องมีบ้านโตโก้เหมือนวัง
มีเงินทองพันชั่งนั่งกลุ้มใจ
ไม่ติดหรูดูหนังนั่งรถเบ้นซ์
กินมื้อเย็นโรงแรมแกล้มไวน์ใส
สวมเสื้อผ้าแบรนเนมอิ่มเอมใจ
ฉีดน้ำหอมรุ่นใหม่คล้ายไล่ยุง
เนื้อจระเข้ตีนหมีว่าดีนัก
ตุ๋นยาหนักโป๊บกันฟันถลุง
ทั้งหมูป่าผัดเผ็ดย้อมเช็ดพุง
ต่างบ้านทุ่งของฉันนั้นกินปลา
อยู่ชายไร่บ้านฉันนั้นแสนสุข
ตื่นเช้าปลุกเป็ดไก่ไล่หรรษา
ต้อนควายถึกคึกคะนองลงท้องนา
แล้วร้องเพลงหลั่นล้าประสาจน
ในความต่างแต่เหมือนคือเรือนอยู่
จะรังหนู...เรือนไทยก็ไม่สน
คือที่นอนก่อนตื่นชื่นกมล
ร้อนหรือหนาวไม่บ่นบนความจริง
สุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ ไม่ไขว่คว้าสิ่งใดให้ใจเหนื่อย...
แก้วประภัสสร
27/12/2553
ขอบคุณภาพจากกูเกิ้ลค่ะ
23 ธันวาคม 2553 17:05 น.
แก้วประภัสสร
ในโลกอันบูดเบี้ยว มีหนึ่งเสี้ยวยังรู้สึก
มโนในสำนึก กตัญญูต่อมารดา
ในโลกอันลึกลับ หมุนสลับต่างนานา
บางครั้งไม่โสภา แต่มารดาแสนโสภี
ในโลกอันซับซ้อน ปุ่มปมซ่อนเบียดเสียดสี
สังคมมากชั่วดี แต่แม่นั้นมั่นมิคลาย
ในโลกที่เร่าร้อน ทุกขุมขอนแยกเสียหาย
น้ำแข็งเริ่มละลาย แม่กับคล้ายวังน้ำเย็น
เกิดมาเป็นตัวตน แม่ต้องทนด้วยทุกข์เข็ญ
เลือดตาแทบกระเด็น กินอยู่ไร้ในกันดาร
สองมือจับจอบเสียม หวังเพื่อเตรียมหาอาหาร
ให้ลูกอิ่มสำราญ เพียงเท่านี้แม่สุขใจ
ยามนี้แม่ชรา ดูแข้งขาจะสั่นไหว
หวังลูกจูงเดินไป ให้ถึงฝั่งก่อนสั่งลา
พ่อแม่คล้ายพระพรหม คอยอุ้มห่มแต่เดียงสา
หนาวร้อนพัดผ่อนพา ให้ลูกหายคลายกังวล
แม้โลกยังไม่ดับ หนึ่งคนนับวันทุกหน
รอวันกอดลูกตน ก่อนหลับตาเพื่อลาไป
แก้วประภัสสร
23/12/2553
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
2750
